1485. บัญชาจักรพรรดิโบราณ
ทั่วทั้งดาวเคราะห์ถูกปกคลุมด้วยสายฝนของน้ำทะเล สายฝนตกลงมาบนพื้น ค่อยๆแผ่กระจายและเกิดเป็นแม่น้ำ
พลังแห่งหนึ่งกำปั้นถึงกับป่นภูเขาบนดาวตงหลินให้แตกสลายทั้งหมด รอยแตกร้าวที่ผุดขึ้นมากลายเป็นเส้นทางน้ำทะเลผ่านไปจนเกิดเป็นแม่น้ำ
หลุมที่ยุบลงไปและการพังทลายของแดนเหนือทำให้สายฝนดูเหมือนหยาดน้ำตาแห่งดาวตงหลิน
เทพสะท้านแห่งบัญชาโบราณไม่เพียงแต่ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนแต่ยังรวมไปถึงจิตใจของผู้คนด้วย!
ตระกูลซิ่วในทิศใต้ต่างก็ตกตะลึงกันทั้งหมด แต่ละคนตื่นตกใจและหวาดกลัว
แม้กระทั่งหัวหน้าตระกูลซิ่วและผู้อาวุโสหลายคนก็ยังตกตะลึง
“นี่มัน…พลังแบบไหนกัน…”
“ค่ายกลโบราณไม่สามารถหยุดยั้งได้เลย ดาวเคราะห์ทั้งหมดพังทลายเป็นผุยผง แม้กระทั่งดาวตงหลินที่อยู่มาเนิ่นนานยังต้องสั่นสะท้าน…”
กำปั้นนี้เกินกว่าจินตนาการพวกเขาไปไกล เป็นสิ่งที่ไม่ควรได้รับรู้และมันอยู่ในขอบเขตของเซียนขั้นที่สามไปแล้ว
ตระกูลหลิวในด้านทิศตะวันออกเป็นพยานรู้เห็นกำปั้นตกลงมาจากฟากฟ้า ดาวเคราะห์สั่นสะเทือนและตระกูลลั่วถูกกวาดล้างออกไป
ทุกคนเงียบสนิท… “ดาวตงหลินจะทนรับกำปั้นแบบนี้อีกครั้งได้หรือ…”
ด้านทิศตะวันตกของดาวตงหลิน ผู้คนของตระกูลเซี่ยงได้ล้อมรอบพื้นที่บริเวณที่มีบรรพชนอยู่ พวกเขาจ้องมองท้องฟ้าในขณะที่สายฝนชะโลมบนร่างกาย แต่ละคนจิตใจตกตะลึงด้วยความหวาดกลัว
เซี่ยงหยุนตงจ้องมองเรื่องราวทั้งหมดด้วยความขมขื่นจนไม่อาจเอ่ยเป็นคำพูดออกมาได้
เหตุการณ์ที่เกิดเมื่อครู่ล้วนเป็นสิ่งน่าสะพรึงเกินไป มันเหนือความคาดหมายของทุกคน การเผชิญกับพลังอำนาจแบบนี้ พวกเขาจะต่อสู้ได้อย่างไร พวกเขาจะต่อต้านได้อย่างไร?
หัวหน้าตระกูลหลิว ผู้อาวุโสและเซียนนับหมื่นคนทั้งหมดมองไปทางทิศตะวันตก
ตระกูลซิ่วแห่งทิศใต้ก็มองไปเช่นกัน สายตาแต่ละคนรวมกันไปทางทิศตะวันตก…แม้แต่ทางตระกูลเซี่ยงเองก็ด้วย ไม่รู้ว่าใครเป็นคนมองตำแหน่งที่ผู้อาวุโสปิดด่าน บ่มเพาะก่อน แต่ในไม่นานทั้งตระกูลเซี่ยงจึงได้มองมาที่นี่!
พวกเขากำลังรอคำพูดของบรรพชน…จะต่อสู้หรือยอมถอย…แต่ก่อนที่จะได้ยินเสียงของบรรพชน พวกเขาได้เห็นร่างชุดขาวหิมะกลางสายฝน
ดาวตงหลินสูญเสียการป้องกันทั้งหมดเบื้องหน้าหวังหลิน เขาปรากฏตัวในท้องฟ้า สายตาจับจ้องดุจประกายแสงลงมาที่ทิศตะวันตก!
“ยังไม่ออกมาจากโลงอีกหรือ?” น้ำเสียงหวังหลินชัดเจนและไม่แฝงสายฟ้า แต่ได้ยินเข้าหูของเซียนที่นี่อย่างชัดเจน เกิดเป็นแรงกดดันที่มองไม่เห็นแก่เซียนทุกคน
“ต่อสู้จนกว่าจะตาย!!” เสียงคำรามแหบพร่าดังออกมาจากจุดที่บรรพชนตระกูลเซี่ยงปิดด่านบ่มเพาะ! เสียงคำรามเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและบ้าคลั่ง
หลังเอ่ยขึ้นมา สายตาเหล่าสมาชิกตระกูลเซี่ยงทั้งหมดต่างก็แดงฉานและพุ่งใส่หวังหลิน! พวกเขาดูบ้าคลั่งราวกับไม่มีความนึกคิดและแทนที่ด้วยจิตสังหารไร้ก้นบึ้ง!
ด้านตระกูลซิ่วแห่งทิศใต้ก็เช่นเดียวกัน เหล่าเซียนเกือบหมื่นคนต่างก็บ้าคลั่ง พวกเขาเสียสติและทะยานขึ้นสู่อากาศ!
ทางด้านตะกูลหลิวในทิศตะวันออก เซียนทั้งหมดใช้สมบัติจำนวนมาก แสงมหึมายพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าดุจอสรพิษสีเงิน ทั้งหมดตรงมาที่หวังหลิน!
หลังคนในตระกูลหลิวใช้สมบัติไปจึงนั่งลง เริ่มสร้างผนึกและเอ่ยเสียงร่ายวิชาดังกึกก้อง
“วิชาหุ่นเชิดโลหิต!” เสียงร่ายของเซียนเกือบหมื่นคนผสานกันเป็นเสียงเดียวพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นกลิ่นหอมดอกไม้ผุดออกมาจากร่างกายแต่ละคน!
เมื่อกลิ่นหอมผุดขึ้น ดอกทานตะวันขนาดยักษ์สีเหลืองปรากฏบนพื้นดิน ปลายขอบเป็นสีทองแต่ตรงกลางเป็นสีดำ มองเห็นเมล็ดจำนวนมากมายเกินคนานับ!
อย่างไรก็ตามหวังหลินเห็นได้ชัดว่าเหล่าเมล็ดพวกนี้คือศีรษะของเซียนหลายหมื่นคน!
ในตอนนี้บนลำคอของเซียนที่ร่ายวิชาต่างก็มีเส้นโลหิตผุดขึ้นมาอย่างรุนแรง ไม่นานมันก็กะพริบสีแดง ศีรษะแต่ละคนตัดขาดจากร่างตนเอง โลหิตจำนวนมาก ไหลเจิ่งนองและผสานเข้ากับวิชาจนเกิดเป็นพลังอันแข็งแกร่ง!!
ดอกทานตะวันปลดปล่อยแสงสีทองผสานกับแสงสีแดงโลหิต มันลอยออกจากพื้นและพุ่งเข้าใส่หวังหลิน!
มองไกลๆดูเหมือนเสาแสงขนาดยักษ์พุ่งหาหวังหลิน!
พลังทำลายล้างแพร่กระจายออกมาจากในเสาแสงอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างเงา ไร้หัวค่อยๆปรากฏขึ้นในลำแสง เงานี้สวมเกราะและถือหอกไปด้วย!
พลังอำนาจนี้ผ่านกรรมวิธีบางอย่างจนเกินขีดจำกัดของเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้าและเข้าใกล้กับวิชาเพลิงนรกานต์ของเซียนขั้นที่สาม!
กระทั่งกล่าวได้ว่ากลิ่นอายจากเสาแสงแห่งนี้ใกล้เคียงกับเซียนขั้นสวรรค์ดับสูญระดับต้นเป็นอย่างยิ่ง! ทั้งหมดเป็นเพราะร่างเงาไร้หัวที่อยู่ในแสง!
หวังหลินหันกลับมาทันที สายตากวาดผ่านลำแสงจนเห็นร่างเงาไร้หัว เสาแสงเข้ามาอย่างรวดเร็วและอยู่ห่างหวังหลินไม่ถึงสามสิบฟุต!
ราวกับมันทำให้หวังหลินไม่มีโอกาสหลีกเลี่ยง
แต่หวังหลินไม่มีเจตนาจะหลบ ดวงตาเปล่งประกายและยกแขนขวาขึ้นมา ในขณะที่เสาแสงเข้ามาใกล้ ฝ่ามือกดลงไปเบื้องหน้า!
เสียงดังสนั่นกึกก้องบนดาวตงหลินและแพร่กระจายออกไปทุกทิศทางราวกับเสียงคำราม เสาแสงปะทะเข้ากับฝ่ามือขวาของหวังหลิน ร่างไร้หัวในแสงผลักหอกเข้าใส่ฝ่ามือหวังหลิน!
เส้นผมของหวังหลินสะบัดไปมาราวกับโดนสายลมรุนแรงตีใส่ เสื้อผ้าพัดกระพือรุนแรงราวกับมันกำลังจะฉีกขาดออกจากร่างกาย!
ทว่าร่างกายหวังหลินไม่ขยับออกจากที่เดิมเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งสีหน้าก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย เขายืนต้านการโจมตีที่มีพลังใกล้เคียงกับเซียนขั้นสวรรค์ดับสูญด้วยหนึ่งฝ่ามือ!
ภายใต้เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ดาวตงหลินดูเหมือนฉีกขาด ร่องขนาดใหญ่ผุดขึ้นบนพื้นดินด้านใต้หวังหลินจนยืดยาวลึกเข้าไปในดาวเคราะห์ และในตอนนี้พื้นที่ฝั่ง ทิศตะวันออกของดาวตงหลินได้ถูกแบ่งแยกออกไปจากดาว!
หากมองไกลๆคงจะเห็นดาวตงหลินเกิดรอยร้าวได้อย่างชัดเจนและแยกออกมาจากดาว แผ่นดินขนาดใหญ่บนดาวเคราะห์เต็มไปด้วยเซียนที่ตายไปจากวิชาหุ่นเชิดโลหิต แผ่นดินนั้นล่องลอยออกไปในอวกาศกว้างใหญ่
ดาวตงหลินเกิดความทรุดโทรมและเริ่มพังทลายครั้งใหญ่!
เสาแสงหายไป ร่างไร้หัวเลือนหายไปด้วย…หวังหลินไม่ถอยไปเลยแม้แต่ก้าวเดียว จากนั้นเขาค่อยๆถอนมือขวา
‘มีวิชาแบบนี้…จะทำลายมัน…ค่อนข้างน่าเสียดายไปหน่อย’
วินาทีที่เสาแสงหายไปและดาวตงหลินเริ่มพังทลาย เหล่าเซียนที่เหลือทั้งหมดต่างก็บ้าคลั่งเพราะบรรพชนตระกูลเซี่ยงร้องตะโกนให้สู้จนตัวตาย
ทั้งหมดพุ่งเข้าหาหวังหลิน! แต่ละคนดวงตาแดงฉานราวกับไม่ยอมจนกว่าจะฆ่าหวังหลินให้ตายไปด้วยกัน!
“ข้าหวังหลินสังหารผู้คนไปมาก ข้าไม่คิดมากอยู่แล้วที่จะฆ่าพวกเจ้า…ไม่รู้ทำไมถึงได้ส่งตัวเองมาตาย แต่…ข้าจะเติมเต็มความต้องการพวกเจ้าเอง!” หวังหลินมีท่าทีสงบนิ่งมองดูเหล่าเซียนหลายหมื่นพุ่งมาหาเขา หวังหลินยกแขนขวาและโบกสะบัดเบาๆ!
เพลิงเก้าสีปรากฏขึ้นในตาซ้ายหวังหลิน ขณะที่สะบัดแขน เปลวเพลิงแพร่กระจายออกไปในดวงดาว!
เหล่าเซียนเพลิงไร้ลักษณ์เก่งกาจในการต่อสู้เป็นกลุ่มอยู่แล้ว!
เพียงแค่สะบัดครานี้ เพลิงไร้ลักษณ์เริ่มเผาไหม้จากในร่างกายเหล่าเซียน เสียงกรีดร้องดังระงมกึกก้องพร้อมกับโดนเผาไหม้เป็นเถ้าถ่าน
พริบตาเดียวหวังหลินจึงเสมือนแท่งเทียนที่กำลังเผาไหม้ เหล่าเซียนที่บ้าคลั่งราวกับแมงเม่าบินเข้าไปตายในกองเพลิงโดยไม่มีข้อยกเว้น
ขณะที่ทะเลเพลิงแพร่กระจาย ทั่วทั้งท้องฟ้าปกคลุมด้วยควันสีขาว หวังหลินค่อยๆก้าวเข้าหาทิศตะวันตกซึ่งเป็นจุดที่บรรพชนตระกูลเซี่ยงขโมยพลังชีวิตของเขาไป!
เสียงกรีดร้องดังระงมกึกก้อง เหล่าเซียนทั้งหมดที่พุ่งเข้าใกล้เขาต่างก็เผาไหม้เป็นเถ้าถ่าน
ไม่มีใครหยุดหวังหลินได้ ไม่นานนักเขาก็มาถึงพื้นที่ทางทิศตะวันตกซึ่งมีพื้นดินเป็นสีแดงเข้ม เบื้องหน้าเป็นลำห้วยลึกนำทางไปสู่ถ้ำของบรรพชนตระกูลเซี่ยง!
หวังหลินก้าวออกไปและเข้าสู่ลำห้วย ขณะนั้นเสียงคำรามดังออกมาจากโลงศพ สีเหลืองอำพัน ของเหลวสีเหลืองหนืดเข้มข้นจำนวนมากไหลออกมาและก่อตัวเป็นคลื่นพุ่งหาหวังหลิน!
กลิ่นเนื้อเน่าและกลิ่นอายแห่งความตายผสานเข้ากับของเหลวนี้และก่อตัวเป็นพายุพัดใส่หวังหลิน หวังหลินมีท่าทีสงบนิ่ง วินาทีที่พายุพัดเข้ามาใกล้ เขาเพียงแค่สะบัดแขน พายุพังทลาย ของเหลวสีเหลืองเปล่งเสียงซี่ๆจนตกไปบนก้อนหินรอบๆ
ขณะเดียวกัน แขนแห้งเหี่ยวได้เกาะขอบโลงศพไว้อย่างแน่นหนา เสียงแหบพร่าดังออกมาจากโลงศพ
“บัญชาจักรพรรดิโบราณกล่าวว่าผู้ที่ทำลายดาวตงหลินจะถูกฆ่าล้างตระกูล เก้าชั่วโคตร!” บรรพชนตระกูลเซี่ยงพยายามลุกขึ้นยืนด้วยร่างน่าขนลุก