บทที่ 738 ท่าทางเช่นนี้ของเธอกับเขาคืออะไร?
กู้ซีจิ่วเงียบงันไป
เขาเชื่อใจเธอ?
แต่ตอนนี้เธอไม่เชื่อใจเขาแล้ว…
หลังจากฝังเข็มเหล่านี้เสร็จ เส้นเลือดปูดโปนที่เต้นตุบตับบนร่างตี้ฝูอีดูคล้ายว่าจะค่อยๆ สงบลง กู้ซีจิ่วเห็นเขามีสัญญาณว่าบรรเทาลงบ้างแล้วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ตอนนี้ท่านรู้สึกอย่างไร?”
“ดี…ดีขึ้นมากแล้ว ซีจิ่วโชคดีที่มีเจ้า” เขาถอนหายใจเบาๆ นํ้าเสียงอ่อนโยน ถ้อยคำหวานซึ้ง
กู้ซีจิ่วพูดไม่ออก
เธอมองเขาแวบหนึ่งอย่างอดไม่ได้ “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ท่านยังอยู่ในสังขารนี้…ไม่ได้ถูกแทนที่กระมัง?”
จู่ๆ เขาก็ว่าง่ายและอ่อนโยนถึงเพียงนี้ ทำให้กู้ซีจิ่วไม่คุ้นชินยิ่งนัก
ตี้ฝูอีเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง นัยน์ตาส่องสกาวภายใต้แสงดาว เขายิ้มบางๆ “ผู้ใดจะกล้ายึดครองสังขารของข้า?”
วาจาเดียวที่กล่าวออกมาแฝงความเย่อหยิ่งไว้เต็มที่ เป็นบุคลิกของเขาในยามปกติ และในที่สุดกู้ซีจิ่วก็นึกขึ้นได้ว่าท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้
สันทัดด้านการปลอมตัวยิ่ง นึกถึงสมัยก่อนที่เขาปลอมเป็นซือเฉิน บัณฑิตหนึ่งตำลึงผู้นั้้น นิสัยของเขาก็แตกต่างจากยามปกติอย่างมาก ตัวเขาในยามนี้ค่อนข้างคล้ายซือเฉิน…
ดูเหมือนทุกครั้งที่เขาอยู่ในช่วงอ่อนแอ ก็จะมีลักษณะเช่นนี้ พูดคุยได้ ทำตัวน่ารักได้…
อาจเป็นเพราะการฝังเข็มของกู้ซีจิ่วได้ผลดีมากจริงๆ ยามนี้สีหน้าของเขาจึงดูดีขึ้นไม่น้อย แต่ยังไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเช่นเคย พิงร่างกู้ซีจิ่วดั่งศีรษะไม่กระดูก
เดือนดาราเหนือยอดศีรษะส่องสลัว คนทั้งสองนั่งอิงแอบกันอยู่ริมแม่น้ำ ในหุบเขาหนาวเย็น โดยเฉพาะยามราตรีในหุบเขายิ่งหนาวเย็น อีกทั้งร่างกายของทั้งคู่ล้วนเปียกโชก ยิ่งทำให้หนาวเหน็บยิ่งนัก
สายลมยะเยือกหอบหนึ่งโชยมา กู้ซีจิ่วจามออกมาคราหนึ่ง
“หนาวหรือ?” แขนเขาโอบรอบเอวเธอ ทำให้ร่างกายเธอและเขาแนบชิดกันยิ่งขึ้น “แบบนี้ดีขึ้นบ้างหรือไม่?”
แบบนี้อบอุ่นขึ้นจริงๆ แต่หัวใจกู้ซีจิ่วกลับเต้นแรงขึ้นแวบหนึ่ง!
ท่าทางเช่นนี้ของเธอกับเขาคืออะไร?
เธอตัดสินใจแล้วว่าจะคบหาดูใจกับหลงซือเย่ และเขากับอวิ๋นชิงหลัวก็คล้ายว่าจะตกลงปลงใจกันอย่างลับๆ แล้ว สามารถกล่าวได้ว่าทั้งเขาและเธอล้วนมีเจ้าของอยู่แล้ว ยามนี้มาอิงแอบแนบชิดกันเช่นนี้ไม่เข้าท่านัก!
ตอนแรกเพื่อช่วยชีวิตคน เรื่องเร่งด่วนยังพอว่าได้ แต่ตอนนี้…
เธอตัดสินใจลุกขึ้นมาทันที ความเร็วของเธอว่องไวเกินไป ตี้ฝูอีกำลังพิงเธออยู่ ศีรษะเกือบคะมำเพราะเธอ เคราะห์ดีที่กู้ซีจิ่วประคองเขาไว้ทันการณ์
“เจ้าเป็นอะไร?” ตี้ฝูอีเอ่ยถาม
กู้ซีจิ่วไม่รอให้เขาถามจบก็พยุงเขาไปพิงโขดหินใหญ่ก้อนหนึ่ง “หนาวเกินไป ท่านพืงอยู่ตรงนี้ ข้าจะไปหาฟืนมาก่อไฟ”
พลางจากไปปานลมหอบหนึ่ง
ตี้ฝูอีนิ่งงัน
….
กองไฟลุกโชนอยู่บนพื้นราบเบื้องหน้าโขดหินก้อนหนึ่ง
กู้ซีจิ่วนั่งอยู่บนหินน้อยก้อนหนึ่งกำลังผิงกองไฟให้เสื้อผ้าเปียกๆ บนร่างตนแห้ง
ตี้ฝูอีเอนหลังพิงโขดหิน ใบหน้าที่ส่องสะท้อนแสงเพลิงมองไม่เห็นสีเลือดเลยสักกึ่งหนึ่ง เขามองกู้ซีจิ่วที่ยุ่งง่วนดั่งผึ้งงานตัวน้อย นัยน์ตามีแววรู้สึกผิดพาดผ่านแวบหนึ่ง
สาวน้อยผู้นี้ยังบาดเจ็บอยู่! กลับทำให้นางตรากตรำถึงเพียงนี้…
เขาฝืนยื่นมือเข้าไปในอก ปลายมือมีแสงสีขาวอ่อนจางโผล่ออกมา ช่องว่างหนึ่งปรากฏเบื้องหน้าเขา
กู้ซีจิ่วกำลังผิงเสื้อผ้าอยู่ตรงนั้น ถูกลำแสงสีขาวดึงดูด จึงเงยหน้ามองแวบหนึ่ง มองช่องว่างที่ลอยอยู่เบื้องหน้าอย่างค่อนข้างประหลาดใจ หรือว่านี่ก็คือห้วงมิติ?
อดไม่ได้ที่จะเขยิบเข้าไปชมใกล้ๆ หน่อย มองเห็นว่าช่องว่างนี้ใหญ่โตยิ่งนัก ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือข้าวของที่อยู่ด้านในจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบยิ่งนัก
ตี้ฝูอีหยิบชุดบุรุษและชุดสตรีออกมาอย่างละหนึ่งชุด แล้วยื่นชุดสตรีให้เธอ “เอ้า ไปเปลี่ยนสิ”
กู้ซีจิ่วก็ไม่เกรงอกเกรงใจเขา รับเอาไว้ “ได้ ข้าจะไปเปลี่ยนด้านโน้น ท่านก็เปลี่ยนด้วยตัวเองที่นี่แล้วกัน”
พลางรีบร้อนก้าวไป
——————————————————————
[1] จุดฉีเหมิน คือจุดที่เกี่ยวข้องกับธาตุหยาง และกายภาพต่างๆ