858. เป้าหมาย : 108 ฉายาเทพ

“หากเจ้าทำสำเร็จ ข้าจะสอนอัญเชิญสายฝนและไสยเวทให้ แต่หากทำไม่ได้เจ้าก็ถือว่าไม่มีโชคชะตาคู่ควรกับวิชาเทพทั้งสองนี้ ข้าช่วยเจ้าไว้ครั้งนึงและนั่นถือว่าข้าตอบสนองเวรกรรมที่เจ้ามีต่ออาจารย์แล้ว! จงทำให้ดีที่สุด!” ฉิงชุ่ยมองหวังหลิน หลังขบคิดเล็กน้อยเขาก็ยกแขนขวาขึ้นมาชี้เข้าหาความว่างเปล่า ผลึกน้ำแข็งใสกระจ่างปรากฏตัวขึ้นมาและลอยอยู่เบื้องหน้าหวังหลิน

“ของชิ้นนี้สามารถใช้อัญเชิญสายฝนได้สามครั้ง จงใช้มันเพื่อปกป้องตัวเอง!”

ฉิงชุ่ยหันกลับมา เดินเข้าหาความว่างเปล่าและหายไปอย่างช้าๆ…วินาทีก่อนที่เขาจะหายไป แววตาเศร้าโศกยิ่งขึ้นและพึมพำ

“คนผู้นั้นแข็งแกร่งกว่าอาจารย์…ทว่าเขากลับให้ความรู้สึกอันคุ้นเคย…ข้าต้องเคยเจอเขามาก่อนแน่!”

หวังหลินมองร่างฉิงชุ่ยที่กำลังจากไป ขบคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะคำนับฝ่ามือไปทางนั้น หวังหลินคว้าผนึกน้ำแข็งและร่างหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย

‘คนผู้นั้นต้องเป็นเซียนขั้นที่สาม มีเซียนน่าเหลือเชื่อในดาราจักรทุกชั้นฟ้าด้วย….’ หวังหลินรีบมุ่งหน้าไปหาตำแหน่งที่ตระกูลของลี่หยวนตั้งอยู่

‘ไม่รู้ว่าจะมีเซียนขั้นที่สามในดาราจักรพันธมิตรเซียนหรือไม่…คนผู้นั้นแข็งแกร่งเกินไป แม้กระทั่งเซียนขั้นทลายสวรรค์ก็ไม่อาจต่อต้านได้…’ ร่างหวังหลินเคลื่อนผ่านดวงดาว ดวงตาส่องประกาย

‘ทว่า ข้าได้พบหนทางในการเข้าสู่ขั้นที่สามจากลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า…’ ดวงตาหวังหลินส่องประกายวูบวาบมากกว่าเดิมพลางเคลื่อนผ่านอวกาศด้วยการใช้บิดมิติ

ดาวเคราะห์เซียนแห่งหนึ่งตั้งอยู่สถานที่ห่างไกลในเขตทิศใต้ ดาวเคราะห์แห่งนี้มีชื่อว่าดาวทำลายล้าง เมื่อครั้งอดีตไม่เพียงแต่มันจะมีชื่อเสียงในเขตทิศใต้เท่านั้น มันยังมีชื่อเสียงไปทั้งดาราจักร!

ในดาวแห่งนี้มีตระกูลลี่ซึ่งสืบทอดกฏเกณฑ์มาจากยุคโบราณ! ด้วยความเชี่ยวชาญด้านกฏเกณฑ์ทำลายล้าง ตระกูลลี่จึงทรงพลังยิ่งและมีชื่อเสียงสั่นสะท้านทั้งดาราจักรทุกชั้นฟ้า ทว่าเมื่อตระกูลเกิดการทรุดโทรมและกฏเกณฑ์ทำลายล้างรั่วไหลออกไป พลังอำนาจของตระกูลลี่จึงตกลง

ไม่เพียงแต่ความรุ่งโรจน์จะหายไปเท่านั้น ความทรงจำยังเลอะเลือนและไม่สว่างไสวดังเดิมอีก

ขณะที่ตระกูลลี่ร่วงโรย แม้กระทั่งความทรงจำของผู้คนเกี่ยวกับตรกูลนี้ก็พร่ามัว จนไม่มีเหลืออยู่อีกแล้ว

ดาวทำลายล้างกลายเป็นดาวที่ไม่มีใครอยู่ ไม่มีเซียนมาที่นี่ หากไม่ใช่เพราะว่าตระกูลลี่ทิ้งกฏเกณฑ์นับไม่ถ้วนเอาไว้ พวกเขาคงไม่คงสภาพของดาวทำลายล้างไว้แน่

ณ บ้านตระกูลลี่บนดาวทำลายล้าง ลี่หยวนยืนจ้องออกไปไกล

‘พี่ซิ่ว…ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วยท่านที่โดนตระกูลเหยาไล่ล่า แต่เป็นเพราะข้าไม่อาจทำสิ่งใดได้!’ ลี่หยวนใบหน้าขมขื่น เขาอยากจะช่วยเหลือเกินแต่ด้วยระดับบ่มเพาะตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่ช่วยอะไรแล้ว เขาจะกลายเป็นภาระอีกต่างหาก เขาเป็นหนี้บุญคุณซิ่วมู่อย่างยิ่งกับเรื่องที่เกิดขึ้นในแดนสวรรค์อัสนี โดยเฉพาะตอนที่ซิ่วมู่ส่งเขาออกไปและตัวเองยังอยู่

ลี่หยวนถอนหายใจ ยืนขึ้นและเดินออกมาจากห้อง เขาจ้องมองท้องฟ้า เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในแดนสวรรค์อัสนีกำลังแล่นผ่านหัวสมอง

‘พี่ซิ่ว หากท่านมาที่นี่ได้ ข้าจะสอนหัวใจกฏเกณฑ์ทำลายล้างให้ท่านโดยไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลย!’ ขณะพึมพำออกมา ดวงตาพลันเบิกกว้าง มองไปบนท้องฟ้าด้วยสายตาเต็มไปด้วยความตกใจ

ระลอกคลื่นปรากฏในท้องฟ้าและเริ่มแผ่กระจายออกมาราวกับเป็นแอ่งน้ำกลางอากาศ

หวังหลินเหินร่างออกมาจากระลอกคลื่น ลอยล่องในอากาศและเห็นลี่หยวนทันที เขายิ้มให้และก้าวออกไป

ข้างในโถงบรรพชนตระกูลลี่มีสระน้ำสีดำอยู่แห่งหนึ่ง หวังหลินและลี่หยวนกำลังนั่งอยู่ในสระน้ำ กลิ่นอายเย็นผุดออกมาจากวังวนที่อยู่ในสระ

ทว่าวังวนนี้อ่อนแอมาก ขณะที่มันหมุนเป็นวงกลมทั้งสองคนมันก็สร้างระลอกคลื่นขึ้น ลี่หยวนหลับตาพลันเกิดแสงสีดำโผล่ออกมาระหว่างคิ้ว เปลี่ยนกลายเป็นเส้นสีดำเข้าไปในสระ

วินาทีที่เส้นสีดำเข้าสัมผัสสระน้ำ คล้ายกับมังกรเข้าไปในทะเล ทำให้เกิดระลอกคลื่นที่ใหญ่กว่าขึ้นมา

หวังหลินนั่งตรงข้ามกับลี่หยวน ทั้งสองคนฝึกฝนอยู่ที่นี่มาสามวันแล้ว เมื่อลี่หยวนเห็นหวังหลินจึงชวนหวังหลินมาที่นี่เพื่อสืบทอดหัวใจกฏเกณฑ์ทำลายล้าง

มีเพียงหัวใจแห่งกฏเกณฑ์เท่านั้นถึงจะสามารถแสดงพลังอำนาจที่แท้จริงของกฏเกณฑ์ทำลายล้างได้ อีกทั้งการสืบทอดหัวใจแห่งกฏเกณฑ์ก็ยังสามารถทำได้เฉพาะที่โถงบรรพชนตระกูลลี่อีก

เส้นสีดำที่โผล่ออกมาจากลี่หยวนได้เข้าในสระ สลายหายไปราวกับพวกมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของสระน้ำ ขณะเดียวกันน้ำสีดำก็รวบรวมเข้าใกล้หวังหลินจนควบแน่นระหว่างคิ้วของเขา

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ลี่หยวนเริ่มเผยสีหน้าเหนื่อยอ่อน การสืบทอดหัวใจแห่งกฏเกณฑ์โดยปกติแล้วจะทำก็ต่อเมื่อบรรพชนใกล้ตายเท่านั้น

ในตอนนี้เพื่อเป็นการตอบแทนหวังหลิน เขาจึงแบ่งหัวใจแห่งกฏเกณฑ์ของตัวเองออกมาครึ่งส่วนและยกมันให้หวังหลิน! ในวันที่ห้าลี่หยวนก็ดูแก่ชรามากนักราวกับห้าวันที่ผ่านมาคือห้าสิบปี แสงสีดำระหว่างคิ้วอ่อนแสงลงไปมากและอ่อนแอยิ่งมากกว่าครึ่งที่เข้าไปในสระ

วังวนในสระเข้มข้นหนาแน่น ขณะที่มันหมุนวนกลมต่อเนื่องไปมันก็ค่อยๆก่อเกิดกลายเป็นพายุ

ลี่หยวนลากร่างอันเหนื่อยล้าของตัวเองออกมาจากสระและนั่งลง เขามองหวังหลินในสระน้ำและพึมพำ “พี่ซิ่ว ข้าต้องตอบแทนความเมตตาของท่าน!”

เขาหลับตาลง ทั้งร่างอ่อนเพลียและเริ่มฝึกฝน การตอบแทนหวังหลินนั้นเขาได้ส่งไปให้มากเกินไป เมื่อหัวใจแห่งกฏเกณฑ์ตัวเองออกไปมากมายจึงทำให้วิชาด้านกฏเกณฑ์ของเขาตกลงไปเยอะ

ขณะที่หวังหลินกำลังนั่งอยู่ในสระน้ำ วังวนก็ยิ่งหนาแน่นขึ้น พอในวันที่หก พายุก็ก่อตัวทำให้สายน้ำพวยพุ่งขึ้นล้อมรอบหวังหลิน พลังงานเย็นแผ่กระจายออกมากลายเป็นน้ำแข็งและสระน้ำบางส่วนแข็งตัว

ขณะที่หวังหลินตกอยู่ภายใต้การหมุนของน้ำสีดำ เส้นสีดำจำนวนหนึ่งเข้าไประหว่างคิ้วหวังหลินก่อตัวเป็นรูปดอกไม้อันซับซ้อนและประทับกันทีละชั้น

ในจังหวะนี้หวังหลินดูเหมือนจะเข้าไปในสถาวะลี้ลับยิ่ง ทุกสิ่งเกี่ยวกับกฏเกณฑ์ทำลายล้างปรากฏขึ้นในความคิดและเริ่มเปรียบเทียบและผสานเข้ากับความรู้ด้านกฏเกณฑ์ก่อนหน้านี้

ขณะที่เส้นสีดำประทับเข้าใส่ ในจิตใจเขาก็ยิ่งมีกฏเกณฑ์อันลึกลับซับซ้อนมากมาย

ถึงวันที่เก้า หวังหลินพลันลืมตาขึ้นมา วังวนสีดำรอบกายแตกสลายทันที แม่น้ำแตกกระจายทุกทิศทางตามมาด้วยพลังงานเย็นระเบิดขึ้น

แววตาหวังหลินเผยประกายแสงลี้ลับ กฏเกณฑ์นับไม่ถ้วนกระพริบผ่านแววตาราวกับสามารถมองทะลุกฏเกณฑ์ทั้งหมดในโลกนี้ได้

หวังหลินยกแขนขวาขึ้นและชี้ออกไป น้ำสีดำทั้งหมดกระจัดกระจายและควบแน่นในฝ่ามือกลายเป็นก้อนทรงกลมสีดำหนึ่งก้อน

ก้อนทรงกลมนี้เรืองแสงสีดำและมีกลิ่นอายเย็นเฉียบ คล้ายห่อหุ้มทั้งโถงด้วยกลิ่นอายเย็น

ขณะจ้องทรงกลมสีดำ หวังหลินพลันลืมตา วินาทีต่อมาเขาก็ลืมตาขึ้น ตบกระเป๋า ดินจำนวนมากลอยออกมา

ดินพวกนี้เขาเก็บมาได้จากในแดนสวรรค์อัสนีภายใต้การชี้นำของลี่หยวน หวังหลินโบกแขน ดินทั้งหมดเข้าไปในทรงกลมดำ

ทรงกลมดำค่อยๆก่อรูปร่าง ขณะเดียวกันหวังหลินก็พ่นแก่นพลังดั้งเดิมออกมาเข้าสัมผัสกับทรงกลม มันจึงเรืองแสงเจิดจ้า ทรงกลมดำค่อยๆหดลงและเปลี่ยนรูปร่างเบื้องหน้าจนมันกลายเป็นเข็มทิศแปดเหลี่ยม!

“ผู้สืบทอดกฏเกณฑ์ทำลายล้างทุกรุ่นต้องมีเข็มทิศหัวใจกฏเกณฑ์ของตัวเอง ยินดีด้วยพี่ซิ่ว!” ลี่หยวนลืมตาอ่อนเพลียและยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มจริงใจยิ่ง

เข็มทิศในแขนหวังหลินเข้าไปในฝ่ามือ เคลื่อนผ่านร่างกาย กระพริบระหว่างคิ้ววูบวาบก่อนจะหายไป หวังหลินก้าวเข้าหาลี่หยวน คำนับฝ่ามือให้ “ขอบคุณมากน้องลี่!”

ลี่หยวนยิ้มบางและส่ายศีรษะ “ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอกพี่ซิ่ว ท่านคือผู้มีพระคุณของตระกูลลี่ เป็นธรรมดาที่ข้าจะทำเช่นนี้! พี่ซิ่วมีแผนจะทำอะไรต่อไปเล่า?”

หวังหลินขบคิด หลายวันก่อนตอนที่เขามาถึงดาวทำลายล้างและพบเจอลี่หยวน เขาได้ยินหลายสิ่งหลายอย่างจากลี่หยวนและกระทั่งรู้เรื่องฉายาจ้าวปิศาจของเขา

เมื่อคิดเรื่องที่ลี่หยวนพูดมา การต่อสู้เพื่อฉายาเทพ 108 ตนของอารามเทพอัสนีนั้นจะใช้เขตแดนทั้งสี่แห่งเป็นสนามต่อสู้ จิตใจหวังหลินเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ไม่เพียงเพื่อสองวิชาเทพอันยิ่งใหญ่ที่ฉิงชุ่ยกล่าวถึง แต่ยังเป็นคำสัญญาจากตระกูลเซี่ยงแห่งดาวตงหลินด้วย!

เทพสวรรค์ทั้ง 36 คนจะได้รับสัญญาจากอารามเทพอัสนีกับสองตระกูลเซียนที่สืบทอดมาจากยุคโบราณ!

ดวงตาหวังหลินส่องสว่างวาบและถามขึ้นมา “น้องลี่สนใจเข้าร่วมการต่อสู้เพื่อเป็นหนึ่งในร้อยแปดเทพหรือไม่?”

ลี่หยวนขบคิด หลังจากนั้นสักพักเขาก็ยิ้มบิดเบี้ยว “ด้วยระดับบ่มเพาะข้าในปัจจุบันมันคงไร้ประโยชน์ยิ่ง ข้าเตรียมตัวที่จะปิดด่านฝึกตนเพื่อทะลวงผ่านไปสู่ขั้นมายาหยิน!” ลี่หยวนกล่าวด้วยสายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาต้องตั้งเป้าว่าจะทะลวงผ่านไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเพื่อนำพาตระกูลตัวเองกลับสู่ความรุ่งโรจน์ให้ได้

หวังหลินพยักหน้าและเอ่ยขึ้น “ด้วยพรสวรรค์ของน้องลี่ การทะลวงผ่านขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น!” หวังหลินขบคิดเล็กน้อยก่อนจะนำหินหยกออกมาจากกระเป๋า จากนั้นแกะสลักวิชาต้นกำเนิดสายฟ้าเข้าไปข้างใน

“น้องลี่ ในหินหยกนี้คือบทฝึกฝน หากเจ้าฝึกฝนอย่างระมัดระวัง เมื่อนั้นโอกาสที่เจ้าจะทะลวงผ่านไปได้จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!”

ลี่หยวนรับหินหยกไว้ หลังจากสำรวจตรวจดูแล้วเขาจึงตกตะลึง แม้ตระกูลลี่จะมีมรดกสืบทอดมาจากยุคโบราณ ส่วนใหญ่สูญหายไปสิ้นเหลือแต่เพียงกฏเกณฑ์ทำลายล้างเอาไว้เท่านั้น ความจริงแล้วพวกเขาตอนนี้ด้อยเทียบเท่าตระกูลเซียนธรรมดาเสียอีก

แม้วิชาต้นกำเนิดสายฟ้าจากอารามเทพอัสนี้ไม่ได้ล้ำค่า แต่มันยังเป็นของหายาก เขาพยักหน้าและเอ่ยออกมา “พี่ซิ่ว ข้าจะไม่พูดขอบคุณให้พี่กวนใจอีกแล้ว เมื่อมันเป็นเรื่องของเราสองคน หากวันใดวันหนึ่งข้าทะลวงผ่านมาได้ข้าจะไปค้นหาท่าน เราสองคนสามารถตระเวนไปทั่วดวงดาวดุจสองเทพ นั่นถึงคราวที่มีความสุขยิ่ง!”

หวังหลินยิ้ม “น้องลี่ ลาก่อน!” สิ้นคำพูดเขาก็ก้าวเท้า ปรากฏระลอกคลื่นและหายตัวไป