№ 338 รักข้างเดียวของเจ้าตำหนักยมราช
อิ่งอีเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง บอกว่า “เจ้าพูดผิดแล้ว ความรักเป็นเรื่องของสองคน ส่วนเรื่องของนายท่าน คนฉลาดมองก็รู้แล้วว่าเป็นรักข้างเดียว หากในใจภูตหมอมีนายท่านคงไม่หนีไปทุกครั้งหรอก”
“เฮ้อ! ความจริงจะโทษภูตหมอก็ไม่ได้ เจ้าว่าไหม เขาก็เป็นแค่เด็กหนุ่มอายุสิบห้าสิบหก เหมือนกับต้นกล้าอ่อนนัก แม้จะแปลกผิดคนธรรมดาไปหน่อย แต่จะไม่ยอมรับความจริงที่ว่าเขาอายุเพียงสิบห้าสิบหกไม่ได้ อีกอย่างคือนายท่านเป็นพวกชอบบุรุษด้วยกัน! ภูตหมอคนนั้นดูปกติยิ่งนัก นายท่านชอบเขาคือเรื่องหนึ่ง เขาไม่ชอบนายท่านมันอีกเรื่อง เจ้าว่าถึงนายท่านชอบพอเขา ก็ฝืนทำให้เขาเบี่ยงเบนมาชอบบุรุษไม่ได้กระมัง?”
ได้ยินเช่นนี้ อิ่งอีมองเขาแปลกๆ “ความหมายเจ้าคือ ภูตหมอดูเป็นคนปกติมาก แต่นายท่านต่างหากไม่ปกติ?”
ฮุยหลางนั่งตัวตรง หันหน้าไปมองรอบๆ ทันที ถึงจะค่อยฉีกยิ้มพูดว่า “นายท่านไม่ปกติมาแต่ไหนแต่ไร เจ้าว่าผู้ชายปกติจะไม่ถูกใจสาวงามที่หน้าตาสะสวยผิวขาวเนียนหน้าอกใหญ่แล้วไปชมชอบผู้ชายได้หรือ?”
“แต่ว่า…”
เขาจัดการสีหน้าอารมณ์ เหล่มองอิ่งอีแวบหนึ่ง กระแอมไอเบาๆ ก่อนจะเอ่ยสีหน้าจริงจังว่า “นายท่านก็คือนายท่าน จะชอบหญิงหรือชายล้วนไม่ใช่เรื่องที่ข้ารับใช้อย่างเราจะห้ามปรามกันได้ ดังนั้นเห็นนายท่านผูกใจรักภูตหมอ ข้าก็จะพยายามช่วยเหลือให้ถึงที่สุด และหวังว่านายท่านจะทำให้ภูตหมอหันมาชอบพอกันได้ ให้พวกเขาคู่รักกลายเป็นคู่ชีวิตกันได้ในท้ายที่สุด”
“เฮอะ นี่เจ้ากังวลว่าข้าจะแอบไปรายงานนายท่าน?” อิ่งอีดื่มชา ถามว่า “ข้าดูเหมือนคนที่จะแอบไปพูดลับหลังหรือไง”
ฮุยหลางชำเลืองมองเขา กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์นักว่า “เจ้าคงไม่แอบไปรายงาน แต่ตอนเมาเจ้าคงวิ่งไปพูดเรื่องพวกนี้ต่อหน้านายท่านแน่”
“แค่กๆ!”
อิ่งอีไออย่างกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง บอกว่า “ครั้งนั้นข้าเมา นายท่านก็ไม่คิดเป็นจริงเป็นจังไม่ใช่หรือ”
“ใช่ ไม่คิดเป็นจริง นายท่านเพียงบอกว่าครั้งหน้าจะหาเหล้าที่แรงๆ หน่อยมาให้เจ้าลิ้มลอง”
พูดถึงเรื่องนี้เขาก็ถอนหายใจ “หากไม่ใช่เพราะปกติข้าไม่มีแม้แต่คนที่พูดคุยเสวนาด้วยได้ ก็คงไม่โดนเจ้าหลอกหลายครั้งหลายคราเพียงนั้น”
“เพ้ย! นี่เรียกว่าพูดคุยเสวนาเสียที่ไหน เห็นชัดๆ ว่าเจ้านินทาลับหลังนายท่าน พูดเรื่องซุบซิบนินทาของนายท่าน เรื่องนี้นอกจากข้าใครจะกล้าฟัง” เรื่องนี้มีเพียงมือซ้ายมือขวาสองคนที่อยู่ข้างกายนายท่านมาเสมออย่างพวกเขากล้าแอบพูดกัน หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ใครเล่าจะอาจหาญเช่นนั้น?
อิ่งอีพูดจบ เห็นสหายถือภาพเหมือนภูตหมอใบนั้นไว้เนิ่นนานไม่ยอมวาง จึงบอกว่า “เจ้าระวังภาพนั้นหน่อย อย่าทำเสียหายล่ะ นายท่านกำชับว่าต้องส่งกลับคืนไปให้เขา เจ้าไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นที่นายท่านวาดเสร็จ ก็ถือภาพเหมือนนี้ยืนด่าภูตหมอว่าใจดำคล้ายพูดกับตัวเองอยู่ข้างหน้าต่าง ข้าเห็นแล้วรู้สึกเหมือนนายท่านถูกครอบงำ เดาว่าหากไม่มีเรื่องทางนี้รั้งไว้คงไปหาภูตหมอนานแล้ว”
“รู้แล้วๆ หากไม่ใช่เพื่อให้คนด้านล่างตามหาเบาะแสภูตหมอได้สะดวก นายท่านคงไม่ให้ส่งภาพนี้ถึงมือพวกเขาหรอก” ฮุยหลางกล่าวแล้ววางภาพเหมือนในมือลงบนโต๊ะ ก่อนจะหยิบข้อมูลพวกนั้นที่ตรวจสอบกลับมาได้มาตรวจดู ไม่ทันไรกลับเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ลุกยืนขึ้นส่งเสียงอย่างยากจะเชื่อ
“อะ อะไรนะ ภูตหมอเป็นสตรี?”
“พรวด! แค่กๆ!”
อิ่งอีที่กำลังดื่มชาได้ยินคำพูดฮุยหลางก็พลันสำลักน้ำชาสาดลงบนโต๊ะ เปียกภาพเหมือนนั้นทันที…
……………………………