№ 811 นักเล่นแร่แปรธาตุมอบยาเสริม
“จะ เจ้าเด็กล้างผลาญ!”
ทั้งสองถลึงตาด่าเสียงดัง เข้าไปหยิบยาทิพย์นั้นด้วยสีหน้าเจ็บเข้าเนื้อ แล้ววางยาทิพย์นั้นลง เห็นบนพื้นมีพวกเศษยากระจาย กลิ่นหอมยาไหม้ๆ ในอากาศยังไม่ทันจางไป ยิ่งเจ็บใจปนเสียดาย
“พะ พวกนี้ล้วนเป็นยาราคาพันชั่ง! สำนักศึกษานี้ต้องแลกด้วยคะแนนคุณงามความดีแสนแพง นึกไม่ถึงว่าเจ้าหนูนี่จะเอายาทิพย์ล้ำค่ามากมายเพียงนี้มากลั่นยาบำรุงความงามอะไรนั่น? ช่างล้างผลาญจริงๆ สิ้นเปลืองเกินไปแล้ว…”
เฟิ่งจิ่วตะลึงเล็กน้อย เห็นท่าทางทั้งสองแทบอยากจะเก็บยาทิพย์บนโต๊ะไปด้วยท่าทีเจ็บปวดใจ ก็ยิ้มอย่างอดไม่ได้ “ท่านอาจารย์ พวกท่านไม่รู้ประโยชน์ของยาบำรุงความงามนี้หรอก”
เธอเดินเข้าไปอธิบายทั้งสองด้วยใบหน้ามีรอยยิ้ม “ยาบำรุงความงามนี้ข้ากลั่นให้ผู้หญิงโดยเฉพาะ หลังยาอายุวัฒนะเป็นรูปเป็นร่าง ผลลัพธ์มันทำให้มีรูปโฉมงดงามผิวพรรณเปล่งปลั่ง รักษารูปลักษณ์ไว้ได้ ทำให้ใบหน้าหญิงสาวหยุดอยู่และฟื้นกลับไประดับที่งดงามที่สุด แม้ใบหน้ามีรอยแผลใดๆ ยังฟื้นฟูกลับมาได้ ด้วยเหตุนี้ยาอายุวัฒนะนี้จึงเรียกว่ายาบำรุงความงาม หรือจะเรียกยาคงรูปลักษณ์ยังได้ จะคงความงดงามและอ่อนเยาว์ของผู้หญิงไว้ตลอดกาล แต่เป็นของดีที่หายากยิ่ง”
เธอกล่าวอย่างฮึกเหิม นักเล่นแร่แปรธาตุสองท่านทางนั้นกลับฟังเสียจนสีหน้าเคร่งเครียด ส่าหน้าถอนหายใจ แล้วเอ่ยแนะนำด้วยน้ำเสียงมีความหมายลึกซึ้ง “เฟิ่งจิ่ว! เจ้าเป็นเด็กดี เป็นหนุ่มน้อยอนาคตไกล และเป็นความหวังสำนักยาเซียนเรา ต้องจำไว้ว่าเจ้าเป็นผู้ชาย ของเล่นผู้หญิงพวกนั้นผู้ชายอย่างเราทำน้อยๆ หน่อยดีกว่า อย่างของจำพวกยาบำรุงความงามอะไรนี่ ผู้ชายเราไม่ควรทำ ก็เหมือนสีชาดที่ทาบนหน้าผู้หญิง ไม่เกี่ยวข้องกับผู้ชาย”
เฟิ่งจิ่วได้ยินคำพูดนี้ ต้องกลั้นอย่างยากลำบากถึงจะไม่หลุดหัวเราะออกมา เดิมยังคิดจะพูดอะไรอีกหน่อย แต่เห็นสีหน้านักเล่นแร่แปรธาตุทั้งสองไม่ค่อยดีนัก นึกถึงว่าพวกเขายังไม่รู้ตัวตนผู้หญิงของเธอ ดังนั้นจึงเอ่ยสีหน้าจริงจัง “ขอรับ ท่านอาจารย์สอนได้ถูกต้อง ข้าจะจำไว้ โปรดวางใจข้าจะไม่ทำให้พวกท่านผิดหวังแน่ ทำให้สำนักยาเซียนเรายิ่งรุ่งเรือง และทำให้สำนักอื่นๆ ไม่กล้าดูถูกสำนักยาเซียนเรา!”
“ดีๆๆ ดีๆๆ!”
สองคนได้ยิน พลันฮึกเหิมขึ้นมา ใบหน้าเริ่มยิ้มออก “พวกเรารู้ว่าเจ้าเป็นเด็กดี มีความกระตือรือร้น ไม่เลวๆ”
พวกเขาพยักหน้า สีหน้าทั้งพอใจและภูมิใจ มองเขาเหมือนกับเห็นลูกชายตนเอง ดังนั้นจึงบอกว่า “ดูเจ้าสิออกไปก่อนหน้านี้ต้องลำบากอยู่ข้างนอกเป็นแน่ ร่างกายถึงผอมลงไปรอบใหญ่ หลังจากกลับมายังหมกตัวกลั่นยาเซียนที่นี่ ร่างกายซูบผอม มาๆๆ ตรงนี้ข้ายังมีเห็ดหลินจือ เจ้าถือกลับไปสั่งคนห้องครัวตุ๋นให้เจ้าเติมกำลังร่างกายเถอะ”
“ตรงนี้ข้ายังมีโสมวิญญาณภูเขาโบราณ แต่อายุมากแล้ว เห็นท่าทางเจ้าซูบผอม มาๆๆ เจ้าเก็บไว้นะ วันหลังค่อยกิน หั่นครั้งละสองสามแผ่นเป็นพอ จะกินมากๆ ไม่ได้ กินเยอะไปจะร้อนใน”
“ใช่แล้วๆ บำรุงดีๆ ล่ะ ปกติพวกเราไม่ได้เข้ามาดูเจ้าเลย สนแต่ว่าตนเองกลั่นยา โชคดีเจ้าเด็กนี่ฉลาดเฉลียว ทั้งพิเศษและโดดเด่น รู้จักเรียนรู้ด้วยตนเองถึงได้ไม่ล่าช้า เราละอายใจต่อเจ้านัก!”
เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ ก็พาทั้งสองมานั่งตรงห้องโถงอาศรม จะรินชาให้พวกเขากลับพบว่าไม่มีน้ำ ดังนั้นจึงเปลี่ยนเป็นเหล้าทันที พลางบอกพวกเขาว่า “ท่านอาจารย์ พวกท่านจะดีกับข้าเกินไปแล้ว วางใจเถอะขอรับ! ข้าจะไม่ทำให้พวกท่านผิดหวังแน่นอน”
……………………………….