№ 785 เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“อืม แก่นพลังเจ้าแค่ถูกทำลายไม่ใช่หรือ? คงโดนโจมตีเข้าแก่นพลังทำให้แตกร้าวเสียหายกระมัง? โชคดีแก่นพลังไม่ได้แตกไปทั้งหมด ดังนั้นจึงยังฟื้นฟูได้”

แค่? อะไรเรียกว่าแค่?

แก่นพลังถูกทำลายสำหรับผู้ฝึกตนถือว่าหนึ่งชีวิตถูกทำลายสิ้น สำหรับเขาเป็นเพียงคำว่า ‘แค่’ เบาๆ เท่านั้นหรือ? เด็กหนุ่มคนนี้ไม่รู้อะไรเลย หรือมีฝีมือจริงๆ กันแน่? เขาไม่เข้าใจหรือว่าแก่นพลังเสียหายหมายความเช่นไร?

“ไม่เคยได้ยินว่าแก่นพลังที่เสียหายยังฟื้นฟูได้ ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร?” ยามนี้ฝีเท้าเซี่ยงหวาก้าวไม่ออก ร่างกายตึงเกร็ง มือใต้แขนเสื้อกำหมัดขึ้นแน่น เพื่อยับยั้งความตื่นเต้นในใจ

ข้างๆ กัน ตู้ฝานคนนั้นมองหนุ่มน้อยชุดแดงอย่างตะลึงเช่นกัน มองออกว่าเขาไม่ได้พูดไปสะเปะสะปะ แต่เหมือนตะมีความสามารถจริงๆ และมีวิธีฟื้นฟูแก่นพลังที่เสียหายนั้น

“หึ!”

เฟิ่งจิ่วหลุดหัวเราะ ชายตามองเขา “เวลาสองวัน ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าไม่อยากลองเสียหน่อย” ระหว่างพูดยังหมุนตัวเดินไปยังทิศทางบ้านต้นไม้นั้น

ไป๋เสี่ยวรีบร้อนตามไป ห้วงความคิดกำลังคิด ฟื้นฟูแก่นพลัง? คล้ายว่าจะไม่เคยได้ยินจริงๆ แต่เฟิ่งจิ่วทำได้จริงหรือ?

เห็นหนุ่มน้อยหมุนตัวเดินไป เซี่ยงหวาสาวก้าวตามฝีเท้าเขาไปโดยแทบจะไม่ลังเล ไม่ว่าได้หรือไม่ก็อยากจะลอง ถึงอย่างไรใครก็ไม่หวังจะแห้งเฉาอยู่ในนี้โดยไม่ทำอะไรเช่นนี้ไปตลอดชีวิต

เหล่าชายร่างใหญ่เห็นพวกเขาเดินกลับไป แต่ละคนมองหน้ากัน พูดคุยเสียงเบาว่า “แก่นพลังเสียหายยังฟื้นฟูได้? ทำไมข้าไม่เคยได้ยิน?”

“นั่นสิ จริงหรือเท็จ?”

“ไม่ว่าจริงหรือเท็จ ข้าเพียงสงสัยว่าเจ้าหนูนี่รู้เรื่องยาหรือไม่?”

“ไร้สาระ ไม่รู้เรื่องยาจะพูดออกมาว่าฟื้นฟูแก่นพลังได้ได้อย่างไร?” สิ้นคำพูดคนคนนี้ ทุกคนรอบๆ ก็เงียบไป ราวกับกำลังนึกอะไรบางอย่างได้ แต่ละคนต่างแข็งทื่อ

ใช่! ในเมื่อเขารู้เรื่องยา เช่นนั้นย่อมรู้เรื่องว่าเมื่อคืนพวกเขาวางยาในหมูย่างไม่ใช่หรือ? แต่ทำไมเขาไม่เอ่ยถึง? ตอนนั้นยังหยิบขึ้นมาจะกิน ไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้?

ยามนี้ตู้ฝานที่ตามหลังไปแววตาเป็นประกายเล็กน้อย แค่คิดเพียงเล็กน้อยยังรู้ ว่าเมื่อคืนหนุ่มน้อยน่าจะตั้งใจสบโอกาสหยั่งเชิงเขา!

ยามนี้เขาอดไม่ได้ที่จะคิด หากตอนนั้นไม่หยิบเนื้อย่างที่วางยาไว้ไปแต่ปล่อยให้เขากิน ผลที่ตามมานั้นจะเป็นอย่างไร?

เดินไปประมาณหนึ่งชั่วยาม กลับถึงบ้านต้นไม้ เฟิ่งจิ่วหันกลับไปมองทุกคน สุดท้ายสายตาก็หยุดลงบนร่างตู้ฝานคนนั้น “ตู้ฝาน วางเขตอาคมไว้ตรงนี้ คอยดูลูกน้องเจ้าพวกนั้นด้วย ไม่มีคำสั่งข้า ใครก็ไม่อนุญาตให้เข้ามา”

ตู้ฝานมองเขา ก่อนจะขานรับ “ขอรับ” หันไปเรียกทุกคนออกไป แล้ววางเขตอาคมบริเวณรอบๆ เสียใหม่ ป้องกันคนบุกรุกเข้าไป

ด้านใน ไป๋เสี่ยวถามว่า “เช่นนั้นข้าเล่า? ต้องทำอะไรบ้าง? ข้าช่วยอะไรได้หรือเปล่า?”

“เจ้าไปอยู่ข้างๆ” เฟิ่งจิ่วให้สัญญาณ จากนั้นค่อยบอกเซี่ยงหวาว่า “นั่งลง ยื่นมือออกมา”

เซี่ยงหวามองเขา มานั่งลงตรงโต๊ะและยื่นข้อมือออกมา เห็นเด็กหนุ่มหลังจากยื่นมือให้เขาจับชีพจร ยังหยิบกระดาษพู่กันมาเขียนข้างๆ จนสุดท้ายก็หยิบสมุนไพรไม่น้อยจากห้วงมิติ แล้วเริ่มผสมยาบนโต๊ะ

เห็นท่าทางหนุ่มน้อยคล่องแคล่ว แววตาเขาสั่นไหวเล็กน้อย อยากจะเอ่ยปากหลายครั้ง กลับอดกลั้นไม่ถามออกมา

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม เธอปรุงผสมน้ำยาขวดหนึ่งออกมา และยื่นยาให้เขา “ดื่มสิ”

…………………