№ 808 มอบของขวัญกันและกัน

“ธงหมื่นวิญญาณ?”

เฟิ่งจิ่วได้ยินก็เบิกตาโตทันที “ธงหมื่นวิญญาณชิ้นนั้นที่เหมือนธงเล็กๆ เพียงสะบัดกวาดไปยังร้ายกาจนัก? ที่แท้วิญญาณมากมายเพียงนั้นข้างนอกมีประโยชน์เช่นนี้เอง?”

“โอ้? เจ้าเคยได้ยินหรือ?” หวันเหยียนเชียนหวามองนางอย่างแปลกใจ “ที่นี่ว่ากันตามเหตุผลไม่น่ามีใครรู้เรื่องนี้ถึงจะถูก”

“ข้าเคยได้ยินว่าหลังธงหมื่นวิญญาณนั้นรวบรวมพลังจากวิญญาณเกินหมื่นดวงจะเรียกลมเรียกฝนได้ ทำให้เมฆลมเปลี่ยนสี สรุปว่าเก่งกาจนัก”

“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าเจ้าจะรู้ ถูกต้อง เป็นเช่นนี้แน่นอน หนำซ้ำผียิ่งดุร้ายแรงกดดันยิ่งมาก” ระหว่างพูด นางแค่ขยับมือธงสีดำชิ้นหนึ่งก็ปรากฏในมือ

“เจ้าดูสิ”

นางส่งสัญญาณไปทางเฟิ่งจิ่ว จากนั้นค่อยสะบัดธงในมือ ก็เห็นวิญญาณข้างนอกบินกลับมาทีละดวงๆ และแทรกเข้าไปในธงเล็กๆ

เฟิ่งจิ่วมองเสียจนหัวใจสั่นสะท้านเล็กน้อย เพียงเห็นวิญญาณสีขาวแต่ละดวงนั้นลอยเข้ามาจากด้านนอก แล้วแทรกเข้าไปในธงเล็กๆ นั่น ธงนั้นไม่เห็นขยายใหญ่ กลับมีไอเย็นน่ากลัวพุ่งพล่าน เมื่อธงโบกสะบัดต้นไผ่ในป่ายังสั่นไหวเสียงดังท่ามกลางสายลม

“เก่งกาจเกินไปแล้ว! ผีมากมายเพียงนั้นยังเก็บเข้าไปหมด” แววตาเธอเป็นประกายเล็กน้อย กล่าวว่า “พี่สาว ธงนี้ช่างล้ำค่าจริงๆ”

ได้ยินเช่นนี้ หวันเหยียนเชียนหวายิ้ม เอ่ยว่า “เจ้าไม่บอกว่าล้ำค่าข้าก็ยังนึกไม่ถึง ข้ารับเจ้าเป็นน้องสาวแล้ว จะไม่ให้ของขวัญพบหน้าเจ้าเสียหน่อยได้อย่างไร?” สะบัดมือเก็บธงไป จากนั้นค่อยพลิกหาบนตัว สุดท้ายก็หยิบเครื่องประดับชิ้นหนึ่งออกมาจากตรงไหนไม่รู้

“เข้ามาหน่อยสิ” นางกวักมือเรียก

เฟิ่งจิ่วลุกขึ้นเดินเข้าไปก้าวหนึ่ง มายังเบื้องหน้านาง เห็นนางผูกเครื่องประดับชิ้นนั้นไว้ตรงเอวเธอ ดูเป็นเครื่องประดับที่ประณีตมาก ตกแต่งด้วยลูกปัดหยกสองสามเม็ด ด้านล่างเป็นกระดิ่งเล็กสีม่วง และยังมีน้ำเต้าเล็กๆ น้ำเต้านั้นดูเหมือนเป็นไม้กลับแกะสลักอย่างวิจิตรยิ่ง ด้านบนชิ้นเล็กๆ คล้ายว่ายังมีสัญลักษณ์ที่มองไม่เข้าใจ

“พี่สาว บนน้ำเต้านี้คือลายอะไร?” เธอถามอย่างสงสัย

“เจ้าอย่าดูถูกของแปลกเช่นนี้เชียว นี่ล้วนเป็นของล้ำค่า จากนี้เจ้าเดินไปไหน หากเจอสิ่งชั่วร้ายแม้มองไม่เห็น กระดิ่งเล็กนี่ตรงเอวจะส่งเสียงดังเตือน”

“นอกนั้น น้ำเต้าเล็กนี้แกะสลักจากไม้ต้นท้อวิญญาณบานเก้าปี และเชิญยอดนักเขียนยันต์มาสลักลายอักษร มีของล้ำค่าเช่นนี้อยู่ ภูตผีปีศาจใดๆ จะไม่กล้าเข้าใกล้เจ้า หนำซ้ำ หลังหยดเลือดแสดงเจ้าของ น้ำเต้าเล็กนี้ยังใช้เก็บผีได้ ผีตัวน้อยทั่วไปเข้าไปแล้ว ผ่านไปสามชั่วยามจะละลายกลายเป็นน้ำเลี้ยง ต่อให้เก่งกาจยังทนได้ไม่ถึงวัน”

ดวงตาเฟิ่งจิ่วเป็นประกายอย่างดีอกดีใจเพราะคำพูดนาง มองเครื่องประดับนั้นตรงเอว สีหน้าทั้งแปลกใหม่และตื่นเต้น “พี่สาว ขอบคุณสำหรับของขวัญจากท่าน ข้าชอบเหลือเกิน”

“ชอบก็ดีแล้ว เจ้าก็ต้องมอบของขวัญพบหน้าให้พี่สาวเสียหน่อยใช่หรือไม่?” นางหยิบตาไปทางเฟิ่งจิ่วพลางเอ่ยถาม

“ของขวัญพบหน้า!” เธอคิดๆ ไป “วัตถุเวทข้าไม่ค่อยน่าหยิบมาสักเท่าไร สิ่งเดียวที่ใช้ได้เดาว่าคงมีแค่สิ่งนี้” เธอล้วงยาออกมาจากในห้วงมิติสิบขวด วางลงตรงหน้านางราวกับเสนอสินค้า

“พี่สาว ข้ายังไม่ได้บอกท่านกระมังว่าข้าเป็นนักปรุงยา? พวกนี้ข้าปรุงกลั่นเอง ท่านหยิบไปใช้ได้ตามสะดวก ภายหน้ามียาใหม่ออกมาค่อยส่งมาให้ท่านอีก”

……………………