979. จ้าวสายลมหวน 1

หวังหลินรู้จักเขา อีกฝ่ายเป็นเซียนที่มีร่างภูเขาเนื้อพูดจาโผงผางและหยาบคายต่อหวังหลิน

การเผชิยหน้ากับชายชุดดำเจ็ดคนและเสียงคำราม หวังหลินจึงเย้ยหยัน

‘มาดูกันว่าระดับบ่มเพาะของข้าจะเอาชนะเซียนขั้นชำระสวรรค์ระดับต้นได้หรือไม่!’

หัวโตเลียปาก สายตาเต็มไปด้วยความกระหายเลือด นานแล้วที่เขาไม่ได้ฆ่าคน เมื่อเห็นชายชุดดำเจ็ดคนเต็มไปด้วยจิตสังหารจึงอดไม่ได้ที่จะเกิดความคิดขึ้นในใจ

หัวโตเอ่ยถามอย่างเคารพ “นายท่าน ข้าฆ่าพวกมันได้ไหม?”

“ตามที่เจ้าต้องการ!” หวังหลินเอ่ยเสียงสงบแต่ทำให้หัวโตพลันเงยศีรษะขึ้นมาและก้าวออกไป เขาหายวับไปรวดเร็วยิ่ง

ชายชราจ้องมองเล่ยจีที่กำลังใกล้เข้ามาด้วยด้วยท่าทีมืดมน ดวงตาเผยแสงประหลาดพลางมองเล่ยจีอย่างละเอียดและเกิดความโลภขึ้นในใจ

‘พาหนะเผ่ามารยักษ์เป็นของที่ดีเยี่ยม หวังหลินมาเจอข้าถือว่าโชคร้ายแล้ว! องครักษ์หัวโตนั่นก็เป็นเซียนขั้นส่องสวรรค์…ส่วนหุ่นเชิดก็พอมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง…แม้หวังหลินจะสามารถต่อสู้กับหลิงเทียนโฮวได้ แต่นั่นก็เนื่องมาจากพลังของสมบัติ ใครจะไม่มีสมบัติกันเล่า!?’

หัวโตก้าวเท้าและมาถึงเบื้องหน้าชายชุดดำทั้งเจ็ด ยื่นแขนขวาเข้าหาหนึ่งในนั้นพลางเผยรอยยิ้ม!

ชายเจ็ดคนทั้งหมดนี้ระดับเหนือกว่าขั้นเทวะ คงประมาณขั้นมายาหยิน ขณะที่หัวโตยื่นมืออกไป ทั้งเจ็ดคนเคลื่อนไหวรวดเร็วและก่อตัวเป็นวังวนเพื่อรินพลังทั้งหมดเข้าไปในคนเดียว ชายที่นำอยู่ยกแขนขวาขึ้นสร้างผนึกและชี้ใส่หัวโต

คนสุดท้ายในเจ็ดคนพลันห่อเหี่ยวและอ่อนแอทันที จากนั้นคนที่หกจากด้านหลังก็เกิดอาการเดียวกัน ดำเนินไปเรื่อยๆจากท้ายสุดมาคนด้านหน้าสุด พลังทั้งหมดพุ่งออกไปจากผนึกที่คนคนแรกสร้างเอาไว้

พยัคฆ์ดำปรากฏขึ้นและพุ่งเข้าใส่หัวโตพร้อมเสียงคำราม

หัวโตหัวเราะพลางบีบแขนอย่างรุนแรง ขณะนั้นชายชราบนเรือพลันดวงตาส่องสว่างขึ้น ยกแขนขวาและชี้ออกไป!

ลำแสงสีดำพุ่งออกไปด้วยความรวดเร็วเข้าหาหัวโต!

หวังหลินนั่งอยู่บนแผ่นหลังเล่ยจี ดวงตาส่องสว่าง เขาก้าวออกจากเล่ยจีเพียงก้าวเดียวและปรากฏด้านข้างหัวโต หวังหลินโบกแขนเบาๆ แม้กระทั่งแสงสีดำก็ไม่ได้มอง

เสียงดังปัง แสงสีดำแตกสลาย หวังหลินมองชายชราอย่างสงบนิ่ง “เจ้ากล้าต่อสู้กับข้าไหม?”

ชายชราขมวดคิ้วและเยาะเย้ย “เจ้าหนู ดูเหมือนเจ้าคิดว่าจะสามารถท้าประลองข้าได้เพราะเจ้าต่อสู้กับหลิงเทียนโฮวได้หรือไร!” ร่างใหญ่ยักษ์พุ่งออกไปจากเรือ แขนขวาสร้างผนึกพลางชี้นิ้ว ภาพมายาใหญ่ยักษ์ปรากฏเบื้องหน้า

ภาพมายานี้คือแผ่นหินจารึก เรืองแสงสีทองส่องสว่างในพื้นที่

“จารึกเทพทำลายวิญญาณ!” ชายชราร้องตะโกนพลางภาพมายนั้นลอยออกไป แขนขวาสร้างผนึกและชี้นิ้ว แผ่นจารึกหินตกลงเข้าใส่หวังหลินอย่างรุนแรง

หวังหลินกำหมัด ใบหน้าสงบนิ่งจากนั้นโยนกำปั้นออกไป พลางก้าวไปข้างหน้า กำปั้นนี้บรรจุพลังของเซียนขั้นส่องสวรรค์ระดับกลางและพลังอำนาจของเทพโบราณ ขั้นส่องสวรรค์ระดับกลางทำให้เขาบรรลุพลังระดับสูงสุดเหมือนที่เขาแสดงออกมาในมิติว่างโดยไม่ต้องเปลี่ยนร่างให้กลายเป็นเทพโบราณสูงพันฟุต!

หากเขาใช้ร่างเทพโบราณ หวังหลินมั่นใจว่าจะต่อสู้กับเซียนขั้นชำระสวรรค์ระดับกลางได้!

กำปั้นสร้างคลื่นกระแทกดังกึกก้องข้ามอวกาศและเปิดรอยแยกขนาดใหญ่ขึ้น เบื้องหลังกำปั้นนี้ยังไม่ใช่พลังที่แท้จริง ยามที่หวังหลินชกออกไป ภาพกำปั้นมายาของเทพโบราณพันฟุตก็ปรากฏขึ้น!

ฉากเหตุการณ์นี้ชายชราตกตะลึงมหาศาล!

ยามที่แขนเทพโบราณปรากฏ กลิ่นอายอำมหิตก็โผล่ออกมา กลิ่นอายเต็มไปด้วยความโอหังฝืนชะตาฟ้า แรงกดขี่อันธรรมชาติของมันสามารถทำลายโลกได้ในพริบตา!

พลังทั้งหมดที่ขัดขวางมันจะต้องถูกทำลาย! ต้องถูกทำลายจนสิ้น!

ก่อนหน้านี้ หลินไม่สามารถสร้างเงาแขนเทพโบราณเพียงแค่ชกกำปั้นออกไปได้ง่ายๆ เขาจะต้องใช้พลังเต็มที่เพื่อให้แขนปรากฏขึ้นมา แต่กระนั้นมันก็ยังโปร่งใสมากอยู่ดี!

อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาสามารถส่งกำปั้นแบบนั้นออกไปได้อย่างไม่ต้องพยายามนัก!

ด้วยกำปั้นนี้ หินจาตึกไม่อาจเข้าใกล้หวังหลินได้ มันเข้าปะทะกับกำปั้นและเปราะบางอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งยังแตกสลายในทันทีกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยพัดปลิวกลับไป

ชายชราตกตะลึง สีหน้าท่าทางมืดมนขึ้น ทว่าในจังหวะนั้นกำปั้นของหวังหลินก็โยนเข้ามาใกล้แล้ว

คลื่นกระแทกดังอย่างต่อเนื่อง ชายชราพ่นลมหายใจเย็นพลางขยับแขนและปรากฏอักขระรูนเก้าชิ้น พวกมันซ้อนเข้าด้วยกันพุ่งเข้าใส่กำปั้นหวังหลิน

ขณะที่เข้าไปใกล้กำปั้นหวังหลิน ดวงตาชายชราเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบและร้องตะโกน “ระเบิด!”

ตู้มมม ตู้มมม ตู้มมม!!

ระเบิดรุนแรงสั่นสะเทือนสวรรค์ คลื่นกระแทกแพร่กระจายอย่างบ้าคลั่ง เรือทมิฬถูกผลักดันกลับทันที แม้กระทั่งเล่ยจียังต้องถอย

ส่วนเหล่าเซียนที่มีชายชราเป็นผู้นำ พวกเขาต่างก็ถอยร่นเช่นเดียวกัน มีเพียงหัวโตแสยะยิ้มและพุ่งเข้าใส่ชายชุดดำทั้งเจ็ด ขณะที่หวังหลินและชายชราสู้กัน ร่างเนื้อแตกสลาย โลหิตสาดกระจายไปทั่วทุกที่ โลหิตสองสามหยดร่อนลงใกล้ปาก หัวโตใช้ลิ้นเลียมันอย่างอรรถรส

ยามที่อักขระรูนทั้งเก้าระเบิด ไม่เพียงแต่สีหน้าชายชราจะไม่ยินดี เขายิ่งตกตะลึงมากขึ้นพลางล่าถอยโดยไม่ลังเล

หลังจากอักขระรูนทั้งเก้าแตกสลาย หวังหลินเดินออกมาโดยไร้รอยแผล แรงกระทบตอนนี้ถูกเขาจัดการเพียงกำปั้นเดียว!

‘ดูเหมือนข้ามีพลังอำนาจพอที่จะฆ่าเซียนขั้นชำระสวรรค์ระดับต้นได้จริงๆ!’ หวังหลินก้าวเดินช้าๆเข้าหาชายชรา

ชายชราใบหน้าซีด แม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่เชื่อว่าหวังหลินจะแข็งแกร่ง ตอนนั้นเขาเห็นการต่อสู้ระหว่างหวังหลินและหลิงเทียนโฮว เขาคิดว่าเป็นเพราะหวังหลินพึ่งพาสมบัติและหลิงเทียนโฮวยั้งมือไว้

แต่ตอนนี้เขาสัมผัสถึงกลิ่นอายทรงพลังจากร่างหวังหลินได้เป็นอย่างดี!

ในแววตาชายชรากระพริบจิตสังหารวาบ เขาเห็นคนโหดเหี้ยมมาตลอดและมีจิตสังหารอยู่แล้วตั้งแต่ตอนที่เห็นหวังหลิน จิตสังหารนี้โผล่ออกมาจากความโลภในจิตใจ ไม่เพียงแต่เขาจะโลภมากอยากได้พาหนะเผ่ามารยักษ์ เขายังอยากได้กุญแจถ้ำเทพอีกด้วย!

‘หากข้าฆ่าเขา ข้าก็จะได้กุญแจถ้ำเทพ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อข้ามหาศาลระหว่างการเดินทางไปดินแดนวิญญาณปิศาจ!’ ชายชราเลียริมฝีปาก จากนั้นใช้ฝ่ามือชี้ใส่ร่างตัวเองหลายครั้ง

ทุกครั้งที่ชี้ ร่างกายจะสั่นเทาต่อเนื่อง ยิ่งฝ่ามือดำเนินต่อไปเขาก็ล่าถอยพร้อมกับเผยสีหน้าโหดเหี้ยม

ชายชราผลักฝ่ามือไปข้างหน้าพร้อมกับร้องตะโกน “หวังหลิน หากเจ้าฉลาดพอก็จงทิ้งกุญแจถ้ำเทพและพาหนะเผ่ามารยักษ์ไว้ซะ ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้ามีชีวิตรอด!”

ร่างเริ่มเคลื่อนไหวด้วยวิถีประหลาด ร่างอ้วนๆเริ่มจะผอมลง

ทว่ากลิ่นอายน่าหวาดกลัวเริ่มรวมกันไปที่ร่างผอมๆ จากนั้นลำแสงสว่างโผล่ออกมาจากระหว่างคิ้ว

“รวบรวมฝุ่นสลาย!” ร่างชายชราเริ่มจะผอมลงจนเหลือเพียงผิวหนังหุ้มกระดูก แสงระหว่างคิ้วส่องประกายเจิดจ้าและพุ่งเข้าหาหวังหลิน

วินาทีที่แสงทรงพลังนี้แพร่กระจายออกไป ดวงตาหวังหลินเย็นเยียบ แม้จะไม่รู้ว่าแสงนั่นคืออะไร แต่ก็สัมผัสถึงอันตราย

‘เซียนเฒ่าขั้นชำระสวรรค์พวกนี้ไม่อาจประเมินค่าต่ำไปได้ แม้นี่จะเป็นขั้นชำระสวรรค์ระดับต้นเท่านั้น หากข้าไม่มีพลังร่างเทพโบราณมันคงยากมากมาย! โดยเฉพาะวิชาที่รวมแก่นแห่งกายเนื้อจนกลายเป็นลำแสงทรงพลังนั่น!’

หวังหลินยื่นแขนขวาออกไปและเกิดเสียงดังคะนองขึ้นมา พลังดั้งเดิมของโลกรวมกันอย่างบ้าคลั่งและปรากฏรอยแยกอวกาศ หอกสังหารเทพเจ้ากระพริบสีแดงปรากฏในมือหวังหลิน

“เจ้ามีคุณสมบัติพอที่จะให้ข้าใช้สิ่งนี้!” หวังหลินคว้าหอกสังหารเทพเจ้าซึ่งเป็นภาพมายาและโยนมันออกไป หอกเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงสีแดงพุ่งเข้าใส่แสงสว่างที่กำลังตรงเข้าหาหวังหลิน

จังหวะที่หอกสังหารเทพเจ้าโยนออกไป กลิ่นอายอำมหิตพวยพุ่งถึงขีดสุด กวาดผ่านไปทั่วโลก

หอกสังหารเทพเจ้าและแสงสว่างเข้าปะทะกันจนเกิดการระเบิดสั่นสะเทือนสรวงสวรรค์ ระเบิดดังกึกก้อง แสงสว่างอ่อนแอลง มันพังทลายในเวลาไม่กี่ลมหายใจ!

จากนั้นหอกพุ่งเข้าหาชายชรา ชายชราตกอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่และไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาต้องการล่าถอยแต่ช้าเกินกว่าหอกสังหารเทพเจ้า มันกำลังจะแทงทะลุเขาแล้ว

เสี้ยววินาทีนั้น ชายชราตบกระเป๋าพลันเกิดโล่ห์สีเขียวเล็กในมือ เขาขยับโล่ห์มาไว้เบื้องหน้าและมันปะทะเข้ากับหอกสังหารเทพเจ้า

โล่ห์เล็กสั่นเทา ถูกดันจนถอยกลับไปแต่ไม่มีรอยร้าวอยู่บนโล่ห์เลย!

ชายชรากระอักโลหิต ใช้วิชาหลบหนีโลหิตเพื่อหนีไปพร้อมกับโล่ห์เล็ก ความเร็วของเซียนขั้นชำระสวรรค์ที่ใช้วิชาหลบหนีนับว่าเหนือล้ำเกินจินตนาการ