№ 794 ตระกูลในภูเขาร้อยปี

หลังทั้งสามรับของที่นางยื่นมา ใจก็สั่นไหวเล็กน้อยในทันที โดยเฉพาะตู้ฝาน เห็นว่าสิ่งที่ให้เขาเป็นพัดจึงยิ่งเริงร่า

“ขอบคุณนายท่านมากขอรับ”

“ขอบคุณคุณชายมากขอรับ”

“ข้าก็มีด้วยหรือ?” ไป๋เสี่ยวมองกริชเล่มนั้น ถามว่า “แต่สิ่งนี้ให้ข้าไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ข้าใช้ไม่บ่อยนัก” ถึงให้เขาก็ไม่กล้าฆ่าคนหรอก!

“ข้าให้เจ้าไว้ป้องกันตัว คิดว่าให้เจ้าทำอะไร?” เฟิ่งจิ่วกลอกตามองเขา เอ่ยให้สัญญาณว่า “ทุกคนนั่งลงเถอะ!” จากนั้นค่อยเรียกเสี่ยวเอ้อร์ยกอาหาร แล้วพวกเขาก็สั่งเหล้าและอาหารสำหรับหนึ่งโต๊ะ

“หลังกินเสร็จคืนนี้ก็พักผ่อนเสียหน่อย พรุ่งนี้เช้าเสี่ยวไป๋ตามข้าไปภูเขาร้อยปี เซี่ยงหวา เจ้ากับตู้ฝานรวมกลุ่มไปติดต่อลูกน้องเจ้าแต่ก่อน หลังรวบรวมพลก็ซุ่มในมุมมืดและไปรอคำสั่งยังภูเขาร้อยปี” ระหว่างพูด เธอยังรินเหล้าดื่ม

“ขอรับ”

พวกเขาขานรับ กินอาหารพลางคิดเรื่องไป หลังอาหาร เฟิ่งจิ่วเข้าไปพักผ่อนในห้อง ส่วนเซี่ยงหวากับตู้ฝานออกจากโรงเตี๊ยม คิดจะไปติดต่อดูว่าที่นี่มีคนของพวกเขาหรือไม่

เช้าตรู่วันต่อมา หลังเฟิ่งจิ่วกำชับกับพวกเขาสองสามประโยค ก็พาไป๋เสี่ยวออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังภูเขาร้อยปี เทียบกับไปตามหาจุดปักหลักพวกคนวังกำเนิดสวรรค์แล้ว คิดว่าไปรอที่ภูเขาร้อยปียังสะดวกและลดปัญหาได้มากกว่า

บินผ่านไปเกือบวันหนึ่ง ถึงเวลาตอนเย็น สองคนมายังบริเวณตีนภูเขาร้อยปี เห็นภูเขาลูกนี้ เฟิ่งจิ่วเข้าใจบ้างแล้วว่าทำไมคนวังกำเนิดสวรรค์พวกนั้นถึงเพ่งเล็งสถานที่แห่งนี้

ไม่พูดไม่ได้ว่าสถานที่นี้ไม่เลวจริงๆ ล้อมรอบด้วยภูเขามีเพียงทางออกเดียวเช่นนี้ ด้านล่างภูเขายุบตัวลงไปบ้าง กลายเป็นสถานที่คล้ายหุบเขา รอบๆ มีทั้งภูเขาและน้ำ สภาพแวดล้อมเงียบสงบ เป็นจุดรวมพลที่ดีที่สุดสำหรับกลุ่มอำนาจโดยแท้ หนำซ้ำในอากาศยังกระจายไปด้วยหมอกควัน ดูแล้วเหมือนแดนสวรรค์

“พวกเราจะเข้าไปอย่างไร? นี่คงเป็นสถานที่ส่วนตัวกระมัง? เดาว่าเข้าไปคงโดนจับ” ไป๋เสี่ยวมองไปรอบด้าน เห็นสถานที่นี้มองได้แค่ภายนอก กลับมองไม่เห็นด้านใน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “เจ้าว่าข้างในจะมีคนซุ่มโจมตีหรือไม่?”

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ ตรงขมับก็ปรากฏเส้นเลือดดำ “หากก่อนหน้านี้เจ้าระวังตัวเช่นนี้ เดาว่าคงไม่โดนฝังทั้งเป็นหรอก”

“เจ้าดูที่นี่สิ อย่างไรก็แปลกๆ ตามปกติแล้วตระกูลควรเลือกปักหลักในพื้นที่รุ่งเรืองสิ อย่างน้อยๆ บ้านข้าก็เป็นเช่นนี้ แต่ที่นี่น่ะ! เจ้าดูสิ สถานที่นี้กลางวันเห็นยังดีๆ ถึงตอนกลางคืนเดาว่าคงน่ากลัวไปหน่อย”

เฟิ่งจิ่วได้ยินคำพูดนี้ แววตาสั่วไหวเล็กน้อย แล้วมองอย่างละเอียดอีกครั้ง “อืม เจ้าว่ามาก็มีเหตุผล ข้าสนใจแต่หาข้อมูลวังกำเนิดสวรรค์ ลืมถามข้อมูลตระกูลนี้ เพียงได้ยินว่าเป็นตระกูลเล็กๆ ไม่ค่อยเข้าสังคม แต่ตระกูลนี้เลือกจะอยู่ที่นี่ ยังแปลกไปบ้างจริงๆ”

“ใช่ไหมล่ะ? ข้าคิดว่าแปลกมากๆ ทั้งภูเขานี้มีเพียงสถานที่เช่นนี้ที่นี่ แค่ตระกูลเดียว น่าแปลกใจจริงๆ” ไป๋เสี่ยวกล่าว เห็นท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง เอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ว่า “คุณชาย พวกเราจะเข้าไป? หรือหาที่ตั้งหลักข้างนอกก่อน?”

“แน่นอนว่าต้องเข้าไปสิ! ไม่เข้าไปพวกเราจะมาทำไม?” เธอเอ่ยพลางมองท้องฟ้า บอกว่า “ฟ้าใกล้มืดแล้ว เราเข้าไปบอกว่าขอค้างคืนยังได้”

กล่าวจบเธอสาวก้าวเดินไปด้านใน ไป๋เสี่ยวด้านหลังเห็นท่าทางได้แต่ตามไป สองคนเดินไปข้างในด้วยกัน หลังจากเดินผ่านทางข้างหน้า เมื่อเข้าไปยังสถานที่จุดหนึ่งด้านในก็หยุดฝีเท้าลงทันที

…………………