555. สามเส้นรวมเป็นหนึ่ง

หลังจากเห็นสัญลักษณ์อย่างชัดเจน หวังหลินหันศีรษะกลับมา ผนึกชีวิตเลือนหายไปและใบหน้ากลับมาเป็นธรรมชาติ

เหยาซีเชว่เคลื่อนตัวออกไปไกลแล้วและหวังหลินติดตามนางไปด้านหลัง

ความคิดหวังหลินกำลังจับอยู่ที่สัญลักษณ์ที่เขาเห็นบนรูปปั้น สัญลักษณ์นั้นคล้ายกับสัญลักษณ์สามเส้นบนดวงตาเหยาซีเชว่และสัญลักษณ์สีทองในดวงตาเขา

ขณะที่หวังหลินเดินไป เขายกมือขึ้นและสายตาจับจ้องไปบนฝ่ามือ สัญลักษณ์หกเส้นปรากฎบนฝ่ามือเขาอีกครั้ง

“สัญลักษณ์นี่น่าสนใจจริงๆ ดูเหมือนจะเป็นรากฐาน ไม่ว่าจะเป็นสามเส้นของเหยาซีเชว่หรือหกเส้นของข้า ทั้งสองต่างมีสัญลักษณ์นี้!”

หวังหลินดวงตาสว่างวาบและสะบัดแขนวาดสัญลักาณ์ ดัชนีบรรจุปราณสวรรค์แต่หลังจากวาดไปไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองจากปราณสวรรค์

หวังหลินครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะจดจำสัญลักษณ์และไม่คิดถึงมันอีก สายตาเผยประกายแสงลึกลับพลันมองไปที่เหยาซีเชว่ที่อยู่ห่างออกไป

“นางมีเม็ดยาวิญญาณโลหิต ดังนั้นหากข้าลอบโจมตีนาง นางเพียงแค่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่ คงยากที่จะฆ่านาง…”

เจ็ดวันต่อมา แท่นอีกแห่งปรากฎขึ้นที่ปลายทางเดินมังกรศักดิ์สิทธิ์ แท่นแห่งนี้มีขนาดเท่าเดียวกันกับก่อนหน้าและเหมือนกับก่อนหน้านี้ที่มีรูปปั้นตั้งอยู่ตรงกลาง

แม้กระทั่งการปรากฎตัวของรูปปั้นนี้แทบไม่แตกต่างจากก่อนหน้านี้เลย มีเพียงสิ่งเดียวที่ต่างกันคือรูปปั้นตัวนี้มีดวงตาที่สามปิดอยู่ครึ่งเดียวตรงกลางหน้าผาก

ที่ปลายทางเดิน เหยาซีเชว่หันกลับมาหาหวังหลิน แม้นางจะไม่ได้พูดอะไรแต่เจตนาของนางแสดงให้เห็นผ่านการกระทำ

หวังหลินไม่ใช่คนคืนคำพูดและคราวนี้ไม่ใช่รอบของนาง อย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ได้

หวังหลินก้าวเท้าและกระโดดลอยเหนือเหยาซีเชว่ร่อนลงบนแท่น ขณะที่เขาร่อนลงพลันหลับตาไปด้วย ผนึกชีวิตปรากฎบนหน้าผากและหวังผลินปิดผนึกในดวงตา

หวังหลินเดินเข้าไปบนแท่นด้วยผนึกชีวิตที่ผนึกไว้บนดวงตา นี่เป็นการทดลองของหวังหลิน เขาต้องการเห็นว่าสัญลักษณ์ทองสามารถมองทะลุผ่านผนึกชีวิตได้หรือไม่

สัญลักษณ์ทองไม่ได้เจาะเข้าไปแต่ในจังหวะที่หวังหลินร่อนลงมา รูปปั้นเกิดการสั่นเทา มันลืมตาขึ้นและจ้องสายตาดุร้ายมาที่หวังหลินก่อนจะก้าวเท้าเข้าหาเขาด้วยเสียงคำราม

ผนึกชีวิตคลายออกมาจากดวงตาทันทีและปกคลุมร่างกาย ในเวลาเดียวกันหวังหลินก็ก้าวถอยหลังไปหลายก้าวและหมุนวงกลมรอบรูปปั้นราวกับมังกรขนด

ขณะที่รูปปั้นคำราม มันก็เริ่มไล่ล่าหวังหลิน

หวังหลินโบกแขนในอากาศสร้างแรงระเบิดแสงสีเขียวและกฎเกณฑ์ง่ายๆในฝ่ามือ ขณะที่เคลื่อนไหวก็โยนกฎเกณฑ์ไปด้านหลังด้วย กฎเกณฑ์ขยายออกกว้างหลายสิบฟุตและป้องกันรูปปั้นที่กำลังติดตามมา

รูปปั้นกระแทกใส่กฎเกณฑ์ตรงๆโดยไม่หยุดชะงัก กฎเกณฑ์แตกออกเป็นเสี่ยงๆราวกับกระจกแตกและกระจายไปทุกทิศทาง

สายตาหวังหลินส่องสว่างขึ้นและเผยท่าทีสนใจ แม้กฎเกณฑ์ที่เขาพึ่งใช้ไปจะเรียบง่าย ทว่ามันเป็นสิ่งไร้ตัวตน เว้นแต่จะเผชิญกับกฎเกณฑ์อีกชุดนึงซึ่งไม่ควรเกิดขึ้น

“ทั้งร่างกายของรุปปั้นอาจจะปกคลุมด้วยกฎเกณฑ์ การพยายามทำลายมันด้วยกำลังไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง!” ฝ่ามือหวังหลินขยับเคลื่อนไหวและลำแสงกฎเกณฑ์หลายเส้นลอยออกมาจากฝ่ามือเข้าใกล้รูปปั้นอย่างรวดเร็ว

รูปปั้นร้องคำรามกระโดดเข้าหาและโยนกำปั้นออกมา กฎเกณฑ์นับไม่ถ้วนที่ถูกส่งเข้ามาต่างแตกกระจายทั้งหมดและเกิดพลังรุนแรงสายหนึ่งเคลื่อนผ่านอากาศเข้าหาหวังหลิน

หวังหลินสัมผัสกระเป๋านำธงกฎเกณฑ์ออกมา เขาสะบัดธงและพลังที่เข้ามาหาเขาพลันเข้าไปในธงกฎเกณฑ์และเลือนหายไปทันที

ธงกฎเกณฑ์ของหวังหลินได้ใส่กฎเกณฑ์จำนวน 999 ชุดมาหลายร้อยปีแล้วทว่าที่แปลกประหลาดสำหรับเขาก็คือทัณฑ์สวรรค์กลับไม่มาถึง!

กฎเกณฑ์ทั้ง 999 ชุดคือกฎเกณฑ์โจมตีและตอนที่ใช้มันจะทรงพลังอย่างมาก

ทว่าด้วยระดับบ่มเพาะของหวังหลินที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง พลังของธงกฎเกณฑ์ในตอนเริ่มต้นก็กลับกลายเป็นไม่เพียงพอ หวังหลินกำลังคิดหาทางเพิ่มพลังของธงกฎเกณฑ์และเพิ่มจำนวนกฎเกณฑ์ให้ถึง 9,999 ชุด

อย่างไรก็ตามกฎเกณฑ์โจมตีที่ต้องการในการเพิ่มนั้นคือสิบเท่าจากของเดิม แม้แต่สติปัญญาของหวังหลินเขาก็ไม่รู้จักกฎเกณฑ์มากมายขนาดนั้น

ในจังหวะที่กฎเกณฑ์จำนวนมากมายกำลังกระพริบผ่านดวงตา กฎเกณฑ์พวกนี้ทำการรวมกลุ่มและแบ่งตัวในความคิดเขา ร่างหวังหลินยังคงเคลื่อนไหวดังนั้นรูปปั้นจึงไม่อาจเข้าใกล้ได้

ทุกครั้งที่รูปปั้นกำลังเข้ามาใกล้ หวังหลินเพียงสะบัดธงกฎเกณฑ์ทำให้ควันกฎเกณฑ์จำนวนมากลอยออกไปเกิดเป็นกำแพงกฎเกณฑ์เพื่อหยุดรูปปั้นเอาไว้

หลังจากรูปปั้นถูกขัดขวางหลายครั้ง มันส่งเสียงคำรามสั่นสะเทือนพื้นดินและตัดสินใจหยุดการไล่ล่า มันตัดสินใจพักอยู่จุดหนึ่งและกระทืบพื้นดิน ทั้งแท่นสั่นไหวและในเวลาเดียวกันหนามหินแหลมก็พุ่งออกมาจากพื้นรอบๆหวังหลิน

หวังหลินเตรียมการเรื่องวิชาที่รูปปั้นสามารถใช้ได้ไว้แล้ว เขาสร้างผนึกและหลบหลีกหนามที่กำลังมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

ทว่าหนามนี้เหมือนกับลูกดอกไม้แผ่และเข้ามาหลายชั้นต่อกัน ในเสี้ยววินาทีทั้งแท่นยืนก็ปกคลุมอยู่ในหนามแหลม นอกจากจุดตรงกลางแล้วทุกแห่งปกคลุมทั่วไปหมด

ร่างหวังหลินลอยขึ้นไปในท้องฟ้าและลอยตัวกลางอากาศ กฎเกณฑ์ลดตัวลงเร็วขึ้นและหวังหลินไม่ละสายตาจากรูปปั้นเลย ดวงตาส่องสว่างและชั่วขณะนั้นรูปทรงของรูปปั้นก็เปลี่ยนไปอย่างมากในสายตาเขา!

ในดวงตาหวังหลินมันไม่ใช่รูปปั้นหินแต่เป็นสิ่งที่ประกอบมาจากกฎเกณฑ์ทั้งหมดทั้งมวล กฎเกณฑ์นับไม่ถ้วนซ้อนเข้าด้วยกันเพื่อเกิดเป็นสิ่งนี้และไม่มีจุดไหนที่ไร้กฎเกณฑ์เลย!

แค่จังหวะที่หวังหลินสามารถมองทะลุตัวตนของรูปปั้น รูปปั้นกระทืบอีกครั้งหนามแหลมทั้งหมดบนแท่นก็ปริแตกออกจากราก พวกมันลอยขึ้นกลางอากาศและพุ่งเข้าใส่หวังหลินราวกับฝนหนาม

ด้วยระดับบ่มเพาะของหวังหลินหากเขาใช้สมบัติวิเศษหรือสามวิชาสังหารเพื่อทำลายรูปปั้นก็คงใช้เวลาไม่มากนัก ทว่าเป้าหมายของหวังหลินไม่ใช่การทำลายด้วยกำลังแต่เป็นการเข้าใจมันอย่างถ่องแท้

ในสายตาหวังหลิน หนามแหลมที่กำลังลอยเข้าหาเขาทั้งหมดนี้ถูกสร้างมาจากกฎเกณฑ์เช่นเดียวกัน ตราบใดที่มันเป็นกฎเกณฑ์ เขาไม่กลัวมันเลย หวังหลินศึกษากฎเกณฑ์ตั้งแต่ที่อยู่ขั้นแกนลมปราณ นอกจากเหล่าเซียนเฒ่าที่มีชีวิตมาหลายหมื่นปี คนธรรมดาไม่อาจเทียบเรื่องความเข้าใจด้านกฎเกณฑ์ของหวังหลินได้เลย!

หวังหลินสะบัดธงกฎเกณฑ์ในมือด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติ ควันกฎเกณฑ์ลอยออกมาด้วยรูปแบบลึกลับตามคำสั่งของหวังหลินและกวาดผ่านหนามที่กำลังเข้ามา หนามนับไม่ถ้วนถูกแยกโครงสร้างอย่างไร้ปราณีและรวมเข้ากับธงกฎเกณฑ์ทันที

เมื่อธงกฎเกณฑ์ดูดซับกฎเกณฑ์เหล่านี้ มันจึงมีพลังเพิ่มขึ้นทันที

ดวงตาหวังหลินหรี่แคบและมองลงไปที่แท่น เขาชี้ไปข้างหน้าและกฎเกณฑ์จากในธงก็พุ่งออกไปราวกับลมหมุนเข้ากักขังรูปปั้นไว้ข้างในทันที

ก่อนที่ร่างหวังหลินจะร่อนลง เขาเปลี่ยนเป็นควันเมฆสีเขียวและเคลื่อนตัวพร้อมกับกฎเกณฑ์ หวังหลินเริ่มหมุนวงกลมรอบรูปปั้นทันทีขณะที่ฝ่ามือขยับอย่างรวดเร็วไปด้วยเพื่อสร้างกฎเกณฑ์ที่รวมเข้ากับลมหมุน

มองจากระยะไกล รูปปั้นดูเหมือนถูกล้อมรอบด้วยกฎเกณฑ์นับไม่ถ้วน ไม่ว่ามันจะพยายามดิ้นรนหรือคำรามอย่างไร กฎเกณฑ์ก็หมุนวงกลมรอบมันต่อไป กฎเกณฑ์กระแทกเข้าใส่รูปปั้นและเข้าผ่านรอยแตกร้าวบนร่างของมัน

หวังหลินหยุดเคลื่อนไหวทันทีและตะโกนสี่ครั้ง “ทำลาย! ทำลาย! ทำลาย! ทำลาย!”

เสียงตะโกนทั้งสี่ทำให้กฎเกณฑ์นับไม่ถ้วนที่ล้อมรอบรูปปั้นต่างรุมมันทั้งหมดทันที ความเร็วสามารถเห็นได้จากสายตา รูปปั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่องราวกับบ้าคลั่งและกำลังพังทลาย

รูปปั้นตัวนี้เดิมทีสร้างมาจากกฎเกณฑ์และเมื่อกฎเกณฑ์กำลังถูกทำลาย ร่างของรูปปั้นก็หดลงด้วย

เมื่อสัมผัสได้ถึงอันตราย รูปปั้นร้องคำรามดุร้ายและดวงตาที่สามของมันระหว่างหน้าผากพลันลืมตาในทันทีพร้อมกับปลดปล่อยลำแสงสีทองออกมาด้วย

เพียงกระพริบหนึ่งครั้ง กฎเกณฑ์ทั้งหมดที่หวังหลินส่งอออกไปต่างถูกบังคับให้ถอยกลับและเริ่มแตกเสียหาย!

หวังหลินเผยสายตาประกายแสงลี้ลับ ชั่วขณะที่แสงสีทองปรากฎขึ้น เขาเห็นสัญลักษณ์สีทองข้างในดวงตาที่สามนั้นด้วย!

สัญลักษณ์นี้ถูกสร้างขึ้นมาด้วยสองเส้น!

“ปิดผนึก!” หวังหลินร้องคำรามและพ่นโลหิตบางส่วนออกไป เมื่อกฎเกณฑ์ดูดซับเลือดของเขามันก็พุ่งเข้าหาและเริ่มตอบโต้แสงสีทอง

หลังผ่านไปเวลาสองลมหายใจ แสงสีทองในตาที่สามของรูปปั้นก็เลือนหายไป ชั่วขณะที่กฎเกณฑ์นับไม่ถ้วนรุมรูปปั้นไปแล้ว ร่างของมันสั่นเทาขณะที่สายตาโหดเหี้ยมเลือนหายไปจากดวงตาและถูกแทนที่ด้วยความเยือกเย็น

หลังจากนั้นไม่นานนักร่างของมันก็แตกสลาย กฎเกณฑ์จำนวนมากลอยออกมาและพุ่งออกไปทุกทิศทาง ในพริบตาควันกฎเกณฑ์สีดำก็ปกคลุมไปทั้งแท่น

ภายในหมอกสีดำมีสัญลักษณ์ทองกำลังกระพริบจนเกือบจะหายไปในอากาศ ชั่วขณะนี้หวังหลินสัมผัสบางสิ่งในใจได้ทันทีดังนั้นจึงยกนิ้วชี้ขวาขึ้นโดยไม่รู้ตัวและวาดออกมาหนึ่งเส้น เส้นนี้ได้สร้างสัญลักษณ์ที่เขาเห็นผนึกข้างในรูปปั้นตัวแรกออกมา

หลังจากวาดเส้นแรกเสร็จ หวังหลินยังไม่หยุดและวาดเส้นที่สองต่อไป สัญลักษณ์สีทองที่หวังหลินพึ่งวาดไปคือดวงตาที่สามที่อยู่ในรูปปั้น

ขณะที่สัญลักษณ์ปรากฎขึ้น มันลอยออกมาจากรูปปั้นและกำลังจะจากไปแต่รีบหันกลับมาและลอยเข้าหาหวังหลิน มันเคลื่อนไหวเร็วกว่าสายฟ้าและรวมเข้ากับสัญลักษณ์ที่หวังหลินพึ่งวาด!

ดวงตาหวังหลินเผยประกายแสงลึกลับ นิ้วชี้เขาไม่หยุดชะงักและวาดออกมาอีกเส้น! หลังวาดเส้นนี้เสร็จมันก็ได้สร้างสัญลักษณ์สามเส้นคล้ายกับที่อยู่ในดวงตาของเหยาซีเชว่!