ตอนที่ 963 เจ้านายของเจ้ามีนามว่าอวี่เซวียน

ความวุ่นวายของเผ่าขวางสวรรค์ดำเนินติดต่อกันมาเกือบครึ่งเดือน ฝูงสัตว์ถึงค่อยๆ กระจายตัวออกไป สำหรับฝูงสัตว์ล้านกว่าตัวนี้ ด้วยความที่เผ่าขวางสวรรค์ไม่มีบรรพบุรุษขวางสวรรค์ พวกเขาจึงไม่อาจต่อกรฝูงสัตว์ได้ ไม่ว่าจะต่อต้านอย่างไรก็ถูกทำลายจนสิ้น ทำได้เพียงอพยพเผ่าไปท่ามกลางความเหี้ยมโหดของฝูงสัตว์

เหมือนกับตอนนั้นที่เทียนเสียจื่อถูกสี่เผ่าใหญ่ล่าสังหาร เขาก็หนีไม่หยุดเพื่อเอาชีวิตรอดเช่นกัน

แต่ก็มีบางอย่างต่างกัน นั่นคือชาวเผ่าขวางสวรรค์ที่กำลังอพยพตกอยู่ในระหว่างความสิ้นหวังและความหวัง พวกเขาสิ้นหวังต่อโชคชะตาตอนนี้ และหวังว่าบรรพบุรุษขวางสวรรค์จะปรากฏตัว

ในเวลาครึ่งเดือน ชาวเผ่าขวางสวรรค์ตายอยู่กลางฝูงสัตว์มากกว่าสี่ส่วนแล้ว จำนวนคนตายหลายหมื่นคนกลายเป็นกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่บนเส้นทางบนฟ้ากระจ่างดาวที่พวกเขาอพยพ

นี่คือการโจมตีอย่างรุนแรงยิ่งครั้งหนึ่งสำหรับทั้งเผ่าขวางสวรรค์ กระทั่งมีโอกาสสูงมากที่พวกเขาจะกลับมายังฟ้ากระจ่างดาวบ้านเกิดไม่ได้อีก เพราะว่าขณะเดียวกับที่ถูกฝูงสัตว์ยึดครอง ที่นี่ก็กลายเป็นถิ่นฐานของพวกมันแล้ว

เหมือนกับเมื่อไม่รู้กี่ปีก่อนที่บรรพบุรุษท่านหนึ่งของเผ่าขวางสวรรค์ชิงผืนฟ้าดวงดาวแห่งนี้มาจากฝูงสัตว์ที่นี่ ตอนนี้ก็ถูกฝูงสัตว์แย่งคืนไปแล้ว อีกทั้งพวกเขายังไม่กล้ากลับไปบ้านเกิดอีก เพราะการตายของชาวเผ่าขวางสวรรค์และการตายของ ผู้แข็งแกร่งจำนวนมาก ทำให้เผ่าขวางสวรรค์เสียสมดุลกับสามเผ่าใหญ่อื่นๆ

มิหนำซ้ำบางทีเรื่องใหญ่อย่างฝูงสัตว์ถล่มวงแหวนชั้นในของทะเลดาราต้นกำเนิดจิต อาจจะส่งไปไม่ถึงชนเผ่าที่อยู่รอบนอกทะเลดาราเหล่านั้น ทว่าสามเผ่าใหญ่ในวงแหวนชั้นใน พวกเขาจะต้องรู้หลังจากผ่านช่วงนี้ไปอย่างแน่นอน

นี่เป็นทั้งการร่วมมือกันของสี่เผ่าใหญ่และยังเป็นความแค้นยาวนานต่อกันทุกยุคสมัยด้วย ดังนั้นหากมีเผ่าหนึ่งขาดสมดุลไป สิ่งที่รอเผ่าขวางสวรรค์อยู่ก็คือจุดจบที่อนาถยิ่งกว่า

ดังนั้นการอพยพของพวกเขาจึงหมายถึงว่าในช่วงเวลานี้เผ่าขวางสวรรค์จะหายไปอย่างไร้ร่องรอย พวกเขาจะไปหาสถานที่ห่างไกลผู้คนเพื่อพักฟื้น จนกระทั่งรวมกำลังอำนาจขึ้นมาใหม่อีกครั้งถึงจะกลับมา

ส่วนบ้านเกิดเดิมของพวกเขา ถึงแม้ว่าจะมีสัตว์ร้ายยึดครองอยู่จำนวนมาก แต่ด้วยความสามารถของกระเรียนขนร่วงและความยึดมั่นต่อหินผลึก ภายในเวลาครึ่งเดือนมานี้กลับเหมือนเกิดการทำลายล้างจนหมดสิ้น ดาวแท้จริงร้อยกว่าดวงคล้ายกับถูกรีดทรัพย์ มันเอาหินผลึกที่หามาได้ทั้งหมดจากไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

จนกระทั่งมันกับมังกรยมโลกกลับมาอยู่ข้างซูหมิง ก็แทบจะเต้นแร้งเต้นกาด้วยความดีใจ ตัวสั่นไปด้วยความตื่นเต้นไม่หยุด

“รวยแล้ว ย่ากระเรียนเอ๊ย ข้ารวยแล้ว หินผลึกสามก้อน ไม่อยากเชื่อว่าทั้งเผ่าขวางสวรรค์จะมีหินผลึกถึงสามก้อน!” กระเรียนขนร่วงกล่าวอย่างตื่นเต้นพลางเพ่งมองซูหมิง

เดิมทีมังกรยมโลกก็ตื่นเต้นอยู่ข้างๆ เหมือนกัน ทว่าพอได้ยินคำพูดกระเรียนขนร่วงแล้วมันก็นิ่งอึ้งไป มันจำได้ว่าหินผลึกน่าจะมีหลายสิบล้านถึงจะถูก แต่ทันทีหลังจากนั้นมันก็เห็นแววตาของกระเรียนขนร่วง

ซูหมิงไม่สนใจกระเรียนขนร่วง เขารู้ดีว่าเจ้านี่กลัวว่าตนจะเอาหินผลึกไป เลยบอกมาว่ามีแค่สามก้อน จำนวนแค่นี้ในสายตาคนอื่นคงหมดคำพูด และต้องคิดแน่ว่ากระเรียนขนร่วงช่างตระหนี่จนถึงขั้นที่ทำให้คนอื่นเดือดดาล

ทว่าซูหมิงที่เข้าใจกระเรียนขนร่วงรู้ มันบอกมาว่ามีหินผลึกสามก้อนได้ สำหรับกระเรียนขนร่วงที่ซ่อนหินผลึกเอาไว้แล้วหาไม่เจอก็ถือว่าเสียส่วนนั้นไปแล้ว ไม่รู้ว่ามันต้องลำบากนานเท่าไร ต้องลงแรงไปมากมายนักกว่าจะทำได้

ซูหมิงมองฟ้ากระจ่างดาวของเผ่าขวางสวรรค์ในอดีตด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เขาไม่มีใจสงสารคนเหล่านี้ ความอ่อนโยนในใจมีเพียงเท่านี้ จะแบ่งให้กับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดไม่ได้

“ไปกันเถอะ” ซูหมิงยืนขึ้น มองชายชราดินทรายที่นั่งฌานอยู่ ชายชราก็เงยหน้ามองซูหมิงเช่นกัน ทันทีที่พวกเขาสบตากัน ชายชราหายไปกลายเป็นอากาศ เพียงแต่ว่าในอากาศมีเสียงดังก้องในจิตซูหมิงแว่วมา

“เจ้ายังเหลือโอกาสให้ข้าลงมืออีกสองครั้ง อย่าลืมสัญญาระหว่างเรา ในเพลงกลอนต้องมีนามของข้า”

ซูหมิงพยักหน้าแล้วสะบัดแขนเสื้อ วงแหวนอาคมตราประทับที่มีอยู่บนตัวเขานานแล้วพลันเปิดออก เมื่อเปิดวงแหวนอาคมก็มีระลอกคลื่นหนึ่งชั้นกระจายออกมาจากใต้เท้า ระลอกคลื่นปกคลุมกระเรียนขนร่วงกับมังกรยมโลก พริบตาเดียวในช่วงที่แสงจากวงแหวนอาคมสว่างจ้าแสบตา ซูหมิงหายไป แม้แต่กระเรียนขนร่วงกับมังกรยมโลกก็ยังหายไปจากลูกดินทรายลูกนี้

หลังซูหมิงหายไป ราวสิบลมหายใจต่อมา ก็มีเสียงโครมครามดังสนั่นดังมาจากในลูกดินทราย ระหว่างที่ดังกึกก้องก็มีเสียงกึกๆ รอยร้าวเกิดขึ้นบนลูกดินทรายอย่างรวดเร็ว แวบเดียวก็เหมือนกับใยแมงมุมปกคลุมเปลือกนอก

ตอนที่เกิดเสียงโครมดังสนั่น ลูกกลมดินทรายใหญ่พลันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนจะปรากฏร่างเงาบรรพบุรุษขวางสวรรค์กลางลูกกลมดินทรายที่ถล่มลง

เขามีสีหน้าทะมึน ในดวงตาสองข้างข่มเพลิงโทสะถึงขีดสุดเอาไว้ เขามองฟ้ากระจ่างดาวที่เดิมเป็นของเผ่าขวางสวรรค์ มองที่นี่ซึ่งตอนนี้มีสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วน และยังได้กลิ่นคาวเลือดของชาวเผ่าที่ตายไป เขาเงียบงัน

ผ่านไปชั่วขณะก็ถอนหายใจยาว เขาไม่ได้ตามรอยซูหมิงไป เพราะเขารู้ว่าตนสังหารอีกฝ่ายไม่ได้ กลับกันมีโอกาสสูงมากที่จะถูกขังอีกครั้ง ถึงตอนนั้น เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนใจอ่อน ไม่ใช่คนที่สังหารคนมากแล้วจะเกิดความรู้สึกผิด

เช่นนั้นสิ่งที่รอเผ่าขวางสวรรค์อยู่ก็คือการถูกทำลายล้างเผ่าจริงๆ

หากเป็นคนอื่นมาข่มขู่บรรพบุรุษขวางสวรรค์ เขาก็คงไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่ยอมเลิกราจริงๆ แต่เพียงแค่ล่าสังหารอาจารย์อีกฝ่ายหนึ่งครั้งในอดีต ก็ทำให้อีกฝ่ายมาสังหารเผ่าตนสามส่วนในพันปีต่อมาได้ คนแบบนี้ เหี้ยมโหดแบบนี้ เรียกได้ว่าทำให้เขาไม่ดูถูกคำขู่ของซูหมิงเลย

‘ต่อให้เป็นวิญญาณแห่งดินทราย ตามการคาดเดาของข้าก็น่าจะมีสัญญากับคนผู้นี้อยู่เล็กน้อย ไม่น่าจะลงมือหลายครั้ง แต่ว่า…ขอแค่ครั้งต่อไปยังลงมืออยู่ ต่อให้ภายภาคหน้าข้าจะสังหารเขาได้ ทว่า…ชาวเผ่าของข้าก็จะตายทั้งหมด เป็นอย่างที่เขาว่าไว้จริงๆ เผ่าขวางสวรรค์ถึงตอนนั้นจะเหลือข้าเพียงคนเดียว

เขามีจิตใจเหี้ยมโหด ย่อมฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ได้อยู่แล้ว…ราคาแบบนี้ เขารับไหว แต่ข้า…รับไม่ไหว’ บรรพบุรุษขวางสวรรค์เงียบงัน ด้วยขั้นพลังและฐานะเขา จึงแทบจะไม่เคยสัมผัสกับการถูกข่มขู่มาก่อน ความรู้สึกตอนนี้ซับซ้อนยิ่งนัก ผ่านไปพักใหญ่ก็ลอบถอนหายใจ ก่อนวูบไหวตัวมุ่งหน้าตามชนเผ่าที่กำลังอพยพไป

‘เขาไม่มีหัวใจเต๋า ข้าต้องรอแค่วันหนึ่งที่เขาโรยรา!’ บรรพบุรุษขวางสวรรค์บินไกลออกไป

ภายในวงแหวนชั้นในของทะเลดาราต้นกำเนิดจิต ในฟ้ากระจ่างดาวอันเงียบสงบ มีหินผุพังยักษ์ก้อนหนึ่งลอยอยู่กลางฟ้ากระจ่างดาว เดิมทีภายในเป็นรังสัตว์ร้ายจำนวนหนึ่ง ทว่าเมื่อครึ่งเดือนกว่าก่อนหน้านี้ มีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามา หลังจากใช้พลังระดับภัยพิบัติจันทราสังหารสัตว์ร้ายทั้งหมด นางก็กลายเป็นประมุขของหินก้อนนี้

หลังจากสวี่ฮุ่ยวางวงแหวนอาคมตามที่ซูหมิงต้องการที่นี่แล้ว ก็นั่งฌานอยู่ตรงนั้น คอยคำนวณเวลาเงียบๆ

ที่นี่ห่างจากเผ่าขวางสวรรค์ไกลมาก ความปั่นป่วนของฝูงสัตว์จึงมาไม่ถึงที่นี่ ดังนั้นมองไปในฟ้ากระจ่างดาวจึงดูเงียบสงบ

นอกหินผุพังนี้ ภายในความว่างเปล่ายังซ่อนสัตว์อากาศธาตุขนาดใหญ่เอาไว้ตัวหนึ่ง มันมีรูปร่างคล้ายจระเข้ กำลังหลับตาแน่นิ่ง ทว่าหากมีกลิ่นอายพลังอันตรายใดๆ จะลืมตาขึ้นทันที มันก็คือสัตว์ร้ายที่สวี่ฮุ่ยกำราบโดยมีซูหมิงช่วยระหว่างเดินทางมายังวงแหวนชั้นในทะเลดาราต้นกำเนิดจิตกับเขา

สวี่ฮุ่ยรออยู่ที่นี่มาครึ่งเดือนแล้ว ตามสัญญาระหว่างซูหมิงกับนาง หากครึ่งเดือนจากนี้ซูหมิงยังไม่กลับมา นางก็ไม่ต้องรออีก แต่ให้กลับไปรวมตัวกับเก้าผู้เฒ่ายมโลก

ทว่าสวี่ฮุ่ยก็มีความยึดมั่นของตัวเองอยู่ หากหนึ่งเดือนแล้วซูหมิงยังไม่กลับมา นางจะไม่ไป แต่จะไปหาซูหมิง

นางมองวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายตรงหน้า เพ่งมองมาครึ่งเดือนแล้ว วันนี้ในลูกตาของนางมีแสงสว่างเปล่งมาจากอาคมเคลื่อนย้ายอย่างกะทันหันปรากฏ ทันทีที่เกิดแสงสว่าง สวี่ฮุ่ยพลันเพ่งสายตา สีหน้าเหมือนสงบนิ่ง ทว่าในใจตึงเครียดเล็กน้อย

ตอนที่ยืนขึ้น แสงจากวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายสว่างจ้าแสบตาแล้ว สัตว์อากาศธาตุข้างๆ หินผุพังก็จ้องมองไป หลังจากแสงสว่างบระลุถึงจุดขีดสุดและหายไปในพริบตา ร่างเงาซูหมิงก็โผล่มาในวงแหวนอาคมเคลื่อนย้าย ข้างกายยังมีสุนัขสองตัวที่เป็นร่างแปลงของกระเรียนขนร่วงกับมังกรยมโลกด้วย

ส่วนชื่อหั่วโหวกลายเป็นภาพสัญลักษณ์ประทับบนแขนซูหมิงแล้ว

สวี่ฮุ่ยมองซูหมิง เผยรอยยิ้มบางๆ

ซูหมิงมองสวี่ฮุ่ยเช่นกัน พลางเดินมาอยู่ข้างนาง

“ทุกอย่างราบรื่นหรือไม่?”

“อืม”

“เช่นนั้นก็ดี” สวี่ฮุ่ยไม่ได้ถามรายละเอียด แต่มองกระเรียนขนร่วงกับมังกรยมโลก นางมองกระเรียนขนร่วง กระเรียนขนร่วงก็มองนางเช่นกัน แถมยังมีท่าทีโอหังและ ยั่วยุยิ่ง

ส่วนมังกรยมโลก ตอนที่เห็นสวี่ฮุ่ยก็อึ้งงันไปเล็กน้อย ในใจพลันเกิดความโกรธอย่างรุนแรง แอบต่อว่าในใจว่าซูหมิงช่างไม่ได้เรื่องจริงๆ เหตุใดข้างกายถึงมักจะมีสามงามอยู่ตลอด มันจึงอดมองเป็นศัตรูมิได้

ไม่ว่าอย่างไรมันก็อยากจะเฝ้าจับตาดูเพศตรงข้ามที่อยู่ข้างกายซูหมิงทุกคนให้กับนายหญิงน้อยของตน

สวี่ฮุ่ยยิ้มน้อยๆ ให้กับสายตายั่วยุจากกระเรียนขนร่วง นางไม่ได้สนใจนัก แต่กลับเกิดความสนใจเล็กน้อยกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยเจตนาร้ายของมังกรยมโลก

“มันคงจะไม่ใช่ของเจ้ากระมัง” สวี่ฮุ่ยเป็นหญิงที่มีเสน่ห์ในความเป็นผู้ใหญ่ ความสงบนิ่งของนาง สติปัญญาของนาง เป็นสิ่งที่สตรีทุกคนซึ่งซูหมิงเคยพบไม่มี

ซูหมิงพยักหน้า

“ให้ข้าเดา มันเป็นสัตวเลี้ยงของเด็กสาวคนหนึ่ง ไม่รู้ว่ามาอยู่ข้างกายเจ้าได้อย่างไร…” สวี่ฮุ่ยกล่าวขณะนัยน์ตาฉายแววประหลาด ตอนที่มองมังกรยมโลก มันรู้สึกว่าการแปลงกายของตนถูกมองทะลุปรุโปร่ง

“มันเป็นมังกรยมโลกตัวหนึ่ง…ข้านึกออกแล้ว พันปีก่อนข้าเคยได้ยินมาว่าโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลกส่งมังกรยมโลกตัวหนึ่งมาแดนรกร้างต้นกำเนิดจิต ขับไล่มันมาขังอยู่ที่นี่ หรือว่าจะเป็นเจ้า” แววตาสงบนิ่งของสวี่ฮุ่ยทำให้มังกรยมโลกถอยไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว มันมีความรู้สึกเด่นชัดว่าหญิงตรงหน้าคือศัตรูตัวฉกาจของนายหญิงน้อย!

“เผ่ามังกรยมโลกมีฐานะพิเศษอย่างยิ่งในโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลก หากไม่ใช่เพราะทำผิดร้ายแรงจะไม่มีทางถูกส่งมาที่นี่ ข้าจำได้ว่าปีนั้นโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลกเคยประกาศเรื่องหนึ่ง เป็นงานแต่งครั้งใหญ่ขององค์ชายสามบุตรหมิงหวง ฝ่ายหญิงคือสตรีจากตระกูลเก่าแก่อันดับหนึ่งในโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลก ทว่านางกลับหนีงานแต่งไป…จะหนีออกจากโลกจักรพรรดิยมโลกได้ก็ต้องมีมังกรยมโลกข้ามโลกา

เป็นพันปีก่อนพอดีที่นางถูกส่งกลับมาโลกแท้จริงจักรพรรดิยมโลก และเป็นตอนนั้นเองที่เจ้าถูกส่งมาที่นี่” สวี่ฮุ่ยยิ้มตาหยีมองมังกรยมโลก

“เจ้านายของเจ้ามีนามว่าอวี่เซวียนใช่หรือไม่”