ตอนที่ 1604
ทำลายดรรชนีหลัวเทียน
ถึงแม้ว่าพวกมันจะเป็นเวทแห่งเต๋าที่ไม่สมบูรณ์ แต่เมื่อถูกใช้ออกมาจากคนทั้งสาม ก็แข็งแกร่งจนถึงระดับที่ยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวตรงด้านนอกความว่างเปล่าไร้ขอบเขตกำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง อันที่จริงแม้แต่ภายในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็ดูเหมือนว่าแทบจะพังทลายลงไปได้ทุกเมื่อ
ม่านตาเมิ่งฮ่าวหรี่เล็กลง ตระหนักดีว่าหลัวเทียนกำลังวิตกเป็นอย่างมาก พยายามที่จะบังคับให้ตนเองต้องใช้เวทผนึกสวรรค์ออกมา และเห็นได้ชัดว่ายินดีที่จะจ่ายค่าตอบแทนอย่างสูงลิ่ว แต่ในตอนนี้เมิ่งฮ่าวก็รู้ดีว่าถ้าตนเองไม่ใช้เวทนี้ออกมา ก็จะต้อง…ตายไปอย่างแน่นอน!
แม้แต่ผู้ที่อยู่เหนือสูงสุดก็ถูกสังหารไปได้
“เมื่อเจ้าต้องการดู ข้าก็จะแสดงให้เห็น…เวทรุ่นเก้าของข้า เวทผนึกสวรรค์!” ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า คล้ายกับเป็นดวงตะวันและจันทรา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวรอบๆ บริเวณนั้นก็เริ่มสั่นสะเทือนไปมา
เขากวาดแขนออกไปเป็นวงกว้าง และทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ตัวก็แตกกระจายไป เวลาเดียวกันนั้นรูปปั้นรูปหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้า รวมทั้งกระบี่หนึ่งเล่ม!
รูปปั้นนั้นสาดประกายขึ้นด้วยแสงระยิบระยับปกคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว รูปปั้นค่อยๆ ยกกระบี่ขึ้นมาอย่างช้าๆ เป็นกระบี่ที่ดูเก่าแก่โบราณและแปลกประหลาดโดยสิ้นเชิง เป็นสิ่งที่เต็มไปด้วยพลังซึ่งดูเหมือนว่าไม่เหมาะที่จะปรากฏขึ้นมาในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งนี้ นั่นเป็นเพราะว่า…พลังของมันเหนือกว่าความสามารถของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวจะรองรับได้
รูปปั้นและกระบี่กำลังทำให้ทุกสรรพสิ่งตรงด้านนอกความว่างเปล่าไร้ขอบเขตสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เวลาเดียวกันนั้นคู่ต่อสู้ทั้งสามของเมิ่งฮ่าวก็ดูเหมือนว่าจะเลือนรางลงไปเล็กน้อย
แสงสว่างพุ่งออกมาจากภายในรูปปั้น กระจายออกไปทั่วทุกทิศทางโดยมีเมิ่งฮ่าวเป็นจุดศูนย์กลาง ในชั่วพริบตาก็ปกคลุมไปยังสิ่งต่างๆ ทั้งหมด
เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่ความมืดมิดถูกขับไล่ออกไป ตรงด้านนอกความว่างเปล่าไร้ขอบเขต ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังสาดประกายขึ้นมาอย่างเจิดจ้า จนพุ่งทะลวงผ่านเข้าไปตรงด้านในของความว่างเปล่าไร้ขอบเขต
เจตจำนงสะกดข่มอย่างที่ยากอธิบายกำลังพุ่งขึ้นมาจากรูปปั้นและเมิ่งฮ่าว
เป็นบรรยากาศสะกดข่มที่กล่าวว่า สิ่งที่ข้าต้องการ สวรรค์มิอาจไม่มี! สิ่งที่ข้าไม่ต้องการ สวรรค์ก็ไม่ควรจะมี!
เป็นความบ้าคลั่งที่กล่าวว่า คำพูดของข้าคือความจริง!
แสงนั้นดูเหมือนว่าจะทำให้ชั้นของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องหลุดลอกออกมา สามผู้แข็งแกร่งจากความทรงจำของหลัวเทียนกำลังจางหายไปอย่างรวดเร็ว และความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันก็ดูเหมือนว่าแทบจะหายไปจนหมดสิ้น
ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวปกคลุมไปด้วยเสียงกระหึ่มกึกก้อง นี่คือเวทผนึกสวรรค์ของเมิ่งฮ่าว เป็นเวทแห่งเต๋าที่ทรงพลังมากที่สุด เป็นไพ่ไม้ตายของเขา!
ขณะที่แสงอันไร้ขอบเขตพุ่งกระจายออกไป เมิ่งฮ่าวก็ลดมือซ้ายลงมา และดันมือขวาขึ้นไปในท้องฟ้า ทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือน และแสงเจิด
เป็นความบ้าคลั่งที่กล่าวว่า คำพูดของข้าคือความจริง!
แสงนั้นดูเหมือนว่าจะทำให้ชั้นของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต้องหลุดลอกออกมา สามผู้แข็งแกร่งจากความทรงจำของหลัวเทียนกำลังจางหายไปอย่างรวดเร็ว และความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันก็ดูเหมือนว่าแทบจะหายไปจนหมดสิ้น
ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวปกคลุมไปด้วยเสียงกระหึ่มกึกก้อง นี่คือเวทผนึกสวรรค์ของเมิ่งฮ่าว เป็นเวทแห่งเต๋าที่ทรงพลังมากที่สุด เป็นไพ่ไม้ตายของเขา!
ขณะที่แสงอันไร้ขอบเขตพุ่งกระจายออกไป เมิ่งฮ่าวก็ลดมือซ้ายลงมา และดันมือขวาขึ้นไปในท้องฟ้า ทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือน และแสงเจิดจ้าอันไร้ขอบเขตทั้งหมดก็เริ่มมารวมตัวกันอยู่ที่มือข้างนั้น ในชั่วพริบตาก็มองเห็นตัวอักษรอยู่ที่นั่น
มันคือตัวอักษร ‘封!’ (เฟิง แปลว่า ผนึก)
ทันใดนั้นแรงดึงดูดอย่างที่ยากอธิบายก็ปรากฏขึ้น ทำให้กฎธรรมชาติทั้งปวง สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย เจตจำนงทั้งหมด ต่างก็ถูกดูดเข้าไปอย่างที่ไม่อาจจะควบคุมตนเองได้
ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวตกอยู่ในความปั่นป่วนวุ่นวายโดยสิ้นเชิง และคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งทั้งสามของเมิ่งฮ่าวก็จ้องมองมาด้วยจิตใจที่สั่นสะท้าน แววตาสาดประกายขึ้นด้วยแสงแปลกๆ พวกมันรีบใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์โจมตีไปยังเมิ่งฮ่าวโดยไม่ลังเลในทันที
กรงเล็บปีศาจเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง กลิ่นอายความตายแห่งมารทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือน เต๋าแห่งเทพทำให้เวทเปลวไฟอันไร้ขอบเขตพุ่งออกไป พลังเหล่านั้นแทบจะปกคลุมไปทั่วทั้งร่างเมิ่งฮ่าวอย่างฉับพลัน
แต่จากนั้นดวงตาเมิ่งฮ่าวก็สาดประกายขึ้น และกล่าวขึ้นอย่างเงียบๆ ว่า
“เวทผนึกสวรรค์!”
ทันใดนั้นตัวอักษร ‘封’ ก็เริ่มขยายตัวออกไป สาดประกายเจิดจ้าพร้อมกับแสงระยิบระยับ ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มปกคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ตัวอักษรนั้นมีขนาดใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งดูเหมือนว่าจะใหญ่มากพอที่จะผนึกสวรรค์ไว้ได้ทั้งหมด
จากนั้นก็กระแทกลงไปยังเวทแห่งเต๋าของผู้อยู่เหนือสูงสุดทั้งสาม!
เสียงกระหึ่มจนแก้วหูแทบฉีกขาดดังก้องขึ้น ขณะที่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของปีศาจถูกบดขยี้และกลายเป็นเถ้าธุลีไป จากนั้นก็ถูกดูดเข้าไปในตัวอักษร ‘封’ เหตุการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นกับพลังครอบครองของมาร และเวทอันแข็งแกร่งของเทพ
เวทแห่งเต๋าที่ไม่สมบูรณ์เหล่านี้ไม่อาจจะต่อต้านเวทผนึกสวรรค์ได้แม้แต่น้อย!
ดวงตาของผู้อยู่เหนือสูงสุดทั้งสามดูเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ขณะที่กลายเป็นสามลำแสงที่ทำให้สวรรค์ต้องสะท้านปฐพีต้องแตกกระจายออกไป คนทั้งสามเรียกพลังจากแก่นแท้ของตนเองออกมา พุ่งตรงไปยังตัวอักษร ‘封’ อย่างรวดเร็ว
ในชั่วพริบตาก็เกิดการปะทะกัน และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง จนดูเหมือนกับว่าแทบจะระเบิดขึ้นมา ร่างของผู้อยู่เหนือสูงสุดทั้งสามบิดเบี้ยวไปมาราวกับว่าพวกมันกำลังจะระเบิดออกไปด้วยสายลมแห่งการทำลายล้างซึ่งกำลังม้วนกวาดออกไปทั่ว เวลาเดียวกันนั้นพลังการโจมตีอันรุนแรงของพวกมันก็ทำให้เกิดเป็นรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นบนตัวอักษร ‘封’ ที่กำลังขยายตัวออกไป
แต่ผู้อยู่เหนือสูงสุดทั้งสามก็ยังคงลอยละลิ่วไปทางด้านหลัง ไม่ว่าหลัวเทียนจะดิ้นรนเพื่อบังคับให้พวกมันมีปฏิกิริยาอย่างไร ก็ยังไม่อาจจะต่อต้านพลังแห่งเวทผนึกสวรรค์ได้
พลังเวทนั้นกลายเป็นลมพายุที่ม้วนกวาดออกไปยังทุกสรรพสิ่ง ดวงตาเมิ่งฮ่าวกลายเป็นสีแดงก่ำ และส่งเสียงแผดร้องคำรามอันทรงพลังออกมา ขณะที่ทำการผนึกทุกสิ่งทุกอย่างไว้ สามผู้อยู่เหนือสูงสุดไม่ใช่ร่างจริงของพวกมันเอง แต่เป็นร่างลอกเลียนแบบที่หลัวเทียนสร้างขึ้นมา พวกมันมีเวทแห่งเต๋าที่ไม่สมบูรณ์ และตัวพวกมันเองก็ไม่สมบูรณ์แบบด้วยเช่นกัน เนื่องจากเช่นนั้นทำให้พวกมันต้องกระอักโลหิตออกมา สั่นสะท้านไปทั้งร่างจนแทบจะถูกทำลายไป
ชั่วขณะต่อมาก็มีบางสิ่งที่คล้ายกับเสียงแผดร้องด้วยโทสะดังก้องออกมา ขณะที่ผู้อยู่เหนือสูงสุดทั้งสามระเบิดขึ้น!
การเปลี่ยนแปลงครั้งที่แปดของหลัวเทียนถูกทำลายลงไปโดยเวทผนึกสวรรค์อย่างสิ้นเชิง!
สามผู้อยู่เหนือสูงสุดกลายเป็นเส้นใยสีดำ ถึงแม้ว่าจะตกอยู่ภายใต้พลังของเวทผนึกสวรรค์ก็ตาม แต่ก็ยังคงรวมตัวเข้าด้วยกันเพื่อกลายเป็นดวงตาอันเลือนรางข้างหนึ่ง
มันคือดวงตาของหลัวเทียน กำลังจ้องมองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยสายตาที่แดงก่ำโดยสิ้นเชิง
“เมิ่ง…ฮ่าว!”
แม้ในขณะที่เสียงอันคลุมเครือนั้นดังก้องไปทั่วในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็สาดประกายขึ้นด้วยรังสีสังหาร และโบกสะบัดมือออกไป
กระบี่ที่ปรากฏขึ้นเมื่อครู่นี้กรีดเฉือนลงมา และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวก็แยกออกจากกัน รอย
แตกขนาดใหญ่เปิดออกอย่างไร้ขอบเขต เลื้อยออกไปอย่างรวดเร็วตรงไปยังดวงตาของหลัวเทียน
เมื่อกระแทกเข้าไป ดวงตาข้างนั้นก็ถูกกรีดเฉือนออกเป็นสองส่วน พลังของกระบี่คมกริบอย่างน่าตกใจ สะกดข่มอย่างไร้ขอบเขต สามารถจะกรีดเฉือนได้ทุกสรรพสิ่ง พุ่งทะลวงผ่านไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว เป้าหมายที่แท้จริงก็คือหนึ่งในเสาทั้งสองที่ดูเหมือนว่าจะลอยสูงเด่นอยู่ตลอดเวลา เป็นเสาที่เป็นตัวแทนของอสูร!
ตูม!
พลังกระบี่ไม่หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย พุ่งไปกรีดเฉือนเสาต้นนั้นโดยตรง!
ภายในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขต เป็นเวลาหลายปีนับไม่ถ้วนมาแล้วที่ปีศาจได้ทำลายหนึ่งในเสาเหล่านั้นไป ต่อมามารก็ทำลายเสาต้นที่สอง และเทพก็ทำลายเสาที่สาม ตอนนี้เมิ่งฮ่าวกำลังใช้เวทผนึกสวรรค์…
เพื่อทำลายเสาต้นที่สี่!
ตูมมมมมมม!