№ 168 กางเกงในสีแดง!

มองทะลุผ่านละอองน้ำไป เพียงเห็นเงาร่างหนึ่งนั่งพิงอยู่ในน้ำท่ามกลางม่านหมอก เห็นไหล่คู่กลมมนที่โผล่พ้นน้ำอยู่ลางๆ และลำคอขาวงดงามน่าหลงใหล แต่เพราะม่านหมอกละอองน้ำนั้นจึงไม่อาจเห็นใบหน้าชัดเจน

ทว่าประเมินจากท่าทางใจเย็นสงบนิ่งและน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยที่มีความแหบพร่าบางส่วน อีกฝ่ายต้องเป็นบุรุษอย่างแน่นอน อันที่จริง หากสตรีพบสถานการณ์เช่นนี้ คงตกใจส่งเสียงกรีดร้องไปนานแล้ว

“ขออภัยที่รบกวนคุณชาย”

เมื่อเขาเปล่งเสียง เฟิ่งจิ่วในน้ำถลึงดวงตาอย่างตกตะลึงอยู่บ้าง แทบจะอุทานว่า ‘ท่านอา?’

เธอกับเขาไม่มีที่ไหนที่ไม่ได้พบหน้ากันเลยจริงๆ? ถึงจะมายังแคว้นเหินเวหาก็ยังได้เจอเขาอีกอย่างไม่คาดฝัน แต่เห็นได้ชัด ว่าเขาจำเธอไม่ได้

นึกถึงจุดนี้ ตัวเธอก็ผ่อนคลายลง เอนกายอยู่ในบ่อน้ำพุร้อน มองเงาร่างตั้งตรงที่ยืนตรงขอบ มุมปากยกขึ้น เผยรอยยิ้มหยอกล้อ

“ตกใจหมดเลย เดิมนึกว่าคนของตลาดมืดส่งสาวงามมาให้ข้า นึกไม่ถึงว่าที่เข้ามากลับเป็นผู้ชาย”

ได้ยินคำพูดนี้ หลิงโม่หานก็ขมวดคิ้วลึกยิ่งขึ้น แววตาลึกซึ้งมองทะลุละอองน้ำอยากจะเห็นคนให้ชัดๆ ทว่าคำพูดต่อมา กลับทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก ใบหน้าก็มืดลงมาทันใด

“โปรดรู้ไว้ว่าตอนนี้ข้าล่อนจ้อนอยู่ในน้ำ จ้องข้าด้วยตาเปล่าเช่นนี้ หรือว่าใต้เท้าชอบผู้ชายด้วยกัน?”

“คุณชายคิดมากไปแล้ว”

น้ำเสียงเขาแข็งกร้าวนิดหน่อย แต่น้ำเสียงน่าดึงดูดที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ชายชาตรีกลับยังคงฟังเสนาะหูอยู่เช่นนั้น

กำลังคิดจะไปจากที่นี่ กลับได้ยินเสียงการค้นหาดังมาจากด้านนอก ย่างก้าวที่จะสาวเดินออกไปจึงชะงักลง หันกลับไปมองที่ในน้ำนั้นทันที

เธอที่กำลังคิดว่าจะลุกขึ้นยังไงดีพลันเห็นสายตาเขาจ้องมา ผงะไปอย่างอดไม่ได้ ทันใดนั้น เหมือนนึกอะไรออก แต่ไม่รอให้ปริปาก ก็เห็นเขาก้าวยาวเดินมาทางนี้

“เจ้าหยุดนะ!”

เธอแผดเสียงเย็น ละอองน้ำไม่อาจบดบังสายตาได้ในระยะใกล้ ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่า เขาเดินมาใกล้อีกหน่อยก็ไม่มีที่ให้ซ่อนแล้ว

เท้าหลิงโม่หานที่ลงก้าวเดินยังไม่หยุดชะงัก ยังคงก้าวยาวเดินไปด้านนั้นอย่างใจเย็น น้ำเสียงทุ่มต่ำที่มีแรงดึงดูดก็เปล่งตามออกมาจากปาก “เท่าที่ข้ารู้ ค่ายกลกระบี่นี้คงยังมีอีกทางออกหนึ่ง ซึ่งอยู่ด้านหลังคุณชาย”

ไร้สาระ! ข้ารู้แน่นอน!

เฟิ่งจิ่วถลึงตามองเงาร่างที่เดินมาด้านนี้ กัดฟันกรอด แล้วมือที่ดึงกลิ่นอายพลังเร้นลับไว้ก็ตะกุยบนผิวน้ำ หยดน้ำจึงจู่โจมไปทางเขาอย่างรุนแรง

ในเวลาเดียวกัน เธอสะบัดมือลงบนผิวน้ำอีกครั้ง ระหว่างที่สาดม่านน้ำขึ้นมา ตัวก็ม้วนขึ้นจากน้ำ หยิบชุดสีแดงออกจากห้วงมิติ อาศัยช่วงที่ม่านน้ำบดบังอยู่สวมชุดไว้บนร่างอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อม่านน้ำร่วงกลับลงบ่อน้ำพุร้อน บนตัวเธอเพิ่งสวมชุดแดงเรียบร้อย เมื่อร่างคืนสู่ผืนดิน เท้าเปลือยกลับลื่นไถลไปบนขอบหิน พุ่งไปด้านหน้าอย่างไม่อาจยืนให้มั่นได้

“อ๊ะ!”

ร่างกายโผไปด้านหน้าอย่างเสียสมดุล เธอคว้าสิ่งของที่พอยึดหยัดร่างกายได้ไว้ตามสัญชาตญาณ แต่ใครจะรู้ เพียงได้ยินเสียงผ้าขาดดังแควกลอยมา จึงมองไปด้วยความตกตะลึง พอเห็นก็อึ้งทึ่งไปชั่วขณะ

กางเกงท่านอาถูกเธอฉีกขาดดึงลงมาจากด้านหลังเสียดื้อๆ เผยให้เห็น… กางเกงชั้นด้านในตัวนั้นที่โดดเด่นทรงเสน่ห์

ทว่า ที่ทำให้เธอนึกไม่ถึง คือท่านอาผู้เป็นชายที่ภายนอกเย็นชาแต่จิตใจอบอุ่น ด้านในกลับสวมกางเกงชั้นในสีแดงตัวหนึ่ง…………………………………