บทที่ 768 ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายเคยคิดหรือไม่?

ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ทอดทิ้งไม่เหลียวแลกู้ซีจิ่วเหมือนอย่างที่รํ่าลือกัน เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเขายังคงใส่ใจนางอย่างยิ่ง!

สายตาของคนทั้งหลายล้วนรวมกันอยู่ที่ร่างของ ‘ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย’ พากันคาดเดาจุดประสงค์เขา หรือท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายคิดจะทวงคู่หมั้นคืน?

กู้ซีจิ่วขมขื่นอยู่ในใจ แต่ของได้มอบออกไปแล้ว เธอคงหาข้ออ้างทวงกลับมาไม่ได้กระมัง?

ตี้ฝูอียกมือแตะสร้อยบนคอ ยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง “ขอบพระคุณท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายยิ่ง”

นัยน์ตาของหลัวซิงหลานก็ทอประกายเช่นกัน กล่าวขอบคุณตาม ‘บุตรสาว’

“ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายช่างใจปํ้าเหลือเกิน!” หลงซือเย่ที่อยู่ด้านข้างกล่าวอย่างเฉยชา “เพียงแต่ซือเย่มีเรื่องหนึ่งที่กังวลยิ่งนัก ใคร่ขอให้ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายช่วยคลายความสงสัย”

เขาจ้องมองกู้ซีจิ่วแล้วถาม กู้ซีจิ่วจึงได้แต่เอ่ยว่า “เชิญเจ้าสำนักหลงกล่าวมา”

หลงซือเย่พูดขึ้นมา “สมบัติสองชนิดที่ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายมอบออกมาย่อมเป็นของชั้นเลิศ แต่คงจะลํ้าค่าเกินไป! ภาษิตกล่าวกันว่า สมบัติล่อใจคน ยามนี้ซีจิ่วยังอายุน้อยเกินไป ฝีมือยังไม่แกร่งพอ ท่านทูตสวรรค์มอบสมบัติสองอย่างนี้ให้นาง สำหรับนางแล้วเกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องดีอันใด ก็เหมือนกับขอทานที่ถือทองคำมากมายเดินไปตามถนนใหญ่ จะชักนำเภทภัยมาให้นางได้ง่ายๆ ไม่แน่สิ่งนี้อาจจะเป็นสาเหตุให้ชีวิตต้องเป็นทุกข์ ไม่ทราบว่าท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายเคยคิดเรื่องเหล่านี้บ้างหรือไม่?”

อันที่จริงกู้ซีจิ่วก็กำลังกังวลเรื่องนี้อยู่เช่นกัน ยามที่คนไม่มีฝีมือแข็งแกร่งพอจะคุ้มครองตน จู่ๆ ก็ได้รับสมบัติ ทำให้สายตาคนทั้งแผ่นดินลุกวาว ง่ายที่จะชักนำเภทภัยมาหาโดยแท้…

เธอเหลือบมองตี้ฝูอีแวบหนึ่ง ฉวยโอกาสกล่าวว่า “ข้าไม่ได้นึกถึงเรื่องพวกนี้ไปชั่วขณะ เจ้าสำนักหลงตักเตือนถูกแล้วเช่นนั้น…”

ขณะที่กำลังจะบอกว่า ‘ขอเก็บของขวัญชิ้นนี้คืนแล้วจะมอบอย่างอื่นให้แทน’ ตี้ฝูอีก็เอ่ยขึ้นมาแล้ว “สมบัติล่อใจคนจริงๆ เพียงแต่สมบัติสองชิ้นนี้มิใช่กรรมสิทธิ์จากท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายหรอกหรือ? ยามนี้ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายมอบพวกมันให้ซีจิ่วแล้ว กล่าวให้ชัดก็คือซีจิ่วเป็นบุคคลที่สองที่ครอบครองพวกมัน หากว่ามีคนกล้าหมายตาพวกมัน ต่อให้ฉกฉวยไปได้ก็ไม่กล้าใช้ อีกทั้งท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายก็คงไม่ปราณีคนที่ฉกไปใช่หรือ ไม่? เช้านี้ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายยังกล่าวต่อซีจิ่วอยู่เลยว่าถุงจุสวรรค์ใบนี้มีความสามารถในการจดจำเจ้าของ เมื่อจดจำเจ้าของแล้วต่อให้ผู้อื่นชิงไปก็ไม่มีประโยชน์ แถมยังจะถูกมันกลืนกิน แม้กระทั่งดวงวิญญาณก็จะขังไว้ในถุงไม่อาจหลุดไปได้ ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายยังบอกอีกว่า หลังจากถุงจุสวรรค์ใบนี้จดจำเจ้าของแล้ว ต่อให้อยู่ห่างจากร่างเจ้าของก็สามารถตามรอยกลับมาได้ด้วยตัวเอง ผู้อื่นไม่มีทางขโมยหรือฉกชิงไปได้…ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายมอบสมบัติเช่นนี้แก่ซีจิ่ว อันที่จริงไม่มีอันตรายเลยสักนิดมิใช่หรือ? หรือท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายต้องการทวงสมบัติที่มอบออกมาแล้วคืนไป?”

กู้ซีจิ่วตะลึง เธอไม่รู้ว่าถุงจุสวรรค์ใบนี้จะมีความสามารถที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้

สายตาคู่นั้นของตี้ฝูอีมองดูเธอ “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ท่านยังบอกอีกว่า สมบัติชิ้นนี้มีความสามารถในการส่งสัญญาณเตือน หากซีจิ่วพกสมบัติชิ้นนี้ติดตัวตลอด ภายหน้าหากมีผู้ใดประสงค์ร้ายต่อซีจิ่วสมบัติชิ้นนี้จะส่งสัญญาณเตือนท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายเอง และจะถ่ายโอนข้อมูลทั้งหมดของผู้ที่ต้องการทำร้ายซีจิ่วไปให้ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายสามารถเสาะหาตัวผู้ประสงค์ร้ายต่อซีจิ่วได้แม่นยำทันกาล เพื่อคุ้มครองซีจิ่ว เมื่อเป็นเช่นนี้ สมบัติชิ้นนี้ควรเป็นเครื่องรางคุ้มกายซีจิ่วสิ จะเป็นสิ่งที่ชักนำเภทภัยมาให้ซีจิ่วได้อย่างไรกัน?”

กู้ซีจิ่วเห็นเขาหาเหตุผลที่เปิดเผยเที่ยงธรรมมา ก็รู้สึกมวนท้องอยู่บ้าง ทราบดีว่าเขาถือโอกาสพูดข้อดีของสมบัติชิ้นนี้ออกมาให้กระจ่าง ทำให้เหล่าคนที่หมายปองมันล้มเลิกความคิดนี้ไปด้วยตัวเอง แน่นอนว่าพูดให้หลงซือเย่ฟังด้วยเช่นกัน…