ตอนที่ 169
แม่สาวน้อยอัปลักษณ์!
“กล่าวได้ดี เจ้าสำนักหลงเองก็ยังไม่แก่นะ” ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายแย้มยิ้ม
เมื่อสักครู่เขายังหน้าบึ้งอยู่เล็กน้อย ทั้งยังมีท่าทีถือตัว แต่ภายใต้รอยยิ้มนี้กลับเหมือนมีบุปผามากมายบานสะพรั่งเต็มท้องฟ้า ทำให้หัวใจคนสั่นไหว
คนที่อยู่ในเหตุการณ์คล้ายจะตาพร่าไปหมดเพราะรอยยิ้มนี้ของเขา แต่ละคนเผลอยิ้มตามโดยไม่รู้ตัว
ในขณะที่เด็กสาวเหล่านั้นแย้มยิ้ม หัวใจก็เต้นรัวแรง พวงแก้มแดงระเรื่อ
รู้สึกว่ารอยยิ้มของเขามีเสน่ห์ยิ่งนัก ถึงขั้นเป็นสาเหตุให้บ้าคลั่งได้ สามารถทำให้คนยอมเป็นยอมตายเพื่อเขา…
หัวใจของกู้ซีจิ่วก็เต้นแรงเช่นกัน! แต่กลับไม่ใช่เพราะรูปโฉมงดงามจนแทบมีมนต์ขลังของเขา แต่เป็นเพราะคำเรียกขานนั้น… เจ้าวัง?!
เจ้าวัง องค์หญิง…
ปู่มันเถอะ หากไม่ผิดจากที่คิดไว้ เขาก็คือองค์หญิงคนงามที่เคยถูกเธอแทะโลมในบ่อนํ้าร้อน และเคยจับมัดไว้ผู้นั้น!
ที่แท้เขาเป็นเจ้าวัง ไม่ใช่องค์หญิง[1] เป็นเธอเข้าใจผิดไปแล้ว…
เมื่อนักถึงการกระทำอันห้าวหาญที่เธอทำเพื่อยืนยันกับเขาว่าตนเองก็เป็นสตรีเหมือนกันขึ้นมา สีหน้ากู้ซีจิ่วพลันเขียวคลํ้า!
‘เจ้าบัดซบเสี่ยวชาง! เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเขาเป็นเจ้าวังบ้าบออะไรนี่ เจ้ารอบรู้สารพัดขนาดนี้ น่าจะรู้จักเขากระมัง? ตอนอยู่ในบ่อน้ำร้อนทำไมไม่เตือนข้า?!’
หยกนภาก็โอดครวญ ‘เจ้านาย ข้าก็เพิ่งเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน เมื่อก่อนไม่ว่าเขาจะปรากฏตัวที่ไหนก็มักสวมหน้ากากเอาไว้ ดูเหมือนวันนี้น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาเปิดเผยใบหน้าเช่นนี้ ท่านมองคนอื่นที่อยู่ตรงนี้สิ แต่ละคนล้วนชะงักค้างเป็นหุ่นไม้หุ่นดินเหนียว ดูทึ่มทื่อกันไปหมด…’
หน้าผากของกู้ซีจิ่วมีเส้นเลือดปูดนูน ‘เขาเป็นทูตสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ เหตุใดจึงเรียกว่าเจ้าวังล่ะ? เขาดูเหมือนสตรีขนาดนี้ เกรงว่าคงมีคนคิดว่าเขาเป็นสตรีอยู่บ่อยๆ กระมัง?’
‘เขาอาศัยอยู่ที่วังคํ้านภา เขาเป็นเจ้าของที่นั่น ดังนั้นถึงเรียกขานว่าเจ้าวังละมั้ง? แต่คนนอกล้วนเรียกเขาว่าทูตสวรรค์กันนะ ผู้ที่เรียกเขาว่าเจ้าวังก็น่าจะเป็นคนใกล้ตัวเขาหรือคนที่รู้จักเขาดี’
ดังนั้นต่อให้เป็นหยกนภาผู้รู้ทุกอย่างก็ไม่ทราบว่าบางครั้งทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายจะถูกคนเรียกขานว่า ‘เจ้าวัง’
‘เจ้านาย บางทีคนงามในบ่อนํ้าร้อนวันนั้นอาจไม่ใช่เขา แต่เป็นน้องสาวฝาแฝดของเขาอะไรเทือกนั้น ท่านดูสิ รูปร่างของพวกเขาแตกต่างกัน นิสัยใจคอกิริยาท่าทางก็ต่างกัน คนงามในบ่อน้ำร้อนผู้นั้นว่านอนสอนง่ายนัก ให้ขึ้นฝั่งนางก็ขึ้นฝั่ง อยากจะมัดนาง นางก็ยอมให้มัด กลิ่นอายของคนผู้นี้แข็งแกร่งมาก กดข่มคนทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ ดูไม่น่าหาเรื่องด้วยยิ่ง…’ หยกนภาวิเคราะห์กับเธอ ‘ท่านดูทูตสวรรค์ผู้นี้สิ ท่านคิดว่าเขาเป็นสตรีได้หรือ?’
ไม่ได้! กู้ซีจิ่วลอบส่ายหัว
ถึงแม้รูปโฉมของคนที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้จะเหมือนคนในบ่อน้ำร้อน ทุกกระเบียดนิ้ว แต่ดูยังไงก็เป็นผู้ชาย ต่อให้สะคราญโฉมที่สุดในโลกก็ไม่อาจคิดว่าเขาเป็นสตรีได้…
หรีอจะเป็นพี่น้องฝาแฝดอะไรเทือกนั้นจริงๆ?
แต่ว่าเจ้าวัง องค์หญิง…นี่ก็บังเอิญเกินไปแล้ว!
‘ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้ชื่อว่าอะไร?’ กู้ซีจิ่วถาม
‘ตี้ฝูอี’
นามนี้สง่างามนัก! เรื่องจบคนจาก ไม่ทิ้งนามไว้รับความชอบ[2] เหมาะกับตำแหน่งของเขามาก
ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้มาได้ทันเวลาพอดี สกัดกั้นหนทางไปของหลงซือเย่ไว้ ทำให้เขาอยากจากไปก็ไปไม่ได้
แถมทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้ยังเถรตรงมากด้วย ไม่ทักทายจักรพรรดิซวนเลยสักนิด ถามขึ้นมาทันที “ผู้ที่สวรรค์ประทานความสามารถให้อยู่ที่ใด?”
“นาง!”จักรพรรดิซวนยังไม่ทันตอบ องค์ชายหรงฉู่กลับเอ่ยปากขึ้นมา พลางชี้ไปที่กู้ซีจิ่ว
ตี้ฝูอีเหลือบสายตาเฉยชามองมือของกู้ซีจิ่วและหลงซือเย่ที่เกาะกุมกันอยู่ จากนั้นก็เหลือบมองใบหน้ากู้ซีจิ่ว เพ่งพินิจอยู่สักครู่ แล้วกล่าวออกมาไม่กี่คำ “แม่สาวน้อยอัปลักษณ์!”