№ 764 นี่สิถึงจะเป็นของขวัญขอบคุณ

กวนสีหลิ่นได้ยินคำพูดนี้ก็มองทางผู้อาวุโสหลี่คนนั้น ในใจรู้แจ้งดี

หัวหน้ากับผู้อาวุโสกงเหลือบมองผู้อาวุโสหลี่ ก่อนเอ่ยกับกวนสีหลิ่นด้วยใบหน้าเผยรอยยิ้ม “ทำให้ภูตหมอเป็นห่วงแล้ว นึกไม่ถึงว่าร่างกายภูตหมอยังพักฟื้นไม่หายดีก็นึกถึงพวกเรา พวกเราซึ้งใจมากจริงๆ”

แม้คำพูดสองคนนี้จะตอบตามมารยาท แต่ก็เป็นความคิดในใจจริงๆ พวกเขาไปช่วยภูตหมอ หนึ่งคือเพราะนางเป็นผู้ถือครองป้ายประจำตลาดมืด ซ้ำยังอยู่ในอาณาเขตตลาดมืดพวกเขา ในเมื่อรู้ว่านางมีอันตราย แน่นอนว่าไม่ลงมือช่วยไม่ได้

สองคือเพราะพวกเขาหวังจะได้สานสัมพันธ์อันดีกับภูตหมอ ถึงอย่างไรบุคคลเช่นนั้น หากเป็นยามปกติคงไม่ค่อยสนใจพวกเขาแน่ แต่หากพวกเขาเข้าไปช่วยได้ในยามที่นางเป็นอันตราย ไม่ว่าอย่างไรนางก็จะมีความประทับใจดีๆ ต่อพวกเขา

โดยเฉพาะหลังจากเห็นนางสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณด้วยกำลังตัวคนเดียว พวกเขายิ่งมั่นใจว่าวิธีของตนในวันนี้ถูกต้องแล้ว

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่กล้าตั้งตารอว่าภูตหมอจะส่งของขวัญขอบคุณมาให้ เพราะไม่ได้เฝ้ารอจึงพูดว่าผิดหวังไม่ได้แน่นอน ยามนี้กลับได้ยินกวนสีหลิ่นบอกว่าภูตหมอนึกถึงบาดแผลพวกเขา ซ้ำยังนำยาอายุวัฒนะรักษาแผลภายในมาให้ จึงซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง

ยาของภูตหมอ แม้เป็นเพียงพวกยาเล็กน้อยก็ล้วนมีราคาเทียมเท่าเมือง ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นยารักษาแผลภายใน? พวกเขาตลาดมืดถึงแม้มียารักษาแผลภายในมากมาย แต่เทียบกับยาของภูตหมอไม่ได้เลย

“หัวหน้า ไม่ทราบว่าจะพาข้าไปเยี่ยมผู้อาวุโสหลิวท่านนั้นได้หรือไม่?” หลังกวนสีหลิ่นจิบชาเบาๆ ก็ยิ้มถาม

“แน่นอน เขาอยู่ในเรือนด้านหลัง” หัวหน้ากับผู้อาวุโสกงลุกขึ้นมาพร้อมกัน แล้วทำมือเชื้อเชิญให้กวนสีหลิ่น “เชิญ”

กวนสีหลิ่นลุกขึ้น พยักหน้าไปทางคนอื่นๆ เล็กน้อย จากนั้นถึงจะตามพวกเขาสองคนออกไป

เห็นพวกเขาออกไปแล้ว ผู้อาวุโสหลี่คนนั้นไม่ได้ตามไปอีก คนอื่นๆ ก็เช่นกัน แต่ละคนต่างเยาะเย้ยในใจ ทว่าแยกย้ายออกไปโดยไม่พูดจาอะไร

กวนสีหลิ่นมาถึงเรือนหลังแห่งหนึ่งด้านหลัง เห็นคนคนนั้นนอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าซีดเซียว เป็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังที่ไปวันนั้นนั่นเอง ยามนี้หลังจากประคองเขาขึ้นมา ก็หยิบยาออกมาจากในห้วงมิติ

“กินยารักษาแผลภายในพิเศษของน้องสาวข้า เพียงครึ่งวันจะฟื้นตัวได้ถึงครึ่ง พรุ่งนี้ก็ฟื้นสภาพโดยสมบูรณ์แล้ว”

ผู้ฝึกตนคนนั้นจำกวนสีหลิ่นได้ ซ้ำยังเห็นหัวหน้ากับผู้อาวุโสพยักหน้า จึงกินยาไป จากนั้นบอกกวนสีหลิ่นว่า “ขอบคุณมาก”

“ข้าต่างหากควรจะขอบคุณ ขอบคุณพวกท่านมากที่ยังยื่นมือช่วยน้องสาวข้าภายใต้สถานการณ์ที่รู้แจ้งว่ามีผู้ฝึกตนระดับหลอมพลังแปดคนกับผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสี่คน”

เขากล่าวยิ้มๆ แล้วลุกขึ้นคารวะไปทางหัวหน้ากับผู้อาวุโสกงรวมถึงคนที่นั่งพิงตรงเตียง “ขอบคุณท่านทั้งสามที่ช่วยเหลือ”

“อันที่จริงพวกเราก็ไม่ได้ช่วยอะไร” ผู้อาวุโสกงหัวเราะเอ่ย

กวนสีหลิ่นได้ยินเช่นนี้ก็ไม่พูดอะไรมาก เพียงยื่นยารักษาแผลภายในในมือให้ทั้งสอง “ทั้งสองท่านเก็บสิ่งนี้ไว้ เผื่อภายหน้าจำเป็นต้องใช้ ยานี้จะช่วยชีวิตได้ในยามหน้าสิ่วหน้าขวาน”

“ได้ โปรดขอบคุณภูตหมอแทนพวกเราด้วย” สองคนยิ้มบอก ทว่ากล่าวจบกลับเห็นอีกฝ่ายเผยรอยยิ้มแปลกๆ ทำให้ตกใจในทันที

“ยารักษาแผลภายในไม่ใช่ของขวัญขอบคุณที่น้องสาวข้ามอบให้ท่านทั้งสามหรอก ของขวัญขอบคุณของพวกท่านอยู่ที่นี่” กวนสีหลิ่นกล่าวยิ้มๆ พร้อมหยิบยาสามขวดออกมา

ทั้งสามคนเห็นแล้วก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรในทันที เพียงมองยาสามขวดนั้นและถามว่า “นี่คือ…”

…………………