มู่หลีกลับไปจิ่วหลิวพร้อมชิวลั่ว เคลื่อนย้ายสายลับทั้งหมดไปจัดการกวาดล้างผู้สอดแนมของตระกูลเยี่ย รายชื่อถูกต้องแม่นยำ ฉะนั้นทหารทั้งหมดแบ่งออกเป็นสามทาง ไปจัดการตัดขาดการส่งข่าวระหว่างพวกเขาก่อน จากนั้นค่อยเขาโจมตีทีละฝ่าย

เริ่มออกเดินทางตั้งแต่เที่ยงคืน มู่หลีและชิวลั่วเมื่อไปถึงที่ใด ก็จะกำจัดที่แห่งนั้น ท้องฟ้าค่อยๆ สว่างขึ้นก็จัดการได้มากพอสมควรแล้ว ชีวิตผู้สอดแนมเหล่านี้พวกเขาได้ตัดสินความเป็นความตายจากเรื่องที่พวกเขาทำมาก่อนหน้านี้

เมื่อใกล้ถึงเวลาเที่ยงวัน ทุกพื้นที่ก็ถูกจัดการจนหมด มู่หลีตบมือ บิดขี้เกียจ

“คราวนี้จิ่วหลิวก็เป็นสถานที่บริสุทธิ์อย่างมากแล้ว รอการศึกจบลง ข้าจะปล่อยกระจายแหล่งข่าวออกไป ไม่มีการแก่งแย่งชิงดี ไม่มีการป้องกันภัยต่างๆ มี ช่างดีเหลือเกิน” มู่หลีพูด

“ที่เจ้าพูดนั้นดีจริง เหมือนกับเป็นสถานที่ไร้ผู้คน ไม่มีคน ก็ไม่มีการแก่งแย่งชิงดี ก็ไม่มีการป้องกันภัยต่างๆ” ชิวลั่วพูดเยาะอยู่อีกข้าง

“ไว้หน้ากันหน่อยได้หรือไม่” มู่หลีซัดเขาเข้าไปฝ่ามือหนึ่ง แต่มือกลับถูกชิวลั่วจับเอาไว้

“ปล่อย”

“ไม่ปล่อย”

“เจ้าจะปล่อยหรือไม่” มู่หลีเห็นว่าแค่มือสู้ไม่ได้ ก็เริ่มใช้เท้าเตะเขา พอดีกับที่ชิวลั่วออกแรง อุ้มเขาขึ้นมา

“เจ้าทำอะไร ปล่อยข้าลง”

“ข้าไม่ปล่อย”

“ข้าจะบอกเจ้าให้ฟังชิวลั่ว อยู่บนเตียงเจ้าอยู่ข้างบนไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้ยังจะมาเอาเปรียบข้า” มู่หลีพองขนแล้ว

“บนเตียงเพราะเจ้าสู้เอาชนะข้าไม่ได้ ตอนนี้เพราะเจ้าเป็นภรรยาของข้า อุ้มภรรยาตนเองมีความผิดอะไรหรือ”

“ใครเป็นภรรยาเจ้า รีบปล่อยข้าลง ข้ายังต้องแจ้งหลานเยี่ยอีก! ชักช้าไปจะไม่ดี”

“ข้าแจ้งแล้ว ไม่ต้องกังวลใจ”

“เจ้า… เจ้าชอบอุ้มก็อุ้มไปเลย อย่ามาบ่นว่าข้าหนักก็พอ” มู่หลียอมลง ชิวลั่วสีหน้าได้ใจอุ้มมู่หลีกลับไปยังตระกูลเยี่ย

มู่เยี่ยและมู่ฮวาได้ทำการตัดสินแผนการทำศึกใหม่อีกครั้งที่ตระกูลเยี่ย ขับไล่คนตระกูลเยี่ยไปยังขอบทิศตะวันตก ตรงนั้นที่สถานที่อยู่อาศัยของคนธรรมดาตระกูลเยี่ย หากมีอะไรขึ้นมาแต่น้อยก็จะพาลกระทบไปถึงคนที่ไม่รู้เรื่องราว

หลานเยี่ยและหลานเฟิงมาถึงพื้นที่สุดขอบเหวินเย่ว์ จุดที่ใกล้กับตระกูลเยี่ย ตอนนี้ตระกูลเยี่ยถูกบีบบังคับให้ไปอยู่ทิศตะวันตกโดยสมบูรณ์แล้ว สำหรับพื้นที่บริเวณสุดขอบทิศตะวันตกนั้นกลับเป็นมหาสมุทรแห่งใหญ่ ไม่มีที่สิ้นสุด คนที่เคยออกไป ไม่เคยได้กลับมา

ตอนนี้คนตระกูลเยี่ยรวมกลุ่มอาศัยอยู่สุดขอบทิศตะวันตก ทหารพลังของราชสำนักอยู่ทิศเหนือ ทหารพลังของจิ่วหลิวอยู่ทิศตะวันออก ทหารพลังของซีเชวียอยู่ทิศใต้ กลายเป็นวงล้อมหนึ่งวง ล้อมรอบคนตระกูลเยี่ยเอาไว้ภายใน ไม่อาจขยับเคลื่อนไหว

“หากตอนนี้เปิดศึก คนธรรมดาตระกูลเยี่ยจะทำเช่นไร” หลานเยี่ยถามหลานเฟิง

“เจ็บตายไปกว่าครึ่ง” หลานเฟิงตอบ

“ตระกูลเยี่ยคงจะไม่ทำให้ประชาชนราษฎรของพวกเขาได้รับบาดเจ็บหรอกกระมัง” หลานเยี่ยพูดอีกประโยค

“ตัวชิวฉือจะรักษาชีวิตตัวเองยังยาก ไม่อาจมาสนใจประชาชนธรรมดาได้อีกแล้ว” หลานเฟิงพูดออกมาโดยไร้ซึ่งความรู้สึก เมื่อเทียบกันแล้ว หลานเยี่ยแลดูกังวลใจกว่านัก

“เจ้าจะไปทำอะไร” หลานเฟิงเห็นหลานเยี่ยเดินขึ้นที่สูง ก็ห้ามเขาเอาไว้

“ข้าจะไปตะโกนสักครั้ง เช่นนี้ก็จะไม่ทำให้ประชาชนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวตายแล้ว”

“อันตรายมาก” หลานเยี่ยมองสายตาเป็นกังวลของหลานเฟิง ก็ยอมวางความคิดนี้ลงไป

หลังจากหลานเฟิงห้ามหลานเยี่ยแล้ว ตนเองกลับขึ้นไปข้างบนแทน

“เจ้าไม่ให้ข้าขึ้นไปมิใช่หรือ เหตุใดเจ้าจึงไปเล่า” หลานเยี่ยรีบวิ่งตามขึ้นมา

“เจ้าอย่าขึ้นมา ข้าไม่เป็นอะไร” หลานเฟิงกั้นเขตม่านพลังเอาไว้บนร่างตนชั้นหนึ่ง ทำให้ทุกสิ่งรวมถึงหลานเยี่ยถูกตัดขาด

“ประชาชนขาวตระกูลเยี่ยฟังให้ดี ที่นี่ใกล้จะเปิดศึก รีบออกไป มิเช่นนั้นคนที่ไม่เกี่ยวจะได้รับบาดเจ็บ” หลานเฟิงให้พลังวิญญาณทำให้เสียงกระจายดังจนสามารถได้ยินทั่วทั้งทิศตะวันตก

ที่ต้องเผชิญหน้ารับมือเป็นธนูดอกหนึ่ง ถูกเขตม่านพลังกันเอาไว้ หลังจากหลานเฟิงลงมาแล้วก็เห็นประชาชนจำนวนไม่น้อยวิ่งออกมาด้านนอก แต่กลับถูกคนตระกูลเยี่ยขวางทางไว้

หลานเยี่ยส่ายหน้า เช่นนี้ก็โทษเขาไม่ได้แล้ว