บทที่ 579 ทำให้ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เสียชื่อ 5

ไม่เป็นไร เขายังมีโอกาสในอีกสามวันให้หลัง! ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการซื้อยา ขอเพียงตนสามารถซื้อยาได้ก็พอ…

….

“ซีจิ่ว เจ้าร้ายกาจจริงๆ!” คืนนี้เชียนหลิงอวี่อยู่ในสภาพคึกคัก

ตอนที่อยู่ในตลาดผีก่อนหน้านี้หากมิใช่เกรงว่าจะเป็นการเผยตัวตน เชียนหลิงอวี่ก็แทบจะตีลังกาเสียตรงนั้นแล้ว!

“มิน่า ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ถึงรับเจ้าเป็นศิษย์ เจ้าวิเศษมากจริงๆ!”

มาถึงยามนี้เชียนหลิงอวี่เลื่อมใสในฝีมือของกู้ซีจิ่วยิ่งนักแล้ว

แน่นอนความเชื่อมั่นในถ้อยคำที่นางบอกว่าสามารถรักษาอาการป่วยของตนให้หายได้ก็เพิ่มขึ้นด้วย

มุมปากกู้ซีจิ่วหยักยิ้มบางๆ

“ประหลาดนัก เจ้าคนที่โยนหินวิญญาณห้าร้อยก้อนออกมาได้ทันทีคือใครกันนะ? ช่างมั่งมีโดยแท้!” เชียนหลิงอวี่ดูไม่อออกว่า

เป็นเชียนหลิงเทียน เขายังคงแคลงใจอยู่บ้าง

หินวิญญาณล้ำค่า และหาได้ยาก

ไม่ว่าจะเป็นศิษย์ของชั้นเรียนเมฆาม่วงหรือชั้นเรียนเมฆาคล้อย พกหินวิญญาณสองสามร้อยก้อนติดตัว ก็ถือเป็นเศรษฐีน้อยแล้ว แต่เจ้าคนเมื่อกี้ โยนหินวิญญาณห้าร้อยก้อนออกมาโดยไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ!

มหาเศรษฐี! มหาเศรษฐีชัดๆ!

“ซีจิ่ว คนผู้นี้ใช่อาจารย์คนใดในชั้นเรียนหรือไม่? หรือว่าเป็นผู้อาวุโสจากที่ใด?” เชียนหลิงอวี่คาดเดา

กู้ซีจิ่วมองเขาแวบหนึ่ง ถอนหายใจ “คนผู้นี้ สร้างความลำบากให้เจ้าเนิ่นนานปานนี้ ทำร้ายเจ้าก็มากมายหลายหน เจ้าจำเขาไม่ได้เลยหรือ?”

เชียนหลิงอวี่ชะงักงัน “คือ…เชียนหลิงเทียนหรือ?”

กู้ซีจิ่วพยักหน้า “เป็นเขา”

เชียนหลิงอวี่ไม่เชื่อ “จะเป็นเขาได้อย่างไร? เขาไหนเลยจะมีหินวิญญาณมากมายถึงเพียงนั้น?!”

กู้ซีจิ่ว หัวเราะเบาๆ ไม่เอ่ยวาจา

เชียนหลิงอวี่หน้านิ่วคิ้วขมวด เริ่มคิดคำนวณ “เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเขา! ยามเขาอยู่ชั้นเรียนเมฆาคล้อยก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง เป็น

คุณชายเช่นข้าที่ช่วยเหลือเกื้อกูลอยู่เสมอเขาถึงประทังชีวิตต่อได้ แต่เขาก็เพิ่งเข้าชั้นเรียนเมฆาม่วงได้หนึ่งปีกว่าเท่านั้น ในชั้นเรียนเมฆาม่วงจะได้รับหินวิญญาณเดือนละยี่สิบก้อน แต่การเรียนและภารกิจนั้นหนักหนายิ่ง หนึ่งเดือนสามารถรับภารกิจได้สามอย่างก็นับว่าเต็มกลืนแล้ว ต่อให้เขาปฏิบัติภารกิจระดับสูงทุกครั้งแล้วรับหินวิญญาณครั้งละสิบก้อน ก็จะได้หินวิญญาณสามสิบก้อน เมื่อนับจำนวนหินวิญญาณที่ได้รับ หนึ่งเดือนอย่างมากก็ได้หินวิญญาณสูงสุดห้าสิบก้อน! ในกรณีนี้ในหนึ่งปี เขาจะได้หินวิญญาณมากสุดหกร้อยก้อน แต่เขาไม่อาจใช้จ่ายฟุ่มเฟือยได้ ข้าผู้เป็นคุณชายเคยเห็นกับตาว่าเขาใช้หินวิญญาณซื้อหาโอสถที่แผนกโอสถอยู่หลายครั้ง แถมยังเจือจานสหายข้างกายเขาอีกหลายคน กล่าวกัน ตามเหตุผลแล้ว เขาเหลือหินวิญญาณติดตัวสักสามร้อยก้อนก็นับว่าดีมากแล้ว…หรือจะมีคนช่วยเหลือเกื้อกูลอยู่เบื้องหลังเขา? ไม่น่าจะเป็นไปได้ เขามาจากครอบ ครัว แร้นแค้น ไม่มีพื้นเพ…”

กู้ซีจิ่วตอบอย่างไม่อินังขังขอบ “คนผู้นั้นคือเขาจริง ๆ ข้าไม่มีทางจำผิด บนร่างเขามิได้มีเพียงหินวิญญาณห้าร้อยก้อนนี้ น่าจะมี

กักตุนไว้ไม่น้อย”

ไม่มีผู้ใดที่สามารถโยนทรัพย์สินที่เก็บหอมรอมริบมานานหลายปีออกมาได้ง่ายดายและผ่อนคลายถึงเพียงนี้ ดูจากพฤติกรรม

ของเชียนหลิงเทียน หินวิญญาณรอบตัวเขาน่าจะมีมากกว่านี้แน่นอน

“เขาค้นพบสายแร่หินวิญญาณหรือไงกัน?” เชียนหลิงอวี่งุนงง

ดวงตากู้ซีจิ่วมีประกายแสงวาบผ่านเล็กน้อย แย้มยิ้ม ไม่ได้สนทนาหัวข้อนี้ต่อ ตบไหล่เขาเบาๆ แล้วเอ่ยว่า “บางทีข้าอาจไม่เพียงแต่รักษาอาการบาดเจ็บของเจ้าให้ได้เท่านั้น ยังช่วยเจ้าตกปลาใหญ่ตัวหนึ่งได้ด้วย!”

เชียนหลิงอวี่มองเธออย่างสับสน “ปลาใหญ่อะไร?”

กู้ซีจิ่วทอดถอนใจ “อาการบาดเจ็บของเจ้า อาจมิได้เกิดจากถูกธาตุไฟเข้าแทรก กล่าวอีกนัยคือที่เจ้าถูกธาตุไฟเข้าแทรกในยามนั้นมีคนจงใจก่อเรื่อง”

เชียนหลิงอวี่หน้าเปลี่ยนสี มองดูเธอ “ความหมายของเจ้า คือ?”

“มีคนเล่นงานเจ้าอยู่เบื้องหลัง ใช้วิธีพิเศษบางอย่างให้เจ้าถูกธาตุไฟเข้าแทรก กล่าวอีกนัยคือทำให้เจ้าปรากฏอาการเหมือนถูกธาตุไฟเข้าแทรก…”