บทที่ 774 เจ้าตื่นจากฝันหรือยัง
กู้ซีจิ่วหลุบตาลง เอ่ยทวนอีกครั้ง “ข้าคงผิดหวังมาก…”
ในที่สุดอวิ๋นชิงหลัวก็พบจุดมีชัยแล้ว จึงภาคภูมิยิ่งกว่าเดิม “วันนั้นเจ้ายังวิ่งเข้ามาทักทายพวกเราโดยเฉพาะอยู่เลย ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ยอมรับ อยากจะมองเขาให้ละเอียด แต่เจ้าก็ผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดมิใช่หรือ? ยามนั้นเจ้าดูสงบเยือกเย็นนัก ใจจริงคงเสียใจเป็นล้นพ้นกระมัง? ข้าเห็นว่ารอยยิ้มของเจ้ายามนั้นฝืดเฝื่อนยิ่งนักนะ!”
กู้ซีจิ่วเพียงเอ่ยทวนอีกครั้ง “รอยยิ้มฝืดเฝื่อนยิ่งนัก…”
เมื่ออวิ๋นชิงหลัวเห็นว่านางมีท่าทางเหมือนได้รับความกระทบกระเทือนเช่นั้นก็รู้สึกสะใจนัก ขยับเข้าไปอีกก้าว “กู้ซีจิ่ว ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายตกลงปลงใจกับข้าเนิ่นนานแล้ว ในใจของเขา เจ้าไม่นับว่าเป็นตัวอันใดเลย! ต่อให้เขาทำดีต่อเจ้า ก็เป็นเพราะความรู้สึกผิดเท่านั้นไม่มีคุณค่าอะไร ถึงขั้นที่ว่าต่อให้เขาต้องแต่งกับเจ้า นั่นก็มิใช่ใจจริงของเขา ผู้ที่เขาชมชอบด้วยใจจริงคือข้า ผู้ที่ต้องการปกป้องคุ้มครองด้วยใจจริงก็คือข้า ต่อให้ภายหน้า พวกเราสองคนแต่งให้แก่เขาเช่นเดียวกัน เช่นนั้นข้าก็เป็นหลวง ส่วนเจ้าเป็นน้อย ข้าคือภรรยา เจ้าคืออนุ…”
กู้ซีจิ่วขัดจังหวะความมโนของนาง “เจ้าตื่นจากฝันหรือยัง? เจ้าแน่ใจหรือว่าผู้ที่อยู่เป็นเพื่อนเจ้าในเทศกาลความรักคือทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายจริงๆ?”
อวิ๋นชิงหลัวเชิดหน้าสูง “ย่อมแน่ใจอยู่แล้ว! บนโลกนี้จะมีผู้ใดสวมรอยเป็นเขาได้เล่า? ผู้ใดจะกล้าแอบอ้างเป็นเขากัน?”
กู้ซีจิ่วไม่พูดอะไร เริ่มเก็บอุปกรณ์ตกปลา
อวิ๋นชิงหลัวเหลือบมองรอบข้างอย่างเงียบๆ แวบหนึ่ง เมื่อแน่ใจว่าจะไม่มีคนอื่นมาเห็น ดวงตามีแววอำมหิตพาดผ่านแวบหนึ่ง ค่อยๆ เขยิบเข้าไปใกลกู้ซี้จิ่ว จู่ๆ ฝ่าเท้าพลันสะดุด แสร้งทำเป็นสะดุดล้ม พุ่งตรงเข้าหากู้ซีจิ่ว!
ในมือนางกุมเข็มอาคมเล่มหนึ่งไว้ ขอเพียงแทงใส่คนก็จะทำให้คนผู้นั้นสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวไปชั่วคราว เข็มอาคมมิใช่พิษ ดังนั้นต่อให้มีคนตรวจสอบ ก็จะไม่พบว่าถูกพิษ นางจะแทงนังสารเลวที่ขวางหูขวางตาผู้นี้ จากนั้นก็จะผลักลงนํ้าซะ!
แบบนั้นนังสารเลวคนนี้ก็มีแต่ต้องจมนํ้าตายเพราะสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหว ผู้อื่นก็ตรวจไม่พบอะไร…
นางพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วยิ่ง มั่นใจว่าในสถานการณ์ฉุกละหุกเช่นนี้กู้ซีจิ่วต้องหลบไม่พ้นแน่ แต่นึกไม่ถึงว่าเบื้องหน้ากลับพร่ามัวไปแวบหนึ่ง เงาร่างของกู้ซีจิ่วหายไป ต่อมานางรู้สึกว่าคอเสื้อถูกอะไรบางอย่างเกี่ยวเข้า ขุมพลังสายหนึ่งฉุดนางไปด้านหน้า!
เดิมทีนางก็อยู่ในท่าที่พุ่งถลาไปด้านหน้าอยู่แล้ว แผนการของนางคือผลักกู้ซีจิ่วตกนํ้า ส่วนนางสามารถชะลอตัวได้ทันกาล แต่หลังจากถูกเกี่ยวไว้ ฝีเท้าก็รั้งไม่อยู่ ตกนํ้าเสียงดังตูม…
ขณะที่ตกนํ้าเข็มอาคมในมือก็สั่นไหว แทงถูกฝ่ามือ ด้วยเหตุนี้นางจึงไม่อาจเคลื่อนไหวได้ชั่วคราว จมลงไปเหมือนตุ้มนํ้าหนัก…
นางตื่นตระหนก คิดจะอ้าปากตะโกน จนใจที่ทั้งร่างล้วนแข็งทื่อไปหมดแล้ว แม้แต่ปากก็อ้าไม่ออก ทำได้เพียงเบิกตามองสายนํ้าที่ถาโถมเข้ามารอบกายนาง ถาโถมเข้ามา…
ขณะที่จมลงสู่นํ้า นางมองเห็นกู้ซีจิ่วยังอยู่ดีบนฝั่งทะเลสาบ กำลังมองเธออย่างยิ้มๆ ทว่าแววตากลับเย็นเยียบ ในยามนั้นจู่ๆ นางก็รู้สึกว่ารอยยิ้มนี้ของอีกฝ่ายคุ้นตาอยู่บ้าง เป็นรอยยิ้มแบบเดียวกับท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย…
เห็นว่าตกนํ้า กู้ซีจิ่วกลับไม่มีทีท่าว่าจะช่วยเหลือเลย จนกระทั่งอวิ๋นชิงหลัวจมลงไปใต้น้ำ นางถึงยิ้มแวบหนึ่ง จากนั้นก็ถือคันเบ็ด หิ้วข้องใส่ปลาจากไปอย่างสบายอุรา
ระลอกคลื่นขนาดใหญ่บนผิวทะเลสาบเลือนหายไป ทะเลสาบเงียบสงบ ราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้นเลย
….
‘กู้ซีจิ่ว’ กลับมาที่เรือนตน นั่งบนม้านั่งหินตัวหนึ่งสักครู่ ล้วงป้ายหยกแผ่นหนึ่งออกมาจากถุงเก็บของ
ป้ายหยกแผ่นนี้คือป้ายหยกที่ตี้ฝูอีทำหล่นไว้ในสระลึกเมื่อคราวก่อน ต่อมาก็ถูกเขาค้นหากลับมา