บทที่ 1300 มิติมรณะ

หลังจากผ่านไปช่วงหนึ่ง ถึงปรากฏสิ่งปลูกสร้างผุพังราวภูเขาสูงตั้งตระหง่านแห่งหนึ่งด้านหน้าทุกคน หากมองเพียงแต่สิ่งปลูกสร้างที่ไม่เหลือสภาพเหล่านั้น ทุกคนก็สัมผัสได้ว่าตอนที่สิ่งปลูกสร้างนี้เพิ่งสร้างเสร็จต้องสูงใหญ่งดงามอย่างมาก

จากการนำของเทพโบราณเฮยจี๋ ทุกคนมาถึงปากถ้ำเล็กๆ แห่งหนึ่งก่อนจะมุดเข้าไป

ด้านในมีหินเหล็กชิ้นเล็กชิ้นน้อยรอบด้านและทางเดินเล็กแคบ แต่ไม่นานเท่าไหร่นัก กำแพงสีเทาแวววาวที่สมบูรณ์ก็ปรากฏขึ้นในครรลองสายตา

“ซากปรักหักพังแห่งนี้ถูกทำลายลงไป แต่ด้านล่างกลับยังคงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อยู่!”

นัยน์ตาของสตรีวงหน้างามฉายแววประหลาด

ส่วนจ้าวเฟิงเองก็สอดส่ายสายตาสำรวจอย่างละเอียดทุกตารางนิ้ว เขาพบว่าวัสดุที่สร้างกำแพงนี้แข็งแรงทนทานอย่างยิ่ง ฝ่ามือของเขาก็ไม่สามารถทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้ได้ หนำซ้ำกำแพงที่นี่ยังขัดขวางประสาทสัมผัสเทพไม่น้อยด้วย แต่สิ่งที่จ้าวเฟิงกำลังคิดก็คือที่นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เป็นใครกันแน่ จึงสามารถทำลายสิ่งปลูกสร้างที่แข็งแรงแหลกละเอียดจนเป็นสภาพเช่นนี้ได้

“ที่นี่น่าจะเป็นสิ่งปลูกสร้างของเผ่าความลับสวรรค์ เหตุใดจึงไม่เจอค่ายกลใดๆ?”

หลังจากเดินทางไปสักพักใหญ่ๆ จ้าวเฟิงจึงถามอย่างสงสัย

สตรีโฉมงามและหลินเฉิงอู่มีสีหน้าฉงน พวกเขาเองก็เคยได้ยินเรื่องของเมืองและมรดกเผ่าความลับสวรรค์มาไม่น้อย หากตัดพื้นที่ที่ถูกบุกเบิกแล้ว สถานที่ในจุดอื่นๆ จะมีค่ายกลป้องกันอย่างแน่นหนา คนนอกยากจะย่างกรายเข้าไป

“ข้าเองก็ชำนาญในค่ายกลกลไกบางส่วน เส้นทางที่พวกเราเดินในตอนนี้เป็นจุดที่ข้าเคยบุกเบิกมาก่อน!”

เทพโบราณเฮยจี๋เอ่ยเสียงเรียบ

หลินเฉิงอู่และสตรีโฉมงามต่างแอบตกใจ

ในซากปรักหักพังเผ่าความลับสวรรค์แห่งนี้ เทพโบราณเฮยจี๋ชำนาญในด้านค่ายกลกลไก ได้เปรียบยิ่งกว่าคนอื่นคนใด พวกเข้าจำเป็นต้องระวังเอาไว้

ทุกคนมาถึงด้านหน้าของประตูหินผลึกสีม่วงบานหนึ่งอย่างรวดเร็ว บนนั้นมีปราการค่ายกลสีม่วงอ่อนชั้นหนึ่ง ปิดผนึกทางเข้าเอาไว้

เมื่อทะลวงผ่านปราการดังกล่าวไป ทุกคนมองเห็นมิติกำแพงเหล็กสีเทาเงินอันกว้างใหญ่ได้อย่างชัดเจน ใจกลางมีม่านน้ำสีดำ ภายในหมุนวนด้วยสายน้ำสีเดียวกัน ขอบม่านน้ำมีผลึกสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดสีดำหลายชิ้นลอยขึ้นมาในบางครั้ง

ปราการค่ายกลขวางอยู่ตรงกลาง ทุกคนไม่สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายใดๆ ทั้งสิ้น ดังนั้นจึงไม่สามารถตัดสินได้เลยว่าบ่อน้ำสีดำคืออะไร แต่ผลึกเหลี่ยมสีดำคือผลึกเสวียนอ้าวอย่างไม่ต้องสงสัย

“ปราการแห่งนี้แฝงไปด้วยกลไกและค่ายกลความลับสวรรค์ ข้ารู้วิธีการทำลาย แต่ตอนนั้นข้าลงมือเพียงคนเดียวจึงยากจะสำเร็จได้ ตอนนี้มีพวกเจ้าอยู่ด้วย จะทำลายค่ายกลก็ไม่ยากเย็นเท่าไหร่นัก!”

ใบหน้าเย็นชาของเทพโบราณเฮยจี๋ยกยิ้มขึ้นน้อยๆ

“ทำอย่างไร?” สตรีโฉมงามถามขึ้นทันที

จากนั้นเทพโบราณเฮยจี๋จึงบอกวิธีที่เขาใช้กับคนอื่นๆ

ปราการของค่ายกลกลไกนี้พิเศษยิ่ง มีทั้งค่ายกลและกลไก ตอนนั้นเทพโบราณเฮยจี๋มีเพียงแค่คนเดียว ทำได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น จึงไม่สามารถทำลายได้

“จนถึงตอนนั้น หลังจากข้าทำลายกลไกแล้ว พวกเจ้าจงโจมตีจุดสำคัญทั้งสามของค่ายกล!”

หลังจากเทพโบราณเฮยจี๋พูดจบ ก็หยิบเอาจานหินสีดำออกมาแล้วเริ่มทำลายกลไก

สามคนที่เหลือรับผิดชอบจุดสำคัญของค่ายกล

วิ้ง เปรี๊ยะ! บนจานกลมสีดำมีอักษรขนาดเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนลอยออกมา ก่อนมุดเข้าไปในประตูหินผลึกสีม่วงบานใหญ่ ทันใดนั้น ลวดลายเลือนรางใกล้ๆ ประตูหินพลันเปล่งแสงระยิบระยับแสบตา ได้ยินเพียงเสียงดังโครมคราม ปราการค่ายกลด้านหน้าพวกเขาเหมือนพลังจะอ่อนลงไปไม่น้อย

ในตอนนี้เอง ทั้งสามคนรุกเข้าโจมตีพร้อมกัน

ตูม! ค่ายกลแหลกละเอียด กลิ่นอายแห่งความตายที่หนาแน่นลอยมาปะทะหน้า

อาศัยเพียงกลิ่นอายมรณะกลุ่มนี้ น่าจะสามารถสังหารผู้แข็งแกร่งเทพแท้จริงขั้นหนึ่งได้

“สายน้ำนั้นแฝงพลังเสวียนอ้าวมรณะเอาไว้ นั่นคือผลึกเสวียนอ้าวมรณะ!”

สตรีนางนั้นผิดหวังอยู่เล็กน้อย แต่ยังคงเดินเข้าไปภายในพร้อมทุกคน

ถึงแม้ผลึกเสวียนอ้าวมรณะจะไร้ประโยชน์สำหรับนางและหลินเฉิงอู่ แต่ผลึกเสวียนอ้าวพวกนี้อยู่ในระดับที่สูงส่งมาก อีกอย่างเสวียนอ้าวมรณะยังหายากยิ่ง มูลค่าผลึกสูงมาก สามารถแลกเปลี่ยนผลึกเสวียนอ้าวที่พวกเขาต้องการได้จำนวนมาก

ทุกคนเข้าไปภายใน แต่ฝีเท้าของจ้าวเฟิงและเทพโบราณเฮยจี๋เชื่องช้าลงไปเล็กน้อย

โครม! ฉับพลันนั้น สายน้ำมรณะในสระน้ำก็พุ่งทะลักออกมา กลิ่นอายความตายแข็งกล้ากลุ่มหนึ่งม้วนกระจายไปรอบบริเวณ

สตรีโฉมงามที่เข้าไปค่อนข้างใกล้โดนวารีสีดำไม่น้อยกระเด็นโดนร่าง หลายๆ ตำแหน่งมืดหม่นลงไปจนค่อยๆ สลาย ทำลายร่างและใบหน้างามของนางจนเละไป

หลินเฉิงอู่เห็นภาพดังกล่าวจึงอาศัยเสวียนอ้าวมิติที่ลึกล้ำสูงส่งหลบหลีกไป

“บัดซบ!” สตรีโฉมงามมีสีหน้าย่ำแย่ เสวียนอ้าวมรณะพิเศษอย่างยิ่ง ต่อให้ร่างนางมีกายวัฏสงสาร ก็ยากจะฟื้นฟูบางส่วนที่โดนเสวียนอ้าวมรณะกัดกร่อนในทันใด

“รนหาที่ตาย กล้าบุกรุกเข้ามาถึงที่นี่!”

เสียงคำรามกราดเกรี้ยวที่มีพลังแห่งความตายปั่นป่วนดังลั่น

แล้วจึงเห็นว่าในสระน้ำสีดำมีดวงตาสีดำขนาดใหญ่ลอยขึ้นมาช้าๆ ด้านบนมีจุดสีขาวอ่อนเต้นระเร่า ลักษณะของดวงตานี้ก็คือเนตรมรณะ หนำซ้ำยังคล้ายคลึงกับเนตรมรณะที่แท้จริงถึงแปดส่วน รอบๆ ดวงตาสีดำยังมีรยางค์สีดำหลายเส้นยืดยาวออกมาจากใต้สระน้ำ

“เทพอสูรขั้นเจ็ด ยังจะกล้าหยิ่งผยองถึงเพียงนี้!”

สตรีวงหน้างามโกรธเกรี้ยว โคจรดวงตาสองข้าง ควันสีเหลืองเข้มปรากฏขึ้น กายวัฏสงสารในระดับเทพโบราณเผยออกมา

“นี่มันเนตรมรณะที่มีสติปัญญา!” ดวงตาหลินเฉิงอู่ทอประกายคมกริบ

ตามที่ทุกคนรู้มา การถือกำเนิดของเทพอสูรจะเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมรอบบริเวณและสิ่งของที่พิเศษ

เทพอสูรในซากปรักหักพังแห่งนี้มีลักษณะดวงตาทั้งหมด เทพอสูรตรงหน้าก็นับเป็นเนตรมรณะได้แล้ว!

ทุกคนประหลาดใจอย่างอดไม่ได้ ในมิติแห่งนี้ซุกซ่อนความลับอะไรเกี่ยวกับแปดเนตรเทพเจ้าเอาไว้ ถึงได้ให้กำเนิดเทพอสูรดวงตามากมายขนาดนี้

“ลงมือพร้อมกัน โจมตีจากไกลๆ ไม่ต้องไปเข้าใกล้มัน!”

เทพโบราณเฮยจี๋ตะโกนเสียงกร้าว

ทุกคนย่อมเข้าใจในความหมายของเทพโบราณเฮยจี๋ สายน้ำสีดำในสระแฝงด้วยพลังเสวียนอ้าวมรณะ ต่อให้เป็นเทพโบราณโดนตัวก็ได้รับผลกระทบอย่างมาก

“คมดาบอากาศ!” ดวงตาหลินเฉิงอู่ทอแสงสีเงินเป็นประกาย ความว่างเปล่ารอบด้านค่อยๆ ก่อรูปขึ้นเป็นคมดาบขาววาววับนับไม่ถ้วน

เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ!

ทันใดนั้น คมดาบผลึกสีฟาดฟันลงบนร่างเทพอสูรเนตรมรณะ

“ระลอกแสงทมิฬ!”

“เพลิงอัสนีวายุเนตรเทพเจ้า!”

เทพโบราณเฮยจี๋และจ้าวเฟิงใช้วิชาดวงตารุกโจมตีศัตรูพร้อมกัน

อีกฟากหนึ่ง กายวัฏสงสารที่สตรีวงหน้างามเรียกออกมากำกระบี่ยาวสีทอง ฟาดจนเกิดแสงสะเทือนฟ้าที่ใหญ่ยักษ์หลายสาย

ผลัวะ! ในตอนเดียวกับที่โดนคนทั้งสี่โจมตี ระหว่างนั้นยังโดนโจมตีทั้งวิญญาณและกายเนื้อ เทพอสูรเนตรมรณะพลันร้องโหยหวน ร่างก็อ่อนแสงลงไปหลายส่วน

“ให้อภัยไม่ได้!” เทพอสูรเนตรมรณะโกรธเกรี้ยวอย่างมาก กลิ่นอายมรณะก็พุ่งทะลวงออกไปรอบทิศ

นอกหนือจากเทพโบราณเฮยจี๋ ทุกคนรีบโคจรพลังเทพเข้ามาป้องกันอย่างรวดเร็ว

โครม! พลังของเทพอสูรเนตรมรณะเพิ่มขึ้นสูง เหมือนว่าอาการบาดเจ็บเมื่อครู่หายไปทันที

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เนตรมรณะดวงใหญ่ก็สาดซัดเส้นสีดำออกมานับพันเส้นสาย

เปรี๊ยะ ฟุ่บ ฟุ่บ! เส้นเล็กละเอียดสีดำพวกนั้นพุ่งออกไปยังกำแพงเหล็กรอบบริเวณ ทิ้งรอยเว้าสีเทาไว้หลายรอย

พรึ่บ พรึ่บ! หลินเฉิงอู่และจ้าวเฟิงวูบไหวกายไปมาในที่นั้น หลบหลีกทั้งหมดได้สบายๆ

“เจ้าเองก็มีประกายมิติ?”

หลินเฉิงอู่มีสีหน้าตื่นตะลึง

อีกฟากหนึ่ง สตรีวงหน้างามก็เรียกกายวัฏสงสารหลายร่างมาปกป้องนางเอาไว้

ส่วนเทพโบราณเฮยจี๋ที่เป็นทายาทเนตรเทพเจ้า คือคนเดียวที่จะสามารถต้านทานการโจมตีจากความตายอย่างซึ่งหน้า

“ทุกคนน่าจะเห็นแล้วกระมัง เทพอสูรตนนี้อยู่ในสระน้ำนั่น จะสามารถดูดซึมพลังของ ‘วารีมรณะ’ ได้ นอกเสียจากว่าพวกเราจะสังหารมันเสียลงไป มิฉะนั้นมันจะฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว”

เทพโบราณเฮยจี๋เอ่ยอย่างร้อนใจ

ทุกคนผงศีรษะน้อยๆ จุดนี้พวกเขารู้กันตั้งนานแล้ว แต่พวกเขาเองก็ไม่มีวิธีการใด จนแตะสระน้ำนั่นก็ไม่ได้เลย

หนำซ้ำมูลค่าของหนองน้ำแห่งนี้เทียบเท่ากับผลึกเสวียนอ้าวมรณะภายในนั้น เป็นถึงสมบัติล้ำค่าชั้นยอดของผู้ฝึกเสวียนอ้าวมรณะ จึงไม่อยากจะปล่อยทรัพยากรพวกนี้ไป อีกทั้งด้านหลังมิติโลหะยังมีทางเดินสายหนึ่ง เพียงแต่ว่าภายในมีค่ายกลกลไกกระจายตัวอยู่ หากพวกเขาคิดจะผ่านทางไปจำต้องระแวดระวัง ถ้าหากมีเทพอสูรตัวนี้คอยขัดขวางเอาไว้ ไม่แน่ว่าอาจจะตายอยู่ภายในกลไกนั้น

“ข้ามีอีกวิธีหนึ่ง ข้าเอาของเหลวมรณะสีดำเหล่านี้ย้ายไปที่อื่นได้!”

เทพโบราณเฮยจี๋พลันหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม

“เป็นไปไม่ได้!” หลินเฉิงอู่เอ่ยทันใด

เมื่อครู่เขาทดลองใช้พลังของเสวียนอ้าวมิติ ระลอกน้ำมรณะในสระก็เคลื่อนย้ายไป

แต่เมื่อพลังเสวียนอ้าวมิติของเขาดำดิ่งเข้าไปภายในก็ถูกเสวียนอ้าวมรณะทำลาย จนทำให้พลังไม่เสถียรนัก จึงเคลื่อนย้ายไม่เป็นผลสำเร็จ

“หรือพวกเจ้าลืมไปแล้วว่าทายาทแปดเนตรเทพเจ้าต่างก็มีมิติดั้งเดิมแห่งหนึ่ง ส่วนมิติดั้งเดิมของเนตรมรณะข้าก็คือมิติมรณะ โดยพื้นฐานมันเองก็แฝงด้วยพลังดั้งเดิมมรณะบางส่วนด้วย…” เทพโบราณเฮยจี๋อธิบาย

เมื่อทุกคนฟังแล้วก็เข้าใจในทันทีว่าวิธีนี้ใช้ได้จริงๆ แต่สตรีวงหน้างามและหลินเฉิงอู่กลับไม่พูดไม่จา

ทั้งสี่คนในที่นั้น มีแค่มิติมรณะของเทพโบราณเฮยจี๋ที่สามารถเก็บกักสายน้ำดำมรณะนั้นได้ แต่ทรัพยากรฝึกฝนที่ล้ำค่าเช่นนี้ หากจะปล่อยให้เอาไปตามอำเภอใจ พวกเขาย่อมรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว

“พวกเจ้ายื้อมันเอาไว้ชั่วคราว ให้ข้าย้าย ‘วารีมรณะ’ ในสระนี้เข้าไปในมิติมรณะแล้วกัน!” เทพโบราณเฮยจี๋หัวเราะเสียงเหี้ยม

จากนั้นจึงโคจรเนตรมรณะจนเกิดเป็นแรงดูดมหาศาล แล้วดูดซึมสายน้ำสีดำเข้าไป

อีกฟากหนึ่ง สตรีโฉมสะคราญและหลินเฉิงอู่ไม่พูดไม่จา แสดงเห็นว่าเห็นด้วยอย่างเห็นได้ชัด

“ช้าก่อน!” ในตอนนี้เอง จู่ๆ จ้าวเฟิงก็เปิดปากเอ่ย

“ทำไมรึ? ไม่ใช่ว่าเจ้าเห็นด้วยกับวิธีของข้าหรือ? ข้าคิดเผื่อทุกคนแล้ว หนำซ้ำพวกเจ้าก็เอา ‘วารีมรณะ’ ไปไม่ได้!”

เทพโบราณเฮยจี๋หัวเราะเยาะ

“ข้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง!” จ้าวเฟิงเอ่ยพลางยิ้ม

“เช่นนั้นเจ้ายัง…” เทพโบราณเฮยจี๋โกรธเกรี้ยวเล็กน้อย

เจ้าเด็กนี่เห็นด้วยแล้วยังเรียกให้หยุด นี่มันหมายความว่าอะไร?

แต่เขายังไม่ทันได้เอ่ยจบ เงาร่างหนาวเหน็บสีดำก็ปรากฏขึ้นข้างกายจ้าวเฟิง ดวงตาซ้ายของร่างนั้นเป็นเนตรมรณะข้างหนึ่งด้วย

“จ้าวเฟิง เจ้าเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นหรือ?” เทพโบราณเฮยจี๋ชะงักไปครู่หนึ่งถึงค่อยเอ่ยเสียงดัง

หลินเฉิงอู่และสตรีวงหน้างามจ้องจ้าวเฟิงด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนก

“เหอะ พวกข้าลงลายนามสัญญาแล้ว ถ้าหากข้าแพร่งพรายแก่คนอื่น ข้าจะยังอยู่ที่นี่อย่างปลอดภัยได้อย่างไร?”

จ้าวเฟิงมีสีหน้าดูแคลน

คนอื่นที่เหลือผงกศีรษะ เป็นเช่นนี้จริงๆ ถ้าอย่างนั้นเหตุใด…

“เขาก็คือร่างแยกของข้า!” จ้าวเฟิงคลายข้อสงสัยของทุกคน

“ร่างแยกก็มีเนตรมรณะหรือ? ดูแล้วเคล็ดวิชาท่าร่างของเจ้ายังพิเศษมากด้วย!”

แววตาโฉมงามทอประกาย นางสนใจในเคล็ดวิชาร่างแยกของจ้าวเฟิงมาก

วิ้ง! และในตอนนี้เอง จ้าววั่นเลียนแบบเทพโบราณเฮยจี๋ ใช้เนตรมรณะดูดซึมสายน้ำสีดำไป

‘ฮ่าๆ ก็แค่เทพแท้จริงขั้นห้า มิติดั้งเดิมเกรงว่าจะไม่สามารถโอบอุ้มหนองน้ำแห่งความตายระดับนี้ได้ ไม่กลัวว่ามิติมรณะจะถูกทำลายลงไปหรือ?’

เทพโบราณเฮยจี๋หัวเราะเสียงเย็นในใจ