บทที่ 374 ไม่ผูกมัดถ้าไม่มั่นใจว่าจะสำเร็จ

หลินเทียนหาวอยากจะพูดอะไรสักอย่างขณะกลับออกไปพร้อมหวังเป่าเล่อ     แต่ก็หยุดตัวเองไว้ พอมาถึงสำนักนายกเทศมนตรีประจำเขตนครใหม่ที่เพิ่งจะสร้างเสร็จไปได้ในเบื้องต้น เขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงประสานกำปั้นต่อหน้าอีกฝ่ายก่อนจะพูดขึ้น

“ท่านนายกเทศมนตรี หลี่อี้จะต้องวางแผนอะไรอยู่แน่ ตอนนางมาถึง นางพาคนมาด้วยหลายพันคน วางท่าใหญ่โตเข้าแทรกแซงเรื่องนั้นเรื่องนี้…

“ตอนนี้ท่านนายกเทศมนตรีหวังให้อำนาจจัดการดูแลการก่อสร้างเขตนครใหม่กับนางไป ข้ากลัวว่า…จะมีปัญหาเกิดขึ้น” หลินเทียนหาวไม่เข้าใจว่าหวังเป่าเล่อกำลังคิดอะไรอยู่ แม้จะรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่จะยอมให้คนอื่นมาเอาเปรียบ อีกทั้งคนที่มาเอาเปรียบก็ไม่ได้ลงเอยดี แต่เขาก็ยังกังวลในตัวหลี่อี้ จึงเอ่ยเตือนหวังเป่าเล่อไป

เมื่อเห็นหลินเทียนหาวเป็นจริงเป็นจังกับภารกิจครั้งนี้อย่างมาก หวังเป่าเล่อก็  ตื้นตันใจ ยกมือขึ้นตบบ่าอีกฝ่าย เขานั่งลง หยิบถุงขนมขึ้นมาแกะกินพลางเอ่ยตอบอย่างสบายใจ

“เทียนหาว ข้ารู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ที่ข้าต้องการให้เจ้าทำคือคอยจับตาดูหลี่อี้ ไม่ต้องเข้าไปห้ามนาง แต่ให้มารายงานทุกสิ่งอย่างให้ข้าทราบให้เร็วที่สุด”

หลินเทียนหาวกะพริบตาด้วยความงุนงง เขาไม่ได้โง่เขลา พอได้ยินที่หวังเป่าเล่อพูด   ก็เริ่มตรึกตรองว่าอีกฝ่ายผ่านอะไรมาบ้าง ทันใดความงงงวยให้แววตาก็พลันเลือนหาย ชายหนุ่มรู้แล้วว่าหวังเป่าเล่อต้องการวางอุบายให้หลี่อี้ทำผิดพลาด

ดังนั้นหลินเทียนหาวจึงถอนหายใจอย่างโล่งอกและตอบตกลง เขาคุยเรื่องการก่อสร้างเขตนครใหม่อีกสักพักก่อนจะกลับออกไปหลังได้รับคำสั่งจากหวังเป่าเล่อ

หวังเป่าเล่อลูบท้อง หัวเราะคิกคักขณะมองหลินเทียนหาวเดินออกไป

หลี่อี้ ตอนนี้ข้าขุดหลุมพรางไว้ให้เจ้าแล้ว ที่เหลือก็แค่รอดูเจ้ากระโดดลงไปด้วยตัวของเจ้าเอง

ขณะที่หวังเป่าเล่อกำลังเสวยสุขอยู่ หลี่อี้ก็นำผู้คนที่ทางสี่ยอดสำนักศึกษาเต๋าจัดหาให้ไปยังจุดที่ตนได้รับมอบหมาย นางไม่ปริปากพูดอะไร ยังคงรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล แต่ก็อดตื่นเต้นที่จะได้เริ่มงานไม่ได้

หญิงสาวตระหนักดีว่านี่เป็นโอกาสทองของนาง!

จริงๆ แล้วนางไม่พอใจมากที่หวังเป่าเล่อได้ขึ้นเป็นนายกเทศมนตรี หากเป็นกงเต๋า นางคงจะให้การยอมรับง่ายกว่านี้ แต่สวรรค์กลับดลบันดาลให้เจ้าหมูได้ขึ้นมาดูแล   เขตนครใหม่ ทิ้งให้นางขุ่นเคืองและขยะแขยงอยู่ในใจ

นางไม่ได้วางเป้าหมายไว้ว่าจะยอมเป็นแค่รองนายกเทศมนตรี แท้จริงแผนของนางคือกำจัดหวังเป่าเล่อออกไปและขึ้นกุมอำนาจทุกอย่างแทน ทางสำนักศึกษา     เต๋ากวางขาวไม่ยินยอมให้ทำเช่นนั้น แต่นางก็คิดว่าหากทำได้จริงทางสำนักคงจะให้การสนับสนุนนางเอง

ผู้คนในสำนักศึกษาเต๋ากวางขาวเองก็เกลียดหวังเป่าเล่อเข้ากระดูกดำ แต่พวกเขากลับอวดภูมิยกความมั่นคงมาอ้าง ไหนจะบอกว่าเวลาไม่เหมาะอีก…หากทุกสิ่ง       ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเราเอง สิ่งนี้ต่างหากถึงจะเรียกว่าความมั่นคงที่แท้จริง ส่วนเวลาที่เหมาะที่ควรนั้น…ก็สร้างขึ้นได้ด้วยมือของเราเองเช่นกัน! หลี่อี้เหยียดยิ้ม รู้สึกไม่พอใจที่ทางสำนักไม่ให้การสนับสนุนนาง

ด้วยเป้าหมายและทัศนคติเช่นนั้น นางจึงรีบคว้าเอาอำนาจมาไว้ในมือตอนที่   หวังเป่าเล่อถือสันโดษอยู่ นางอยากมีส่วนร่วมในทุกกระบวนการเพื่อที่จะได้ถอนอำนาจของหวังเป่าเล่อไปให้หมด

นางตั้งใจจะค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป คาดการณ์ไว้ว่าน่าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งปีจึงจะทำตามเป้าหมายได้สำเร็จ แต่หวังเป่าเล่อกลับหยิบยื่นอำนาจมาให้ หลี่อี้รู้สึกสับสน ดวงตาฉายแววงุนงง

หญิงสาวรู้ดีว่าหวังเป่าเล่อได้ขึ้นเป็นนายกเทศมนตรีต่อหน้าคนทั้งสหพันธรัฐ หมายความว่าเขาได้รับการหนุนหลังที่เข้มแข็งทำให้ยากที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ เว้นเสียแต่ว่า…

“ข้าต้องพิสูจน์ให้ทุกคนรู้ว่าปราการนิรันดร์ไม่ได้สมบูรณ์แบบเหมือนที่คิด    เทียบกับนครโลกาศักดิ์สิทธิ์ของข้าไม่ได้แม้แต่ปลายก้อย!” หลี่อี้พูดกับตนเอง นางรู้ว่าหากจะทำตามนั้นได้ ตนต้องทำตัวเหมือนคอยอยู่ในกฎระเบียบ แล้วแอบทำตามแผนการอย่างลับๆ ภายนอกอาจจะเหมือนว่านางกำลังก่อสร้างปราการนิรันดร์อยู่    แต่จริงๆ แล้วกำลังแอบซุ่มเพื่อจะโจมตีต่างหาก

นางดูแคลนปราการนิรันดร์มาโดยตลอด ในความคิดนาง นางต่างหากที่เป็นตัวแทนของสี่ยอดสำนักศึกษาเต๋า แม้นครโลกาศักดิ์สิทธิ์จะไม่ผ่านการทดสอบ แต่ยังสามารถคงทนอยู่จนจบ ถึงหวังเป่าเล่อจะชนะ แต่ปราการของเขาก็โดนทำลายไปเช่นกัน

เพราะเหตุนี้หลี่อี้จึงรู้สึกมั่นใจในตัวเอง

พอข้าพิสูจน์ให้เห็นได้ สำนักศึกษาเต๋ากวางขาวจะต้องออกโรงเข้าร่วมมือกับ  กลุ่มอำนาจอื่นๆ เพื่อกำจัดหวังเป่าเล่อออกไปให้พ้นทาง ข้าจะได้ขึ้นเป็นนายกเทศมนตรีคนใหม่! คิดเช่นนั้น หลี่อี้ก็ฮึกเหิมขึ้นมา เลิกเป็นกังวลและเริ่มมุ่งมั่นตั้งใจดำเนินการตามแผน นางวางแผนไว้ว่าเบื้องหน้าจะแสร้งทำเป็นก่อสร้าง    ปราการนิรันดร์แล้วแอบสร้างนครโลกาศักดิ์สิทธิ์อยู่ลับๆ!

ทว่าหญิงสาวไม่กล้าเคลื่อนไหวเด่นชัดมาก จึงเลือกสร้างนครโลกาศักดิ์สิทธิ์      ไว้ตรงมุมหนึ่งของปราการนิรันดร์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางยังไม่รู้แน่ชัด หวังเป่าเล่อ     เหมือนจะรับผิดชอบก่อสร้างปราการ แต่แท้จริงแล้วเขามีหน้าที่ควบคุมดูแล           วงแหวนปราณค้ำจุนต่างหาก!

อย่างไรเสียเขตนครใหม่นี้ก็สร้างขึ้นเพื่อจัดตั้งวงแหวนปราณอยู่แล้ว เรื่องนี้ถือเป็นความลับ ผู้ที่มีตำแหน่งขุนนางระดับสามชั้นรองลงไปไม่มีสิทธิ์ล่วงรู้ หวังเป่าเล่อนั้นได้รับข้อยกเว้นเนื่องจากเป็นบุคคลพิเศษ และได้รับข้อมูลจากเจ้านครอาณานิคมดาวอังคารโดยตรง

แม้หลี่อี้จะรู้เรื่องนี้มาบ้าง แต่ก็ไม่ละเอียดเท่าหวังเป่าเล่อ นางจึงไม่มีพิมพ์เขียว  วงแหวนปราณของเขตนครใหม่เหมือนหวังเป่าเล่อ!

และความจริงแล้ว หวังเป่าเล่อได้ปรับแต่งปราการนิรันดร์เล็กน้อยเพื่อให้เข้ากับวงแหวนปราณได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

ซึ่งนั่นหมายความว่า ไม่ว่านครโลกาศักดิ์สิทธิ์ของหลี่อี้จะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ยากที่จะเข้ากับวงแหวนปราณได้อย่างสมบูรณ์ ซึ่งจะส่งผลให้เกิดข้อผิดพลาดที่ชัดเจนขึ้น

แต่หลี่อี้ไม่รู้ หญิงสาวเฝ้าคอยวันที่จะได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่านครโลกาศักดิ์สิทธิ์ของนางนั้นเหนือชั้นกว่าปราการนิรันดร์หลายเท่า

วันเวลาล่วงเลยผ่านไป การก่อสร้างเขตนครใหม่ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ       มีการเปลี่ยนแปลงให้เห็นเด่นชัดทุกวันคืน การก่อสร้างในพื้นที่ต่างๆ เป็นไปอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดจินตั้วหมิง รองนายกเทศมนตรีคนสุดท้ายก็มาถึง แม้จะช้าไปหน่อย      แต่เขาก็ขนทรัพยากรและแรงงานจำนวนมหาศาลติดมาด้วย ทำให้การก่อสร้าง      เขตนครใหม่เป็นไปได้อย่างรวดเร็วขึ้นหลังจากที่เขามาถึงเพียงสองวัน

พอได้พบจินตั้วหมิง หวังเป่าเล่อก็ปล่อยอำนาจในมือออกไปอีก เขามอบตำแหน่งการดูแลจัดการเรื่องภายในของเขตนครใหม่ให้อีกฝ่ายรับผิดชอบ ทั้งยังบอก        จินตั้วหมิงอีกว่านี่เป็นโอกาสที่อีกฝ่ายจะได้พิสูจน์ตัวเอง!

จินตั้วหมิงตื่นตะลึงไป คิดว่าที่หวังเป่าเล่อพูดมาก็ถูก อีกทั้งไม่มีอะไรที่ดีกว่านี้   ให้ทำจึงตื่นเต้นกับตำแหน่งนี้มาก ทว่าผ่านไปสองสามวัน ชายหนุ่มก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยและขมขื่นยิ่งนัก

มีเรื่องมากมายให้เขาดูแลจัดการในการก่อสร้างเขตนครใหม่ หากทุกคนทำงานอย่างหนักเหมือนกัน ชายหนุ่มคงไม่อมทุกข์อยู่เช่นนี้ แต่หวังเป่าเล่อดันสบายที่สุด     มีเวลาไปฝึกวิชา ไม่ก็พาลาไปเดินเล่นทั่วเขตนครใหม่ จินตั้วหมิงทนอยู่ได้สองสามวันก็เก็บความไม่พอใจไว้ไม่ไหว คิดได้ว่าตนไม่มีเวลาไปจีบสาวเลย

แต่เขาก็ไม่ได้จัดการกับความไม่พอใจนี้โดยการไปต่อล้อต่อเถียงกับหวังเป่าเล่อ ชายหนุ่มสั่งการไปยังกลุ่มไตรจันทราแต่งตั้งเหล่าคนที่เก่งกาจด้านการจัดการ     หลายร้อยคนมาเป็นผู้ช่วยคอยกำกับดูแลเรื่องภายในแทน เพื่อที่เขาจะได้มีเวลาว่างไปตามจีบหลี่อี้…

ที่ผ่านมาวิธีจีบหญิงของจินตั้วหมิงคือการเอาเงินมากมายมาล่อจนกว่าพวกนางจะยอม แต่ครั้งนี้เขาตัดสินใจเปลี่ยนวิธีการเพื่อดูว่าจะใช้กับหลี่อี้ได้ผลหรือไม่         เขาจะไม่เอาเงินมาล่อ แต่จะตามตื๊ออย่างสุดความสามารถแทน

ชายหนุ่มคิดวิธีนี้ได้ตอนที่อยู่ในนครดาวอังคาร และวิธีนี้ก็ติดอยู่ในหัวจนกระทั่งมาเหยียบเขตนครใหม่ ชายหนุ่มมีโอกาสได้อยู่ใกล้หลี่อี้ทุกวัน ซึ่งตัวนางเองก็    รำคาญใจไม่น้อย แต่พอคิดถึงสถานะของจินตั้วหมิง นางก็ได้แต่กลอกตาทนเก็บ    ความรำคาญใจไว้ และแอบสร้างความบาดหมางระหว่างหวังเป่าเล่อและจินตั้วหมิงเป็นพักๆ

จินตั้วหมิงที่โดนหลี่อี้คอยเป่าหูนั้นก็ดูเหมือนจะโกรธเคืองหวังเป่าเล่ออยู่ตลอดเวลา คิดทำการต่อต้านอีกฝ่าย แต่แท้จริงแล้ว เขาไม่ได้เอนเอียงตามนางเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากตระหนักถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของเรื่องนี้ดี อีกทั้งยังไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วมกับการต่อสู้ของคนทั้งสอง

แต่จินตั้วหมิงก็แอบบอกหลี่อี้เป็นนัยว่าถ้านางยอมตกลงเป็นเนื้อคู่แห่งเต๋า       เขาจะตั้งตนเป็นศัตรูกับหวังเป่าเล่อในทันที

นิสัยไม่ยอมผูกมัดจนกว่าจะมั่นใจว่าสำเร็จของอีกฝ่ายทำให้หลี่อี้ได้แต่กัดฟัน ท่าทางของหญิงสาวทำเอาจินตั้วหมิงเจ็บหัวใจหนัก เพราะรู้สึกว่าช่างเป็นภาพที่งดงามเหลือเกิน ชายหนุ่มจึงตัดสินใจแอบให้การช่วยเหลือหวังเป่าเล่ออยู่ลับๆ!

เพราะยิ่งเขาให้การช่วยเหลือเท่าไหร่ หวังเป่าเล่อก็จะยิ่งแกร่งอำนาจมากขึ้น หลี่อี้ก็จะยิ่งหงุดหงิดรำคาญใจ และอาจตอบตกลงเงื่อนไขที่ตนเคยเสนอไป

จินตั้วหมิงอยากให้หลี่อี้หงุดหงิดใจมากขึ้นไปอีก จึงเลิกแอบให้การช่วยเหลืออย่างลับๆ และหันมาสนับสนุนหวังเป่าเล่อให้หลี่อี้เห็นอย่างชัดเจน

“เจ้าเห็นทรัพยากรที่ข้ามีหรือไม่ ข้าช่วยใครคนนั้นย่อมได้เปรียบแน่ ว่าอย่างไร ถ้าเจ้ายอมมาเป็นหนึ่งในเนื้อคู่แห่งเต๋าทั้งสามร้อยคนของข้า ข้าก็จะให้การช่วยเหลือเจ้า!”

“ไอ้คนชั่ว ไปตายที่ไหนก็ไป!” หลี่อี้ระเบิดความโกรธแค้นใส่จินตั้วหมิง