1719. ประหลาด!

“เทียนหยุน!!” ทุกสิ่งทุกอย่างเบื้องหน้าหวังหลินพังทลายไป แสงสีฟ้ารอบตัวได้เบาบางลง ร่างกายสั่นเทาและก้าวเท้า ร่างหายวับไปจากแดนสวรรค์และพุ่งทะยานผ่านแม่น้ำสีเงินออกไป!

ฉิงหลินมองตำแหน่งที่หวังหลินหายตัวไปและมีใบหน้ากังวล

“ไม่ต้องห่วง หลังจากวางแผนใส่ลูกเขยข้า เทียนหยุนคนนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีก ไม่นานหรอก” ปรมาจารย์เต๋าความฝันเผยแววตาจิตสังหาร ในสายตาเขานั้นหวังหลินตอนนี้ก็เหมือนลูกตัวเอง แม้จะพูดอย่างสงบนิ่งแต่เขาโกรธเป็นอย่างยิ่ง เขาสะบัดแขนให้แสงสีฟ้าล้อมรอบก่อนจะหายตัวไปจากภูเขาหิมะ

ฉิงหลินมีดวงตาส่องสว่างและก้าวเท้าพุ่งเข้าไปในท้องฟ้า ก่อนจะจากไปจึงส่งสัมผัสวิญญาณข้ามผ่านแดนสวรรค์

“ผู้อาวุโสหงซานและผู้อาวุโสเมฆาใต้ หวังหลินถูกคนชื่อเทียนหยุนวางแผนร้ายใส่ ข้ากำลังตามไป ท่านสองคนจะมากับข้าหรือไม่?”

ปรมาจารย์หงซานระเบิดกลิ่นอายออกมาจากใจกลางแดนสวรรค์ ท่องทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไม่ลังเล

ต่อจากเขาคือจ้าวเมฆาใต้ที่ขบคิดเล็กน้อยและเลือกอยู่ที่นี่ ในแดนสวรรค์ไม่ได้มีเซียนขั้นที่สามมากนัก การที่จากไปทั้งหมดถือเป็นความเสี่ยง

หวังหลินพุ่งออกไปจากแม่น้ำสีเงินที่ล้อมรอบแดนสวรรค์ จากนั้นผสานเข้ากับโลก เขาปรากฏตัวอีกครั้งในดาราจักรอัญเชิญนที แม้จะดูสงบนิ่งแต่สายตาเต็มไปด้วย จิตสังหาร มีอีกหลายอย่างที่เขาไม่เข้าใจ แต่สิ่งที่ปรมาจารย์เต๋าความฝันได้บอกเอาไว้ทำให้เขาเข้าใจอยู่หนึ่งสิ่ง เทียนหยุนวางแผนใส่เขามานานแล้ว ไม่ว่าจะเป็นดาวซูซาคุหรือดินแดนวิญญาณปิศาจ!

‘ตอนนั้นข้ามองแผนการของเขาออกครั้งเดียว และหลังจากเขาคำนวณผิดพลาดไป เขาก็มาพร้อมกับแผนอีกอย่าง เขาใช้ร่างอวตารของตัวเองเป็นเหยื่อล่อ คนผู้นี้… ข้าหวังหลินจะต้องสังหาร!! ไม่ว่าเขาจะมีแผนอะไรซ่อนอยู่ แม้ข้าจะไม่รู้ เมื่อข้าสังหารได้มันก็จะจบสิ้น!’ หวังหลินเต็มไปด้วยจิตสังหาร ร่างกายพุ่งทะยานผ่านดวงดาว ดุจคมกระบี่

เขาเคลื่อนที่เร็วมาก บางครั้งก็ผสานกับอวกาศเพื่อไปยังสถานที่ที่เห็นก่อนหน้านี้

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา ลึกเข้าไปในอุกกาบาตที่อยู่ในดาราจักรอัญเชิญนที สีหน้าเทียนหยุนกำลังเปลี่ยนไป เขารู้สึกว่ามีสัมผัสวิญญาณของใครสักคนกำลังมองมาและรู้ได้ทันทีว่าสัมผัสวิญญาณนั้นเป็นของหวังหลิน!

‘ด้วยระดับบ่มเพาะของเขา ไม่น่าจะเจอที่นี่เร็วๆ นี้…มีคนช่วยเขา! และคนนั้นไม่ใช่ฉิงหลิน!’ ดวงตาเทียนหยุนส่องสว่างและยืนขึ้น ขณะที่กำลังก้าวออกไปจากอุกกาบาต เขาพลันหันกลับไป มองไปนอกอุกาบาตและมีสีหน้ามืดมน

‘เร็วขนาดนี้…’

ด้านนอกอุกกาบาตมีลำแสงหนึ่งกำลังทะยานเข้าหาเขา หวังหลินอยู่ในลำแสงนั้นและจับจ้องไปที่อุกกาบาต แขนขวากำขึ้นและต่อยเข้าใส่ในทันที

กำปั้นของหวังหลินปะทะกับอุกกาบาตเสียงดังสนั่น อุกกาบาตพังทลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยพร้อมกับสลายเป็นผุยผง ระลอกคลื่นทำลายล้างดังกึกก้องราวกับถูกกำปั้นของเขาชกใส่จนเป็นหลุมในอวกาศ

แสงสีรุ้งกระพริบวาบ ร่างเทียนหยุนปรากฏขึ้นมา ฝ่ามือสร้างผนึกและสะบัดแขน เพลิงทำลายล้างหายไปเบื้องหน้า

“เทียนหยุน!” หวังหลินเงยศีรษะและจ้องเทียนหยุน จากนั้นก้าวเข้าหาอีกฝ่าย

เทียนหยุนมีสีหน้าสงบนิ่งและไม่ตื่นตระหนกเลย ขณะที่หวังหลินเข้าใกล้ เปลวเพลิงลุกโชนในตาซ้ายของเทียนหยุนและมีทะเลเพลิงแผ่กระจายออกมา

เขายกแขนขวาขึ้นและชี้ใส่ท้องฟ้า

ทะเลเพลิงขนาดใหญ่พลันเปลี่ยนกลายเป็นวิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์ในทันที มันส่งเสียงร้อง กระพือปีกและบินเข้าหาหวังหลิน

หวังหลินไม่ตกตะลึง ตอนที่ได้ยินคำพูดของปรมาจารย์เต๋าความฝัน เขาจึงเตรียมการเรื่องนี้ไว้แล้ว เมื่อเขาเห็นเทียนหยุนควบคุมแก่นแท้เพลิงได้ จิตสังหารในใจจึงลุกโชนรุนแรงยิ่งกว่าเดิม!

ขณะที่วิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์เข้าประชิด เปลวเพลิงในดวงตาซ้ายหวังหลินโหมกระหน่ำขึ้นเช่นกัน วิหคเพลิงตัวยักษ์อีกตัวปรากฏขึ้นเบื้องหน้าและพุ่งออกไป

มองไกลๆ ช่างเป็นฉากเหตุการณ์อันน่าตกตะลึงและหาได้ยากยิ่ง วิหคเพลิงศักดิ์สิทธิ์ขนาดยักษ์สองตัวกำลังห้ำหั่นกันอยู่ครึ่งดาราจักร เส้นผมสีขาวของทั้งหวังหลินและเทียนหยุนกำลังสะบัดพริ้ว สายตาของทั้งคู่จับจ้องตรงจุดที่วิหคเพลิงสองตัวเข้าปะทะ!

การปะทะของแก่นแท้เปลวเพลิงทั้งสองได้ทำให้คลื่นกระแทกแผ่กระจายออกไปในดาราจักร เกิดเป็นรอยแยกอวกาศจำนวนมากและคลื่นความร้อนทำลายล้างแผ่กระจายไปทั่วสารทิศ

ขณะที่เกิดการปะทะดังสนั่น วิหคศักดิ์สิทธิ์สองตัวก็พังทลายและเปลี่ยนกลายเป็นกลุ่มก้อนเปลวเพลิงจำนวนสองก้อน หนึ่งนั้นพุ่งหาเทียนหยุน และอีกหนึ่งลงไปหาหวังหลิน

เมื่อเปลวเพลิงที่ปกคลุมทุกอย่างพังทลายไปแล้ว ตรงจุดที่เทียนหยุนอยู่เกิดเสียงสายฟ้าฟาดดังสนั่น สายฟ้ารวมกันจากทุกทิศทางและก่อตัวเป็นมังกรสายฟ้าเก้าหัวขนาดยักษ์!

มังกรสายฟ้าเก้าหัวร้องคำราม แต่ละหัวปลดปล่อยสายฟ้าหนึ่งสาย พวกมันทะลุผ่านเปลวเพลิงที่พังทลายเข้ามาหาหวังหลินราวกับเป็นสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์

หวังหลินมีสีหน้ามืดมน เขาคุ้นเคยกับแก่นแท้สายฟ้าและพุ่งทะยานไปข้างหน้า ดวงตาขวามีสายฟ้ากระพริบวาบและเปลี่ยนตัวเองเป็นสายฟ้านิรันดร์เส้นยักษ์ พุ่งใส่เจ้ามังกรสายฟ้าเก้าหัว!

สองแก่นแท้เข้าปะทะกันก่อนที่เปลวเพลิงจะแตกสลายไปจนหมด สายฟ้าสั่นสะเทือน ด้านหวังหลินถึงกับหน้าซีดแต่ไม่ล่าถอย เขาทะลุผ่านสายฟ้าเข้าไปและห่างจากเทียนหยุนไม่กี่ร้อยฟุต

เทียนหยุนยิ้มและส่ายศีรษะเล็กน้อยพลางมองดูหวังหลินที่กำลังเข้าใกล้มา เขายกแขนขึ้นและอ้านิ้วทั้งห้าออกมา ยื่นเข้าหาหวังหลิน ห้านิ้วกำหมัด

การกระทำของหวังหลินก็เหมือนกับเขา ทั้งคู่กำหมัดและดึงออกมาพร้อมกัน!

ร่างทั้งสองสั่นสะเทือน เทียนหยุนหน้าซีดและกระอักโลหิต เขาถูกบังคับให้ล่าถอยแต่สายตายังคงสงบนิ่ง

“วิชาของเจ้า แก่นแท้ของเจ้า ข้ารู้ทุกอย่างที่เจ้ารู้…”

หวังหลินถอยกลับและจ้องมองเทียนหยุน จิตสังหารรุนแรงยิ่งขึ้น ในสายตา ผุดเส้นสีโลหิตจำนวนมาก

“แก่นแท้ของข้า วิชาของข้า เจ้ารู้มันทั้งหมด…แล้วแบบนี้เล่า!” หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาวาดผ่านดวงตา สองดวงตาขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น พวกมันเต็มไปด้วยเส้นสีโลหิตที่ติดด้วยกันหนาแน่นและดูเหมือนกฎเกณฑ์!

“แก่นแท้เขตอาคม ด้วยลวดลายแห่งข้า จงมาเป็นกฎเกณฑ์!” หวังหลินสะบัดแขน ดวงตาทั้งสองลอยออกไปและขยายอย่างรวดเร็ว พริบตานั้นพวกมันมีขนาดใหญ่โตมโหฬาร!

เส้นโลหิตในดวงตาหวังหลินลอยออกมาและเต็มทั่วอาณาเขตดวงดาว เพียงปรายตามองก็เห็นว่าพื้นที่บริเวณนี้เต็มไปด้วยเส้นสีโลหิต

พวกมันก่อตัวหลายชั้นบรรจุเขตอาคม ห่อหุ้มรอบตัวเทียนหยุนเสมือนใยแมงมุม

“ฆ่า!” หวังหลินคำราม เส้นโลหิตรอบตัวเขาปรับเปลี่ยนเป็นแหลมคมและตวัดผ่านเทียนหยุนเสมือนมีดแล่เนื้อ

“เจ้าและข้ากลายเป็นหนึ่งเดียวกับร่างอวตารของข้าแล้ว ดังนั้นข้าจะปล่อยให้เจ้าสังหารข้าได้อย่างไร…” เทียนหยุนเผยรอยยิ้มแปลกประหลาด เขายอมให้ เส้นโลหิตนับไม่ถ้วนตัดผ่านเข้ามา ร่างกายพังทลาย

เพียงเท่านั้น กลิ่นอายแห่งความตายที่มีแต่หวังหลินมองเห็นได้พลันลอยออกมาจากร่างพังทลายของเทียนหยุน มันกลับลอยเข้าไปในร่างของเขาและผสานเข้ากับวิญญาณอวตารของเทียนหยุนข้างในไม่ว่าหวังหลินจะยินยอมหรือไม่ ทำให้มันดูแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย

วินาทีที่วิญญาณอวตารของเทียนหยุนแข็งแกร่งขึ้น หวังหลินสัมผัสได้ทันทีว่ากลิ่นอายของเทียนหยุนปรากฏขึ้นมาอีกแห่งหนึ่งในดาราจักรอัญเชิญนที!

หวังหลินขบคิดเงียบๆก่อนจะก้าวเท้าและหายตัวไป

ณ ทิศทางนั้นมีดาวเคราะห์เซียนอยู่หนึ่งดวง บนดาวเคราะห์มีแอ่งน้ำแห่งหนึ่งที่มีพื้นที่ล้อมรอบแห้งเหี่ยวอย่างสิ้นเชิง ใจกลางมีชายชราผมขาวและสวมชุดสีขาวอยู่คนเดียว เขาลืมตาและเผยรอยยิ้มแบบเดิม ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นสายโลหิต พวกมันสมบูรณ์และมีพลังอำนาจของแก่นแท้!

‘ข้าต้องแลกเปลี่ยนวิญญาณไปเพื่อให้ได้แก่นแท้เขตอาคม แต่มันคุ้มค่ากันแล้วหรือ…ระดับบ่มเพาะของเขาไม่ได้สูงมากพอ เขาควรจะแข็งแกร่งอีกสักนิด…หากเป็นเช่นนั้น ข้าคงทำให้แผนการของข้าสำเร็จมากขึ้น…’ เทียนหยุนเผยท่าทีคาดหวัง

‘วิชาผสานก่อกำเนิด…วิชานี้ช่างลึกลับ ด้วยการตื่นขึ้นครั้งนี้ ข้าจึงรู้ว่าไม่ใช่ ครั้งแรกจากสองครั้งก่อน ข้าตื่นมาแล้ว 97 ครั้ง…ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 98!’ เทียนหยุน สูดหายใจลึก เส้นโลหิตในดวงตาหายไป เขายืนขึ้นและมองไปบนท้องฟ้า

“เขาน่าจะมาถึงอีกไม่นาน…”

ขณะที่เอ่ยออกมา ก้อนเมฆเหนือดาวเคราะห์จึงเกิดการปั่นป่วน ร่างหวังหลินก้าวออกมาจากท้องฟ้า มองลงมายังพื้นดินและจ้องมองเทียนหยุน

หลังจากเห็นหวังหลินปรากฏตัวแล้ว เทียนหยุนยิ้มกว้างกว่าเดิม

“ครั้งต่อไป จะอยู่ทิศนั้น” เทียนหยุนยกแขนขึ้นมาชี้ไปด้านขวา นิ้ววาดเป็น วงและชี้ใส่กลางหน้าผาก นิ้วมือแทงใส่กระโหลกและเผยรอยยิ้มแปลกประหลาด ร่างเทียนหยุนแตกสลาย วิญญาณดวงหนึ่งลอยออกมาและผสานเข้ากับหวังหลินทั้งที่เขายังตกตะลึง

หวังหลินมองตำแหน่งที่เทียนหยุนหายไป พลันรู้สึกเย็นเยียบอยู่ในใจ…

‘เขากำลังจะทำอะไรกัน?’ หวังหลินขบคิด จากนั้นนึกถึงทิศทางที่เทียนหยุนชี้ไปทันที เขารู้สึกว่ากลิ่นอายของเทียนหยุนอยู่ตรงนั้น

กลิ่นอายนี้ดูเหมือนกำลังเรียกหาเขา รอให้เขาไปถึง