№ 456 นายท่านคือภูตหมอ
“ข้าหลัวอวี่!”
“ฟั่นหลิน!”
“ฉีคัง!”
“เว่ยเฟิง!”
“หลู่อวิ๋น!”
“กู่โม่!”
“สวี่ตัว!”
“ฟางเฉิง!”
“ขอปฏิญาณตน ณ ที่นี้ ชีวิตนี้จะติดตามนายท่าน ไม่มีวันทรยศหักหลัง จงรักภักดีจวบจนวันตาย! หากผิดคำสาบานขอให้ฟ้าดินลงทัณฑ์!”
เสียงที่ทุ้มต่ำและเคร่งขรึมทั้งแปดดังขึ้นและกล่าวจบพร้อมๆ กัน เสียงกังวานทรงพลังของพวกเขาพร้อมกับคำสาบานดังเข้าหูเหล่าองครักษ์ด้านหลังรวมถึงตัวเฟิ่งจิ่วตรงหน้า เมื่อสิ้นเสียงพวกเขา ลวดลายอักขระเก่าแก่ซับซ้อนทั้งแปดก็ปรากฏขึ้นบนพื้นดินใต้ร่าง ก่อนจะกลายเป็นลำแสงพุ่งเข้ากลางหว่างคิ้วพวกเขาและหายไป
ในเวลานี้ เหล่าองครักษ์ด้านหลังเห็นแล้วก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งทันที แววตาต่างจับจ้องบนร่างเฟิ่งจิ่ว เสียงกึกก้องมากด้วยพลังที่ทรงอำนาจราวกับจะสังหารศัตรูกระหึ่มขึ้นตรงภูเขาด้านหลังอย่างพร้อมเพรียงและขึงขัง
“พวกข้าขอปฏิญาณตนไว้ ณ ที่นี้ ชีวิตนี้จะติดตามนายท่าน ไม่มีวันทรยศหักหลัง จงรักภักดีจวบจนวันตาย! หากผิดคำสาบานขอให้ฟ้าดินลงทัณฑ์!”
ลวดลายอักขระขนาดใหญ่อันหนึ่งค่อยๆ กระจายออกไปใต้ฝีเท้าองครักษ์ทุกคน หลังจากรวมกับกลิ่นอายพลังเร้นลับของพวกเขา ก็กลายเป็นลำแสงแต่ละสายพุ่งเข้ากลางหว่างคิ้ว ความงดงามของภาพนั้นทำให้เจ้าตำหนักยมราชที่อยู่ไม่ไกลเห็นแล้วยังจิตใจสั่นไหวอย่างอดไม่ได้ แววตาลึกล้ำไร้ก้นบึ้งมองไปทางร่างสีแดงนั้น
อิ่งอีกับฮุยหลางตามอยู่ด้านหลัง ยามเห็นภาพเช่นนั้นใจก็ตกตะลึงไปบ้าง ทำให้คนพวกนั้นยินยอมพร้อมใจรับนางเป็นนาย และปฏิญาณด้วยคำสาบานฟ้าดินได้ นางไม่ธรรมดาจริงๆ
ต้องรู้ไว้ว่า การปฏิญาณคำสาบานต่อฟ้าดินนั้นเท่ากับมอบชีวิตไว้ในกำมือนาง แค่คนสองคนยังไม่เท่าไหร่ แต่องครักษ์หลายร้อยคนนี้กลับทำตามโดยไม่รีรอ ทำให้พวกเขาประหลาดใจจริงๆ ทว่าสิ่งที่ทำให้พวกเขายิ่งแปลกใจกว่าคือคำพูดต่อมาของภูตหมอ
“เหลิ่งซวง เหลิ่งหวา ส่งของที่เตรียมไว้ไป”
“ขอรับ/เจ้าค่ะ!” เหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาที่ยืนอยู่ด้านหลังเฟิ่งจิ่วขานรับ ก่อนมาด้านหน้าพวกหลัวอวี่แล้วแบ่งกันยื่นกล่องใบหนึ่งให้พวกเขา ด้านในใส่ขวดที่บรรจุยาอายุวัฒนะไว้
“พวกเจ้าส่งต่อไปกันเองเถอะ!”
หลัวอวี่รับมาแล้วมองแวบหนึ่ง มองเฟิ่งจิ่วด้วยความตื่นเต้น “นายท่าน นี่คือ?” สวรรค์! คงไม่ใช่อย่างที่เขาคิดกระมัง?
เฟิ่งจิ่วชำเลืองมองเขา เปล่งเสียงออกไปพร้อมกับกลิ่นอายพลังเร้นลับ “นี่คือยาอายุวัฒนะที่สามารถช่วยพวกเจ้าบรรลุขั้นวรยุทธ์ หลังรับยาอายุวัฒนะไป พวกเจ้าก็กินและฝึกบำเพ็ญอยู่ที่นี่เสีย บริเวณรอบๆ นี้จะมีผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังสี่คนคอยคุ้มกัน ไม่ต้องกังวลว่าจะโดนรบกวน”
ได้ยินคำพูดนี้แล้วทุกคนต่างฮือฮาขึ้นมา อุทานกันเสียงหลง “อะไรนะ? ยาอายุวัฒนะ? นี่เป็นยาอายุวัฒนะสำหรับบรรลุขั้นจริงๆ หรือ?”
“ของจริงๆ พวกเจ้าดูสิ ข้าได้มาแล้ว!” องครักษ์นายหนึ่งที่รับยาอายุวัฒนะไปแล้วยกเม็ดยาในมือขึ้นมา “มันคือยาอายุวัฒนะ ด้านบนมีลวดลายเม็ดยาด้วย!”
“ซี๊ด! นี่ นี่มียาอายุวัฒนะตั้งเท่าไหร่กันเนี่ย! นายท่านได้มาจากไหนกัน?” พวกเขาต่างสูดหายใจอย่างเหลือเชื่อ ในแคว้นเล็กระดับเก้าเช่นนี้ แค่ยายังเห็นได้ยากนัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงของหายากอย่างยาอายุวัฒนะเลย
“พวกเจ้ายังไม่รู้อีกรึ? อีกตัวตนหนึ่งของข้าคือภูตหมอ ของจำพวกยาหรือยาอายุวัฒนะ อีกหน่อยพวกเจ้าก็มีไม่ขาดแล้ว” เฟิ่งจิ่วพูดพลางยกริมฝีปากขึ้นยิ้ม น้ำเสียงเนิบๆ กลับทำให้องครักษ์ทุกคนใจเต้นขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
สวรรค์! นายท่านคือภูตหมอ? หนำซ้ำนอกจากเป็นนักปรุงยายังเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุด้วย? มิน่านางถึงให้พวกเขาสาบานตน ตัวตนเช่นนี้ หากพวกเขาไม่เอ่ยคำสาบายต่อฟ้าดินก็ให้รู้ไม่ได้แน่ เพราะมันน่าตกใจเกินไปจริงๆ!
…………………….