บทที่ 587 ช่างคุ้มค่าที่ได้ชมฉากครื้นเครงนี้!

มีน้อยครั้งยิ่งที่ทำให้ปรมาจารย์ท่านนี้ออกหน้าได้ นั่นคือตอนที่หลงซือเย่มา ปรมาจารย์ท่านนี้ถึงได้ออกหน้าต้อนรับด้วยตัวเอง

เชื้อเชิญเข้าห้องลับเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ด้านการหลอมโอสถ

ส่วนคนอื่น ในสายตาของปรมาจารย์ผู้นี้คนอื่นล้วนเป็นเพียงเมฆหมอก แม้แต่กู่ฉานโม่ก็ยังไม่แน่ว่าจะเชื้อเชิญเขามาได้ทุกครั้ง

บัดนี้เขากลับปรากฏตัวขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ปานนี้ซ้ำยังหาเรื่องนักหลอมโอสถลึกลับคนนี้ด้วย!

ฝูงชนที่มุงดูอยู่ต่างรู้สึกว่า การมาเที่ยวนี้มิได้เสียเปล่า!

ช่างคุ้มค่าที่ได้ชมฉากครื้นเครงนี้!

ในใจเชียนหลิงอวี่หวั่นวิตกยิ่งนัก เขาส่งกระแสเสียงไปหากู้ซีจิ่วอย่างรวดเร็ว อธิบายชีวประวัติของปรมาจารย์ท่านนี้และทราบว่าช่วงเวลาทดสอบความสามารถที่แท้จริงของกู้ซีจิ่วมาถึงแล้ว!

กู้ซีจิ่วยังคงสงบนิ่งยิ่งนักเช่นเคย เธอเริ่มจัดสมุนไพรให้เป็นระเบียบ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็หยิบสมุนไพรชนิดหนึ่งออกมา โยนขึ้นๆ ลงๆ ในมือ “สมุนไพรชนิดนี้ไม่ถูกต้อง!”

“ไม่ถูกต้องตรงไหน?” จิ่งหลานเย่าเลิกคิ้ว

“สมุนไพรชนิดนี้มิใช่กาพาตหาวจริง ๆ แต่ลักษณะภายนอกของมันคล้ายกาเมฆามาก สรรพคุณทางยาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ถ้าเติมมันเข้าไปจะหลอมลูกกลอนกระเรียนเหินไม่ได้แน่นอน! ปรมาจารย์จิ่งนี่คือการทดสอบสายตาหรือว่าท่านมองไม่ออกจริงๆ กันแน่?”

“สายตาไม่เลว” จิ่งหลานเย่ากระแอมไอคราหนึ่ง เก็บกาเมฆาต้นนั้นกลับไป หยิบกาพาตหาวต้นจริงออกมาแล้วยื่นให้ เห็นได้ชัดว่าเขาทดสอบเธอจริงๆ

กู้ซีจิ่วหยักยิ้มแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรอีก เริ่มหลอมยาทันที

จิ่งหลานเย่าจ้องมองการเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลา หัวคิ้วขมวดมุ่นเป็นครั้งคราว

โอสถชนิดนี้ เป็นโอสถที่เขาชำนาญ ย่อมคุ้นเคยกับกระบวนท่าหลอมโอสถชนิดนี้เป็นอย่างดี แต่กระบวนท่าหลอมโอสถเช่นนี้ของกู้ซีจิ่วเขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก…

เขาย่อมไม่หวั่นเกรงว่ากู้ซีจิ่วจะเล่นเล่ห์กล อย่างไรเสียอัตราความสำเร็จของโอสถชนิดนี้ก็น้อยนิดยิ่ง จำกัดเพียงไม่กี่เม็ด ใน

สำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ล้วนถูกเก็บไว้กับตัวเขาทั้งสิ้น เป็นไปไม่ได้ที่นักหลอมโอสถที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้จะเตรียมไว้ล่วงหน้า

ระหว่างที่อยู่ในกระบวนการหลอมโอสถกู้ซีจิ่วก็ยังคุยเล่นกับปรมาจารย์ท่านนี้หลายประโยค “ปกติแล้ว ยามท่านปรมาจารย์หลอมโอสถนี้มีเม็ดยาสมบูรณ์กี่เม็ดหรือ? เป็นระดับใดบ้าง?”

“เจ้าจะประชันกับข้างั้นรึ?” น้ำเสียงจิ่งหลานเย่าแยกมิออกว่ายินดีหรือขุ่นขึ้ง ทว่ามีท่าทีของผู้สูงส่ง กลิ่นอายทระนงเชื่อมั่น

ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์มีหลายคนที่เป็นศิษย์ของจิ่งหลานเย่าผู้นี้ ว่ากันตามจริง ศิษย์ทั้งหมดที่เคยได้รับการสั่งสอนจากปรมาจารย์

ท่านนี้ล้วนค่อนข้างหวาดกลัวเขา เนื่องจากเขามีข้อกำหนดที่เข้มงวดต่อลูกศิษย์ ถ้าทำผิดพลาดแม้แต่น้อยก็จะถูกเขาเขกจนหัว

ปูด เมื่อเห็นเขาก็ปรารถนาจะเดินอ้อมเขาไป ยามหลอมโอสถก็หวาดหวั่นเขาที่เฝ้าอยู่ด้านข้างเป็นที่สุด ถ้าเขาเหลือบมองพวกเขามากขึ้นแม้เพียงแวบเดียว เส้นขนบนร่างกายพวกเขาก็ชี้ชันขึ้นมาหลายครั้ง บางครั้งก็ถูกเขาจ้องจนมือไม้พันกันวุ่นวายอยู่บ่อยครั้ง แต่นักหลอมโอสถที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้ไม่เพียงแต่ไม่สะทกท้านต่อการจับจ้องอยู่ตลอดเวลาของจิ่งหลานเย่าเท่านั้นยังมีอารมณ์มาคุยเล่นกับเขาด้วย…

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นเลย แค่พูดถึงสภาพจิตใจที่แข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวพวกเขาก็เลื่อมใสมากแล้ว!

กลิ่นอายของจิ่งหลานเย่าในยามนี้แกร่งกล้านัก กลิ่นอายนั้นกดข่มผู้คนราวกับจะทำให้ความกดอากาศที่อยู่รอบๆ หนาแน่นขึ้นไม่น้อย คนบางส่วนที่มีวรยุทธ์ต่ำ รู้สึกว่าจะหายใจไม่ออกแล้ว

กู้ซีจิ่วที่ประจันหน้ากับเขาไม่เพียงแต่ไม่ถูกกลิ่นอายข่มขวัญของเขาข่มขู่เท่านั้นกลับถามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะอีกด้วย “ท่าน

ปรมาจารย์ไม่กล้าบอกหรือ?”

จิ่งหลานเย่านิ่งไปครู่หนึ่ง

“โอสถนี้ เป็นสิ่งที่ข้าค่อนข้างชำนาญ ทุกเตาจะได้โอสถระดับสี่ สองเม็ด ระดับอื่นไม่แน่นอน โอสถไร้ค่าอย่างมากก็สามเม็ด หากเงื่อนไขเหมาะสมครบครัน ก็จะได้โอสถระดับห้า หรือระดับหกสักเม็ดบ้างเป็นครั้งคราว”

เขามิได้โป้ปด บอกผลงานของตนออกมาตามตรง

กู้ซีจิ่วยิ้มแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรต่อ