ตอนที่ 1085

เข้ามาในอาณาจักรสายลม

ตูมมมมมมม!

เสียงระเบิดที่คล้ายกับเป็นเสียงฟ้าร้องคำรามเต็มอยู่ในทะเลที่เก้า ดังกึกก้องออกไปในทั่วทุกทิศทาง น้ำทะเลเดือดพล่านและส่งเสียงดังกระหึ่ม แทบจะคล้ายกับว่ามียักษ์ตนหนึ่งกำลังตื่นขึ้นมา และกำลังจะพุ่งออกมาจากใต้ทะเลลึก!

ยักษ์ตนนั้น…ไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากเป็นอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้า! มันพุ่งขึ้นไปหนึ่งร้อยจ้าง จากนั้นก็สามพันจ้าง…ในช่วงเวลาไม่กี่อึดใจ ก็เกิดเป็นเสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ดังเต็มไปทั่วทั้งทะเลที่เก้า ขณะที่ดินแดนขนาดใหญ่ลอยขึ้นไปในอากาศ!

ถ้ามองมาจากที่ห่างไกล ก็จะดูเหมือนกับว่ามีเกาะขนาดใหญ่ พร้อมทั้งลำแสงเจ็ดสายกำลังพุ่งขึ้นมา แสงนั้นลอยขึ้นไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ทำให้รอยแตกที่ด้านบนเริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้นไปเรื่อยๆ

ในเวลาเดียวกันนั้น ฝานตงเอ๋อร์ก็ปรากฏกายขึ้นใกล้กับเมิ่งฮ่าวบนภูเขาเดียวกัน นางกำลังมองขึ้นไปในท้องฟ้าเช่นเดียวกัน ด้วยใบหน้าที่วิตกกังวล…และตื่นเต้น!

นอกจากฝานตงเอ๋อร์แล้ว ก็ยังมีอีกสามคน เป็นสองบุรุษหนึ่งสตรี พวกมันดูคุ้นตาสำหรับเมิ่งฮ่าว และเขาก็คิดว่าพวกมันเป็นศิษย์ผู้ถูกเลือกคนอื่นๆ ของอาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าด้วยเช่นกัน

ตอนนี้พวกมันทั้งหมดกำลังเฝ้ารอคอยด้วยความมุ่งหวัง

อีกด้านหนึ่งของภูเขา มีเงาร่างมากมายปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว เป้ยอวี้เป็นหนึ่งในนั้น นางก้าวเดินออกมาอย่างช้าๆ ถูกขนาบข้างด้วยผู้ฝึกตนอสูรอีกสามคน พวกมันทั้งหมดมีพื้นฐานฝึกตนที่ลึกล้ำ เมิ่งฮ่าวจดจำได้ว่าหนึ่งในพวกมันเป็นผู้ฝึกตนกายเนื้อร่างกำยำ ที่เขาเคยต่อสู้ด้วยเมื่อไม่นานที่ผ่านมา

เห็นได้ชัดว่า เมื่ออาณาจักรแห่งท้องทะเลที่เก้าเปิดอาณาจักรสายลมออก ไม่เพียงแต่เมิ่งฮ่าวเท่านั้นที่จะผ่านเข้าไป แต่บุคคลเหล่านี้จะเข้าไปพร้อมกับเขาด้วย!

ในเวลาเดียวกันนั้น ภาพเดียวกันนี้กำลังปรากฏขึ้นในทะเลที่แปด ที่นั่นเสาแห่งแสงได้พุ่งขึ้นมาจากอาณาจักรแห่งท้องทะเลเหมือนกับที่เกิดขึ้นในทะเลที่เก้า พุ่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว เพื่อเปิดรอยแตกขนาดใหญ่ออก บนทะเลที่แปด ทวีปขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้น ซึ่งมีกลุ่มคนอยู่แปดคนกำลังเฝ้ารอคอยด้วยความมุ่งหวัง

หนึ่งในกลุ่มคนเหล่านั้นมีรูปร่างที่ผอมแห้งอย่างถึงที่สุด และยืนแยกตัวออกมาจากคนอื่นๆ มันถูกห้อมล้อมไว้ด้วยกระดูกที่หมุนวนไปมานับไม่ถ้วน และดวงตาก็สาดประกายด้วยแสงอันเย็นชาขณะที่ยิ้มน้อยๆ ออกมา

“อาณาจักรสายลม ข้าน่าจะสังหารด้วยความอิ่มเอมใจ”

เช่นเดียวกับในทะเลที่เจ็ด, ทะเลที่หก, ทะเลที่ห้า และทะเลที่สี่ ในตอนนี้ดินแดนขนาดใหญ่ได้พุ่งขึ้นมาจากทะเลเหล่านั้นทั้งหมด

รวมทั้งเสาแห่งแสงที่พุ่งขึ้นไปจนเกิดเป็นรอยแตกอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

บนทะเลที่สี่ ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นมา บุรุษหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่ที่นั่น สวมใส่ชุดยาวสีดำ หัวเราะเป็นเสียงดังออกมา บนหน้าผากของมันมองเห็นเป็นเครื่องหมายของลำดับขั้น ส่องประกายอันเจิดจ้าออกมา

มองเห็นแสงอันโหดเหี้ยมเย็นชาอยู่ในดวงตาของมัน และขณะที่รอยแตกในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ เสียงหัวเราะของมันก็ยิ่งดังมากขึ้น

ผู้คนนับไม่ถ้วนยืนด้วยความเคารพอยู่ที่เบื้องหน้ามัน แสดงให้เห็นถึงความนับถืออย่างน่าเหลือเชื่อ

ในตอนนี้ มองเห็นสมาชิกแต่ละคนของลำดับขั้น อยู่บนพื้นผิวของน้ำทะเลในแต่ละอาณาจักรขุนเขาทะเลที่พวกมันอาศัยอยู่ พวกมันทั้งหมดกำลังเฝ้ารอคอย…ให้อาณาจักรสายลมเปิดออก กลุ่มคนเหล่านี้ทั้งหมดคือผู้ถูกเลือก และแต่ละคนต่างก็ถือได้ว่าเป็นเหมือนกับเมิ่งฮ่าว ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นภูเขาที่ไม่อาจจะข้ามผ่านไปได้ สำหรับผู้ถูกเลือกอื่นๆ ที่อยู่ในอาณาจักรขุนเขาทะเลของพวกมัน

ตอนนี้เงาร่างที่คล้ายกับภูเขาเหล่านี้ทั้งหมด กำลังจะไปรวมตัวกันในอาณาจักรสายลม ซึ่งจะเป็นสถานที่สำหรับ…การต่อสู้ของลำดับขั้น!

สมาชิกของลำดับขั้นบางคนได้เคยปะทะกันมาแล้วหลายครั้ง แต่สำหรับเมิ่งฮ่าว นี่จะเป็นครั้งแรกของเขา…ที่ต้องมาเผชิญหน้ากับพวกมันทั้งหมด!

การต่อสู้ของลำดับขั้นคือการต่อสู้ของความเป็นและความตาย ไม่ใช่เป็นการแสดงออกของความขัดแย้งระหว่างสมาชิกด้วยกันเองเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นวิธีที่จะตัดสินว่า…ใครจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากที่สุดในท่ามกลางพวกมัน!

สำหรับคนอื่นๆ ทั้งหมดที่เข้าไปในอาณาจักรสายลมพร้อมกับลำดับขั้น พวกมันเป็นแค่ส่วนรอง เป็นแค่ส่วนประกอบเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แน่นอนว่าถ้าพวกมันมีคุณสมบัติเพียงพอ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้…ที่จะสังหารหนึ่งในสมาชิกของลำดับขึ้น และมาแทนที่ลำดับขั้นนั้นด้วยตัวเอง!

หญิงสาวเยาว์วัยผู้หนึ่งบินฝ่าอากาศเข้ามาใกล้ขุนเขาที่สาม นางสวมใส่ชุดยาวสีขาว และบริสุทธิ์งดงามเป็นอย่างยิ่ง จนทำให้สิ่งมีชีวิตใดๆ ก็ตามที่มาเปรียบเทียบต้องหมองคล้ำลงไป

นี่คือหญิงสาวคนเดียวกันที่เคยนั่งเล่นหมากรุกอยู่กับบุรุษหนุ่มที่อยุ่ในลำดับขั้นอีกคนจากขุนเขาแรก นางได้จากมาเพื่อเสาะหาเมิ่งฮ่าว หลังจากที่รับรู้ถึงการคงอยู่ของเขา ด้วยความหวังว่าจะไปเล่นหมากรุกและพูดคุยเรื่องเต๋ากับเขา นางคือผู้สืบทอดเซียนโบราณ, เสวี่ยเอ๋อร์!

ฉับพลันนั้นนางก็หยุดชะงักนิ่ง และหันหน้าไป มองเห็นรอยยิ้มอันงดงามอยู่บนใบหน้าของนาง และทันใดนั้นเอง ทั่วทั้งโลก หรือแม้แต่ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ดูเหมือนว่าจะส่องประกายเจิดจ้าขึ้นมา

“ดูเหมือนว่าข้าสามารถประหยัดพลังงานไปได้มาก ไม่จำเป็นต้องไปยังขุนเขาที่เก้าแล้ว แค่ไปเสาะหามันในอาณาจักรสายลมก็พอ” นางคิดพร้อมกับยิ้มออกมา มุ่งหน้าตรงไปยังทะเลที่สาม

นางไม่ได้อยู่ในลำดับขั้น แต่เป็นใครบางคน…ที่สมาชิกลำดับขั้นใดๆ ก็ตามมองว่ามีความสำคัญอย่างสูงสุด!

อันที่จริงใครก็ตามที่ได้รับความช่วยเหลือจากนาง ก็จะมีความแข็งแกร่งเพิ่มมากกว่าคนอื่นๆ อย่างแน่นอน และจะมีความก้าวหน้าบนเส้นทางของลำดับขั้นเป็นอย่างยิ่ง จริงๆ แล้วโอกาสในความสำเร็จขั้นสุดท้ายของพวกมัน…ก็จะมีมากขึ้น!

ทะเลอันยิ่งใหญ่ทั้งหมดในอาณาจักรขุนเขาทะเลกำลังเดือดพล่านและส่งเสียงดังกระหึ่ม รอยแตกที่เปิดออกในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว เริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้นในตอนนี้ ถ้ามีสถานที่อยู่ในอาณาจักรขุนเขาทะเล ซึ่งทำให้สามารถมองเห็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวต่างๆ ได้ ก็จะมองเห็นว่า…

รอยแตกที่อยู่เหนือเก้าทะเลทั้งหมดของอาณาจักรขุนเขาทะเล ได้ก่อตัวเป็นเส้นตรงขึ้นไป แต่ตอนนี้ราวกับว่าเส้นตรงนั้นได้ถูกตัดแบ่งออกเป็นเก้าส่วน ซึ่งกำลังเริ่มยืดยาวออกไปยังขุนเขาทะเลทั้งหมด เห็นได้ชัดว่าในทันทีที่เส้นตรงเหล่านั้นมารวมตัวเข้าด้วยกันเพื่อก่อตัวเป็นเส้นทาง…ที่เชื่อมเข้ากับรอยแตกขนาดใหญ่ของอาณาจักรขุนเขาทะเลทั้งหมด!

เมื่อถึงเวลานั้น…อาณาจักรสายลมก็จะถูกเปิดออกโดยสมบูรณ์

คนทั้งหมดกำลังเฝ้ารอคอยด้วยความมุ่งหวัง

เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ และดวงตาก็สาดประกายเจิดจ้าขึ้น เขารับรู้ได้เช่นกันว่าสมาชิกของลำดับขั้นแต่ละคนในขุนเขาทะเลอื่นๆ กำลังเฝ้ารอคอยเหมือนกับเขา

ในตอนนี้เองที่เสียงของเสินซือซ่างเหรินได้ดังก้องออกไปทั่วทั้งทะเลที่เก้า “เจตจำนงแห่งทะเลที่เก้ายอมรับคำสั่งที่เคยถูกกำหนดไว้โดยไห่เมิ่งจื้อจุน ทะเลที่เก้ากำลังจะ…เปิดประตูสายลม!”

ทันใดนั้นทะเลที่เก้าก็เริ่มส่งเสียงดังกระหึ่ม คลื่นขนาดใหญ่ม้วนตัวไปมา ขณะที่กระบี่เล่มหนึ่งเริ่มพุ่งขึ้นมาจากน้ำ เป็นกระบี่ที่ก่อตัวขึ้นมาจากน้ำทะเล และในชั่วพริบตา กระบี่เล่มนั้นก็ลอยขึ้นไปในท้องฟ้าด้วยความรวดเร็วอย่างน่าตกใจยิ่ง นี่คือกระบี่ที่ดูเหมือนว่า จะสามารถทำลายล้างสิ่งมีชีวิตทั้งหมดลงไปได้

แทบจะในช่วงเวลาเดียวกับที่กระบี่ได้ปรากฏขึ้น มันก็พุ่งตรงไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว กรีดเฉือนไปยังรอยแตกนั้น โลกทั้งหมดสั่นสะเทือน และเสียงแตกร้าวก็ดังก้องออกมา ทำให้จิตใจของผู้ที่ชมดูอยู่ทั้งหมดสั่นสะท้าน เกิดเป็นเสียงกระหึ่มกึกก้องขึ้นมา ขณะที่จู่ๆ รอยแตกก็เปิดออกกว้างมากขึ้น ฉีกขาดออกตรงไปยังขุนเขาที่แปด

แทบจะเหมือนกับว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวกำลังแตกกระจายออกไป เป็นการถูกโจมตีไปต่อหน้าต่อตา ทำให้คนทั้งหมดที่มองดูอยู่ต้องสั่นสะท้านขึ้นมาจนแทบจะบ้าคลั่งไป

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่ด้านบนของทะเลที่แปด ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนเฝ้ามองไป ขณะที่รอยแตกจากขุนเขาทะเลที่เก้าฉีกขาดออกตรงมายังพวกมัน ในชั่วพริบตามันก็รวมเข้ากับรอยแตกที่อยู่เหนือขุนเขาที่แปด จากนั้นใบมีดขนาดใหญ่ก็พุ่งออกมาจากทะเลที่แปด ตรงไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว และทำให้มันฉีกขาดกว้างออกไปมากขึ้น!

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มกึกก้องขึ้น ขณะที่พลังจากใบมีดนั้นทำให้รอยแตกฉีกขาดออกตรงไปยังทะเลที่เจ็ด ต่อมาเจดีย์ขนาดใหญ่ก็ลอยขึ้นมาจากทะเลที่เจ็ด ทำให้รอยแตกนั้นฉีกขาดออกตรงไปยังทะเลที่หก…

วัฏจักรเช่นนี้ดำเนินต่อไปจากทะเลที่ห้า, ทะเลที่สี่, ทะเลที่สาม…จนกระทั่งถึงจุดสิ้นสุด เมื่อรอยแตกขนาดใหญ่รวมเข้ากับรอยแตกที่อยู่เหนือทะเลที่หนึ่ง ทำให้เกิดเป็นรอยแตกขนาดใหญ่มหึมาอยู่เหนืออาณาจักรขุนเขาทะเล

ในตอนที่รอยแตกนั้นเปิดออก เมิ่งฮ่าวและคนอื่นๆ ทั้งหมดสั่นสะท้านอย่างรุนแรง และรู้สึกว่าจิตใจกำลังเต้นรัว คนทั้งหมดรู้ดีว่าจุดหมายปลายทางของพวกเขา ไม่ได้อยู่ในอาณาจักรขุนเขาทะเล!

การทดสอบนี้เกี่ยวข้องกับการออกไปจากอาณาจักรขุนเขาทะเล และต้องเดินทางไปยังหนึ่งในอาณาจักรชั้นต่ำเมื่อในอดีต!

สำหรับเมิ่งฮ่าวแล้ว ความรู้สึกนี้แตกต่างไปจากความรู้สึกที่เขาเคยพบเจอมาในตอนที่ออกไปจากดาวหนานเทียนและมุ่งหน้าตรงไปยังดาวตงเซิ่ง

เสียงอันเก่าแก่โบราณของเสินซือซ่างเหรินดังก้องออกมาอีกครั้ง “ถึงเวลาแล้ว เมิ่งฮ่าว…ถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว!”

“จดจำไว้ ไม่ใช่เจ้าเพียงคนเดียวที่จะไปยังอาณาจักรสายลม ยังมีผู้ฝึกตนจากทะเลอีกแปดแห่งไปด้วยเช่นกัน จงระลึกไว้เสมอว่าคนเดียวที่เจ้าสามารถจะพึ่งพาได้…ก็คือตัวเจ้าเอง!”

“ที่สำคัญมากไปกว่านั้น ให้จดจำว่าแก่นแท้ของโลกได้ทอดยาวอยู่ตรงจุดศูนย์กลางของอาณาจักรสายลม นั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องได้มันมาครอบครอง!”

“เมื่ออยู่ในอาณาจักรสายลม เจ้าต้องพึ่งพาเพียงตัวเองเท่านั้น แต่เจ้าจะได้รับความช่วยเหลือจากศิษย์ร่วมสำนักด้วยเช่นกัน ความคับข้องใจและไม่พอใจต่างๆ ที่ผ่านมา จะไม่คงอยู่อีกต่อไปเมื่อเข้าไปในอาณาจักรสายลม

ข้าไม่สนใจว่าพวกเจ้าจะทำอะไรกันหลังจากที่กลับออกมาแล้ว แม้ว่าพวกเจ้าจะเริ่มต่อสู้กันหลังจากนั้นก็ตามที!”

“อย่างไรก็ตาม เมื่ออยู่ในอาณาจักรสายลม สิ่งที่สำคัญมากที่สุดก็คือ…การร่วมมือกัน!”

ทันใดนั้นเสินซือซ่างเหรินก็โบกสะบัดชายแขนเสื้อขึ้น ทำให้ถุงสมบัติลอยตรงมายังเมิ่งฮ่าว ที่ด้านในของถุงสมบัตินั้นเป็นหยกเซียนสามร้อยล้านชิ้น ซึ่งเป็นเดิมพันที่เขาเอาชนะกลุ่มผู้ฝึกตนอสูรมาได้! ในตอนนี้เองที่หนึ่งในสองปรมาจารย์จากกลุ่มผู้ฝึกตนอสูรได้กล่าวขึ้น

“พวกเจ้าทั้งหมด จงระมัดระวังตัวให้ดี เมื่ออยู่ในอาณาจักรสายลม ให้ลืมเรื่องราวที่ผ่านมา สิ่งสำคัญมากที่สุดคือการร่วมมือช่วยเหลือกัน!”

หลังจากที่คำพูดนั้นดังก้องออกไป เสินซือซ่างเหรินก็กล่าวกับเมิ่งฮ่าวในจิตใจ

“หลังจากที่เจ้าเข้าไปในอาณาจักรสายลม ก็ขึ้นกับเจ้าแล้วว่าจะสังหารผู้ฝึกตนอสูรหรือไม่ ไม่ต้องคิดว่าสิ่งที่เจ้าพบเจอมาเมื่อเร็วๆ นี้จะมีแต่ในทะเลที่เก้าเท่านั้น กลุ่มคนทั้งหมดของสมาชิกลำดับขั้นจากทะเลอื่นๆ ต่างก็พบเจอกับอันตรายเช่นเดียวกันนี้มาเหมือนกัน!”

คำพูดเช่นนี้ถูกกล่าวเข้าไปในหูของผู้ฝึกตนอสูรด้วยเช่นกัน

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ขณะที่เมิ่งฮ่าวพุ่งขึ้นไปในอากาศอย่างฉับพลัน ติดตามไปด้วยฝานตงเอ๋อร์และเป้ยอวี้ รวมทั้งสามผู้ฝึกตนธรรมดา และสามผู้ฝึกตนอสูร ลำแสงหลากสีทั้งหมดเก้าลำแสง พุ่งเข้าไปในรอยแตกที่อยู่ในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว

ขณะที่คนทั้งหมดเข้าไปใกล้ แรงดึงดูดอันทรงพลังก็ปรากฏขึ้น คว้าจับคนทั้งหมดไว้และฉุดลากให้เข้าไปในความมืดมิดของรอยแตกนั้น

มองเห็นริ้วลำแสงอยู่เหนือทะเลที่แปด, ทะเลที่เจ็ด…จนกระทั่งทะเลที่หนึ่งด้วยเช่นกัน แต่ละลำแสงเหล่านั้น ประกอบด้วยเก้าคน ไม่มากไปกว่านั้น และไม่น้อยไปกว่านั้น

ยกเว้นในทะเลที่สามเพียงแห่งเดียวเท่านั้น ที่หญิงสาวเยาว์วัยเสวี่ยเอ๋อร์ได้เข้ามาร่วมด้วย ทำให้มีจำนวนทั้งหมดสิบคน

รวมทั้งหมดแล้วก็เป็นผู้ฝึกตนแปดสิบสองคน ที่พุ่งผ่านเข้าไปในรอยแตกนั้น

จากกลุ่มคนทั้งหมดนี้ เมิ่งฮ่าวคือคนแรกที่เข้าไป!

ทันใดนั้น ขณะที่ทะเลที่เก้าเปิดอาณาจักรสายลมออก เมิ่งฮ่าวเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติมากที่สุดจากทะเลแห่งนี้ ด้วยเช่นนั้น เขาจึงกลายเป็นผู้ฝึกตนคนแรกที่ผ่านเข้าไปในอาณาจักรสายลม

เขาอยู่ในตำแหน่งผู้นำ ถูกห้อมล้อมด้วยความมืดมิดอันไร้ขอบเขต แต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงสายลม เป็นสายลมที่มีความรุนแรงมากขึ้นไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็คล้ายกับเป็นลมพายุที่ม้วนกวาดออกไปในทั่วทุกทิศทาง

ภายในลมพายุนั้น เมิ่งฮ่าวมองเห็นซากศพและซากปรักหักพังนับไม่ถ้วน ดูคล้ายกับเป็นเศษชิ้นส่วนของสนามรบ ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของสงคราม ซึ่งได้ทำลายสิ่งเหล่านี้ไปทั้งหมด

มันยังดูน่าตกใจยิ่งกว่าเศษซากเซียน!

ทันใดนั้น แรงดึงดูดอันมหาศาลก็ปรากฏขึ้นอยู่ภายในลมพายุ คว้าจับเมิ่งฮ่าว, ฝานตงเอ๋อร์ และคนอื่นๆ ไว้ ฉุดลากพวกเขาให้ตรงเข้าไป

ที่เบื้องหน้าขึ้นไปเป็นรอยแตกที่ดูคล้ายกับเป็นค่ายกลเวท เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่เก่าแก่โบราณ ทำให้ยากที่จะคาดเดาได้ว่าค่ายกลเวทนี้อยู่ที่นั่นมานานเท่าใดแล้ว มันถูกปกคลุมไว้ด้วยซากปรักหักพังของสงคราม

ไม่มีเวลาพอที่จะตรวจสอบดูสิ่งแวดล้อมรอบข้างได้ ถึงแม้ว่าจะมองเห็นแสงของ ของวิเศษที่อยู่ในซากปรักหักพังรอบๆ ตัว แต่เมิ่งฮ่าวก็ไม่มีโอกาสที่จะคว้าจับพวกมันไว้ได้ เขาและคนอื่นๆ จากทะเลที่เก้าพุ่งตรงไปยังค่ายกลเวทรอยแตก และถูกดูดเข้าไปในทันที

ในตอนนั้น จู่ๆ พวกเขาก็ถูกกวาดผ่านความว่างเปล่า เข้าไปอยู่ในโลกที่แปลกๆ แห่งหนึ่ง

ก่อนที่คนทั้งหมดจะทันมองเห็นได้อย่างชัดเจน เมิ่งฮ่าวก็ได้ยินเสียงที่ประหม่าตกใจกลัว ดังก้องขึ้นมาอยู่รอบๆ ตัวเขา

“พวกเราขอต้อนรับท่านเซียนทั้งหมดด้วยความเคารพ!”