647. เตาหลอม

ขณะเฉินหลงรีบพุ่งออกมา ปราณกระบี่ของหลิงเทียนโฮวรวบรวมในฝ่ามือหมุนรอบแขนและส่งแรงกดดันออกมาด้วย

รูม่านตาหวังหลินหดลง เขารับรู้ได้แล้วว่าปราณกระบี่ที่เป็นของเฉินหลงมีสิ่งผิดปกติ ในขณะที่ปราณกระบี่ปราฏหวังหลินก็สัมผัสได้ว่าจิตใจรัดแน่นยิ่งขึ้น

“ปราณกระบี่ชีวิตของหลิงเทียนโฮวนี้ช่างทรงพลังอย่างยิ่ง!” โจวยี่เอ่ยภายในจิตของหวังหลิน

หวังหลินหยุดเคลื่อนไหว เขาไม่ไล่ตามป้ายสิทธิ์อีกต่อไปแต่รั้งวิชาเทพในฝ่ามือพร้อมกับมองเฉินหลงอย่างเย็นเยียบ

เฉินหลงกระพริบวาบและปรากฏตัวข้างป้ายสิทธิ์ทันที ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความสุข เขาไม่รู้ว่ามันคือสิ่งใดแต่เมื่อแม้แต่กรีดก็ยังสนใจมากขนาดนี้ มันต้องเป็นสมบัติหายากแน่นอน!

แต่ทว่าขณะที่กำลังยื่นมืออกไปหาป้ายสิทธิ์นั้น เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวของกรีดก็ดังออกมาจากข้างในฝูงยุง “เจ้าหนูเฉินหลง ข้าจะฆ่าเจ้า!!! ผู้กลืนกินความตายรูปแบบที่สาม!!!”

เสียงของกรีดดุจดังสายฟ้า เปลี่ยนเป็นรูปร่างออกมาผ่านฝูงยุง ผ่านหวังหลินและตรงไปที่เฉินหลง

หวังหลินก้าวถอยสองสามก้าวทันที เสียงคำรามที่พุ่งออกมานั้นถึงกลับเริ่มก่อเกิดเป็นรูปร่าง ทันใดนั้นปรากฏคนร่างเล็กเป็นผลึกสดใสในอากาศ!

คนผู้นี้ไม่ได้ดูเหมือนกรีดเลยแต่กลิ่นอายที่เปล่งออกมาเป็นของกรีดอย่างชัดเจน

“วิญญาณดั้งเดิมดวงที่สอง!” หวังหลินสูดหายใจเข้าพลันจ้องไปที่ร่างเล็กๆผู้นั้น

กรีดโกรธแค้นจนความโกรธนั้นเพียงพอที่จะเผาไหม้จิตใจตัวเองได้ เขาอดไม่ได้ที่จะส่งวิญญาณดั้งเดิมดวงที่สองออกมาขณะที่ร่างหลักถูกขังในฝูงยุง เข็มเจ็ดเล่มหมุนอย่างรวดเร็วรอบตัวเขา พวกมันสามารถป้องกันเขาได้สักพักแต่ไม่ได้นานเกินไปนัก!

ร่างกายของพวกอสูรยุงถือว่าหนังเหนียวยิ่ง โดยเฉพาะปากของพวกมันที่แข็งราวกับแก่นเหล็ก หากมีเพียงแค่นั้นมันคงไม่เลวร้ายเกินไป แต่เมื่อไหร่ที่ยุงตัวหนึ่งถูกฆ่า มันจะแตกสลายกลายเป็นหมอกสีแดง หมอกสีแดงนี้จะล่าถอยและควบแน่นกลับเป็นอสูรยุงดังเดิม แม้ว่ามันจะอ่อนแอลงแต่มันจะกระโจนเข้าใส่เขาอย่างดุร้ายอีกครั้ง

หลังคนผู้นี้ปรากฏตัวขึ้น เขาเปลี่ยนเป็นลำแสงทันที ฝ่ามือสร้างผนึกและสายฟ้าสีดำเริ่มปรากฏรอบร่างกาย จากนั้นสายฟ้าสีดำพุ่งทะยานราวกับอุกกาบาตเข้าหาเฉินหลง

เฉินหลงสีหน้าเปลี่ยน หากเขาถอนฝ่ามือตอนนี้เขาจะถูกสายฟ้าสีดำเข้าโจมตี ทว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะกลายเป็นเปล่าประโยชน์ไปเลยหากเขาทำเช่นนั้น!

“ข้าต้องเสี่ยงมัน!” เฉินหลงกัดฟันและโยนปราณกระบี่ของหลิงเทียนโฮวออกไป ปราณกระบี่พุ่งลอยผ่านอากาศและสั่นสะเทือนฟ้าดิน แม้แต่หน้าผาของเหวนรกยังสั่นสะท้านภายใต้อำนาจปราณกระบี่ เศษหินเศษดินนับไม่ถ้วนตกลงมาจากหน้าผา

สายฟ้าฟาดที่วิญญาณดวงที่สองของกรีดปลดปล่อยออกมาเข้าสัมผัสกับปราณกระบี่และแตกสลายทีละส่วน พลังอันรุนแรงกระจัดกระจายออกไปทักทิศทาง

ผนึกแห่งชีวิตปรากฏขึ้นมาปกคลุมร่างหวังหลินตอนที่เขาล่าถอย แต่ทว่าดวงตาเปล่งประกายราวกับคบเพลิง

หลังปลดปล่อยปราณกระบี่ของอาจารย์แล้ว เฉินหลงจับป้ายสิทธิ์นั้นโดยไม่มีอาการลังเล สายตาเต็มไปด้วยความยินดี เขาลอยขึ้นไปเบื้องบนทันทีและต้องการจะหลบหนี

วิญญาณดวงที่สองของกรีดส่งเสียงร้องคำรามและต้องการไล่ตาม ทว่าปราณกระบี่ของหลิงเทียนโฮวแข็งแกร่งเกินไปและยังแฝงสัมผัสวิญญาณของเฉินหลงไปด้วย ดังนั้นเฉินหลงจึงควบคุมได้ง่ายๆ ปราณกระบี่ขัดขวางเส้นทางของวิญญาณกรีดอย่างต่อเนื่องและผลักมันกลับไปด้านหลัง วิญญาณของกรีดไม่กล้าสัมผัสปราณกระบี่ เขารู้ว่าวิญญาณดวงที่สองของตนคงได้รับบาดเจ็บหนักดังนั้นจึงรอจนกว่าปราณกระบี่จะแตกสลายไป

การถูกขังอยู่ในฝูงอสูรยุงนั้น สายตาของกรีดแฝงความมุ่งมั่น หัวใจเจ็บปวดแต่ขณะนั้นสัมผัสกระเป๋านำเศษไม้จันทร์ขนาดเท่านิ้วมืออกมา

เมื่อเศษไม้จันทร์ปรากฏขึ้นมันปลดปล่อยกลิ่นหอมหวน เศษไม้จันทร์นี้ดูธรรมดาอย่างยิ่งราวกับเป็นส่วนหนึ่งของโลกทั่วไป แต่ในสายตาของกรีดกลับเต็มไปด้วยความเศร้า!

“เจ้าหนู เจ้าบังคับให้ข้าใช้สมบัติของแดนสวรรค์เอง ธูปกายาสวรรค์! ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะถูกตัดเป็นชิ้นๆ!” กรีดกัดฟันและยื่นมือซ้ายออกไป เขาจุดธูปทันทีและควันสีฟ้าก็เริ่มพวยพุ่งขึ้น

ควันนี้ประหลาดอย่างยิ่ง เมื่อมันกระจายออกมา แม้มันจะเบาบางแต่มันก่อตัวเป็นควันเมฆทันที อสูรยุงทั้งหมดถูกขังไว้ในหมอกควันนี้และในเวลาเดียวกัน กรีดก็พุ่งตัวออกไปจากฝูงยุง เขาก้าวขึ้นไปบนควันเมฆและไล่ตามหลังเฉินหลง

“ผู้อาวุโสกรีด สหายเซียนหวัง ข้าจะรับป้ายสิทธิ์นี้ไว้เอง ขอบคุณมาก!” เฉินหลงหัวเราะ เขามองไปที่ทางออกไว้แล้ว

หวังหลินเยาะเย้ยเมื่อจ้องไปที่ร่างเฉินหลงที่อยู่ห่างออกไปไกล ดวงตาเกิดแสงชั่วร้ายพลันกล่าวกับตัวเอง “หยุด!”

พลังอำนาจของวิชาเทพระดับต่ำที่สามารถผนึกสวรรค์และแช่แข็งพสุธาพลันได้รับการกระตุ้น! พลังลึกลับเติมเต็มไปทั่วเหวนรกทันที หากมีเซียนทรงพลังคนใดอยู่ที่นี่จะเห็นได้ว่ามันเต็มไปด้วยด้ายล่องหน ด้ายล่องหนนี้ได้ห่อหุ้มรอบตัวเฉินหลงในทันใด

เฉินหลงรู้สึกว่าร่างกายหยุดชะงัก แม้แต่วิญญาณดั้งเดิมก็หยุดไปด้วย นั่นรวมถึงพลังปราณสวรรค์ในร่างที่หยุดเคลื่อนไหวราวกับมันถูกแช่แข็ง!

ในเสี้ยววินาทีนี้เองเขาก็หยุดนิ่งไม่ไหวติงอย่างสิ้นเชิงและก้อนกลมๆก็หลุดจากแขน!

กรีดกลับยินดีเป็นอย่างยิ่ง ปลดปล่อยควันออกมาล้อมรอบเฉินหลงและพุ่งตรงไปที่ป้ายสิทธิ์

ในขณะนั้นหวังหลินก็เคลื่อนไหว กระบี่สวรรค์ของโจวยี่ที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าหวังหลินพุ่งตัวออกไป! ความเร็วของกระบี่สวรรค์ถือว่าเร็วมาก เร็วเกินจนแม้แต่สีหน้าของกรีดยังเปลี่ยนไป!

“หวังหลิน เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาขโมยสมบัติไปจากข้า!” กรีดอยู่ใกล้ป้ายสิทธิ์อย่างยิ่ง ดูเหมือนเพียงแค่เขายื่นมือออกไปก็จับได้แล้ว

ดวงตาหวังหลินส่องสว่างขึ้นและกล่าวเสียงเบา “หยุด!”

กรีดหยุดชะงักในชั่วจังหวะ แม้ว่าจะกลับคืนสู่ปกติในทันทีและเส้นด้ายทั้งหมดที่ห่อหุ้มไว้แตกออก ทว่าด้วยการช่วยเหลือของกระบี่สวรรค์ หวังหลินจึงเข้าไปใกล้ด้านหน้าสายตาที่ปูดพองของกรีดทันที หวังหลินรับป้ายสิทธิ์และแล่นผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว

“หวังหลิน!!! เจ้ากล้าขโมยของจากข้า!!” ดวงตาของกรีดแดงฉานพลันส่งเสียงคำรามและพุ่งออกไป

เฉินหลงฟื้นฟูมาได้แล้วและมีสีหน้ามืดมน รอบด้านเต็มไปด้วยควันหมอก เขาสร้างผนึกขึ้นมาต้องการทะลวงผ่าน แต่ควันพวกนี้ขัดขวางเส้นทางและไม่สามารถทำให้เขาหนีไปได้

ทั้งสามคนอยู่ใกล้ทางออกในแคว้นปิศาจอัคคีอย่างยิ่ง การที่หวังหลินอยู่ใกล้ทางออกได้ขนาดนี้ต้องขอบคุณความเร็วของโจวยี่ ในตอนนั้นเองเขาก็เห็นแสงจากข้างนอก

กรีดแทบบ้าคลั่ง ขณะส่งเสียงคำรามออกมาพลันตบกระเป๋านำเตาหลอมยักษ์ออกมาด้วย!

เตาหลอมนี้มีขนาดใหญ่เท่าคนหนึ่งคนและเป็นสีดำล้วน มีสัญลักษณ์รูปร่างอสูรนับไม่ถ้วนอยู่บนเตาหลอมและปลดปล่อยกลิ่นอายโดดเดี่ยว

กรีดตะโกนก้อง “กลับคืนจักรวาล กลับคืนฟ้าดิน!”

เตาหลอมสั่นไหวและลำแสงสีดำพุ่งออกมา ลำแสงนั้นปกคลุมฟ้าดินอย่างรวดเร็ว ในขณะนั้นเองราวกับฟ้าดินได้กลับตาลปัตร ท้องฟ้ากลายเป็นผืนดิน! ผืนดินกลายเป็นท้องฟ้า!

ตำแหน่งของกรีด เฉินหลง และหวังหลินพลันกลับกัน เดิมทีหวังหลินอยู่ข้างหน้า แต่ตอนนี้เขามาอยู่แทนที่เฉินหลง ล้อมรอบด้วยกลุ่มควัน

ส่วนเฉินหลง เขาปรากฏตัวตำแหน่งที่หวังหลินอยู่ ตกตะลึงไปชั่วจังหวะและเผยความหวาดกลัวออกมา เขาพุ่งออกไปที่ทางออกโดยไม่ได้กล่าวคำพูดอะไร

เขาไม่คาดคิดว่ากรีดจะมีสมบัติวิเศษที่เหลือเชื่อเช่นนี้ สมบัตินี่มันแข็งแกร่งเกินไป! สามารถกลับคืนจักรวาลได้! ในตอนที่เขาสลับตำแหน่งของหวังหลินนั้น เขารู้สึกถึงอำนาจสวรรค์ไปด้วย เมื่อเทียบพลังสวรรค์ของจริงแทบไม่แตกต่างกันเลย

“กรีดคนนี้คู่ควรสมกับเป็นคนรุ่นอาจารย์ แม้ระดับบ่มเพาะจะด้อยกว่าของอาจารย์ แต่เขาต้องมีอะไรพิเศษจนอาจารย์ให้ความสนใจ!”

เขาไม่รู้เลยว่ากรีดไม่เคยไปที่ไหนที่ไม่มีสมบัติ หลายหมื่นปีที่ผ่านมากรีดไปชิงสมบัตของฝ่ายตรงข้ามากมายในหลายแห่ง! ทว่าสมบัติจำนวนมากที่เขาได้มาไม่สามารถใช้ออกมาเองได้ และเขาระมัดระวังอย่างยิ่งเพราะกลัวคนอื่นจะโขมยไป เมื่อไหร่ที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจะวิ่งหนีทันที

กรีดหายใจหนักและหันศีรษะกลับมา เขาจ้องหวังหลินที่ถูกขังไว้ในหมอกควันและเข้าไปใกล้ด้วยรอยยิ้มน่าขนลุก

หวังหลินสูดหายใจเย็นเยียบเข้าปอดและจ้องไปที่เตาหลอม ในแววตาเกิดแสงลึกลับขึ้น เขาจดจำเตาหลอมนั้นได้! พลันเก็บป้ายสิทธิ์ใส่กระเป๋าโดยไม่ลังเล ปราณกระบี่ใต้ฝ่าเท้าส่งเสียงครวญและโจวยี่ส่งข้อความสัมผัสวิญญาณเข้ามาในใจ

สมบัติทรงพลังอะไรกัน หวังหลินจงระมัดระวังตัวเองด้วย!”

กระบี่สวรรค์ของโจวยี่กระพริบวาบและปราณกระบี่พุ่งออกไป ปราณกระบี่นั้นล้อมรอบด้วยกระบี่เริ่มหมุนปั่น หมอกควันรอบๆเริ่มนูนขึ้นทันทีจากนั้นโจวยี่ก็พลันตะโกน “เปิดออก!”

เสียงดังปัง เปิดช่องว่างขึ้นในหมอกควันพร้อมกับกระบี่สวรรค์พุ่งออกไป ดวงตาหวังหลินส่องสว่างและพุ่งตัวออกมาด้วยเช่นเดียวกัน!

“ระดับบ่มเพาะก็ธรรมดาแต่มีสมบัติลึกลับยิ่ง เขาไปได้สมบัติวิเศษมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร?!” หลังโจวยี่พุ่งออกมา กระบี่สวรรค์ก็แทงเข้าหากรีด

ดวงตาของกรีดส่องสว่างเจิดจ้า เขาล่าถอยและสัมผัสกระเป๋าอีกครั้ง การกระทำของเขาไม่เพียงแต่ทำให้โจวยี่ต้องหยุดชะงัก มันยังทำให้จิตใจหวังหลินสั่นคลอนอีกด้วย

“หวังหลิน ข้าคงต้องขอบคุณซือถูหนาน หากไม่ใช่เขา ข้าคงไม่ถูกบังคับให้อยู่ในดาวซูซาคุไร้ค่ามาหมื่นปีได้อย่างไร? หากไม่ใช่หมื่นปีนั้น ข้าคงไม่เข้าใจสมบัติที่ข้าไม่สามารถใช้ได้มาก่อนมากมายขนาดนี้!” กรีดยกมือขวาขึ้น ม่านกำแพงหนึ่งปรากฏในฝ่ามือนั้น

หลังจากโยนม่านป้องกันออกไป มันขยายออกจนกว้างกว่าหนึ่งร้อยฟุต เป็นภาพวิวทิวทัศน์สีน้ำหมึกที่เต็มไปด้วยภูเขาบนม่านป้องกัน ทั้งยังส่งกลิ่นอายของแดนสวรรค์

“ข้าไม่สามารถหาภาพวาดภูเขาและแม่น้ำแห่งแดนสวรรค์ได้ แต่ข้าพบรอยประทับบนม่านพลังนี้ จงรวบรวมให้ข้า!” กรีดร้องตะโกน พลังดึงดูดขนาดใหญ่พลันออกมาจากม่านพลัง

ร่างของโจวยี่ปรากฏออกมาจากกระบี่สวรรค์ เขามีสีหน้าเคร่งเครียด ฝ่ามือขวาชี้ไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล พลันปลดปล่อยหนึ่งปราณกระบี่แห่งชีวิตที่เหลืออยู่หนึ่งในสองสาย!

หวังหลินกระตุ้นปราณกระบี่ของหลิงเทียนโฮวในร่างกายทันที ปราณกระบี่เปิดเป็นเส้นทางผ่านแรงกดดัน ด้านหลังเขาเป็นวิญญาณดวงที่สองของกรีดซึ่งปกคลุมไปด้วยสายฟ้านับไม่ถ้วน กำลังไล่ตามหวังหลินอย่างช้าๆ