บทที่ 665 ความจริงจากหลงซือเย่

หลงซือเย่กำมือแน่น ทันใดนั้นก็โพล่งออกมาประโยคหนึ่ง “ฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นสิ่งของ ฉัน…ที่โลกนั้นฉันก็เป็นมนุษย์โคลนเหมือนกัน!”

จอกสุราในมือกู้ซีจิ่วเกือบหลุดมือตกพื้น “อะไรนะ?”

หลงซือเย่ยิ้มขื่น “ตกใจมากใช่ไหม? ยังมีเรื่องที่น่าตกใจกว่านั้นอีก ฉันเป็นมนุษย์โคลนนิ่งของแท้แน่นอน แต่เธอ…กลับไม่ใช่มนุษย์โคลนนิ่ง เย่หงเฟิงสิถึงจะใช่”

กู้ซีจิ่วรู้สึกว่าโลกนี้ค่อนข้างแฟนตาซีอยู่บ้าง เธอเงยหน้าดื่มสุราในจอกจนหมด ไม่ขัดจังหวะเขาอีก “พูดต่อไป!”

หลงซือเย่พบว่าอาจเป็นโอกาสสุดท้ายที่ทั้งสองคนจะได้พูดคุยกันช้าๆ ในที่สุดก็เล่าที่มาที่ไปทั้งหมดออกมา

ชาติก่อนพ่อของหลงซือเย่คือนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องคนนั้น เขาแอบวิจัยเรื่องเทคโนโลยีโคลนนิ่งมานานแล้ว เขาต้องการ

ทดลอง จึงเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอของตัวเขาเอง ทำการโคลนนิ่งตัวอ่อนออกมาคนหนึ่ง จากนั้นก็วางยาสลบภรรยา แล้วฝังตัวอ่อนเข้าไปในมดลูกของภรรยา ภรรยาของเขาไม่รู้เรื่องเลย นึกว่าเป็นการตั้งครรภ์ตามปกติ ตั้งท้องได้สิบเดือนก็คลอดหลงซีออกมา…

บิดาคนนั้นบรรลุเป้าหมายแล้ว เลยใช้เชื้อไวรัสสังหารภรรยาของตัวเองเหลือ ไว้เพียงเด็กน้อยร่างโคลนนิ่งคนนี้

หลงซีเติบโตขึ้นมาในห้องทดลองของเขา มักจะถูกเขาจับแช่นํ้ายาบางอย่างเพื่อทำการทดสอบอยู่เสมอ แน่นอนว่าบิดาผู้นี้อ้างเหตุผลที่ฟังขึ้นมาก บอกว่าต้องการเลี้ยงดูให้ลูกชายคนเดียวของตนกลายเป็นอัจฉริยะผู้ลํ้าเลิศ อยากให้เขาก้าวบนเส้นทางชีวิตที่แตกต่าง ตอนนั้นเขาจึงไม่เคยไปเรียน ความรู้ทุกอย่างเป็นล้วนเป็นบิดาผู้คลั่งวิทยาศาสตร์คนนั้นสอนให้เขา…

เป็นเช่นนี้มาตลอดจนเขาอายุเจ็ดขวบ พ่อของเขาได้รับการสนับสนุนจากเครือตระกูลเย่ เริ่มออกเงินทุนสำหรับทำการโคลนนิ่งให้เย่หงเฟิงทายาทที่เพิ่งถือกำเนิดของตระกูลเย่ หนึ่งปีให้หลังก็สร้างโคลนนิ่งสำเร็จหนึ่งคน

การโคลนนิ่งครั้งนี้ไม่ใช่การเติบโตตามธรรมชาติในครรภ์ของมารดา แต่เป็นการเลี้ยงไว้ในนํ้ายาเพาะเลี้ยงของห้องทดลอง เนื่องจากมีการเพิ่มส่วนประกอบพิเศษในการเพาะเลี้ยง ดังนั้นหลังจากร่างโคลนนิ่งนี้ถือกำเนิดออกมาก็เติบโตเท่ากับเย่หงเฟิง เป็นเด็กน้อยสองคนที่เหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว…

หลงซีย่อมได้รู้เห็นด้วย ตอนนั้นเขาสนใจใคร่รู้ในตัวเด็กน้อยที่ค่อยๆ เติบโตในนํ้ายาเพาะเลี้ยงมาก มักจะเข้าไปวนดูเสมอ และไม่รู้ว่าเป็นผู้ช่วยคนไหนที่ปากมาก เอ่ยกับเขาประโยคหนึ่งคล้ายจะล้อเล่นว่า “เจ้าหนู เธอก็มีที่มาแบบนี้เหมือนกัน…”

เดิมทีหลงซีก็ฉลาดหลักแหลมอยู่แล้ว ถึงแม้จะยังเด็ก แต่ระดับไอคิวก็สูงจนน่าหวาดหวั่น ยามนั้นเขาสะกิดใจขึ้นมา ประกอบกับ

อาศัยอยู่ในห้องทดลองมาโดยตลอดทราบขั้นตอนและกระบวนการวิจัยเหล่านั้นดี ดังนั้นเขาจึงลองทดสอบด้วยตัวเอง

ผลลัพธ์ทำให้เขาแทบแหลกสลาย เขาเป็นมนุษย์โคลนนิ่งจริงๆ พ่อของเขาก็ไม่เคยคิดว่าเขาเป็นลูกเลย คิดว่าเป็นแค่ตัวทดลองเท่านั้น

เขาเกลียดชังบิดาคนนั้นของตนมาก แต่ก็ไม่มีหนทางจะทำอะไรบิดาได้ เขาในวัยเด็กจึงนำความโกรธแค้นไปลงกับเย่หงเฟิงและมนุษย์โคลนนิ่งคนนั้น…

สามีภรรยาสกุลเย่ไม่ปรารถนาให้มนุษย์โคลนใช้ชีวิตร่วมกับบุตรสาวตน ดังนั้นจึงให้นักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องคนนั้นส่งตัวมนุษย์โคลนนิ่งออกไป แค่เลี้ยงดูให้มีชีวิตก็พอ

ยามนั้นหลงซีเกลียดชังบิดาและเกลียดชังสามีภรรยาสกุลเย่ที่ให้เงินทุนสนับสนุน ดังนั้นเขาจึงเกิดอารมณ์ชั่ววูบ แอบสลับตัวเด็กน้อยทั้งสองที่ยัง อยู่ในวัยห่อผ้าอ้อม…

ผลคือ เย่หงเฟิงตัวจริง กลายเป็นร่างโคนนิ่งและถูกส่งมอบให้สามีภรรยาคู่หนึ่ง และตั้งชื่อว่า กู้ซีจิ่ว…

ส่วนร่างโคลนนิ่งก็กลายเป็นเย่หงเฟิงที่รั้งอยู่ข้างกายสามีภรรยาสกุลเย่

หลงซีกระทำเรื่องนี้เป็นความลับยิ่งนัก คนนอกไม่มีทางทราบ ต่อให้เป็นบิดาสติเฟื่องคนนั้นก็ไม่ทราบเช่นกัน

นักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องคนนั้นใส่ใจผลงานวิจัยของตัวเองมาก เขาอยากเห็นว่าร่างโคลนนิ่งนี้จะมีศักยภาพมากแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงวางแผนให้คนไปลักพาตัวกู้ซีจิ่ว นำไปเลี้ยงดูในค่ายฝึกนักฆ่ากลุ่มอัคคีโชนของตระกูเย่…