1733. หนึ่งหยดแห่งจักรวาล

ความหวาดกลัวของขุนพลวารีเทียบเท่ากับคลื่นในทะเล ชุดเกราะนี้เขาได้รับมาจากบรรพชน เขาใช้ชุดเกราะมานาน ค่อยๆ ใช้สายโลหิตของตัวเองเข้าผสานเพื่อทำให้มันเป็นของเขา

หากไม่มีเกราะนี้แล้ว เขาเป็นเพียงเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่สี่เท่านั้น ด้วยชุดเกราะนี้เขาจึงกลายเป็นเซียนขั้นที่สามได้ แต่ชุดเกราะนั้นประหลาดมาก เมื่อสวมใส่ลงไปจะมิอาจคิดได้ดั่งใจ ร่างกายจะถูกชุดเกราะควบคุม

เขาจำได้ว่าตอนที่บรรพชนมอบให้ ได้กล่าวไว้ว่าแม้แต่ในสำนักของบรรพชนเอง ชุดเกราะถือว่าหาได้ยาก มันหลอมยากมากและไม่ส่งมอบให้ใครเว้นแต่จะมีคุณงามความดีมหาศาลหรือไปในสถานที่อันตราย

ชุดเกราะทุกตัวล้ำค่าและไม่สามารถให้แก่คนนอกได้!

สิ่งที่ทำให้จิตใจของขุนพลวารีสั่นเทาคือการโจมตีของหวังหลินได้ทำให้เกิด รอยแตกร้าวบนชุดเกราะ ทำให้ทั้งร่างเขาแตกสลาย ถ้าชุดเกราะไม่ส่งพลังชีวิตออกมาช่วย เขาคงตายไปแล้ว!

สิ่งที่หวาดกลัวที่สุดคือเพียงแค่กวาดตามอง หวังหลินก็สามารถมองทะลุความลับของชุดเกราะได้แล้ว ความล้ำลึกและพลังอำนาจแบบนี้ได้ทำให้ขุนพลวารีรู้สึก หนาวเย็นจับใจ

ยามที่หวังหลินมองเข้ามา ขุนพลวารีเห็นเส้นโลหิตในดวงตาหวังหลิน เส้นโลหิตพวกนั้นมีกฎบางอย่างที่ทำให้เขาสติเลือนหายไปชั่วขณะ

“ถอดชุดเกราะไป ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า” นาทีนั้นสายน้ำรอบตัวหวังหลินและ ขุนพลวารีจึงได้ตกลงมา ลบเลือนกำแพงน้ำที่ปิดบังสายตาของทุกคนไป เมื่อเหล่าเซียนจากสำนักกุ้ยยี่เห็นขุนพลวารีตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ พวกเขาจึงตื่นจากความสุขก่อนหน้านี้และเงียบเสียงลง

ขุนพลวารีมีสีหน้ามืดมน คำพูดของหวังหลินทำให้หัวใจเขาเต้นดุจรัวกลอง เขากัดฟันและระงับความหวาดกลัว จากนั้นกระโจนไปด้านหลัง รักษาระยะห่างจากหวังหลิน

หวังหลินยังคงมองขุนพลวารีที่กำลังล่าถอยด้วยท่าทีเย็นชาเหมือนเดิม เขาเห็นอีกฝ่ายยกหอกวารีขึ้นมาด้วยแววตาจิตสังหาร

หวังหลินไม่แสดงความเมตตาอันใดต่อคนที่ไม่ได้มาจากโลกถ้ำ ไม่มีอะไรต้องพูดกับพวกโจร!

“เจ้ารนหาที่ตาย!” หวังหลินก้าวทะยานเข้าหาขุนพลวารี

ขุนพลวารีหน้าซีดเผือด แววตาบ้าคลั่ง เขายกแขนและโยนหอกลงไปในทะเลด้านล่าง หอกวารีเรืองแสงแพรวพราวจนท้องทะเลสั่นสะเทือน ด้านล่างก่อเกิดน้ำวนขึ้นมา

“ด้วยร่างจิตวิญญาณวารีของข้า จงรวบรวมพลังอำนาจแห่งวารี!” ขุนพลวารีกระอักโลหิตใส่ท้องทะเล สองมือยื่นออกไป

เพียงเท่านั้นราวกับมีมังกรยักษ์กำลังเคลื่อนตัวอยู่ใต้ทะเล ขณะที่สองมือขยับออกไป ทั่วทั้งทะเลคล้ายเดือดพล่านและยกตัวขึ้นสูง

มองไกลๆ ช่างเป็นฉากเหตุการณ์ที่น่าตกตะลึง ทั่วทั้งทะเลลอยขึ้นสู่อากาศไปยังหวังหลิน

ขณะเดียวกันขุนพลวารีกระอักโลหิตอีกครั้ง ท่าทีเหน็ดเหนื่อยและพยายามดิ้นรน แขนซ้ายชูขึ้นหาท้องฟ้า

“เมฆาเปิด สายหมอกกระจายตัว แสงทำลายสิ้น สายฝนก่อเกิดทะเล!” แขนซ้ายของขุนพลวารีเกิดเสียงดังลั่น ก้อนเมฆทั้งหมดพังทลาย ทะเลอีกแห่งปรากฏขึ้นในท้องฟ้าและพลันตกลงมาเชื่อมกับทะเลด้านล่าง ทั้งสองผสานกันก่อเกิดเป็นก้อนน้ำขนาดยักษ์

ก้อนน้ำสีขุ่นและมีสีสันของท้องทะเล ขนาดของมันกว้างใหญ่ไพศาล เพียงแค่ชำเลืองสายตามองก็มิอาจมองเห็นได้ว่ามันสิ้นสุดตรงไหน ราวกับเป็นดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่สร้างขึ้นจากน้ำ!

“หยดน้ำแห่งจักรวาล!” ขุนพลวารีกัดฟันและร่ายวิชาที่ถูกส่งต่อมาจากบรรพชนได้สำเร็จ เลือดเนื้อของเขาเริ่มเหี่ยวแห้ง ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยตุ่มหนองอัปลักษณ์

เขาไม่อาจมีชีวิตรอดได้นานขนาดนี้ด้วยพลังชีวิตของตัวเอง ระดับบ่มเพาะทะลวงสวรรค์ครั้งที่สี่ระเบิดขึ้นในร่าง ด้วยพรสวรรค์ของเขาจึงไม่สามารถผ่านช่วงเวลานี้ไปอย่างปลอดภัยได้

เขาสามารถมีชีวิตรอดมาได้เนื่องจากชุดเกราะ แต่ตอนนี้เขาใช้พลังทั้งหมดใน ชุดเกราะไปแล้ว เมื่อไม่มีพลังจากชุดเกราะคอยปกป้อง เขาจึงกลับคืนสู่หนทางที่ควรจะเป็น

เบื้องหน้าเขาคือก้อนน้ำขนาดยักษ์หมุนวนอย่างบ้าคลั่ง มันเริ่มควบแน่นด้วยความเร็ว

ทุกครั้งที่มันหดตัวลง แรงกดดันข้างในจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า!

หากก้อนน้ำสามารถหลอมกลายเป็นหยดเดียว แม้จะมีดาราจักรอยู่ข้างใน มันก็พังทลายได้!

นี่คือพลังอำนาจของน้ำ พลังอำนาจของแก่นแท้วารี!

หวังหลินอยู่ในก้อนน้ำแห่งนี้ เฝ้าดูน้ำกำลังเคลื่อนไหว แรงกดดันจากน้ำโผล่ออกมาจากทุกทิศทางและกลิ่นอายทำลายล้างของมันสามารถทำลายได้ทุกอย่าง

หวังหลินดวงตาเปล่งประกายพลางจ้องมองสายน้ำรอบตัวเอง ดวงตาเผยแสงแปลกประหลาดพร้อมกับความตื่นเต้นยิ่ง

‘นี่คือพลังอำนาจของแก่นแท้วารี!!!’ หวังหลินเกิดแววตาตื่นเต้นยิ่งขึ้น

‘การออกไปจากที่นี่นั้นง่ายมาก แม้แต่การสังหารขุนพลวารีก็ง่ายดาย แต่นี่เป็นโอกาสครั้งใหญ่ที่ไม่ได้มาบ่อยๆ ขุนพลวารีพึ่งพาชุดเกราะจนสร้างแก่นแท้วารี พลังของมันในตอนนี้กำลังเปลี่ยนแปลงเบื้องหน้า หากข้าสามารถทำความเข้าใจมันได้ อีกไม่นานข้าจะไม่ได้มีเพียงเจ็ดแก่นแท้ แต่จะมีถึงแปด!!’

ตามที่หวังหลินคาดการณ์เอาไว้ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยากมาก โดยเฉพาะแก่นแท้วารีที่ขุนพลวารีควบคุมอยู่ก็ไม่ใช่ของธรรมดา มันก่อกำเนิดขึ้นจากสำนักกุ้ยยี่บนแผ่นดินเซียนดารา ทั้งยังผ่านกรรมวิธีอันพิเศษ แก่นแท้วารีนี้เกิดขึ้นจากความเข้าใจแก่นแท้วารีระดับสูงสุด

เหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างเผยตัวตนเบื้องหน้าหวังหลิน มันแจ่มชัดยิ่งกว่าอาจารย์สั่งสอนบทเรียนแก่ลูกศิษย์หลายเท่า!

หวังหลินจะปล่อยโอกาสนี้ผ่านไปได้อย่างไร?

แม้พรสวรรค์ของเขาไม่ได้ล้ำเลิศ ความเข้าใจและความล้ำลึกของเขานั้นแข็งแกร่งยิ่ง ไม่เช่นนั้นคงไม่มีวันได้รับแก่นแท้เลย อีกทั้งไม่ใช่ว่าหวังหลินไม่เคยเจอแก่นแท้วารีมาก่อน ตอนที่อยู่ในลูกปัดฝืนลิขิตฟ้ายังต้องดูดซับสายน้ำ และเทียนหยุนยังได้มอบหยดแก่นแท้วารีให้อีก หวังหลินมีเครื่องชี้ทางที่จะก้าวลงสู่เส้นทางของ แก่นแท้วารีได้!

แววตาหวังหลินตื่นเต้นถึงขีดสุด เขาไม่เสียเวลาและนั่งลงในก้อนสายน้ำที่กำลังควบแน่นอยู่ทันที สายตาเผยแสงประหลาดเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นข้างในสายน้ำเบื้องหน้า

การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ดูเหมือนไร้แบบแผน แต่เมื่อเส้นโลหิตในแววตาหวังหลินปรากฏขึ้น เขาค่อยๆ ค้นพบเบาะแสบางอย่าง ดวงตาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นพลางจดจำการเปลี่ยนแปลงในแก่นแท้วารีเอาไว้!

นอกจากหวังหลินแล้ว สำหรับคนอื่นคงสังเกตได้ยากมาก ขุนพลวารีไม่สังเกตเรื่องเหล่านี้เลย สีหน้าท่าทางดุดันและเผยแววตาตื่นเต้นเช่นเดียวกัน

เขาจดจ้องก้อนสายน้ำ ฝ่ามือสร้างผนึกต่อไปเรื่อยๆ จนแก่นแท้วารีแข็งแกร่งขึ้นและสายน้ำหดตัวเร็วยิ่งขึ้น เพียงเวลาชั่วครึ่งก้านธูปไหม้ สายน้ำจากขนาดมหึมาจึงเหลือเพียงไม่กี่แสนฟุต!

แก่นแท้ข้างในก้อนสายน้ำขนาดหลายแสนฟุตนี้มีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าท้องทะเลและสายฝนรวมกัน!

“แม้เจ้าจะมีระดับบ่มเพาะฝืนลิขิตสวรรค์แค่ไหน ด้วยหยดน้ำแห่งจักรวาลนี้ พลังอำนาจของวิชาข้าจึงเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล ข้าจะบีบอัดเจ้ากลายเป็นหนึ่งหยดและหลอมเจ้าจนตาย!” ขุนพลวารีสร้างผนึกอย่างบ้าคลั่งและตีเข้ากับก้อนสายน้ำ ทุกการตบตีจะทำให้พลังของชุดเกราะเกิดระลอกคลื่นผ่านสายน้ำและทำให้มันหดตัวเร็วขึ้น

หวังหลินแทบรู้สึกขอบคุณต่อขุนพลวารี การกระทำของอีกฝ่ายทำให้หวังหลินได้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอีกหลายอย่างในแก่นแท้วารีและเข้าใจมันได้ดียิ่ง!

ตอนนี้สายน้ำขนาดหลายแสนฟุตหดลงไปอีกครึ่งจนเหลือสองแสนฟุต ขุนพลวารีดูตื่นเต้นแต่ก็หายใจถี่ราวกับหมดพลัง

ขุนพลวารีมองขึ้นไปและร้องคำราม “หน่าต้าว ช่วยข้า!!”

หลังจากร้องคำราม วังวนหนึ่งปรากฏขึ้นในท้องฟ้า พลังธาตุโลหะโผล่ออกมาและแผ่กระจายทันที

เหล็กไหลในธาตุทั้งห้า! ผู้คนต่างมีความคิดเห็นแตกต่างเรื่องเหล็กไหลเกิดขึ้นได้อย่างไร บางคนก็กล่าวว่าโลหะหลอมละลายเป็นสายน้ำ บางคนเชื่อว่าสายน้ำสามารถรวบรวมใส่โลหะได้หลังจากมันเกิดขึ้นมาได้ระยะเวลายาวนานแล้ว

แต่ความจริงแล้ว ทั้งหมดสร้างขึ้นจากเหล่าปราชญ์โบราณที่เชื่อว่าโลหะสามารถให้กำเนิดสายน้ำขึ้นมาได้!

นี่คือความจริงแท้ ดังนั้นเมื่อธาตุโลหะมาถึง สายน้ำรอบตัวหวังหลินจึงหดลงอย่างรวดเร็ว ขุนพลวารีส่งเสียงหัวเราะและดูถูก

“หวังหลิน เจ้าตาย!!”

ยามนี้ด้านนอกดาวเบญจธาตุ มหาชั้นฟ้าซวนลั่วเผยแววตาเป็นแสงประหลาด เขากำลังดูสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี นอกจากสายตาประหลาดแล้วเขาไม่รู้ว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี

‘มันจะไปหลอมเขาได้อย่างไร? เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการช่วยเขาทำความเข้าใจ แก่นแท้วารี…เจ้าเด็กคนนี้มีสายโลหิตเต๋าโบราณแต่ก็มีวิชาจากพวกเทพด้วย นี่มันหาได้ยากยิ่ง!’

‘และเขายังมีเจ็ดแก่นแท้ในร่างกายจริงๆ นี่มันพิเศษที่สุด!! ใช้เส้นโลหิตในดวงตาเพื่อให้ได้แก่นแท้เขตอาคมมา ข้าไม่เคยเจอใครทำแบบนี้มาก่อน! บ่มเพาะทั้งเทพและเต๋าโบราณ…’