บทที่ 859 ใต้หนองน้ำลึก

นิมิตที่ปรากฏในใจของสวี่ชิงผ่านเจ้าเงา เป็นภาพที่ทำให้เขาตกตะลึงอย่างยิ่ง

ใต้โคลนลึก 1,000 จั้ง มีถ้ำใต้ดินขนาดมหึมา

ส่วนถ้ำใต้ดินนั้นมีโคลนเป็นผืนฟ้า ตัวถ้ำเองราวกับโลกที่แยกออกมาต่างหาก

ส่วนพื้นดินของโลกนี้ เป็นความว่างเปล่าสีดำสนิท มองเห็นเพียงหมอกสีเทาจำนวนมากแผ่ออกมาจากความว่างเปล่า ลอยวนเวียนอยู่ในโลกนี้

แต่สิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่ต้นตอของความตกตะลึงของสวี่ชิง

สิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึง คือในโลกนี้ มีศาลเจ้าขนาดใหญ่ลอยอยู่!

ขนาดของศาลเจ้านี้ ครอบครองพื้นที่ 1 ใน 10 ของโลกนี้ รูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า ดูเผินๆ เหมือนโลงศพที่ตั้งอยู่กลางอากาศ

ขอบของมันมีผ้าผูกเปื่อยยุ่ย พลิ้วไหวเหมือนหนวดไปตามละอองหมอก

เส้นยาวห้อยลงไปในความว่างเปล่า เส้นสั้นยาวพันจั้ง

มองในภาพรวมเป็นสีทองเข้ม ไร้ความเงางาม ยิ่งกว่านั้นยังดูผุพัง

ราวกับผ่านกาลเวลามานานแสนนาน ให้ความรู้สึกเก่าแก่

ส่วนภายใน มีสิ่งที่น่ากลัวอยู่

นั่นคือสิ่งมีชีวิตประหลาดที่ดูเหมือนแมงมุม ทั่วทั้งตัวมีจุดสีทองเข้ม มีหัวเป็นรูปร่างของบุรุษผู้หนึ่ง

ที่หว่างคิ้ว มีกิ่งไม้ปักอยู่ กิ่งไม้แม้จะดูมืดสลัว แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนเห็นดวงอาทิตย์แผดเผาทะลุศีรษะของเขา

ในขณะเดียวกัน ยังมีหอกน้ำแข็ง 4 เล่มแทงทะลุร่างแมงมุม ตรึงมันไว้กับศาลเจ้าอย่างแน่นหนา

บนหอก 4 เล่มนี้ สวี่ชิงรู้สึกถึงความผันผวนของดวงจันทร์

ยังไม่จบ ที่ขา 8 ขาของสิ่งมีชีวิตที่สยดสยองนี้ ยังมีไหดิน 8 ใบ กดทับอยู่ กลิ่นอายที่แผ่ออกมา คือพลังของซิงเหยียน

สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้ ถูกผนึกจนตาย และศาลเจ้านั้น ก็เปรียบเสมือนโลงศพ!

ทั้งมีผลในการเก็บรักษา และมีพลังในการผนึก

หากสังเกตอย่างละเอียด ยังมองเห็นรอยสลักจางๆ มากมายบนศาลเจ้า แต่ละรอยแผ่ปณิธานเทพเจ้าออกมา

ใจของสวี่ชิงไหวสั่น แต่สิ่งเหล่านี้ ก็ยังไม่ใช่ทั้งหมดที่ทำให้เขาตกตะลึง

นับได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

ความตกตะลึงอีกครึ่งหนึ่ง มาจาก…ใต้ศาลเจ้า

ใต้ศาลเจ้า ในความว่างเปล่าของโลกนี้ ขณะที่ปราณหมอกไหลผ่าน เผยให้เห็นภาพหายากขึ้น…มีภูเขาที่ก่อตัวขึ้นจากเถ้ากระดูก!

แม้เทียบกับศาลเจ้าแล้ว มีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ต่างกันมาก

ภูเขาที่เกิดจากเถ้ากระดูกนี้ ปล่อยปราณหมอกสีเทาออกมาอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่ามันคือต้นกำเนิดของหมอกสีเทานพกาฬ

ยากจะจินตนาการว่าสิ่งมีชีวิตใดที่กลายเป็นเถ้ากระดูกได้ขนาดนี้ได้หลังความตาย และรอบๆ ภูเขาเถ้ากระดูกนี้ ยังมีภูเขาลูกเล็กกว่าอีก 9 ลูก

หรือต้องกล่าวว่า นั้นไม่ใช่ภูเขา หากแต่เป็นหัวกะโหลก 9 หัว!

น่าสะพรึงกลัวและแผ่พลังดึกดำบรรพ์เช่นหัวมังกร

แม้จะไม่มีเนื้อหนัง แต่จากปากที่เปิดกว้างของกะโหลก เผยให้เห็นถึงความโกรธแค้นและความบ้าคลั่งในอดีตได้อย่างรางๆ

ความเก่าแก่อบอวลควบแน่น พลังผนึกแข็งแกร่งไร้ใดเปรียบ

นิมิตจบลงเพียงเท่านี้

ที่เขตต้องห้ามนพกาฬ ร่างกายของสวี่ชิงเหนือแอ่งโคลนสั่นเทา ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ กระอักเลือดออกมาเจ็ดแปดอึก ร่างกายเซถลา แม้จะเห็นโดยอ้อมผ่านเจ้าเงา แต่ก็เกินกว่าที่เขาจะรับไหวแล้ว

ส่วนเจ้าเงา…ไม่มีการสั่นสะเทือนอีกต่อไป ไม่รู้ว่าตายหรือยังมีชีวิตอยู่

แต่ตอนนี้สวี่ชิงไม่มีอารมณ์ที่จะคิดถึงเจ้าเงา สีหน้าเปลี่ยนไป จ้องมองพื้น นิมิตภาพทำให้เกิดการคาดเดาต่างๆ มากมาย

“ศาลเจ้านั้นเป็นผนึกในตัว สิ่งมีชีวิตหน้าตาเหมือนแมงมุมที่อยู่ข้างใน เห็นได้ชัดว่าเป็นเทพเจ้า!”

“บนร่างขององค์ท่านมีพลังของตะวัน จันทราและดารา การถูกสะกดโดยทั้งเทพ 3 องค์นี้ในเวลาเดียวกัน และยังต้องอาศัยสิ่งภายนอกมาช่วยผนึก แสดงว่าต้องไม่ธรรมดา”

“และภูเขาเถ้ากระดูกใต้ศาลเจ้านั้น…”

สวี่ชิงหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่รู้ว่านั่นคือใคร แต่กะโหลก 9 หัว ทำให้ชื่อหนึ่งปรากฏขึ้นในใจเขา

“นพกาฬ?”

สวี่ชิงไม่แน่ใจ เพราะตามข้อมูลที่เขาเข้าใจ นพกาฬมีรูปร่างเหมือนโคมไฟ 9 ดวง ผิดกับสิ่งที่เขาเห็น

แต่ข้อมูลเกี่ยวกับเขตต้องห้ามนพกาฬ บัดนี้สวี่ชิงสัมผัสด้วยตนเองแล้วว่ามีการกล่าวเสริมเติมแต่ง ดังนั้นความจริงเป็นอย่างไร เขาไม่อาจตัดสิน

“ไม่ว่ามันจะเป็นนพกาฬหรือไม่ การที่มันอยู่ที่นี่ ต้องมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่าง แต่หากมันเป็นนพกาฬ สัตว์ประจำเผ่านภาคิมหันต์ที่มีความหมายพิเศษ เหตุใดถึงมีศาลเจ้ากดทับ?”

“ตายไปแล้วแท้ๆ ยังต้องถูกกดขี่”

สวี่ชิงครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่านี่คือการกดขี่แบบต่อเนื่อง เทพเจ้า 3 องค์กดขี่เทพเจ้านิรนาม เทพเจ้านิรนามกดขี่ภูเขาเถ้ากระดูกและกะโหลก 9 หัว

ความสัมพันธ์เชิงกงเกวียนกำเกวียน สวี่ชิงไม่อาจเข้าใจได้อย่างถ่องแท้

สวี่ชิงขมวดคิ้ว รู้สึกถึงเตาเผาสำริดเหนือศีรษะ

“กำลังจะไหม้หมดแล้ว…”

เมื่อเทียบกับความว่างเปล่าของแอ่งโคลน การสำรวจผ่านเจ้าเงาในครั้งนี้ ภาพใต้โคลนลึก 1,000 จั้ง เห็นได้ชัดว่าเป็นจุดสำคัญของเขตต้องห้ามนพกาฬ

โดยเฉพาะต้นกำเนิดของหมอกสีเทา สวี่ชิงก็รู้แล้ว

ดังนั้นสำหรับสวี่ชิงในเวลานี้ไม่มีทางเลือกอื่นอีกต่อไป

“ถ้าอยากออกจากนพกาฬ ต้นกำเนิดอาจเป็นกุญแจสำคัญ หากข้าเอาเถ้ากระดูกบางส่วนมาได้…หรือหากข้าหาวิธีนำกะโหลก 9 หัวออกมาได้…”

ความคิดนี้บ้ามาก

สวี่ชิงเงียบไป ตรวจสอบถุงเก็บของ

“ที่จริงแล้วยังมีวิธีหนึ่ง ที่ทำให้ข้าอยู่ที่นี่ได้นานขึ้นอีกหน่อย…”

สวี่ชิงยกมือขึ้น หยิบเนื้อชื่อหมู่ชิ้นหนึ่ง โยนลงไปในเตาเผา

ในทันใดนั้น เตาเผาก็สั่นสะเทือน ปล่อยวงแหวนควันออกมาเพิ่ม แต่ในสภาพแวดล้อมนี้ เป็นเพียงชะลอความเร็วในการดับของเตาเผาเท่านั้น และมีผลข้างเคียง คือหมอกรอบๆ หนาแน่นขึ้น

“สุดท้ายแล้ว มันไม่ใช่ทางออกระยะยาว ยิ่งใช้พลังเทพเจ้ามากเท่าไร แรงดึงดูดกงกรรมก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น”

สวี่ชิงจ้องมองเตาเผา พลางถอนหายใจ

จากนั้นก้รู้สึกถึงพลังต้นกำเนิดเทพที่ฟื้นตัวขึ้น เนื่องจากการปิดกั้นของม่านควันจากเตาเผาสำริด

สุดท้ายเมื่อคำนวณเวลา ภาพโครงสร้างเบื้องล่างก็ปรากฏขึ้นในใจ

“ภูเขาเถ้ากระดูกอยู่ใต้ศาลเจ้า ไม่ควรไปยุ่ง แต่กะโหลก 9 หัว อยู่ไกลออกไปหน่อย…”

เมื่อคิดได้ดังนั้น ดวงตาของสวี่ชิงก็เปล่งประกายเด็ดเดี่ยวและบ้าคลั่ง ก้มลงมองโคลนใต้เท้า เก็บเตาเผาสำริดที่ยังเผาไหม้ไม่หมดโดยปราศจากความลังเล

ในขณะที่หมอกสีเทารุกคืบ พลังเทพเจ้าในตัวเขาระเบิดออกมา ดึงร่างจมหายลงไปในโคลนอย่างรวดเร็ว

เมื่อร่างกายเข้าไปในโคลน ความเจ็บปวดอย่างยิ่งยวดก็ไล่ลามไปทั่วร่างกาย

นั่นคือความรู้สึกกัดกร่อน ไม่ว่าจะจากโคลนตมเอง หรือปราณหมอกสีเทารอบๆ ล้วนแต่กัดกร่อนร่างกายและจิตวิญญาณของเขา

สวี่ชิงอดทนอย่างสุดความสามารถ ใช้พลังบำเพ็ญและพลังต้นกำเนิดเทพต่อต้าน ร่างกายก็เคลื่อนไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว

ในพริบตา ก็ถึง 100 จั้ง การกัดกร่อนและการรุกรานที่นี่ยิ่งทวีความน่าสะพรึงกลัว แม้แต่เนื้อหนังบนร่างกายของสวี่ชิงยังหลุดลุ่ยไปหลายแห่ง

แต่ความเร็วของเขายังคงระเบิดต่อเนื่อง ไม่นานก็ลงมาถึง 200 จั้ง 300 จั้ง…

จนกระทั่งถึง 400 จั้ง ร่างกายของเขาเหมือนกับกระดูก แต่สวี่ชิงกัดฟันทน แล้วดำดิ่งลงไปอีก 100 จั้ง

ถึงความลึกที่ 500 จั้ง

ขีดจำกัด

ร่างกายของเขาเริ่มหลอมละลาย จิตวิญญาณของเขาเริ่มแตกสลาย ในช่วงวิกฤต สวี่ชิงหยิบเนื้อชื่อหมู่ชิ้นหนึ่งใส่ปาก กลืนลงไป

การกลืนกินเนื้อชื่อหมู่เช่นนี้ เหมือนเอาไฟเข้าปาก มันระเบิดออกในร่างของเขา พลังต้นกำเนิดเทพจำนวนมากแผ่ออกมาจากทั่วร่างสวี่ชิง

ทำให้เขาซึ่งอยู่ในสภาพกำลังหลอมละลาย เกือบจะแตกสลาย

ในความเป็นจริง หากไม่อยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ สวี่ชิงอาจจะดับสูญได้อย่างง่ายดายจากการกลืนเนื้อชื่อหมู่เช่นนี้ นี่คือสาเหตุที่เขาไม่ใช้ในระหว่างการต่อสู้กับจี้ตงจื่อ

และในที่แห่งนี่ พลังเทพเจ้าถูกผลักไส ถูกชิงชัง ถูกหลอมละลาย หมอกและโคลนรอบๆ กลับช่วยสวี่ชิงโดยอ้อม

เหมือนกับลูกโป่งที่กำลังจะระเบิดถูกวางไว้ในน้ำ ย่อมเกิดการหักล้างกันในระดับหนึ่ง

ทำให้ร่างกายของเขา ยังสามารถยืนหยัดได้หลังจากรับเนื้อชื่อหมู่

ด้วยพลังอันบ้าคลั่งนี้ สวี่ชิงพุ่งตัวไปข้างหน้าอีกครั้ง

600 จั้ง 700 จั้ง 800 จั้ง ระหว่างนั้นพลังที่ได้จากเนื้อชื่อหมู่ ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งถึง 900 จั้ง ขีดจำกัดมาถึงอีกครั้ง

สวี่ชิงรู้ดี ว่าไม่สามารถกลืนเนื้อชื่อหมู่ต่อไปได้ แม้จะอยู่ที่นี่ แต่ร่างกายของเขาก็ไม่อาจทานทนได้อีกต่อไป

ดังนั้นเขาจึงยกมือขวาที่กำลังหลอมละลายไปข้างล่าง และคว้ากะโหลกศีรษะที่ใกล้ที่สุดในความทรงจำของเขา

การคว้าจับครั้งนี้ เหมือนกับว่าสวรรค์และแผ่นดินกลายเป็นบ่อน้ำ ไม่ว่าจะเป็นภาพลวงตา หรือความจริงล้วนปรากฎขึ้นต่อหน้า

ทว่า…ผนึก ณ ที่แห่งนี้ และข้อจำกัดของระยะทาง ทำให้ทุกอย่างพร่าเลือน ช้อนจันทรากลางบ่อบิดเบี้ยวและไม่ชัดเจนเช่นกัน

การคว้าจับครั้งแรก ว่างเปล่า

การช้อนจันทร์ล้มเหลว!

ในทันใดนั้น ร่างกายของสวี่ชิงเริ่มละลาย ราวกับว่ามันกำลังจะถูกกลืนหายไปในโคลน แต่ในไม่ช้า ก็มีตะเกียงแห่งชีวิตก็ลอยออกมาจากร่างไม่สมประกอบของเขา ก่อตัวเป็นนาฬิกาแดด

หมุนไปมา พลังเวลาในตัวเขาระเบิดออกมา

เวลาเริ่มถอยหลัง

ทันใดนั้น ร่างของสวี่ชิงก็หายไป เมื่อปรากฏตัวขึ้น อีกครั้ง ก็ไม่ได้อยู่ที่นอกโคลน แต่ยังอยู่ในโคลน ทว่าไม่ใช่ที่ความลึก 900 จั้ง แต่เป็น 100 จั้ง

สภาพแวดล้อมที่นี่ สามารถส่งผลต่อทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่พลังเวลาของนาฬิกาแดดก็อ่อนกำลังลง

หลังจากปรากฏตัว สวี่ชิงไม่ลังเลพุ่งตัวขึ้นไป จนกระทั่งทะลุโคลนออกมา เขากระอักเลือด ร่างกายเน่าเปื่อย บาดเจ็บสาหัส

เตาเผาสำริดถูกหยิบออกมา ลอยอยู่เหนือศีรษะ

สวี่ชิงอาศัยการปิดกั้นด้วยวงแหวนควันจากเตาเผา นั่งขัดสมาธิ ฟื้นฟูกำลังอย่างเต็มที่

เวลาผ่านไป ทุกครั้งที่เตาเผาใกล้จะดับ สวี่ชิงจะยกมือโยนเนื้อชื่อหมู่ใส่เข้าไปชิ้นหนึ่ง เพื่อชะลอการดับ แม้การใช้งานลักษณะนี้จะฟุ่มเฟือย และเมื่อพลังเทพเจ้ายังคงอยู่ หมอกรอบๆ ก็ก่อตัวหนาถึงขีดสุด

ความรู้สึกของการจองเวรเสียดแทงเข้าไปถึงกระดูกแล้ว

ทว่า…ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว

แม้ว่านี่จะเป็นการดื่มยาพิษเพื่อดับกระหาย

ครึ่งวันต่อมา สวี่ชิงลืมตาขึ้น บาดแผลของเขายังคงอยู่ ทว่าพลังต้นกำเนิดเทพฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้ว เส้นวิญญาณก็มีชีวิตชีวาขึ้น เนื่องจากการดูดซับเนื้อชื่อหมู่

แต่จิตใจของเขาเจ็บปวดอย่างยิ่ง เนื่องจากการเผาผลาญเช่นนี้

ทว่าตอนนี้เขาทำได้เพียงสะกดความเจ็บปวดนี้ลงแล้วหลับตาฟื้นฟูกำลังต่อไป

เวลา 1 วันผ่านไปอย่างเชื่องช้า

เมื่อสวี่ชิงลืมตาขึ้นอีกครั้ง พลังเทพเจ้าของเขาฟื้นตัวขึ้นเกือบครึ่งหนึ่ง จึงก้มลงมองโคลนใต้เท้า นึกถึงความล้มเหลวก่อนหน้านี้

“ยังมีอีกวิธีหนึ่ง…ในทางทฤษฎีน่าจะได้ผล!”

(>>>พิสูจน์อักษร By Zank<<<)