1773. การดิ้นรนของสัตว์ที่ติดกับดัก

หวังหลินคาดเดาความคิดของหยุนเย่เฟิงได้เลือนลาง คนผู้นี้เป็นคนเจ้าแผนการ ดังนั้นจึงไม่แสดงออกโดยไร้เหตุผล แต่หวังหลินไม่มีเวลามาใส่ใจ เขายกแขนขวาขึ้นมาจับใส่ประทับสีทอง มันให้สัมผัสความเย็นไหลเวียนผ่านเข้าไปและรู้สึกได้ถึงสายใยการเชื่อมต่อกับประทับสีทอง

ของชิ้นนี้เพิ่งถูกสร้างขึ้นมาจากความว่างเปล่าและไม่มีเจ้าของ ระดับบ่มเพาะของหวังหลินประทับลงไปและเขากลายเป็นเจ้าของคนแรกของมัน

ประทับสีทองเปล่งกลิ่นอายทรงพลังและผนึกวิชาเต๋าเทพทำลายล้างของราชันย์เอาไว้ วิชานี้ถูกสร้างขึ้นมาจากพลังที่เต็มที่ของราชันย์ ความแข็งแกร่งของมันจึงเท่ากับราชันย์ใช้วิชาออกมาด้วยตัวเอง และเนื่องจากมันถูกสร้างขึ้นเพราะซวนลั่ว จึงมีพลังอำนาจของเก้าตะวันแฝงอยู่ เป็นผลให้สมบัติชิ้นนี้ไม่มีวันถูกทำลาย!

ราชันย์ตกตะลึงเมื่อหวังหลินกลืนกินประทับเข้าไปและเริ่มหลอมมันอยู่ในวิญญาณดั้งเดิม

ซวนลั่วยืนอยู่เบื้องหน้าหวังหลิน มองเขาด้วยความภูมิใจและยิ้มออกมาทันที

ตอนนี้ความหวาดกลัวในใจราชันย์พุ่งขึ้นถึงขีดสูงสุด เขาล้มเลิกการสังหาร หวังหลินและล่าถอยโดยไม่ลังเล ในใจหวาดกลัวสุดขีด ความคิดสั่นสะท้าน

เขาเป็นคนฉลาดและเจ้าเล่ห์แต่คาดคิดว่าซวนลั่วจะมาอยู่ตรงนี้ เขาเชื่อว่าพี่ใหญ่ของนายท่านได้ค้นพบที่นี่แล้ว!

พอคิดถึงความน่ากลัวของพี่ใหญ่นายท่าน ราชันย์ถึงกับหลั่งเหงื่อเย็นชะโลมใบหน้า

ขณะที่กำลังล่าถอยด้วยความตกตะลึง หวังหลินแววตาเย็นวาบ ยืนขึ้นและ ก้าวออกไป ไล่ตามราชันย์พร้อมกับเสียงดังสนั่น

“ตอนนั้นเจ้าพยายามสังหารข้าด้วยหายนะแห่งชีวิตและความตาย วันนี้ข้าจะให้เจ้าโดนหายนะแบบนั้นเช่นกัน! ต้าเสิน เจ้ามาถึงแล้ว เจ้าอยากต่อสู้กับข้าหรือช่วยข้าสู้กับมัน!?” หวังหลินเอ่ยเสียงขึ้นมาพร้อมกับไล่ตาม

ขณะที่น้ำเสียงดังกึกก้อง เสียงหัวเราะหนึ่งดังโผล่ออกมา โลกเกิดการบิดเบือนด้านหลังราชันย์และมีร่างใหญ่ยักษ์ปรากฏ

ร่างท่อนบนเปลือยเปล่าและมีกลิ่นอายเก่าแก่ ทั้งยังมีกลิ่นอายโอหังอีกด้วย นี่คือ ต้าเสิน!

พอร่างกายปรากฏ แขนขวาสร้างผนึกและชกเข้าใส่ราชันย์ โลกใบนี้เกิดเสียงสั่นสะเทือนราวกับกำปั้นได้ดูดซับพลังทั้งหมดที่นี่มาด้วยและพุ่งเข้าใส่ร่างของราชันย์

ราชันย์พลันหันกลับมา สองมือสร้างผนึก แสงอาทิตย์ห่อหุ้มร่างกายดุจดั่งกลายเป็นแสงอาทิตย์เข้าปะทะกำปั้น

เสียงดังสนั่นกึกก้องขึ้นมา ราชันย์ส่งเสียงร้องคร่ำครวญและถอยไปหลายก้าว ร่างต้าเสินสั่นสะท้านเช่นกันและถอยไปพันฟุต เผยรอยยิ้มดุดัน

“น่าพอใจ! หวังหลิน อย่าใช้วิชาเหมือนเทพพวกนี้ เผ่าของเราต้องต่อสู้ด้วย ร่างอันแข็งแกร่ง ทำลายและต่อสู้กับพวกเทพ!” ขณะที่ต้าเสินเอ่ยออกมา ร่างกายส่งเสียงดังปะทุ ขยายร่างออกไปมากกว่าหมื่นฟุตแต่ไม่ได้หยุดแค่นั้นและยังขยายต่อไป ไม่นานนักร่างเทพโบราณขนาดหลายแสนฟุตก็ปรากฏขึ้นในชั้นสองของสุสานโบราณ!

หวังหลินหรี่ตาและเผยรอยยิ้ม ร่างกายส่งเสียงปริแตกออกมาและเป็นครั้งแรกที่เขาขยายร่างออกไปอย่างสมบูรณ์ หวังหลินขยายไปจนเท่ากับต้าเสินในทันที!

มองไกลๆ มีร่างยักษ์สองตนขนาดเท่าภูเขากำลังผนึกเส้นทางหนีของราชันย์

ขณะเดียวกัน หยุนยี่เฟิงกะพริบตา เขารู้ว่ามหาชั้นฟ้าซวนลั่วอยู่แถวนี้ดังนั้นจึงเคลื่อนไหวอย่างเด็ดขาด สองมือสร้างผนึกชี้ไปยังท้องฟ้า แสงสีม่วงกะพริบวาบก่อตัวเป็นลิงสีม่วงเผยสายตาดุดันและกระโจนเข้าใส่ราชันย์

‘หวังหลินไม่มีทางพลาดพลั้ง แผนของข้าไม่ควรผิดพลาด!’

ยังมีถังซานอยู่ด้วย นางกัดฟัน ลูกปัดสีทองบนข้อมือส่องแสง ประตูสีทองปรากฏขึ้นมาทับซ้อนกันและผสานกันเป็นหนึ่ง แสงสีทองที่เปล่งออกมาเปลี่ยนกลายเป็นมังกรทองพุ่งทะยานเข้าใส่ราชันย์

ทั้งสี่คนโจมตีพร้อมกัน พลังอำนาจแต่ละคนอัศจรรย์ยิ่งนัก!

หวังหลินและต้าเสินกำหมัดและชกลงไปดุจอุกกาบาตยักษ์สองก้อน

ราชันย์หน้าซีดเผือดและไม่มีจิตใจจะต่อสู้ เขาหวั่นไหวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในประทับสีทอง คาดเดาไปว่าพี่ชายของนายท่านกำลังซ่อนตัวอยู่แถวนี้!

ความคิดนี้ทำให้เขาตัวสั่นและไม่สามารถใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดได้ สิ่งเดียวในความคิดตอนนี้คือการหนี ขณะที่กำปั้นของหวังหลินและต้าเสินตกลงมา ราชันย์เสียงคำรามราวกับต้องการปลดปล่อยความหวาดกลัวทั้งหมดในร่าง เลื่อนมือออกไปราวกับจับดวงอาทิตย์สองดวงและปะทะใส่สองกำปั้น

เสียงดังสนั่นกึกก้องดังไปทั่วโลก แขนของต้าเสินสั่นสะท้านและถอยไปหลายก้าว หวังหลินตัวสั่นและถอยไปเช่นเดียวกัน

ขณะเดียวกันวิชาของหยุนยี่เฟิงที่สร้างลิงสีม่วงก็มาถึง มันกระโจนใส่ราชันย์ เปลี่ยนกลายเป็นควันสีม่วงและเข้าสู่ร่างกาย ร่างเงาลิงพลันปรากฏขึ้นกลางหน้าผากของราชันย์

ราชันย์ตัวสั่น การโจมตีของหวังหลินและต้าเสินได้ทำให้โลหิตเขาเดือดพล่านพอแล้ว จากนั้นวิชาของหยุนเย่เฟิงที่มาจากแผ่นดินเซียนดาราได้ทำให้เขารู้สึกเหมือนร่างกายกำลังฉีกขาด มังกรทองของต้าซานได้พุ่งกระแทกใส่ร่างราชันย์อีก

ราชันย์หันกลับมากระแทกมังกรทองด้วยแขนขวา เจ้ามังกรทองแตกสลายแต่ราชันย์กระอักโลหิตออกมาเป็นครั้งแรก สีหน้าท่าทางมืดมน ความหวาดกลัวรุนแรงขึ้น

พลังเทพโบราณของต้าเสินและหวังหลินเป็นสิ่งที่ราชันย์หวาดกลัว แต่ระดับ บ่มเพาะของทั้งสองฝั่งถือว่าห่างกันเกินไป แม้จะต่อกรยากแต่ก็ต้องจ่ายราคาอย่างมหาศาลเพื่อทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส!

สิ่งที่เขาหวาดกลัวมากที่สุดคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับประทับสีทอง เขารู้สึกว่ามีดวงตาคู่ที่ห้ากำลังจับจ้องอยู่

ความรู้สึกนี้รุนแรงมากและเกือบทำให้เข้าบ้าคลั่ง เขารู้สึกว่ากลิ่นอายของปรมาจารย์เต๋าความฝันกำลังใกล้เข้ามา ซึ่งหากมาถึงนับว่าอันตราย!

หลังจากกระอักโลหิต ดวงตาของราชันย์ถึงกับแดงก่ำ เขามองขึ้นไป มีระลอกคลื่นดังออกมาจากพื้นเนื่องจากพยายามหลบหนี แต่วินาทีนี้หวังหลินยื่นแขนขวาออกมาเปิดมิติเก็บของ ใบไม้โบราณหลายสิบใบพุ่งทะยานไป

แสงน่ากลัวกะพริบวาบ ใบไม้โบราณหลายสิบใบพุ่งเข้าหาราชันย์และผนึกเส้นทางหลบหนี!

พอราชันย์ถูกผนึกเอาไว้ หวังหลินเผยแววตาที่มีจิตสังหารและก้าวเดินเข้าหา ยกแขนขวาขึ้นมาใช้วิชาผ่าสวรรค์ซึ่งเป็นวิชาที่แข็งแกร่งที่สุด โลกเบื้องหน้าฉีกขาด

รอยแยกพุ่งเข้าใส่ราชันย์ในเสี้ยววินาที ราชันย์สร้างผนึกขึ้นมากระแทกฝ่ามือ เข้าหารอยแยก

ขณะเดียวกันร่างต้าเสินเคลื่อนออกไปและมีเงาทับซ้อนขึ้นมา กลิ่นอายโอหังรอบตัวเปลี่ยนไป ถูกแทนที่ด้วยความสงบนิ่งและมั่นคง

ราวกับเขาเป็นอีกคน ราวกับได้กลายเป็นตู่ซือ!

กล่าวให้ถูกก็คือคนที่ปรากฏขึ้นมานั้นคือตู่ซือ เขายกแขนขวายื่นออกมา ปรากฏหอกขนาดยักษ์ จากนั้นจับหอกไว้และแทงใส่ราชันย์

หยุนยี่เฟิงและถังซานโจมตีอีกครั้ง ทั้งหมดใช้พลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของตัวเอง

เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง หยุนยี่เฟิงกระอักโลหิตและกระเด็นไปบนพื้น ส่วนต้าซานเริ่มมีโลหิตไหลจากมุมปาก นางพยายามถอยกลับไปหมื่นฟุต ดูอ่อนแอยิ่ง

หอกของตู่ซือถูกราชันย์จับไว้ได้ ราชันย์ใช้ฝ่ามือขวากระแทกใส่ตู่ซือด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด

ตู่ซือร่างสั่นสะท้านและถอยกลับไปพันฟุต แต่ไม่บาดเจ็บ!

หลังจากผลักตู่ซือไป ราชันย์หันกลับมา นาทีนี้รอยแยกผ่าสวรรค์เข้ามาใกล้และอยู่ในระยะไม่เกินสิบฟุต เรือนผมยุ่งเหยิงและกัดปลายลิ้นพ่นแก่นโลหิตออกมาโดย ไม่ลังเล โลหิตเป็นสีทองและทะลุผ่านรอยแยกไปหาหวังหลิน

หากหวังหลินถูกโลหิตโจมตีใส่ เขาจะตกอยู่ในอันตราย!

ในช่วงวินาทีวิกฤติหวังหลินยังคงสงบนิ่ง เขาเอ่ยออกมาเพียงคำเดียว

“หยุด!”

หยุดสวรรค์ หยุดผืนแผ่นดิน หยุดกฎทั้งหมด!

โลหิตหยุดชั่วขณะเบื้องหน้าหวังหลินและเขาหลบเลี่ยงไปอย่างใจเย็น สะบัดแขนให้กระบี่โลหิตลอยออกมา แต่ยามนี้พลังสะท้อนระเบิดขึ้นในร่างกาย เขาพยายามข่มเอาไว้ด้วยใบหน้าซีดเผือด

หลังผ่านไปในเสี้ยววินาที วิชายับยั้งก็หยุดทำงาน โลหิตกระจายผ่านหวังหลินไปและร่อนลงบนพื้นพร้อมกับส่งเสียงซี่ๆ ส่วนหนึ่งบนพื้นเริ่มหดลง

กระบี่โลหิตกะพริบวาบ ราชันย์ส่งเสียงคร่ำครวญออกมา กระบี่โลหิตรวดเร็วมากและพุ่งเข้าใส่ราชันย์ในจังหวะที่เขาพ่นโลหิต มันแทงทะลุไหล่ขวาของราชันย์เข้าไป

โลหิตพรั่งพรู ราชันย์ดวงตาแดงก่ำ พลางยกแขนซ้ายและชี้ใส่ท้องฟ้า

“พวกเจ้ารนหาที่ตาย! ตกจันทราในบ่อน้ำ!”

วิชาเต๋าของราชันย์ คือการใช้พื้นเป็นบ่อเพื่อสะท้อนทุกอย่างในท้องฟ้า จากนั้นแยกวิญญาณออกมาผ่านการสะท้อนและเข้าไปสังหาร! หวังหลินพบเจอวิชานี้ อยู่หลายครั้ง แต่ละครั้งมันทำให้เขาตกตะลึงมหาศาล