บทที่ 805 หลงใหลในรสชาตินี้
ดังนั้นต่อให้ต้องการบังคับจูบก็ต้องรอหลังจากสลับร่างคืนแล้วค่อยว่ากัน ดังนั้นตี้ฝูอีจึงเก็บข้อนี้เอาไว้ก่อน
วิธีการดีๆ ของมู่อวิ๋นล้วนถูกตี้ฝูอีปัดทิ้งไปทีละข้อๆ เขาจึงคิดวิธีการอื่นไม่ออกชั่วขณะ จวบจนถึงยามนี้…
พืชพรรณแผ่พุ่มหนา เงาจันทร์เคลื่อนคล้อยลง
คนทั้งสองรํ่าสุราใต้แสงแสงจันทร์
ในที่สุดกู้ซีจิ่วก็ฝึกฝนจนพลังวิญญาณในร่างตี้ฝูอีกลับคืนมาหนึ่งในสิบแล้ว คืนนี้สามารถใช้วิชาที่ทำให้ทั้งสองคนสลับร่างคืนได้แล้ว เรื่องยุ่งเหยิงที่ใครก็คาดไม่ถึงนี้ในที่สุดก็ปิดฉากได้เสียที
กู้ซีจิ่วดูค่อนข้างมีความสุข ดวงตาส่องประกายเล็กน้อย
หลังจากทั้งสองคนกลับถึงเรือน ต่างคนก็ต่างกลับสู่นิสัยดั้งเดิมของตน ไม่ต้องแสดงละครอีก
“ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย วิชาที่ใช้คืนนี้จะประสบความสำเร็จแน่ๆ ใช่ไหม?” กู้ซีจิ่วต้องการคำยืนยันเรื่องนี้อีกครั้ง
“ใช่!” ตี้ฝูอีตอบกลับเธอคำเดียว
กู้ซีจิ่วถอนหายใจอย่างโล่งอก ถึงแม้เธอจะอยากแข็งแกร่งมาก ถึงขั้นที่บางครั้งก็มีบุคลิกของผู้ชาย แต่เธอยังคงชื่นชอบความเป็นหญิง ร่างนี้ของตี้ฝูอีสูงส่งนัก ไปที่ใดก็ได้รับความเคารพมากมาย แต่เธอก็ไม่ชอบอาศัยอยู่ในร่างนี้ ร่างนี้ทำให้เธอรู้สึกแปลกแยกยิ่งนัก
เธอคิดถึงเจ้าหอยยักษ์ ลู่อู๋น้อยและเพรียกวายุของเธอ!
เธอนึกถึงวันคืนที่จับกลุ่มร่วมประลองกับเชียนหลิงอวี่และหลานไว่หูแล้ว
ความผิดหวังของพวกเจ้าหอยยักษ์ในหลายวันมานี้ล้วนอยู่ในสายตาเธอ ความหดหู่เซื่องซึมของเชียนหลิงอวี่กับหลานไว่หูก็อยู่ในสายตาของเธอเช่นกัน
ขอเพียงเธอกลับคืนร่างได้ ก็สามารถสนิทสนมกลมเกลียวกับสัตว์เลี้ยงของเธอได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวอันใดแล้ว สามารถจับกลุ่มหารือกลยุทธ์การต่อสู้กับพวกเชียนหลิงอวี่ได้อีกครั้ง…
ทุกอย่างจะกลับสู่สภาพปกติ
เมื่อนึกถึงอนาคตอันงดงามนี้เธอก็ตื่นเต้นยินดีอยู่บ้าง เริ่มวางแผนอนาคตอยู่ในใจ
เมื่อถึงเวลานั้นสิ่งแรกที่ต้องทำย่อมเป็นการย้ายออกจากเรือนนี้ของตี้ฝูอี แยกจากเขา…
คงจะเป็นการแยกจากกันอย่างสมบูรณ์กระมัง?
เธอรู้ว่าตอนนี้ตี้ฝูอีดีกับเธอมาก แต่เธอก็ทราบดีว่าตี้ฝูอีคิดยังไงกับเธอ…
ตอนนี้เธอเตรียมตอบรับหลงซือเย่แล้ว ย่อมไม่อาจโลเลไปมาระหว่างสองคนนี้ได้
เมื่อนึกถึงเวลาที่ต้องแยกจากตี้ฝูอี หัวใจเธอก็วูบโหวงขึ้นมาแวบหนึ่ง คล้ายจะอึดอัดตีบตันอยู่บ้าง แต่เธอก็โยนความรู้สึกเหล่านี้ทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกบางอย่างถ้าตัดไม่ขาดจะเกิดความวุ่นวายขึ้นในภายหลัง …
เธอเป็นคนตรงไปตรงมาคนหนึ่ง ความสัมพันธ์ด้านความรักย่อมต้องตรงไปตรงมาด้วย!
จะยืดเยื้อต่อไปไม่ได้อีก ดังนั้นไม่อาจพัวพันคลุมเครือกับตี้ฝูอีอีกต่อไป
โชคดีที่คนผู้นี้ก็น่าจะสนใจในตัวเธอเพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น มิใช่ความรักจริงๆ หลังจากแยกกับตน ต่อให้เขารู้สึกผิดหวังก็คงไม่ผิดหวังนานนัก
เมื่อโอบอุ้มความคิดนี้ไว้ กู้ซีจิ่วจึงไม่ทำให้ตัวเองคิดมากเกินไปอยู่ตลอดได้ ตั้งอกตั้งใจทำเรื่องที่ตนเองอยากทำก็พอ
เธอยกชาขึ้นดื่มอึกหนึ่ง ว่ากันตามจริง ชาบ้านตี้ฝูอีรสชาติดีจริงๆ ทำให้คนไม่ชอบดื่มชาแบบเธอหลงไหลในรสชาตินี้ได้ ต่อไปถ้าแยกกับเขาก็น่าจะไม่ได้ดื่มอีกแล้วสินะ?
กู้ซีจิ่วเลยดื่มไปอีกสองถ้วย
ตี้ฝูอีกลับดื่มสุราอยู่ จอกแล้วจอกเล่า ต่อเนื่องดั่งสายนํ้า
กู้ซีจิ่วค่อนข้างกังวล ในที่สุดก็ห้ามปรามอย่างอดไม่ได้ “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ท่านไม่ควรดื่มต่อแล้วกระมัง? หลังจากสลับร่างคืนแล้ว ข้าไม่อยากปวดหัวเพราะอาการเมาค้างหรอกนะ…”
“วางใจเถิด ข้ารู้ขีดจำกัดดี” ตี้ฝูอีดื่มเข้าไปอีกจอก
เอาเถอะ กู้ซีจิ่วไม่พูดอะไรอีก
“ซีจิ่ว ร้องเพลงให้ข้าสักเพลงได้ไหม? เพิ่มบรรยากาศไง”
วันนี้กู้ซีจิ่วพูดง่ายยิ่งนัก “ได้ ร้องอะไรดีล่ะ? ท่านอยากฟังอะไร?”
ตี้ฝูอีคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ร้องตามที่สะดวกสักเพลงเถอะ ร้องอันที่เจ้าถนัดและไม่เคยร้องต่อหน้าผู้ใดมาก่อน” ความต้องการของเขาแตกต่างไม่มีใครเหมือน