Skip to content

เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า 558

№ 558 แอบฟัง

“วิธีนี้สำหรับคนอื่นยากนัก สำหรับเจ้ากลับง่ายดายยิ่ง” เซวียนหยวนโม่เจ๋อยิ้มเรียบๆ มองไปทางสองคนบนถนนใหญ่ “คนอื่นต้องการยาบรรลุขั้นสักขวด ต่อให้จ่ายราคาเท่าฟ้ายังยากจะได้รับมา แต่เจ้ากลับปรุงออกมาได้อย่างง่ายดาย ด้วยเหตุนี้การช่วยเขาบรรลุขึ้นจึงไม่ยากเย็นอะไร”

ยามนี้สายตาเฟิ่งจิ่วจับจ้องบนร่างสองคนบนถนนใหญ่ ดวงตาทั้งเป็นประกายและเจ้าเล่ห์ “เทียบกับเรื่องนี้แล้ว ตอนนี้ข้าว่าพวกเราตามไปดูเสียหน่อยจะน่าสนใจกว่า ท่านปู่เดินเล่นเป็นเพื่อนสตรี! ภาพเช่นนี้ไม่ได้เห็นกันบ่อยๆ”

เห็นเช่นนี้ เขาส่ายหน้าอย่างกลั้นไม่อยู่ “จะตามไปดู? เจ้าไปเถอะ! ข้าไม่ไปหรอก” เขาไม่มีนิสัยชอบสะกดรอยตามคน ต่อให้มีก็สนใจเพียงแค่นาง

“ได้ เช่นนั้นท่านก็อยู่พักผ่อนที่โรงเตี๊ยมแล้วกัน! ข้าจะตามไปดูพวกเขาเสียหน่อย” เธอลุกขึ้นยืนทันที เรียกเหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาตามออกจากโรงเตี๊ยมไปยังถนนใหญ่

ยามนี้ ผู้เฒ่าเฟิ่งที่ถูกซู่ซีดึงไว้บนถนนใบหน้าชราแดงขึ้นเล็กน้อย ถามนางที่อยู่ข้างกายเสียงเบาว่า “ซะ ซู่ซี พวกเราจะไปไหนกัน?”

“ท่านบอกว่าจะออกมาเดินเล่นซื้อของเป็นเพื่อนข้าไม่ใช่หรือ” ซู่ซีเอ่ยไป “พี่ใหญ่เพิ่งบอกไว้แล้ว อีกสองวันจะส่งท่านกลับไป แต่ท่านต้องจำคำที่เคยพูดไว้ด้วย หลังจากกลับไปจะให้คนเข้ามาขอหมั้นข้า อย่าได้ไปแล้วไม่มีข่าวคราว”

“ไม่มีทางๆ” ผู้เฒ่าเฟิ่งพูดพลางโบกมือรัวๆ

เฟิ่งจิ่วทางด้านหลังไม่ไกลพาเหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาตามมา เดินๆ หยุดๆ บางครั้งจะหยุดดูของบนแผงลอยข้างทาง ความจริงกลับเงี่ยหูแอบฟังสองคนด้านหน้าคุยกัน

เมื่อได้ยินท่านน้าซู่ซีบอกว่าหลังจากกลับไปต้องให้คนมาขอหมั้น เธอพูดไม่ออกอย่างอดไม่ได้ ท่านปูกับท่านน้าซู่ซีพัฒนาความสัมพันธ์กันรวดเร็วเพียงนี้เชียว? แม้แต่เรื่องแต่งงานยังคุยกันแล้ว?

ในใจนึกสงสัย ฟังต่อไปอีกก็ได้ยินข่าวที่ทำให้เธอไม่ค่อยสงบใจเท่าไร

“เจ้าต้องจำไว้ ข้าเป็นคนของท่านแล้ว อย่าให้ข้ารอนานเกินไป”

ผู้เฒ่าเฟิ่งได้ยินแล้วแม้แต่ใบหูยังแดงก่ำ เอ่ยเสียงเบาว่า “ซู่ซี นี่มันบนถนนใหญ่นะ!”

“บนถนนใหญ่แล้วอย่างไร? สิ่งที่ข้าพูดเป็นความจริง”

“ใช่ๆๆ ข้ารู้แล้วๆ” เขาเช็ดเหงื่อ แอบคิดว่า ‘โชคดีที่ไม่มีคนรู้จัก มิเช่นนั้นคงรักษาหน้าแก่ๆ ไว้ไม่อยู่แล้ว’

เฟิ่งจิ่วถือพัดปิดปากที่อ้าค้างด้วยความตกใจ มองแม่นางน้อยตรงหน้าที่ขายพัดอยู่อย่างนั้น มองเสียจนแม่นางน้อยหน้าแดงไปหมด

“คะ คุณชาย ท่านชอบพัดอันนี้หรือเจ้าคะ?”

ผ่านไปสักพัก เฟิ่งจิ่วถึงคืนสติกลับมา สงบจิตสงบใจยิ้มให้สาวน้อยคนนั้น “ชอบสิ ข้าซื้อพัดอันนี้แหละ” พลางให้สัญญาณเหลิ่งหวาจ่ายเงิน

เธอมองสองคนที่ค่อยๆ เดินไกลออกไป แต่กลับไม่ตามต่อ เพียงรู้สึกว่าวันนี้รู้ข่าวใหญ่สองเรื่องติดกัน หัวใจดวงนี้ทนรับไม่ไหวแล้ว ยามนี้ยังเต้นรัวตึกตัก เธอมองร่างของท่านน้าซู่ซี แอบชื่นชมอย่างอดไม่ได้

ท่านน้าซู่ซีคนนี้ไม่ธรรมดาเลย! ร้ายกาจเหลือเกิน! เธอต้องใช้คำว่ายอมรับตัวใหญ่เลย ต้องยอมรับนางจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะจัดการท่านปู่ได้รวดเร็วเพียงนี้?

ดูจากท่าทางของท่านปู่ อนาคตสองคนแต่งงานกันไป เป็นไปได้มากว่าจะกลายเป็นคนกลัวภรรยา

“นายท่าน พวกเขาเดินไปไกลแล้ว” เหลิ่งหวาเห็นนางนิ่งเหม่อ จึงกล่าวเตือนเสียงเบา

“ไม่ต้องตามแล้วๆ ข้าต้องหาที่พักเสียหน่อย” เธอถอนหายใจเบาๆ เอ่ยพลางตบๆ หน้าอก

“ทางนั้นมีร้านน้ำชาเล็กๆ อยู่ นายท่านจะไปนั่งหน่อยไหมขอรับ?” เหลิ่งหวามองเจ้านายพลางชี้ร้านน้ำชาตรงมุมถนน

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

error: Content is protected !!