№ 833 คฤหาสน์ของวังกำเนิดสวรรค์

หัวหน้าตลาดมืดได้ยินแล้วประหลาดใจไม่สิ้นสุด โดยเฉพาะยาบำรุงโฉมนั้น เขารับประกันว่า “คุณชายจิ่วโปรดวางใจ ยาบำรุงโฉมเม็ดนี้ข้าประมูลได้ราคาเทียมฟ้าแน่นอน ข้าจะปล่อยข่าวออกไปก่อน ด้วยชื่อภูตหมอ มีของดีๆ เช่นนี้อยู่ ถึงเวลานั้นไม่แน่อาจจะดึงดูดคนตระกูลใหญ่จากแคว้นระดับสูงได้”

“อืม”

เฟิ่งจิ่วพยักหน้า หลังส่งยาอายุวัฒนะให้เขายังเสริมว่า “หลังเจ้าประมูลออกไป รอปีหน้าข้าจะเข้ามาคิดเงินกับเจ้า”

“ขอรับ ถึงเวลานั้นข้าจะจัดการทุกอย่างอย่างเหมาะสม ง่ายอย่างไรก็ง่ายอย่างนั้น” เขายิ้มเอ่ย รู้ว่านางไม่ชอบคนเจ้าปัญหา ยังถามอีกว่า “ในเมื่อคุณชายจิ่วออกจากสำนักศึกษามาแล้ว จะพักในเมืองนี้สักสองสามวันหรือไม่? ข้าจะได้จัดเตรียมที่พักให้คุณชายได้”

“ไม่ต้องหรอก พวกเราจะไปเดินเล่นรอบๆ” เฟิ่งจิ่วส่ายหน้า เมื่อสั่งความเรียบร้อยก็พายมราชน้อยออกไป ส่วนอสูรกลืนเมฆาตัวกลมตามมาด้านหลัง

เธอพายมราชน้อยไปกินอาหารที่เหลาสุรา แล้วซื้อขนมกินเล่นกับผลไม้ไม่น้อยเผื่อหิวระหว่างทางจะได้กิน สุดท้ายถึงขี่หลังเหล่าไป๋มุ่งไปยังสถานที่หนึ่ง

สองวันผ่านไป หลังจากเฟิ่งจิ่วสลัดเนี่ยเถิงที่ตามมาตลอดออกไปได้ พายมราชน้อยมาปักหลักยังโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งไม่นานนัก ตู้ฝานกับไป๋เสี่ยวก็มาถึงในโรงเตี๊ยม และเห็นเธอตรงที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างชั้นสอง

“นายท่าน”

ทั้งสองคนคารวะแล้ว สายตาถึงหยุดลงบนร่างยมราชน้อยในชุดคลุมตัวเล็กสีดำและใบหน้างามละเอียดละออนั้นอย่างเป็นธรรมชาติ มองด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ไปบ้าง เพราะสองคนต่างไม่นึกว่าเฟิ่งจิ่วจะพาเด็กน้อยคนหนึ่งมาด้วยกัน

หนำซ้ำ เด็กคนนี้มาจากไหน?

“ครั้งนี้ออกมาแวะดูสถานที่ที่พวกเจ้าเลือกเสียหน่อย ไปเถอะ! นำหน้าไปเลย” เธอกล่าวพลางจูงมือยมราชน้อยลงไปชั้นล่าง บอกกับไป๋เสี่ยวอีกว่า “เหล่าไป๋อยู่ในคอกม้าด้านหลัง เจ้าไปจูงเขาออกมาด้วย”

ไป๋เสี่ยวได้ยินก็เริงร่าทันใด “ขอรับ ข้าจะไปดูเอง”

เพราะกังวลว่าจะโดนนางถีบออกไปจริงๆ หลายเดือนมานี้เขาจึงฝึกคุมสัตว์อสูรอย่างหนักมาตลอด ความพยายามอยู่ไหนความสำเร็จอยู่นั่น หมั่นฝึกฝนไปสองสามเดือน เขาก็ฝึกคาถาคุมสัตว์อสูรของตระกูลได้ถึงชั้นที่สี่ ยามนี้ก็สามารถควบคุมสัตว์อสูรต่ำกว่าระดับเก้าลงไปได้แล้ว

ตู้ฝานพาเฟิ่งจิ่วนำไปก่อน ส่วนไป๋เสี่ยวไปด้านหลังจูงเหล่าไป๋ออกมา ไม่ได้เจอเพื่อนยากตั้งนาน เพียงพบหน้าเขาก็ดีใจเป็นที่สุด

“เหล่าไป๋ ข้าได้ยินว่าเจ้าพูดได้แล้วหรือ ไม่ได้เจอกันนานเพียงนี้ เจ้าอ้วนกว่าเมื่อก่อนตั้งเยอะ! แต่ว่าเรื่องเจ้าข้าได้ยินคุณชายบอกแล้ว ทำได้ไม่เลวเลย” เขาตบๆ หัวมัน แล้วพาออกมาในขณะที่มันส่ายหัวสะบัดหางอย่างตื่นเต้น

“พวกเราจะกลับไปบนภูเขา นายท่านบอกว่าหากยังไม่ถึงที่ก็แก้เชือกตรงปากนี้ไม่ได้ เพื่อไม่ให้เจ้าปริปากสร้างปัญหา” เขาเอ่ยพลางจูงมันออกไป

หลังออกจากเมืองมาพวกเขาก็บินไปโดยตรง เห็นเช่นนี้ไป๋เสี่ยวจึงพลิกตัวขึ้นขี่บนหลังเหล่าไป๋ “เหล่าไป๋ เราจะไล่ตามพวกเขา ไป!” เชือกม้าสะบัด สองขากระทุ้ง ก็เห็นหนึ่งคนหนึ่งม้าที่ออกจากเมืองลอยทะยานขึ้นมา ฝุ่นควันลอยตลบไปตลอดบนเส้นทางภูเขา…

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม พวกเขามาถึงคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ตู้ฝานกล่าวกับเฟิ่งจิ่วว่า “นายท่าน พวกเราซื้อที่นี่ไว้แล้ว รอบๆ นี้ล้วนวางค่ายกลไว้ กลางอากาศก็มีเขตหวงห้าม เพียงแต่ความสามารถข้ามีจำกัด เขตหวงห้ามจึงวางไว้ไม่สูง”

เฟิ่งจิ่วพายมราชน้อยเดินผ่านค่ายกลมาด้านใน ครั้นเห็นทิวทัศน์ด้านในนั้นก็พยักหน้า “อืม ที่นี่ไม่เลวเลย เขตหวงห้ามกลางอากาศไว้ทีหลังข้าวางเองได้” ขณะกำลังเอ่ยก็ได้ยินเสียงระรื่นลอยมา

“นายท่าน!”

…………………………….