เพียงชั่วพริบตาก็มาถึงวันจัดงานแต่ง หลานเยี่ยตื่นขึ้นจากความฝัน เมื่อเห็นเครื่องประดับที่อยู่รอบข้าง ท่าทางง่วงงุนตาปรือแต่เดิมนั้นก็ตื่นขึ้นในฉับพลัน

ที่นี่คือที่ใด หลานเยี่ยลุกขึ้นเดินไปรอบด้านครั้งหนึ่ง พบว่าตนเองอยู่ในเรือนอี้หรง หลานเยี่ยคิดว่าจะต้องเป็นหลานเฟิงอุ้มเขามาไว้ที่นี่ตอนกลางดึกเป็นแน่

เรื่องงานแต่งหลานเฟิงบอกว่าเขาไม่ต้องวุ่นวายใจ ถึงเวลาขอแค่มาถึงงานก็พอแล้ว แต่สถานการณ์ตอนนี้กำลังจะเล่นอะไรกันแน่

หลานเยี่ยเดินบิดขี้เกียจออกมาจากห้อง ทันใดนั้นก็ต้องอึ้งตกใจไป ตรงนั้นมีมู่หลี เทียนซี หลานเซียว และหลานเจ๋อล้วนอยู่กันพร้อม นี่มันสถานการณ์อะไรกัน

หลานเยี่ยสอบถามสถานการณ์ในตอนนี้กับพวกเขา พวกเขาเองก็ไม่รู้เรื่องเช่นเดียวกัน หลังจากตื่นขึ้นมาตอนเช้านี้ก็เป็นเช่นนี้แล้ว

หลานเยี่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มองดูกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้า นี่… ล้วนอยู่ข้างล่างทั้งหมดอย่างนั้นหรือ ไม่ใช่ ยังขาดอวิ๋นหรู หรือเพราะเป็นปัญหาเรื่องเพศอย่างนั้น แต่ทำไมจะต้องมายังเขาเทียนปี้ด้วย หรือว่ารู้สึกว่าระยะทางตระกูลหลานใกล้เกินไป

หลานเยี่ยพิจารณาตัดสินใจออกไปเดินดู เพิ่งจะผลักประตูใหญ่เรือนอี้หรงออก ดวงตาของหลานเยี่ยก็เต็มไปด้วยสีแดงสด ทุกที่ถูกแขวนไปด้วยโคมไฟสีแดง ผ้าสีแดง แม้แต่ชุดของสาวรับใช้ก็ยังเป็นสีแดงสดปลอดทั้งตัว แดงจนทำให้คนรู้สึกตั้งตัวรับไม่ทัน

หลานเยี่ยและคนอื่นเดินชมรอบด้าน ในที่สุดก็ได้พบเงาของหลานเม่ยภายในห้องแห่งหนึ่ง หลานเม่ยเองก็สวมใส่เสื้อผ้าสีแดงสดเช่นเดียวกัน แต่รูปแบบนั้นเป็นรูปแบบของเจ้าบ่าว

หลานเม่ยหันกลับมาเจอพรรคพวกหลานเยี่ย

“พวกเจ้าตื่นแล้ว เช่นนั้นก็เริ่มกันเลยเถิด”

“???”

หลานเม่ยปัดมือ ทันใดนั้นก็มีบ่าวรับใช้หญิงที่สวมเสื้อผ้าสีแดงสดเหมือนกันทั้งหมดสี่คนเดินเข้ามา ในมือของทุกคนยังมีถาดใบหนึ่ง บนนั้นเป็นเสื้อผ้าชุดหนึ่ง และเครื่องประดับจำนวนหนึ่ง

“รีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถิด พวกเขาอีกครู่ก็น่าจะออกเดินทางแล้ว”

“???”

ก็เป็นเช่นนี้ กลุ่มผู้คนถูกบ่าวรับใช้หญิงไล่กลับห้อง จากนั้นภายใต้สถานการณ์ที่ไม่รู้อะไรเลยก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากที่หลานเยี่ยแต่งกายเสร็จแล้ว บ่าวรับใช้หญิงก็มัดผมของเขาขึ้นมา

หลานเยี่ยน้อยครั้งที่จะมัดผม พอทำเช่นนี้มองตนเองที่อยู่ในกระจก ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นบ่าวรับใช้หญิงยังผัดแป้งบางๆ ให้หลานเยี่ย

“???”

ไม่ได้สนใจอาการไม่พอใจและคำปฏิเสธของหลานเยี่ย บ่าวรับใช้หญิงคนนั้นลงมือกับเขาโดยตรง แต่เพียงแค่ผัดแบบบางๆ หนึ่งชั้นเท่านั้น พอใช้เสร็จแล้วก็ไม่ได้มีความอ้อนแอ้นเฉกเช่นสตรี เสน่ห์ของบุรุษยังคงแสดงออกมาเป็นอย่างดี

ไม่นานหลานเยี่ยก็เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า ไม่ได้มีการปฏิเสธอะไรอีก ในเมื่อพวกเขาจัดการมาแล้ว เช่นนั้นก็ทำตามที่พวกเขาพูดก็แล้วกัน

หลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว หลานเยี่ยมองไปรอบด้าน ผ่อนลมหายใจออกมา โชคดีที่ไม่ได้คลุมผ้าแดงให้เขา

“ตอนนี้ข้าต้องทำอะไร” หลานเยี่ยถามบ่าวหญิงคนนั้น

“ท่านไม่ต้องทำอะไรเจ้าค่ะ รออยู่ที่นี่ก็พอแล้ว คาดว่าอีกครู่พวกเขาก็น่าจะมาแล้ว หากท่านรู้สึกอึดอัดเบื่อหน่าย เช่นนั้นก็ออกไปเดินเล่นในสวนเสียหน่อยเจ้าค่ะ อย่าออกไปจากเรือนอี้หรงนะเจ้าคะ” บ่าวหญิงผู้นั้นยิ้มพลางพูดออกมา

บ่าวหญิงออกไป หลานเยี่ยเปิดประตูออกไปดู เรือนอี้หรงที่แต่เดิมไม่ได้มีการประดับตกแต่งอะไร แต่ในเมื่อครู่นี้ก็ถูกจัดแต่งเต็มไปด้วยโคมไฟแดงและผ้าไหมแดง ผลลัพธ์นี้ช่างรวดเร็วเสียจริง

เมื่อเห็นว่าคนอื่นๆ ก็จัดการกันเรียบร้อยแล้ว หลานยี่ยพบว่าบนร่างของพวกเขาที่สวมใส่ แม้จะเป็นชุดของเจ้าบ่าว แต่รูปแบบกลับไม่ได้มีสิ่งที่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย ดูท่าคนพวกนั้นก็น่าจะลงแรงไม่น้อยเลยทีเดียว