№ 809 มอบหมายภารกิจ

“ยา?”

หวันเหยียนเชียนหวาอึ้งไปพักหนึ่ง เดิมไม่ได้หวังอะไรมากมาย ถึงอย่างไรนางอายุยังน้อยเกินไป จะปรุงกลั่นยาอะไรออกมาได้? ทว่าหลังจากเปิดขวดดมกลิ่น ก็ตะลึงเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ มองไปยังเฟิ่งจิ่วพลางถาม “เจ้าเป็นนักปรุงยาระดับใด?”

เธอฉีกยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ “ยาทิพย์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง”

หวันเหยียนเชียนหวาตกใจอ้าปากค้าง จากนั้นค่อยส่งเสียงหัวเราะอย่างปลาบปลื้ม “ข้าเก็บได้ของดีแล้วสิ นึกไม่ถึงว่าจะรับนักปรุงยาระดับยาทิพย์ศักดิ์สิทธิ์เป็นน้องสาว เหอะๆๆ นักปรุงยาระดับยาทิพย์ศักดิ์สิทธิ์อายุสิบกว่า อนาคตไกลนัก!”

นางกล่าวจบยังลากเฟิ่งจิ่วมาบอกว่า “น้องจิ่ว มาๆๆ พี่สาวจะบอกเจ้า ครั้งหน้าเจ้าก็ปรุงความงามมาให้พี่สาวสิ ทำให้รูปโฉมยิ่งงดงามได้จะดีที่สุด”

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ ดวงตาเป็นประกาย เอ่ยว่า “พี่สาว ข้าอยากปรุงสิ่งนี้มาตั้งนานแล้ว ข้าจะบอกท่าน ว่าด้านความงามยายังดีไม่เท่ายาอายุวัฒนะ ดังนั้นช่วงนี้ข้ากำลังเรียนกลั่นยาเซียน ข้าตามหายาทิพย์บำรุงความงามมาไม่ต่ำกว่าสิบชนิด คิดว่าหลังจากกลับไปจะไปศึกษา ยาบำรุงความงาม ประเดี๋ยวข้าปรุงออกมาจะส่งมาให้พี่สาวเอง”

“มาๆๆ พวกเรากลับไปคุยในเรือนเถอะ ตรงนี้กลางคืนหนาวเกินไป” นางประคองเฟิ่งจิ่วไปภายในเรือน และสั่งวิญญาณผู้ฝึกตนด้านหลังดูแลพวกตู้ฝานอย่างดี

คืนนี้เฟิ่งจิ่วกับหวันเหยียนเชียนหวาพูดได้เลยว่าคุยกันทั้งคืน จนเวลาฟ้าสว่างถึงจะไปนอน

ส่วนไป๋เสี่ยวฟ้าสว่างถึงจะตื่นมา แต่เขาส่งสัยไม่เข้าใจนิดหน่อย ไม่รู้ว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แต่เมื่อเห็นตู้ฝานกับเซี่ยงหวาอยู่ด้วย ก็ไม่มีอะไรต้องตื่นตระหนกแล้ว

ทว่าวันนี้พวกเขาไม่เห็นเฟิ่งจิ่ว กระทั่งค่ำคืนมาเยือน ทั้งสามถูกกำชับไว้ว่าห้ามเดินออกจากเรือนยามวิกาล ไป๋เสี่ยวไม่ค่อยสนใจ เมื่อประตูจวนเปิดออกและคิดจะออกไปเดินเล่นเสียหน่อย ก็ตกใจอาเพียวที่ล่องลอยไปทั่วภูเขานั้นจนเป็นลมไปเสียดื้อๆ

เฟิ่งจิ่วพักอยู่ที่นี่สามวันเต็มๆ กระทั่งเช้าตรู่วันที่สี่ถึงจะบอกลาหวันเหยียนเชียนหวา และพาพวกตู้ฝานจากไป

เมื่อเธอเดินลงจากภูเขาร้อยปีและหันกลับไปมอง ในใจทอดถอนใจอย่างอดไม่ได้ แม้แต่เธอยังนึกไม่ถึงว่าเดินทางมาครั้งนี้จะมีพี่สาวเพิ่มมาอีกคน แต่มองออกแน่นอนว่าพี่สาวคนนี้หาประโยชน์จากเธอ

กำลังนางลึกล้ำไม่อาจคาดเดาเป็นเรื่องหนึ่ง หนำซ้ำยังจริงอย่างที่เธอคาดเดา นางไม่ใช่คนแคว้นเหินเวหา แต่เดิมทีนึกว่าคงเป็นคนแคว้นระดับหนึ่ง กลับนึกไม่ถึงว่ามาจากหนึ่งในแปดจักรวรรดิใหญ่

มาจากจักรวรรดิรุ่งเรือง สถานที่เช่นเมืองลอยฟ้านั้น มิน่าถึงมีกำลังและวรยุทธ์เช่นนั้น

เธอดึงสายตากลับมามองยังสามคนข้างกาย สุดท้ายก็หยุดสายตาบนร่างเซี่ยงหวา “เซี่ยงหวา ตู้ฝาน”

“คุณชาย”

“นายท่าน” สองคนก้าวเข้ามาขานรับ

“เซี่ยงหวา คนวังกำเนิดสวรรค์พวกนั้นตายหมดแล้ว เหลือเพียงเจ้า ข้าไม่รู้ว่าโลกภายนอกยังมีคนซุ่มโจมตีอีกเท่าไร สรุปว่าเรื่องวังกำเนิดสวรรค์ต่อจากนี้ข้ายกให้เจ้ากับตู้ฝานสองคนมาจัดการ พวกเจ้าไปขยายอาณาเขต แต่ต้องจำไว้ว่าวังกำเนิดสวรรค์ที่รวบรวมใหม่จะไม่ชั่วร้าย หากมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ข้าจะถามแค่พวกเจ้า”

“ขอรับ” ทั้งสองขานรับด้วยความเคารพ

“นอกนั้น สอบถามที่อยู่คนรุ่นหลังตระกูลฉู่ด้วย ดูเสียหน่อยว่ามีข่าวหรือไม่ ส่วนเสี่ยวไป๋…”

สายตาเธอหยุดลงบนร่างไป๋เสี่ยว “ภายในสามเดือนข้าต้องเห็นว่าเจ้าฝึกสัตว์วิญญาณในระดับเก้า ภายในครึ่งปีเจ้าต้องคุมสัตว์อสูรให้ชำนาญ หากไม่พัฒนา ไม่มีผลลัพธ์ ข้าจะถีบส่งเจ้ากลับตระกูลไปก็อย่าโทษมากัน”

…………………