ตอนที่ 1438

เปลี่ยนแปลงความว่างเปล่าศักดิ์สิทธิ์

ในตอนนี้ไม่เพียงแต่จินหยุนซานเท่านั้นที่ตกอยู่ในความตื่นตระหนก เจ้าสำนักที่ยังคงอยู่บนแท่นบูชาก็มองไปยังเวทผนึกทั้งแปดของเมิ่งฮ่าวที่หลอมรวมเข้าด้วยกัน ด้วยความประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

มันตระหนักดีว่าแก่นแท้ที่เก้าของจินหยุนซานมีความน่ากลัวมากเพียงใด อันที่จริงถ้ามันไปแทนที่เมิ่งฮ่าว ก็คงจะถูกบังคับให้ต้องใช้แก่นแท้ที่เก้าของตนเองออกมาต่อต้านอย่างแน่นอน

แต่คาดไม่ถึงว่าเมิ่งฮ่าว…ไม่ได้ใช้แก่นแท้ที่เก้าออกมาแม้แต่น้อย กลับใช้สิ่งที่เหมือนกับเป็นเวทป้องกันทั้งแปดออกมา ทำให้เจ้าสำนักต้องตกตะลึงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ยังคงสงสัยว่าเมิ่งฮ่าวต้องมีความลับอื่นๆ ซุกซ่อนอยู่เป็นแน่

“เวทป้องกันทั้งแปดเหล่านั้นต้องเป็นแปดแก่นแท้แรกของมันอย่างแน่นอน แต่มันก็ใช้แปดแก่นแท้เหล่านั้นมาต่อต้านกับแก่นแท้ที่เก้าของจินหยุนซาน…เมิ่งฮ่าวผู้นี้คงไม่ใช่มนุษย์แล้ว!!” เจ้าสำนักสูดหายใจเข้าลึกๆ มันไม่มีทางจะคาดคิดได้ว่าความจริงเป็นเช่นไร ไม่ใช่ว่าเมิ่งฮ่าวไม่ต้องการใช้แก่นแท้ที่เก้าออกมา แต่เขายังไม่รู้แจ้งแก่นแท้ที่เก้าแต่อย่างใด

จินหยุนซานก็รู้สึกตกตะลึงต่อเวทผนึกทั้งแปดของเมิ่งฮ่าวเช่นเดียวกับเจ้าสำนัก ถึงแม้ว่าเขายังไม่ได้ใช้แก่นแท้ที่เก้าออกมา แต่ก็ทำให้คนทั้งสองต้องตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง

“มันยังคงซุกซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงไว้!!” ผู้ฝึกตนอื่นๆ แห่งชางหมางพ่ายต้องหอบหายใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ การต่อสู้ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าสายตาพวกมัน ทำให้ยิ่งตระหนักดีว่าเมิ่งฮ่าวมีความแข็งแกร่งมากไปกว่านี้ อันที่จริงเขามีความน่ากลัวจน…สามารถจะเปลี่ยนแปลงโฉมหน้าของดาวชางหมาง ทำให้มันไม่ได้มีผู้แข็งแกร่งสูงสุดเพียงแค่สี่คนเท่านั้น แต่เป็นห้าคน

“เปิ่นจุนไม่เชื่อว่าเจ้าจะสามารถต่อสู้กับข้าได้ โดยที่ไม่ใช้แก่นแท้ที่เก้าออกมา!” ใบหน้าจินหยุนซานบิดเบี้ยวขึ้นจนดูน่าเกลียด ในตอนนี้มันไม่ได้ดูถูกพลังการต่อสู้ของเมิ่งฮ่าวอีกต่อไป ถึงแม้ว่าโดยรวมแล้วเมิ่งฮ่าวจะอ่อนแอกว่าตนเองเล็กน้อย แต่ความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองก็ไร้ความหมายแม้แต่น้อย!

มันรู้ว่าถ้าเมิ่งฮ่าวปลดปล่อยแก่นแท้ที่เก้าออกมา ตนเองก็คงจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยุ่งยากเป็นอย่างยิ่ง แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นมันก็รู้สึกพอใจต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ ขณะที่ตนเองทุ่มออกมาจนสุดตัว แต่เมิ่งฮ่าวก็ยังคงออมพลังเอาไว้

ด้วยความคิดเช่นนั้นทำให้กลิ่นอายอันน่ากลัวของจินหยุนซานเริ่มมีความเข้มข้นมากขึ้น ขยับตัวเคลื่อนไหวกลายเป็นลำแสงสีทองพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวซึ่งกำลังพุ่งตรงมาด้วยเช่นกัน ในชั่วพริบตาคนทั้งสองก็กระแทกเข้าหากันพร้อมกับเสียงระเบิดที่ดังก้องกระหึ่ม และเริ่มต่อสู้กันไปมา

เมิ่งฮ่าวกลายร่างเป็นวิหคยักษ์แวบประกายขึ้นด้วยแสงสีฟ้าและสีดำ

จินหยุนซานโบกสะบัดมือออกไป ทำให้ดวงตะวันปรากฏขึ้น ส่องแสงสว่างเจิดจ้าสีทองพุ่งออกไปโจมตี

ในช่วงเวลาไม่กี่อึดใจ คนทั้งสองก็ปะทะกันไปมานับร้อยครั้ง เมิ่งฮ่าวขยับมือร่ายเวทและชี้นิ้วออกไป ทำให้ภูเขาจำนวนมากบดขยี้ลงไปบนร่างของจินหยุนซาน

จินหยุนซานแค่นเสียงเย็นชาและโบกสะบัดมือออกไปอีกครั้ง ดวงตะวันระเบิดขึ้น ส่งผลให้พลังทำลายล้างกรีดเฉือนลงไปบนภูเขาจนแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ จากนั้นเมิ่งฮ่าวก็ขยับมือร่ายเวทตอบโต้กลับไป ทำให้แก่นแท้แห่งเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์อันไร้ขอบเขตพุ่งตรงไปโจมตี ทำลายอากาศที่อยู่ระหว่างคนทั้งสองให้พังทลายลงไป

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างรุนแรงจนมีผลกระทบต่อโลกแห่งนี้ หรือแม้แต่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวทั้งปวง เมิ่งฮ่าวและจินหยุนซานต่อสู้กันไปมาในกลางอากาศ แรงระเบิดทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือนและบิดเบี้ยวไปมา

ถ้ามองดูให้ละเอียดก็จะเห็นว่าเมิ่งฮ่าวกำลังมีโลหิตไหลซึมออกมาจากปาก แต่ใบหน้าของจินหยุนซานก็ซีดขาวเป็นอย่างยิ่ง มันอาจจะแข็งแกร่งกว่าเมิ่งฮ่าวเล็กน้อย แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะสังหารเขาไปได้

“บัดซบ!!” เสียงระเบิดดังก้องออกไป และจินหยุนซานก็พุ่งถอยไปทางด้านหลัง จ้องมองมายังเมิ่งฮ่าว จากนั้นก็เริ่มหัวเราะขึ้นมา เป็นเสียงหัวเราะที่เย็นชาเต็มไปด้วยความต้องการสังหารอย่างแน่วแน่ “เมิ่งฮ่าว เปิ่นจุนขอดูว่าแก่นแท้ที่เก้าของเจ้าเป็นอย่างไร?”

ดวงตามันสาดประกายเจิดจ้าขึ้น ขยับสองมือร่ายเวท และจากนั้นก็ฟาดฝ่ามือทั้งสองลงไปที่ด้านล่าง

“ตอนนี้เปิ่นจุนจะใช้เวทที่ทรงพลังมากที่สุดออกมา ซึ่งยังแข็งแกร่งกว่าเต๋าแห่งแก่นแท้ที่เก้าของข้า! เมิ่งฮ่าว มาดูกันว่าเจ้าจะต่อต้านได้อย่างไร?” มันยกมือขวาขึ้นมาและชี้นิ้วขึ้นไปในท้องฟ้า

ในช่วงเวลาเดียวกับที่มันชี้นิ้วขึ้นไป กระแสแห่งแก่นแท้ก็พุ่งออกมา กลายเป็นลำแสงที่พุ่งขึ้นไปและ…หลอมรวมเข้ากับท้องฟ้า!

จากนั้นมันก็ชี้นิ้วลงไป และแก่นแท้ที่สองก็พุ่งออกมาจากร่างมัน และหลอมรวมเข้ากับพื้นดิน

ขณะที่สองแก่นแท้หลอมรวมเข้ากับท้องฟ้าและผืนดิน จินหยุนซานเองก็ดูเหมือนว่ากำลังกระทำเช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่ามันยังคงลอยตัวอยู่ในกลางอากาศ สามารถจะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่ถ้ามีใครบางคนลองใช้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์กวาดผ่านไปทั่วทั้งบริเวณนั้น ก็ไม่อาจจะตรวจพบการคงอยู่ของมันได้

เมิ่งฮ่าวหยุดชะงักนิ่งดวงตาเบิกกว้างขึ้น ความรู้สึกถึงวิกฤตอันร้ายแรงที่พุ่งขึ้นมาในตอนนี้ เกินกว่าตอนที่จินหยุนซานใช้แก่นแท้ที่เก้าของมันออกมาซะอีก

ม่านตาของเจ้าสำนักที่อยู่บนแท่นบูชาเริ่มหรี่เล็กลง “ความว่างเปล่าศักดิ์สิทธิ์!”

ซาจิ่วตงที่อยู่ข้างกายมันมองไปอย่างเงียบๆ ดวงตาสาดประกายขึ้นจากความลึกล้ำด้านใน

ผู้ฝึกตนอื่นๆ จากชางหมางพ่ายต่างก็มีสีหน้าตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด “มันคือความว่างเปล่าศักดิ์สิทธิ์จริงๆ…นั่นคือไพ่ไม้ตายที่ทรงพลังมากที่สุดของจินหยุนซาน มันไม่เคยใช้ออกมานานถึงหนึ่งหมื่นปีแล้ว”

ในตอนนี้เองที่จินหยุนซานโบกสะบัดชายแขนเสื้อ ส่งผลให้แก่นแท้ที่สามพุ่งออกไป ไม่ใช่เข้าไปในแผ่นฟ้าและผืนดิน แต่เข้าไปในสายลม!

สายลมในโลกแห่งนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของจินหยุนซาน และขณะที่มันม้วนกวาดไปมา ก็กลายเป็นลมพายุที่เชื่อมต่อแผ่นฟ้าเข้ากับผืนดิน

“ความว่างเปล่าศักดิ์สิทธิ์! มันคือเต๋าแห่งความว่างเปล่าศักดิ์สิทธิ์ของจินหยุนซาน!” ซ่างกวนหงร้องตะโกนขึ้นมา ทันใดนั้นคนทั้งหมดก็เริ่มนึกขึ้นได้ถึงไพ่ไม้ตายในตำนานของจินหยุนซาน และสีหน้าก็เปลี่ยนไปขณะที่เริ่มถอยไปทางด้านหลังมากขึ้นกว่าเดิม

จากเรื่องราวที่ถูกบอกเล่าต่อๆ กันมาเกี่ยวกับความว่างเปล่าศักดิ์สิทธิ์ มันคือวิชาเวทที่ทรงพลังจนถึงระดับที่น่ากลัว

ความรู้สึกถึงวิกฤตอันร้ายแรงในจิตใจเมิ่งฮ่าวมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นในตอนนี้ ลางสังหรณ์กำลังบอกตัวเองว่าถ้าไม่ขัดขวางเวทนี้ในทันที พลังของมันก็จะเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง

สองตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้น เมื่อดวงตาที่สามลืมขึ้นมา ทันใดนั้นโลกที่เห็นก็เปลี่ยนไป

เมื่อเมิ่งฮ่าวมองเห็นสิ่งที่อยู่รอบๆ จินหยุนซาน สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา เขามองเห็นร่างกายของจินหยุนซานกำลังกระจัดกระจายออกไป หลอมรวมเข้ากับแผ่นฟ้าและผืนดิน กลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกแห่งนี้

เมิ่งฮ่าวสามารถจะบอกได้ว่าถ้าเข้าไปใกล้มัน ตนเองก็จะถูกพลังแห่งฟ้าดินดูดเข้าไป และจะต้องกระจายหายไปอย่างแน่นอน

แม้ในขณะที่เมิ่งฮ่าวทำการศึกษาจินหยุนซานด้วยดวงตาที่สาม สีหน้าของมันก็บิดเบี้ยวขึ้นอย่างดุร้าย และแผดร้องคำรามอย่างทรงพลังออกมา ทันใดนั้นแก่นแท้ที่สี่ของมันก็ยืดขยายออกไป หลอมรวมเข้ากับธาตุไฟซึ่งเป็นหนึ่งในห้าธาตุที่คงอยู่ในโลกแห่งนี้!

ทันใดนั้นอากาศรอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าวก็เริ่มร้อนขึ้นในทันที ขณะที่ธาตุไฟในโลกแห่งนี้เริ่มถูกแทนที่โดยจินหยุนซาน

แต่ก็ยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้ แก่นแท้ที่ห้าของมันเริ่มหลอมรวมเข้ากับธาตุทอง ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าธาตุด้วยเช่นกัน ความต้องการสังหารกระจายเต็มอยู่ในโลกแห่งนี้ เวลาเดียวกันนั้นแก่นแท้ที่หกก็พุ่งกระจายออกไป ต้นไม้ใบหญ้าที่แห้งเหี่ยวไปทั้งหมดในโลกแห่งนี้จู่ๆ ก็สั่นสะท้านขึ้นมา และจากนั้นก็เริ่มเต็มไปด้วยพลังชีวิต ต้นไม้ทั้งหมดรวมถึงต้นหญ้าต่างๆ กลายเป็นส่วนหนึ่งของจินหยุนซานไป

ที่ยิ่งน่าตกใจมากไปกว่านั้นก็คือว่าแก่นแท้ที่เจ็ดของมันหลอมรวมเข้าไปในน้ำทั้งหมดของโลกแห่งนี้ แม่น้ำพลุ่งพล่านปั่นป่วน และโลหิตที่อยู่ภายในร่างของคนทั้งหมดในที่แห่งนั้นก็เริ่มสั่นสะท้านขึ้นมา

เจ็ดแก่นแท้ ทอง, ไม้, น้ำ, ไฟ, ดิน และจากนั้นก็ยังมีสายลม ราวกับว่าทุกสรรพสิ่งในโลกแห่งนี้เป็นของจินหยุนซาน ต่อจากนั้นก็เป็นแก่นแท้ที่แปดของมัน เมื่อโบกสะบัดมือออกไป มันก็ระเบิดขึ้นและหลอมรวมเข้ากับ…แสง!

แสงคือสิ่งที่ไร้ขอบเขต มีอยู่ทั่วทุกที่ ในตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจินหยุนซานไม่ได้คงอยู่อีกต่อไป จากนั้นแก่นแท้สายฟ้าซึ่งเป็นแก่นแท้ที่เก้าของมันก็เริ่มพุ่งกระจายออกไป และร่างกายมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นโปร่งใสขึ้นมา

ทั้งเก้าแก่นแท้หลอมรวมเข้าไปในโลกที่อยู่รอบๆ ตัวมัน ในตอนนี้ร่างกาย, พื้นฐานฝึกตน, โลหิต, วิญญาณ และทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับจินหยุนซาน ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่อยู่รอบๆ ตัวมัน มันกำลังเป็นหนึ่งเดียวกับแผ่นฟ้าและผืนดิน!

มันคือท้องฟ้า มันคือพื้นดิน มันคือสายลม มันคือธาตุทั้งห้า มันคือสายฟ้า มันคือ…โลกแห่งนี้!

ตูมมมมมมม!

“เมิ่งฮ่าว!” จินหยุนซานร้องตวาดขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะมีคำพูดดังออกมาจากปากมัน แต่ก็ดูเหมือนว่าจะดังก้องออกไปในทั่วทุกที่, ทุกแห่งหน, ทุกแม่น้ำ, ทุกๆ ส่วนของโลกแห่งนี้เต็มไปด้วยความต้องการสังหารของมัน เปลวไฟสิ่งมีชีวิต, ต้นไม้ใบหญ้า, ภูเขา, สายฟ้า ระเบิดออกมาจากทุกสรรพสิ่ง!

แทบจะคล้ายกับว่าเสียงแผดร้องคำรามนี้ ไม่เพียงแต่จะดังออกมาจากปากของจินหยุนซานเท่านั้น แต่ดังออกมาจากทั่วทั้งโลกแห่งนี้

เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปอย่างรวดเร็ว และขณะที่คนทั้งหมดในที่แห่งนั้นกำลังสั่นสะท้าน

“เมิ่งฮ่าว นี่คือ…การเปลี่ยนแปลงความว่างเปล่าศักดิ์สิทธิ์ของข้า!” จินหยุนซานยกเท้าขวาขึ้นมาและจากนั้นก็กระทืบลงไป เมื่อทำเช่นนั้นสวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน โลกสั่นไหวไปมา และพลังอันน่าตกใจก็ระเบิดออกไป จินหยุนซานคือราชันแห่งโลกใบนี้ เป็นวิญญาณของมัน โลกแห่งนี้คือร่างกายของจินหยุนซาน เพียงแค่คิดมันก็สามารถจะทำให้ทุกสรรพสิ่งขยับตัวเคลื่อนไหวได้!

การกระทืบเท้าลงไปของมัน ก็เหมือนกับโลกกำลังกระทืบเท้าลงไป ทำให้ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือนไปมาอย่างรุนแรง

โลกสั่นสะท้านและพื้นดินก็สั่นไหวไปมา มือขวาของจินหยุนซานกำแน่นเป็นหมัด และจากนั้นก็ต่อยออกไป!

จากมุมมองของเมิ่งฮ่าว หมัดนั้นคล้ายกับเป็นพลังของโลกแห่งนี้ทั้งหมดที่มารวมตัวกันในจุดๆ หนึ่ง ประกอบไปด้วยสายฟ้า, ห้าธาตุ, ท้องฟ้า, พื้นดิน, ทุกสิ่งทุกอย่าง! และทั้งหมดนั้นก็โจมตีตรงมายังเมิ่งฮ่าว

ขณะที่หมัดนั้นกระแทกลงมา สวรรค์พังทลายปฐพีแหลกสลายไป โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากเมิ่งฮ่าว ร่างกายลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง

“ยังไม่ยอมใช้…แก่นแท้ที่เก้าออกมา?!” รังสีสังหารของจินหยุนซานบรรลุถึงจุดสูงสุด เดินไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว โลกสั่นสะเทือนขณะที่มันฟาดมือขวาตรงไปยังเมิ่งฮ่าว!

โลกสั่นสะท้านเมื่อพลังทั้งหมดที่มีอยู่ก่อตัวเข้าด้วยกัน ลมพายุพุ่งขึ้นมากระแทกตรงไปยังเมิ่งฮ่าวก่อนที่จะทันได้ตั้งตัว โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก และลอยไปทางด้านหลังอีกครั้ง เสียงแตกร้าวดังก้องออกมาจากภายในร่าง ผิวกายฉีกขาด

“เจ้ายังไม่คู่ควรที่จะให้เปิ่นจุนใช้แก่นแท้ที่เก้าออกมา!” เมิ่งฮ่าวแผดร้องคำราม เมื่อมองขึ้นไปดวงตาก็สาดประกายขึ้น และดวงตาที่สามก็ลุกโชนขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า แสงอันเข้มข้นพุ่งกระจายออกไป คล้ายกับเป็นคบเพลิงในคืนข้างแรม แสงนั้นกลายเป็น…เสียงร้องเรียก!