บทที่ 475

พบพานในบ่อน้ำพุร้อนอีกครา 3

จูบที่ถึงขั้นที่สามารถกล่าวได้ว่าค่อนข้างบ้าคลั่ง จะดูดกลืนเธอเข้าไป…

ชั่วชีวิตของกู้ซีจิ่วยังไม่เคยได้ลิ้มลองสิ่งนี้มาก่อน หากกล่าวว่าการจูบที่เคยเกิดขึ้นโดยไม่เจตนาก่อนหน้านี้เป็นเพียงสัมผัสผิวเผิน เช่นนั้นการจูบในยามนี้ก็คือมหาสมุทรอันบ้าคลั่ง! แทบจะทำให้เธอจมดิ่ง…

ร่างกายเขาร้อนจัด ริมฝีปากและปลายลิ้นก็ร้อนจัดเช่นกัน กู้ซีจิ่วเสมือนต้องคำสาป ตัวคนราวกับถูกปากและลิ้นของเขารุกรานจนโง่งมไปแล้ว แม้แต่สาบเสื้อบนร่างก็ถูกเขาดึงออก หน้าอกพลันเย็นวาบ เธอถึงได้สติขึ้นมาราวกับถูกไฟฟ้าซ็อต!

ไม่ทราบว่าเรี่ยวแรงของเธอมาจากไหน ผลักเขาออกไปทันที “ไอ้คนสารเลว เจ้า…”

ภาพเบื้องหน้าพลันพร่าเลือน ร่างกายเธอสั่นไหว แล้วจึงเกิดเสียงดังตุ้บ เธอครางเสียงต่ำ รีบลืมตาขึ้นมาทันที จากนั้นก็มึนงงอยู่ครู่หนึ่ง

ตี้ฝูอีและสระน้ำพุร้อนแห่งนั้นอยู่ที่ไหนกัน?

เธอยังคงอยู่ในรถม้าที่โคลงเคลงเล็กน้อยชัดๆ ทว่าจากเดิมที่เธอนั่งอยู่บนตั่งผ้าไหมกลับหล่นลงมา ยามนี้นอนอยู่บนเบาะอ่อนนุ่ม เจ้าหอยยักษ์ตัวนั้นอ้าฝาพะงาบๆ อยู่เบื้องหน้าเธอ “เจ้านาย ท่านฝัน ร้ายหรือ?”

กู้ซีจิ่วเงียบงันไร้ซึ่งวาจา…

……………………

ริมสระน้ำพุร้อน ตี้ฝูอีหลุบตามองอ้อมกอดที่ว่างเปล่าอย่างค่อนข้างเหม่อลอย

ในอ้อมกอดคล้ายยังมีเรือนกายหอมกรุ่นของสตรีนางนั้น ริมฝีปากถึงขั้นยังคงมีรสชาติของนางอยู่ด้วย

แต่นางผู้นั้นกลับหายไปแล้ว เหมือนยามที่นางมาอย่างกะทันหัน ทำให้เขาตั้งตัวไม่ทัน

โลหิตอุ่นร้อนในกายพลุ่งพล่านขึ้นมา ไหลไปรวมกันในจุดสงวนของร่างกาย ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ส่วนลับในร่างขยายขึ้นจนน่าอึดอัด

ต้องการปลดปล่อย ต้องการตัวนาง…

น่าตายนัก!

เขาบำเพ็ญมาเนิ่นนานปี นี่เป็นครั้งแรกที่มีอารมณ์เช่นนี้…

อารมณ์ที่ควบคุมไม่ได้เช่นนี้ เขาไม่ต้องการ!

เขากระโจนลงไปในสระทั้งที่ยังสวมเสื้อผ้าอยู่ ก่อให้เกิดคลื่นมหึมา!

ทั้งร่างเขาจมดิ่งลงไปในนํ้า คลื่นนํ้าคล้ายจะรับรู้อารมณ์ของเขาได้ จึงหมุนวนรอบกายเขาดั่งกระแสนํ้าวน

ผ่านไปอีกสักครู่ ระลอกคลื่นในสระก็กวาดม้วนขึ้นมา คลื่นนํ้าม้วนสูงขึ้นไปในอากาศ ก่อตัวเป็นพายุหมุนลูกแล้วลูกเล่า…

“ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ขอรับ?” เสียงเรียกของมู่เหลยแว่วมาจากด้านนอกสระนํ้าพุร้อน

“ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ท่านไม่เป็นไรใช่ไหมขอรับ?” มู่เหลยไม่ได้รับการตอบรับจากตี้ฝูอีจึงอดถามอีกครั้งไม่ได้

“ไม่เป็นไร” ในที่สุดก็มีเสียงตอบรับจากตี้ฝูอีแว่วออกมาจากด้านในกำแพง “ข้าฝึกวรยุทธ์ห้ามให้ใครหน้าไหนเข้ามาได้”

มู่เหลยส่งเสียงตอบรับคราหนึ่ง ในที่สุดก็วางใจ

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์มาแช่นํ้าที่นี่เป็นประจำ เมื่อก่อนยามที่แช่นํ้าจะไม่มีเสียงเคลื่อนไหวใดๆ นี่เป็นครั้งแรกที่การแช่นํ้าเกิดเสียงอึกทึกครึกโครมเช่นนี้

บางทีเทพศักดิ์สิทธิ์คงจะคิดค้นวรยุทธ์ใหม่อะไรอยู่กระมัง? มู่เหลยคาดเดา

ตี้ฝูอีที่อยู่ในสระน้ำพุร้อนโผล่ศีรษะขึ้นมาแล้ว ดูเหมือนเขาคิดจะนั่งสมาธิด้วยวิธีก่อนหน้านี้ แต่พอถอดอาภรณ์ออกครึ่งหนึ่งเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงสวมกลับเข้าไปอีกครั้ง

ในใจเขามีเงามืดแล้ว!

เกรงว่าสาวน้อยผู้นั้นจะโผล่พรวดพราดมาแบบเดียวกับก่อนหน้านี้อีก…

เขาหลับตาลงเล็กน้อยปรับลมปราณอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง มองไปยังจุดที่กู้ซีจิ่วเคยปรากฎตัวอย่างอดไม่ได้

จุดนั้นว่างเปล่าเช่นเดิม ไม่มีเงาร่างของสตรีนางนั้นอีกแล้ว

สาวน้อยผู้นั้นถอดจิตมาที่นี่! สำหรับนางแล้วเขตแดนที่ตนติดตั้งไว้ด้านนอกเสมือนไร้ความหมาย…

ใช่นางจริงๆ สินะ…

เขาไอออกมาสองครา หากมิใช่เพราะตนสิ้นเปลืองพลังต้นกำเนิดไปมากมาย ก็คงไม่อ่อนแอเช่นนี้ และคงไม่ปล่อยให้นางดิ้นรนจนหลุดรอดจากพันธนาการได้..

หากนางไม่หลุดรอด บางทีเมื่อครู่ตนอาจจะฉวยโอกาส…ครอบครองนางไปแล้ว!

นึกไม่ถึงว่าพอตนอ่อนแอความสามารถในการควบคุมตัวเองจะลดต่ำลงเพียงนี้ เขาเสียการควบคุมเพราะอีกฝ่ายคือนาง?

ตนถอนตัวจากนางไม่ขึ้นแล้วหรือ?!