ตอนที่ 651 สับสนคิดไม่ตก
สาวใช้ตกใจอึ้งไป นางอยู่ต่อได้แล้ว นี่ช่างเป็นเรื่องโชคดีเพียงใดกัน นางกะพริบตาปริบๆ มองลู่เจียวกล่าวว่า “ฮูหยิน บ่าวอยู่ต่อได้แล้วหรือ”
ลู่เจียวพยักหน้า “ได้แล้ว”
สาวใช้เบิกบานใจ ยิ้มกว้างกล่าวว่า “บ่าวก็รู้ คนหน้าตาดีส่วนใหญ่จิตใจงดงาม”
ลู่เจียวกระตุกมุมปากยิ้มเล็กน้อย มองหันถงกล่าวว่า “เอาละ พวกนางสามคนอยู่ ที่เหลือสามคนเจ้าพากลับไปได้”
อีกสามคนต่างร่ำร้องอยากจะอยู่ พวกนางคิดเลียนแบบ น่าเสียดายหันถงหยิบสัญญาขายตัวสามคนส่งให้ลู่เจียวแล้ว “นี่คือสัญญาขายตัวของพวกนาง พี่สะใภ้รับไว้ด้วย”
“อืม”
ลู่เจียวกล่าวจบมองไปยังหร่วนจู๋กล่าวว่า “นำติงเซียงกับ?”
นางหยุดงยหน้ามองไปยังสองสาวที่เพิ่งจะรับไว้ “พวกเจ้าชื่ออันใด”
สาวใช้ที่ถูกทางการลงโทษมาก่อนรีบคุกเข่ากล่าวว่า “ขอฮูหยินตั้งชื่อ”
ลู่เจียวคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พยักหน้า “ก็ได้ วันหน้าเจ้าชื่อซานฉา อีกคนชื่อตู้เจวียน”
ซานฉากับตู้เจวียนดีใจ “ขอบคุณฮูหยินเซี่ยที่ตั้งชื่อให้”
ลู่เจียวไม่ได้สนใจพวกนางสองคน ส่งสายตาบอกให้หร่วนจู๋พาพวกนางสามคนไปเรือนด้านหลังมอบให้ยายเฒ่าชิวกับเฝิงจือ “บอกยายเฒ่าชิวกับเฝิงจือ พวกนางสามคนเป็นบ่าวระดับสองชั่วคราว”
“เจ้าค่ะ ฮูหยิน”
หร่วนจู๋หันหลังพาสามคนไปเรือนด้านหลัง ในห้องโถง ลู่เจียวมองไปยังหันถงกล่าวว่า “เมื่อวานข้าเอ่ยกับเฝิงจือเรื่องนี้แล้ว เฝิงจือเห็นด้วย แต่รอให้นางช่วยข้าอบรมสามนี้ก่อน ค่อยคุยเรื่องแต่งงาน”
หันถงได้ฟังคำพูดลู่เจียว ก็ดีใจมาก รีบเอ่ยขอบคุณ “ขอบคุณพี่สะใภ้ ขอบคุณ”
เขากล่าวจบก็พาสาวใช้อีกสามคนออกจากตระกูลเซี่ยด้วยความดีใจ
ลู่เจียวเห็นเขาดีใจ ในใจนางเองก็ดีใจมาก ความจริงหันถงแต่งกับเฝิงจือเป็นเรื่องดีมาก วันหน้าพวกเขาสองตระกูลไปมาหาสู่กันก็สะดวก
ลู่เจียวลุกขึ้นเตรียมกลับเรือนด้านหลังไปปรุงยาต่อ เพียงแต่นางเพิ่งจะลุกขึ้น นอกประตูห้องโถงกลาง พ่อบ้านเซียวก็รีบเข้ามารายงานว่า “ฮูหยิน คุณหนูเจ็ดตระกูลเถียนมาขอรับ”
ได้ยินว่าเถียนฮวนมา ลู่เจียวก็ดีใจมาก กล่าวตามตรงนางทะลุมิติมา มีเพียงหลี่อวี้เหยากับเถียนฮวนที่นับว่าเป็นสหายนาง นิสัยสองคนนี้เข้ากับนางได้
“เชิญนางเข้ามา”
ลู่เจียวกล่าวจบก็ไม่ได้กลับเข้าห้อง แต่ยืนรออยู่ที่ขั้นบันได
รอจนพ่อบ้านเซียวเชิญเถียนฮวนเข้ามา นางจึงได้เดินลงจากบันไดมารับเถียนฮวน
“ฮวนฮวนเจ้ามีเวลามาได้อย่างไร”
เถียนฮวนยิ้มยื่นมือไปโอบไหล่ลู่เจียว “ก็ไม่ใช่เพราะคิดถึงเจ้าหรือ”
เถียนฮวนไม่ได้เปลี่ยนท่าทีต่อลู่เจียวเพราะสถานะของอีกฝ่าย นางไม่คิดมากเรื่องสถานะ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม
“ข้าได้ยินว่าเจ้าจะหมั้นหมายแล้ว จัดงานหมั้นแล้วหรือยัง”
พูดถึงเรื่องนี้เถียนฮวนก็ถอนหายใจ “ยัง พังพาบไปแล้ว”
“อยู่ดีๆ พังพาบได้อย่างไร อีกอย่างก่อนหน้านี้เจ้ายังบอกว่าไม่แต่ง เหตุใดอยู่ๆ จึงจะหมั้นหมายแล้ว”
ลู่เจียวแปลกใจมาก เถียนฮวนถอนหายใจกล่าวว่า “ข้าเองก็ไม่ได้อยากแต่ง แต่ทนเพื่อนบ้านรอบข้างไม่ไหว เอาแต่บอกว่าพวกนางจะยากจะเอ่ยปากเรื่องงานแต่งน้องชายข้า เพราะข้าเองก็ยังไม่แต่ง ข้าคิดๆ ดูแล้วว่าหาคนแต่งก็แล้วกัน”
“พอดีมีคนแนะนำคนที่เหมือนกับตระกูลเราให้ข้า เป็นพ่อค้าอำเภอชิงเหอ ที่สำคัญก็คือคนผู้นั้นรักษาเนื้อรักษาตัวตนเองดีมาตลอด ข้างกายไร้สตรี ข้าครุ่นคิดแล้วก็ว่าได้ จึงได้เห็นด้วย เดิมตอนนี้ก็ควรหมั้นหมายแล้ว ปรากฏกลับเกิดเหตุไม่คาดฝัน”
ลู่เจียวมองไปยังเถียนฮวนอย่างเป็นห่วงทันที “เกิดเหตุไม่คาดฝันอันใด”
“คนผู้นั้นไม่ชอบผู้หญิง ชอบผู้ชาย ข้างกายมีบ่าวชายถึงสองคนถึงขั้นมีสัมพันธ์กับบ่าว”
ตอนนี้เถียนฮวนคิดแล้วก็ขยะแขยง ผู้ชายกับผู้ชายมันช่างน่าขนลุกจริง
นางเดิมยังแปลกใจ ชายผู้นั้นหน้าตาไม่ธรรมดา ตระกูลก็มีเงินทอง เหตุใดไม่แต่งภรรยา ปรากฏสาเหตุอยู่ตรงนี้
“เจ้ารู้หรือไม่ว่า ข้ารู้เรื่องนี้ก็โมโหแล่นไปจัดการคนผู้นี้มายกหนึ่ง ทั้งลงมือทั้งด่าทอ เจ้าชอบผู้ชายแล้วเจ้ามาหมั้นกับข้าทำไมกัน ข้าเกือบจะต้องหมั้นหมายกับคนน่าสำรอกผู้นี้แล้ว”
เถียนฮวนยิ่งพูดยิ่งโมโห ลู่เจียวถามว่า “เจ้าค้นพบเรื่องนี้ได้อย่างไร”
น้ำเสียงโมโหเถียนฮวนสะดุดกึก เป็นนานจึงได้ถอนหายใจกล่าวว่า “นี่ก็เป็นเรื่องชวนปวดหัวอีกเรื่อง เรื่องนี้จ้าวหลิงเฟิงหอยาเป่าเหอเป็นคนค้นพบ เขาให้คนมาบอกข้า ข้ายังไม่เชื่อส่งคนไปตรวจสอบ ปรากฏพบว่าจริง”
เถียนฮวนกล่าวจบมองไปยังลู่เจียวกล่าวว่า “วันนี้ข้ามาหาเจ้า ก็จะบอกเจ้าเรื่องที่ท่านจ้าวอยู่ๆ ไม่รู้ลมเพลมพัดอันใดแล่นมาบอกว่าเขาชอบข้า เจ้าว่าพวกเราสองคนเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด เจอกันก็โต้ใส่กัน ตอนนี้เขาถึงกับบอกว่าชอบข้า เหตุใดข้ารู้สึกว่าไม่น่าเชื่อ”
“เมื่อวานเขาก็มาบอกข้าว่า เขาว่าจะส่งอนุข้างกายออกไปจากจวน หากข้ารับปากแต่งกับเขา วันหน้าก็จะไม่รับอนุอีก เจ้าว่านี่มันเรื่องอันใดกันนี่”
ลู่เจียวเห็นท่าทางปวดหัวของเถียนฮวน ก็อดเอ่ยไม่ได้ว่า “เจ้าปวดหัว แสดงให้เห็นว่าเจ้าเองก็คิดเรื่องนี้ หากสลัดทิ้งไม่คิด จะปวดหัวเช่นนี้หรือ”
เถียนฮวนพยักหน้า “ก็ใช่ ความจริงเขาก็เป็นคู่แต่งงานที่ไม่เลว หน้าตาดี ชาติกำเนิดดี แม้ว่าเขาเป็นแค่คุณชายอนุในจวนหย่งหนิงโหว แต่สถานะก็สูงกว่าตระกูลพ่อค้าเช่นข้ามาก อีกอย่างเขายังมีความสามารถ และรับปากข้าว่าจะไม่รับอนุ เจ้าว่าหากข้าคิดแต่ง จะหาคนที่ดีกว่าเขาได้อีกหรือ แต่ปัญหาตอนนี้ก็คือเขามีบุตรสาว ข้าไม่รู้ว่าจะอยู่ร่วมกับบุตรสาวเขาเช่นไร อีกอย่าง เขาเป็นคุณชายจวนหย่งหนิงโหว วันหน้าจะไม่รับอนุได้จริงหรือ”
เถียนฮวนกล่าวจบก็ยกมือเกาศีรษะ ลู่เจียวยื่นมือไปดึงมือนางมากุม กล่าวว่า “ข้าช่วยเจ้าวิเคราะห์แล้วกัน เจ้าน่ะ จะไม่แต่งก็ได้ แต่หากแต่ง จ้าวหลิงเฟิงถือเป็นคู่ครองที่ไม่เลว หน้าตาไม่เลว ชาติกำเนิดไม่เลว ความสามารถไม่เลว ประเด็นก็คือเขามีบุตรสาวแค่คนเดียว ไม่มีบุตรชาย ที่สำคัญที่สุดก็คือเขารับปากเจ้าว่าจะไม่รับอนุ นี่เป็นเรื่องดีที่หาได้ยากยิ่ง”
“ส่วนเจ้าว่าไม่รู้ว่าจะอยู่ร่วมกับบุตรสาวเขาเช่นไร ก็มองว่านางเป็นน้องสาวสิ อวี้หลัวเป็นเด็กผู้หญิงที่นับว่าไม่เลว”
ลู่เจียวเอ่ยถึงตรงนี้ ก็เริ่มไม่มั่นใจ แต่จะกล่าวว่านางเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่ดีก็ไม่ได้
“ส่วนรับไม่รับอนุ จ้าวหลิงเฟิงนับว่าวาจาเชื่อถือได้ ที่สำคัญก็คือเดิมเจ้าไม่ได้มีแผนแต่งงาน หลังแต่งงานหากเขารับอนุ เจ้าค่อยหย่าก็ได้นี่ หรือว่าตอนนั้นน้องชายเจ้าจะไม่ยอมให้เจ้ากลับตระกูล”
พอลู่เจียวกล่าว เถียนฮวนก็คิดตกทันที ใช่แล้ว เดิมนางไม่ได้คิดแต่งงาน จะอยู่คนเดียวไปจนแก่เฒ่า ตอนนี้มีคนยอมแต่งกับนาง ลองดูก็ได้ สุดท้ายค่อยกลับตระกูลก็ไม่สาย อย่างไรก็ตัวคนเดียวเหมือนเดิม นางก็ควรลองดูสักครั้ง
เถียนฮวนยิ้มลืมเรื่องกลัดกลุ้มใจก่อนหน้านี้ไปหมดสิ้น “เจียวเจียวเจ้าพูดได้ถูกต้องมากๆ ข้าลองดูสักครั้งก็ไม่เสียหาย”
นางกล่าวจบก็มองไปยังลู่เจียวกล่าวว่า “ความจริงที่ข้าเป็นห่วงที่สุดก็คือบุตรสาวเขา ได้ยินว่าเขาตามใจบุตรสาวมาก ข้ากลัวข้าทำอันใดไม่ดีพอ ทำให้บุตรสาวเขาไม่พอใจ จากนั้นก็เขาก็จะไม่พอใจข้า เช่นนั้นก็น่าเบื่ออยู่สักหน่อย”