ตอนที่ 1396 : มาถึงที่

ด้านนอกหน่วยงูหลามแม่น้ำ มีนักรบสองคนคุยกันอยู่ที่ข้างบึง พวกเขาเหมือนจะสบายใจ คนหนึ่งมี 3 หน้า 8 แขน ส่วนอีกคนมีหน้าเดียวสองแขน

ฮ่ง!

ลำแสงสีเขียวได้ผ่านท้องฟ้าไป มันมีสีทองซ่อนอยู่ในแสงสีเขียวนั้น มันส่องแสงราวกับสายรุ้งในท้องฟ้า

“มันคือ ผู้สั่งการราชินีหงส์”

นักรบสองคนมองหน้ากัน ทั้งสองคนต่างก็ดูพอใจตอนที่พูดคุยกัน

“เชิงมู่ ทำได้ ราชินีหงส์มายังหน่วยงูหลามแม่น้ำแล้ว”

“บอกบรรพบุรุษเลย”

****

ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงในทะเลจักรวาล

บรรพบุรุษจันทราม่วง ได้มองลงไปและสั่งการ “รอก่อน เมื่อ หลัวเฟิง ตายก็บอกข้าทันที”

“ได้” เจ้าแห่งจักรวาล ทั้งสองได้ตอบกลับ

บรรพบุรุษจันทราม่วง ยิ้มออกมาและคิด เทพแท้จริงมิติที่เป็นผู้นำของหน่วยพิเศษได้โดยเฉพาะเทพแท้จริงมิติที่มีความสามารถในการสร้างหน่วยพิเศษใหม่ขึ้นมานั้นต่างก็โดดเด่น มันนานแล้วตั้งแต่ที่ ราชินีหงส์ ได้สร้างหน่วยพิเศษของเธอขึ้นมา และการสืบทอดที่ล้ำค่าทั้งหมดในหน่วยก็มีให้กับเธอ ในหมู่เทพแท้จริงมิติแล้วแน่นอนว่าเธอเป็นพวกระดับสูง นอกจากนี้แล้วเธอยังเป็นที่รู้จักว่าเก่งในเรื่องภาพลวงตา ด้วยพลังของเธอแล้วแม้แต่ข้าก็เทียบเธอไม่ได้

เทพแท้จริงมิติที่เก่งเรื่องภาพลวงตาต้องมีพลังจิตที่อยู่ระดับเทพแท้จริงนิรันดร์ บางทีอาจจะเหนือกว่า ไม่ว่า เจ้าแห่งกฏ จะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่เขาก็จะตกภายใต้ภาพลวงตา หลัวเฟิง นั้นมาจากโลกภายนอกจริงๆ มันจึงง่ายที่จะตัดสินตัวตนที่แท้จริงของเขา เมื่อเรื่องนี้เปิดเผยออกไป วิญญาณของเขาก็จะถูกกำจัดซึ่งหมายความว่าเขาจะตายอย่างสิ้นซาก หลัวเฟิง ถ้าเจ้าแข็งแกร่งน้อยกว่านี้หรือเจ้าเป็นเทพแท้จริง ข้าคงไม่สน โชคร้ายที่เจ้ามีการสืบทอดจากสายน้ำวูดูวง ซึ่งเป็นภัยต่อข้าอย่างมาก เจ้าคงได้แต่โทษตัวเองในเรื่องนี้

บรรพบุรุษจันทราม่วง ยิ้ม พวกเจ้าแห่งจักรวาล รู้ว่าบรรพบุรุษพอใจเพราะรู้ว่า หลัวเฟิงกำลังจะตาย

****

ในโลกแห่งจิน แสงสีรุ้งนั้นแทบทำให้หยุดหายใจ มันคือเครื่องหมายของ ราชินีหงส์

“นั่น ผู้สั่งการราชินีหงส์”

นอกวังของ เจ้าแห่งกฏ และเทพแท้จริง ยามเทพแท้จริงสองคนและ เจ้าแห่งกฏ 4 คนทำการลาดตระเวนอยู่ พวกเขารู้จักแสงนั้นได้ทันที ยังไงซะผู้สั่งการในหน่วยพิเศษก็มีชีวิตอยู่มานานในโลกแห่งจิน ผู้สั่งการนั้นไม่ได้กลัวใครนอกจากนายพล ดังนั้นท่าทีของพวกเขาจึงเปลี่ยนไป บางคนทำตัวธรรมดาเหมือกนับนักรบทั่วไป บางคนดูดุดัน บางคนป่าเถื่อน และบางคนชอบที่จะได้รับความสนใจ เทพแท้จริงที่อยู่ในหน่วยพิเศษมานานต่างก็รู้ท่าทีของผู้สั่งการของตน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าจะไปยุ่งกับพวกนั้น ยังไงซะผู้สั่งการก็มีฐานะที่สูงกว่ามาก พวกนั้นสามารถฆ่าเทพแท้จริงทิ้งได้ตามต้องการ

ฮ่ง!

สายรุ้งมาถึงที่ มันคือ ผู้สั่งการราชินีหงส์ เธอมีใบหน้าที่หน้าตะลึงและหางที่งดงาม

ยามเทพแท้จริงสองคนได้ทักทายเธอ

“ผู้สั่งการ”

“ปลุกไฟวู!” ราชินีหงส์ เงยหน้าขึ้นมามองไปที่ยามและหยุดสนใจ ยังไงซะเธอก็มักจะรังแกนักรบที่ทำงานให้กับเธอ เธอมักจะลงโทษพวกเขาตามกฎกองทัพหากพวกนั้นก้าวข้ามเส้นของเธอ

“ทำไมเจ้าถึงได้มาอยู่ที่นี่ ราชินีหงส์?” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา

ราชินีหงส์ ได้ยินเสียงนั้น จากนั้นเธอก็ก้าวไปยังวังที่อยู่ใกล้เธอ เธอทักก่อนซึ่งหมายถึงการให้ความเคารพ แม้ว่าเธอจะมองข้าม เจ้าแห่งกฏ และเทพแท้จริงได้แต่เธอก็ต้องปฏิบัติต่อเทพแท้จริงมิติคนอื่นในหน่วยพิเศษด้วยความเคารพนอกซะจากว่าเป็นเพื่อนกัน

“ราชินีหงส์” ร่างใส่เกราะไฟพูดขึ้น ตาทั้งหกนั้นมีไฟลุกไหม้และตาของเขาก็ดูคล้ายกับแมงป่อง “เจ้ามาที่นี่เพียงแค่สองครั้งตั้งแต่ที่ข้าได้เป็นผู้สั่งการ ครั้งแรกคือมายินดีกับข้าและครั้งที่สองก็ตอนที่เจ้าลงโทษนักรบของข้า ทำไมเจ้าถึงได้มาที่นี่อีก? นักรบของข้าข้ามเส้นเจ้าอีกรึไง เจ้าจึงอยากจะมาลงโทษเขา? มันก็แค่นักรบ ถ้าเจ้าหวังจะลงโทษเขา เจ้าไม่ต้องมาที่นี่ด้วยตัวเองหรอก”

“ไม่ใช่เรื่องนั้น” ราชินีหงส์ พูดขึ้น

“โอ้?” ปลุกไฟวู พูดขึ้น “แล้วเจ้าหมายถึงเรื่องอะไรกัน?”

พวกเขาต่างก็มีตำแหน่งที่สูง แม้แต่เทพแท้จริงมิติเจ้านายของทะเลเหนือแท้จริงและบึงเก้าหมอกก็ต้องเคารพพวกเขา ยังไงซะนี่ก็เป็นกองทัพและพวกเขาก็เป็นผู้สั่งการ ในหน่วยพิเศษ ไม่มีเทพแท้จริงทั่วไปที่มาถึงตำแหน่งนี้ได้ พวกเขาท่องไปในโลกแห่งจินโดยไม่เกรงกลัว มันจึงแทบไม่มีเรื่องใหญ่สำหรับพวกเขา

“ฟังข้า นักรบของข้า เชิงมู่ มาหาข้าและ…” ราชินีหงส์ อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นซึ่งทำให้ ปลุกไฟวู ขบคิด

“คนจากภายนอก?” ปลุกไฟวู ช็อก “มีคนเข้ามาที่เมื่อนานมาแล้วแต่ข้ายังไม่ทันเกิดและไม่มีใครเขามาที่นี่อีกตั้งแต่นั้นมา เป็นไปได้รึ? เจ้ามั่นใจรึ?”

“ตอนแรกข้าก็คิดว่ามันตลก” ราชินีหงส์ ถอนหายใจ “แต่นักรบคนนั้นได้ฆ่าตัวตายเพื่อพิสูจน์ว่าเขาพูดจริง เขากังวลเรื่องโลกแห่งจินจนเขายอมตาย แม้ว่าข้าจะไม่มั่นใจแต่ข้าก็คิดว่ามันจำเป็นที่จะตรวจสอบ”

ปลุกไฟวู พยักหน้า มันเป็นเรื่องจริงจังมาก ถ้านักรบฆ่าตัวตายเพราะมัน พวกเขาจะมองข้ามได้ยังไง?

“ข้ามี นักรบ ทางช้างเผือก ใต้สังกัด” ปลุกไฟวู พยักหน้าและหลับตาลง “ข้าจะตรวจสอบว่าเขาอยู่ไหน ตามข้ามา”

ปลุกไฟวู ออกไปโดยมี ราชินีหงส์ ตามไปติดๆ

****

มันมีเกาะในหน่วยงูหลามแม่น้ำ และแต่ละเกาะก็จะอนุญาตได้แต่เจ้าของ ปลุกไฟวู เป็นผู้สั่งการของหน่วยงูหลามแม่น้ำ ดังนั้นเขาจึงตรวจสอบได้ว่านักรบอยู่ในเกาะไหน เขาพบเกาะที่ หลัวเฟิง เลือกได้อย่างรวดเร็ว

บนเกาะนั้น หลัวเฟิง นั่งอยู่บนหลังคาบ้านหินและมันก็มีไวน์องุ่นอยู่ข้างกายเขา เขาเหมือนจะผ่อนคลายกับการดื่มมัน แม้ว่าเขาจะดูผ่อนคลายแต่ความคิดของเขาก็เพ่งไปที่ร่างโมชาน ร่างโมชานตอนนี้กำลังศึกษาปีกซื่อหวู๋อยู่ ย้อนกลับไปตอนที่ หลัวเฟิง ได้สู้กับชายผ้าคลุมขาวระหว่างที่รับหน้าที่ในหอคอยวูฉี หลัวเฟิง ได้สร้างเทคนิคดาบขั้น 7 ขึ้นมา ‘เส้นทางเก้าวัน’ หลัวเฟิงคิดว่าเขาสามารถเข้าใจระดับ 3 ของปีกซื่อหวู๋ทั้งหมดได้แล้ว

ระดับแรกคือเวลาและมิติในความปั่นป่วน

ระดับสองคือดินแดนทองคำ

ระดับ 3 ล่ะ?

หลัวเฟิง คิด

เทพวูฉีต่างจากปีกซื่อหวู๋ ปีกซื่อหวู๋นั้นเป็นตัวช่วย!

มันไม่ได้ทำการโจมตีโดยตรง นอกจากนี้เทพวูฉีและปีกซื่อหวู๋ก็สามารถใช้พร้อมกันได้ตราบใดที่เขาสวมปีก!

ตอนที่ใส่เทพวูฉี เขาแค่ต้องใส่ปีกก็แค่นั้น!

เทพวูฉีกับเทพกรงเล็บทองนั้นคือเกราะ ใครที่ใส่เทพวูฉีและเทพกรงเล็บทองไม่อาจจะใส่เกราะเทพแท้จริงได้ แต่ปีกซื่อหวู๋กับสมบัติเครื่องจักรนั้นทำงานร่วมกันได้ หลัวเฟิง เคยใส่เกราะพลังและปีกซื่อหวู๋พร้อมกันได้

“หือ?” – ตอนที่ หลัวเฟิง ศึกษาปีกซื่อหวู๋อยู่ ด้วยแรงของโลกที่ได้มาจากราชาก็ทำให้เขารู้สึกได้ถึงคลื่นอันแข็งแกร่งสองอันที่มุ่งหน้ามาจากฟ้า

หลัวเฟิง เงยหน้าขึ้นมอง

ฮ่ง! ฮ่ง!

สองคนปรากฏตัวขึ้นมาในท้องฟ้า คนหนึ่งดูสง่าและสดใส อีกคนดูชั่วร้ายและดุดัน

หลัวเฟิง เงยหน้าขึ้นมองและพบกับตาสองคู่ คู่หนึ่งดูสูงส่ง, แข็งแกร่งและท้าทาย อีกคู่สีเขียวดูยั่วยวนแสดงความอคติ

ฮ่ง! ล่ง!

พลังหนึ่งได้แผ่ออกมา พื้นที่นั้นถูกปิดไว้และมิติรอบๆ เกาะก็โดนปิดล้อม

หลัวเฟิง คิ้วขมวดและคิด แค่คิดก็สร้างมิติได้งั้นรึ?

สองคนนี้คือเทพแท้จริงมิติงั้นรึ?

เทพแท้จริงมิติสองคนได้โผล่มาในหน่วย พวกเขาอาจจะเป็นผู้สั่งการ พวกเขามาจากหน่วยทั่วไปหรือหน่วยพิเศษ?

นักรบทุกคนต่างก็ใส่เครื่องแบบ ดังนั้นมันจึงง่ายที่จะบอกว่ามาจากหน่วยไหน แต่ผู้สั่งการนั้นมีฐานะที่สูงกว่ามาก ดังนั้นพวกเขาจึงใส่อะไรก็ได้ตามใจ ก่อนหน้านี้ หลัวเฟิง ไม่มีสิทธิ์จะพบกับผู้สั่งการหน่วยงูหลามแม่น้ำ

ฮ่ง! ล่ง!

พลังนั้นได้บีบอัด หลัวเฟิง โชคดีที่เขามีพลังจิตที่แข็งแกร่ง ไม่งั้นแล้วเขาคงต้องคุกเข่าลงไปแล้ว

ผู้สั่งการสองคนนี้ต้องการอะไร?

หลัวเฟิง สงสัย

เขามีฐานะที่ต่างจากเดิมแล้ว เขาจึงมีความคิดต่างไปจากเดิมด้วย ถ้านักรบจากหน่วยพิเศษคนอื่นมาเห็นผู้สั่งการทั้งสองเข้า พวกเขาคงไม่กล้าที่จะหายใจดังๆ ด้วยซ้ำ ยังไงซะผู้สั่งการก็ฆ่านักรบได้ตามต้องการ

ฮ่ง! ฮ่ง!

ทั้งสองคนลงมาที่เกาะและมองมาที่ หลัวเฟิง เขากระโดดลงจากบ้านหินทันที

“ฮึ่ม!” ราชินีหงส์ พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ปลุกไฟวู ดูนักรบของเจ้าสิ เจ้าแห่งกฏไม่แสดงความเคารพต่อผู้สั่งการทั้งสอง”

ราชินีหงส์ ไม่พอใจกับท่าทีของ หลัวเฟิง ปกติแล้วนักรบจะทักทายพวกเขาด้วยความเคารพแต่ หลัวเฟิง นั้นเป็นตัวตนที่มีฐานะสูงในโลกแห่งจินแล้ว แม้แต่นายพลทั้งสี่ก็ถือว่าเขาเป็นศูนย์กลางจักรวาล นอกจากราชาแล้ว เขานี่แหละมีสิทธิ์สูงสุด ด้วยสิทธิ์ที่สูงแบบนี้ หลัวเฟิง คงไม่ทักทายพวกผู้สั่งการด้วยความเคารพ

“นักรบคนนี้ช่างบังอาจ” ปลุกไฟวู เองก็รู้สึกหงุดหงิดและเขาก็ได้ตะโกนออกมา “ทางช้างเผือก เราเป็นผู้สั่งการ! เจ้าลืมไปแล้วรึว่าควรทำยังไง?”

เสียงของเขาดังก้องขึ้นมาในหู หลัวเฟิง