บทที่ 1090 การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเถาวัลย์

ในตอนนี้ ร่างของเจ้าแมวขโมยน้อยถูกกักขังเอาไว้ภายในก้อนหินผลึกขนาดยักษ์จนขยับเขยื้อนไม่ได้ แต่ในร่างของเจ้าแมวขโมยปลดปล่อยระลอกสีเทาเงินออกมาไม่หยุด ส่งเข้าไปในมีดสั้นทมิฬผ่านทางกรงเล็บของมัน

พรึ่บ พรึ่บ! ลายคลื่นประหลาดบนมีดสั้นทมิฬเปล่งแสงสีเงินสว่างยิ่งขึ้น

ณ วินาทีหนึ่ง มีดสั้นทมิฬสั่นน้อยๆ อยู่ในหินผลึกยักษ์

จ้าวเฟิงอึ้งไปเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเจ้าแมวขโมยตัวน้อยใช้วิธีอะไรเข้าไปในภายในก้อนหินผลึก เจ้าแมวขโมยในตอนนี้ขยับเขยื้อนตัวไม่ได้เลย แต่มีดสั้นทมิฬเล่มนั้นยังคงสั่นน้อยๆ ในก้อนหินผลึก แต่สิ่งที่ทำให้จ้าวเฟิงตื่นตะลึงมากยิ่งขึ้นก็คือ ผลึกในขอบเขตที่มีดสั้นทมิฬสั่นเทา จะถูกตัดจนแหลกเป็นธุลี

จะต้องรู้ว่า ผลึกในร่างเทพนี้แฝงไปด้วยพลังเทพและพลังกายของร่างเทพยามมีชีวิต ต่อให้เป็นครึ่งเทพจำนวนมากในดินแดนทวีปผนึกกำลังก็ยากจะทำลายล้างลงได้

แต่ในตอนนี้ มีดสั้นทมิฬในผลึกขยับเล็กน้อย ก็บดผลึกรอบบริเวณแหลกละเอียดไป

เป็นเพราะผลึกส่วนหนึ่งรอบๆ แหลกไป ดังนั้นกรงเล็บของเจ้าแมวขโมยตัวน้อยจึงสามารถหยิบมีดสั้นทมิฬออกมาได้

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นตามมา ก็ทำให้จ้าวเฟิงตื่นตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

เจ้าแมวขโมยน้อยกำมีดสั้นทมิฬ ส่งระลอกสีเข้มเลือนรางเข้าไป ผ่าเปิดผลึกตรงหน้าอย่างสบายๆ ก็สร้างโพรงขนาดเล็กภายในก้อนหินผลึกได้

เมี้ยว!

เจ้าแมวขโมยตัวน้อยจัดการนี่นั่นภายในโพรงเล็กนั้นด้วยใบหน้าลิงโลด ควงมีดสั้นทมิฬในมือ และเผยยิ้มเบิกบานใจ

“อาวุธเทพที่เจ้าแมวขโมยตัวน้อยได้มา เหมือนว่าจะสามารถตัดกำแพงผลึกที่นี่ ไม่ใช่ว่าเจ้านั่นจะขุดค้นเจอสมบัติล้ำค่าอะไรได้นะ!”

จ้าวเฟิงจิตใจสั่นไหว รู้สึกคาดคิดไม่ถึง

ในร่างเทพมีสมบัติล้ำค่าที่ชวนให้คนลุ่มหลง แต่สมบัติเหล่านี้ล้วนผนึกอยู่ในชั้นผลึก แม้กระทั่งครึ่งเทพยังทำอะไรไม่ได้

แต่ในตอนนี้ เจ้าแมวขโมยตัวน้อยใช้มีดสั้นทมิฬในมือขุดก้อนหินผลึกนี้จนว่างเปล่า

ทว่าทั้งหมดนี้คนนอกล้วนยากจะสังเกตเห็น นอกเสียจากเป็นห้วงความคิดของครึ่งเทพถึงจะสามารถมองทะลุชั้นผลึกได้

แต่ครึ่งเทพที่นี่ก็มีเพียงแค่สองคน พวกเขาในตอนนี้กำลังต่อสู้กลางอากาศ ไม่มีทางเห็นเจ้าแมวขโมยน้อยภายในหินผลึกที่มีช่องว่างกว้างใหญ่

หลังจากที่เจ้าแมวขโมยตัวน้อยได้มีดสั้นทมิฬมาแล้ว ถึงแม้ในดวงตามีแววอ่อนล้าก็ยังคงฉายแววปีติยินดี ต่อจากนั้น เจ้าแมวขโมยตัวน้อยจึงเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ก้อนผลึกโลหิตสีม่วงใต้ฝ่าเท้าของมัน

แกวก!

กรงเล็บเจ้าแมวขโมยตัวน้อยทะลักระลอกแสงสีเทาสายหนึ่ง ใช้มีดสั้นทมิฬในมือ บดผลึกส่วนหนึ่งอย่างง่ายดาย แล้วจึงเอาก้อนผลึกโลหิตสีม่วงทรงประหลาดออกมาช้าๆ

จ้าวเฟิงทายไม่ออกเลยว่าก้อนผลึกโลหิตสีม่วงนี้คืออะไร แต่สิ่งของที่เจ้าแมวขโมยตัวน้อยให้ความสำคัญจะธรรมดาได้อย่างไร

ตุบ!

ส่วนหนึ่งของก้อนผลึกโลหิตสีม่วงจมอยู่ใต้พิภพ เจ้าแมวขโมยตัวน้อยจึงขุดต่อไปเรื่อยๆ

ในตอนนี้ เสียงของราชาเซียนตี้กุ่ยก็ดังขึ้น

“จ้าวเฟิง ที่ราชาเซียนอวี่หลิงพูดมาจริงหรือไม่?”

ราชาเซียนตี้กุ่ยตะโกนเสียงกร้าว

ความจริงแล้ว เขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ เขาไม่กล้าจะมีปัญหากับราชาเซียนของตำหนักไท่หวง แต่ตอนนี้เขาจำใจต้องช่วยจ้าวเฟิง ทันทีที่จ้าวเฟิงถูกราชาเซียนอวี่หลิงและพวกไล่ล่าสังหาร ก่อนจะตาย จ้าวเฟิงต้องคายความลับเรื่องผลไม้ลูกนั้นอย่างแน่นอน แต่หลังจากที่พวกตำหนักไท่หวง พรรณาเรื่องความชั่วของจ้าวเฟิงออกมา ราชาเซียนตี้กุ่ยเองก็รู้สึกได้ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก

แต่ที่สำคัญก็คือราชาเซียนตี้กุ่ยฟังออกว่าราชาเซียนอวี่หลิงตัดสินใจที่จะสังหารจ้าวเฟิง

“จ้าวเฟิง รีบขอโทษพวกเขา แล้วจงนำของชดเชยออกมา…”

ราชาเซียนตี้กุ่ยส่งเสียงบอกจ้าวเฟิง

ราชาเซียนแห่งตำหนักไท่หวงก็แค่หน้าบางเท่านั้น ขอแค่จ้าวเฟิงขอโทษขอขมา บวกกับการโน้มน้าวจากราชาเซียนตี้กุ่ย พวกตำหนักไท่หวงอาจจะปล่อยจ้าวเฟิงไป

“ราชาเซียนอวี่หลิง พวกเจ้าหน้าไม่อายเสียจริง!”

จ้าวเฟิงสีหน้าค้างแข็ง เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

“อะไรกัน?”

ราชาเซียนตี้กุ่ยเกือบจะทรุดลงเดี๋ยวนั้น

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คาดคิดไม่ถึงเลยว่า จ้าวเฟิงไม่เพียงแต่จะไม่ขอโทษตามที่เขาบอกแล้วยังย้อนเขาอย่างเจ็บแสบเสียด้วย

พร้อมกันนั้น ราชาเซียนตี้กุ่ยเองก็สัมผัสได้ถึงสิ่งไม่ชอบมาพากล

ตามหลักการแล้ว สลัดพวกคนของตำหนักไท่หวงไปให้ได้ในตอนนี้ และให้เรื่องเก็บผลไม้ลูกนั้นเป็นเรื่องด่วน แต่จ้าวเฟิงกลับทำท่าทีเหมือนไม่ได้อยากจะจัดการเรื่องบุญคุณความแค้นระหว่างตนเองและสมาชิกของตำหนักไท่หวงแม้แต่น้อย

“ราชาเซียนตี้กุ่ย นี่ไม่ใช่เพราะข้าไม่เห็นแก่หน้าเจ้า แต่ข้าจำเป็นต้องสังหารเจ้าหัวขโมยหน้าไม่อายนี่ให้ได้!”

สีหน้าราชาเซียนอวี่หลิงเคร่งเกินจะเปรียบ รวมไปถึงราชาเซียนและเซียนหลายคนด้านหลังเขาก็รู้สึกได้ถึงการถูกดูหมิ่นอย่างหนึ่ง

“ข้าจะดูว่าครั้งนี้เจ้าจะหนีไปได้อย่างไร!”

ราชาเซียนอวี่หลิงหัวเราะชั่วร้าย

ราชาเซียนอีกสองคนก็ยืนขึ้นทันที ราชาเซียนสามคนปลดปล่อยพลังของเงาโลกมิติส่วนตัวกลุ่มหนึ่ง สั่นสะเทือนไปทั่วผืนฟ้า เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้จ้าวเฟิงใช้มนตราอากาศหลบหนีไป

จ้าวเฟิงลอยตัวกลางอากาศ สีหน้าร้อนรนเล็กน้อย ห้วงความคิดส่วนหนึ่งของเขากำลังตรวจตราสถานการณ์ของเจ้าแมวขโมยตัวน้อย

ในตอนนี้ ผลึกโลหิตสีม่วงก้อนนั้นได้ถูกเจ้าแมวขโมยตัวน้อยขุดออกมาจนหมด ส่วนด้านล่างของผลึกโลหิตม่วงเหมือนยังโยงใยกับรากสีแดงเหล่านั้น

เจ้าแมวขโมยตัวน้อยไม่พูดพร่ำทำเพลง ใช้มีดสั้นทมิฬในมือฟันเส้นใยจนขาดยับ

ต่อจากนั้น เจ้าแมวขโมยก็กลืนก้อนผลึกโลหิตสีม่วงขนาดยักษ์ลงไปทันที

โครม! ในเวลานี้เอง ทั่วทั้งมิติก็เกิดการสั่นไหว

เถาวัลย์ขนาดยักษ์ในมิติสั่นสะเทือนขึ้น พลังสำนึกรู้ที่น่ากลัวสาดซัดออกมาตามการสั่นไหวของเถาวัลย์ขนาดยักษ์

ผู้แข็งแกร่งที่ใช้พลังสำนึกรู้ฝึกตนอยู่ถูกพลังสำนึกรู้น่ากลัวกลุ่มนี้ปะทะเข้าใส่ สมองขาวโพลน จิตสำนึกดำดิ่งลงไป

พลังเจตจำนงที่ราชาเซียนอวี่หลิงและพวกปลดปล่อยออกมาก็แหลกละเอียดไปทันที

“เกิดเรืิ่องอะไรกัน?”

ครึ่งเทพสองคนที่อยู่กลางอากาศสีหน้าตื่นตกใจ ผลไม้ลูกนั้นที่พวกเขาได้มาเป็นมรดกของเถาวัลย์ต้นนี้ แต่ในตอนนี้เถาวัลย์ยักษ์กลับสั่นไหว

“สถานการณ์ไม่ค่อยดีแล้ว!” ครึ่งเทพกูซีเคร่งขรึมลงไป

ตุบ โครม!

ครึ่งเทพกูซีเผาผลาญพลังศักดิ์สิทธิ์เทวาเร้นลับ หลอมรวมพลังเทพเข้าไป และทุ่มพลังทั้งหมดโจมตีชั้นผลึกที่แหลกละเอียดอย่างที่สุดบนเปลือกผลไม้สีแดงลูกนั้น

แคร่ก! กำแพงผลึกบนเปลือกผลสีแดงลูกนั้น แตกละเอียดทันทีจากการโจมตีหลายครั้งของครึ่งเทพกูซี

ผลสีแดงลูกนั้นสาดพลังสำนึกรู้ในฟ้าดินที่ร้อนแรงออกมา ถึงจะเป็นวิญญาณของครึ่งเทพสองคน ต่างก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบร้อน

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ทำลายลงได้ง่ายดายเพียงเท่านี้เองหรือ…”

ครึ่งเทพกูซีเกินจะเชื่อ

ตอนที่เขาเริ่มใช้พลังจำนวนมาก ยังไม่สามารถทำลายชั้นผลึกได้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะแหลกละเอียดได้อย่างง่ายดายแบบนี้ แต่ในตอนนี้เขาไม่ได้คิดอะไรมากมายนัก ครึ่งเทพกูซีเด็ดผลสีแดงลูกนั้นทันที

โครม!

ในวินาทีที่ผลไม้สีแดงหลุดออกจากขั้ว เถาวัลย์ยักษ์ในมิติก็สั่นรุนแรงมากขึ้น

อีกฟากหนึ่ง หนานกงเซิ่งที่กำลังโจมตีก้อนหินผลึก จู่ๆ ก็ก็รู้สึกเหมือนก้อนหินผลึกด้านหน้าอ่อนแอลงไปมาก

หนานกงเซิ่งจึงขุดเอาผลสีดำภายในหินผลึกออกมาอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ผู้แข็งแกร่งที่เดิมขุดค้นเอาสมบัติประเภทต่างๆ ภายในมิติต่างทำลายก้อนหินผลึกและได้ครอบครองสมบัติภายในอย่างง่ายดายและรวดเร็ว

ขนาดกระทั่งพวกราชาเซียนอวี่หลิงยังลังเลกับการเตรียมลงมือทำร้ายจ้าวเฟิง

เพราะกำแพงผลึกที่นี่ในตอนนี้แทบจะไม่แข็งแกร่งอีกต่อไป เช่นนั้นแปลว่าจะสามารถครอบครองสมบัติที่อยู่ในหินผลึกได้ง่ายดายมากยิ่งขึ้น

“จู่ๆ พลังของกำแพงผลึกพวกนี้ก็อ่อนแอลงไปอย่างรวดเร็ว รีบโจมตีผลไม้บนเถาวัลย์นี้เร็ว!”

“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ข้ารู้สึกว่าพลังเทพที่ซุกซ่อนอยู่ในชั้นผลึกเหล่านี้กำลังรั่วไหลออกไปอย่างช้าๆ!”

ภายในมิติแห่งนี้ตกอยู่ในความวุ่นวายระส่ำระส่าย ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากตื่นตระหนกและฉงนสงสัย

ครึ่งเทพสองคนในอากาศตื่นตะลึง แต่ละคนต่างเริ่มลงมือจัดการกับผลไม้ตรงหน้า โจมตีไปที่ชั้นผลึกบนเปลือกของผล

โครม! ครึ่งเทพกูซีได้ผลไม้อีกลูกมาครอบครองอย่างรวดเร็ว

“หืม? เหมือนว่าพลังสำนึกรู้ของผลไม้ลูกนี้อ่อนแอลงไปอย่างยิ่ง?”

ครึ่งเทพกูซีฉงนสงสัยเล็กน้อย

ครึ่งเทพเมี่ยฝ่าอีกฟากหนึ่งก็ได้ครอบครองผลไม้ แต่เขาเองก็รู้สึกได้ว่าผลในมือลูกนี้ด้อยกว่าผลสีแดงที่ครึ่งเทพกูซีได้มาเมื่อครู่

“หรือว่าพลังในผลไม้พวกนี้ก็กำลังหลุดลอยออกไปเช่นกัน?”

ครึ่งเทพกูซีเอ่ยอย่างครุ่นคิด

เซียนและราชาเซียนจำนวนมากก็เลียนแบบครึ่งเทพทั้งสอง โจมตีไปที่ผลไม้บนเถาวัลย์ แต่ในเวลานี้ จู่ๆ ชั้นผลึกบนผิวเถาวัลย์สีแดงขนาดยักษ์ก็แหลกละเอียดไปจนหมดสิ้น

พรึ่บ พู่ว! ทั่วทั้งมิติสั่นไหวอย่างรุนแรง พลังสำนึกรู้อันไร้ที่สิ้นสุดประหนึ่งสัตว์ประหลาดบ้าคลั่ง พุ่งทะยานออกมาจากในเถาวัลย์ยักษ์ แม้กระทั่งอากาศในฟ้าดินก็ยังเกิดการบิดเบี้ยวขึ้น

สติวิญญาณของผู้แข็งแกร่งจำนวนไม่น้อยที่กำลังแย่งชิงผลไม้กันอยู่ ถูกพลังสำนึกรู้ที่จู่ๆ ก็ระเบิดออกมาทำลายจนแหลกไป

แม้กระทั่งครึ่งเทพสองคนกลางอากาศยังรีบร้อนถอยร่นไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าเข้าใกล้เถาวัลย์ขนาดยักษ์นั้นอีก

“รีบหนีไปเร็ว!” “เถาวัลย์ต้นนี้กลับมามีชีวิตแล้ว!”

เซียนที่ร่างกายบาดเจ็บหรือค่อนข้างอ่อนแอจำนวนหนึ่งต่างหนีไปด้วยความตื่นตระหนก

โครม!

หลังจากที่เถาวัลย์ยักษ์ต้นนั้นบิดเบี้ยวไปมากลางอากาศอย่างรวดเร็ว มันจึงสาดกลิ่นอายแรงกล้าเก่าแก่ออกมา เส้นเถาวัลย์จำนวนนับไม่ถ้วนบนต้นขยับไหวอย่างรุนแรงกวาดไปมาทั่วทั้งมิติ

“อ๊าก…”

เซียนขอบเขตเทวาเร้นลับชั้นต้นที่กำลังหนีเอาชีวิตรอดถูกเส้นเถาวัลย์สะบัดใส่จนร่างแหลกสลาย

ตุบ!

ก้อนหินผลึกระดับสูงสุดในมิติร่วงหล่นลงมา ภายในก้อนหินผลึกเหมือนว่าจะถล่มทลายลงมา

“รีบไปได้แล้ว เถาวัลย์ต้นนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

สวบ! ภายในมิติ ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดถึงถอยร่นไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่หนานกงเซิ่งได้ผลไม้สีดำนั้นมาแล้ว ก็เลือกที่จะหลบหนีไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

จ้าวหยูเฟยเองก็ตื่นขึ้นจากสภาวะปิดด่านฝึกตนและเร้นหายหนีไปอย่างรีบร้อน

พรึ่บ!

จ้าวเฟิงกลายร่างเป็นเส้นแสงอัสนีสีชาดเส้นหนึ่งทะยานออกไปยังปากทางเข้า

“หนีออกไปจากที่นี่ก่อน!” สีหน้าของราชาเซียนอวี่หลิงเคร่งขรึมลงไป

พวกเขาหลายคนเพิ่งมาถึงที่นี่ ยังไม่ทันได้ค้นหาสมบัติใด ที่นี่ก็กลายเป็นพื้นที่ต้องห้ามไปเสียแล้ว

“อย่าปล่อยให้เจ้าเด็กนี่ไป!” ราชาเซียนปี้กวงสีหน้าโหดร้าย

“ผลไม้ของข้า!” ราชาเซียนตี้กุ่ยสีหน้าสับสนกลับแต่กลับทำได้เพียงหนีไป

ในตอนนี้ แม้กระทั่งครึ่งเทพจำเป็นต้องหนีไป เขาก็แค่ราชาเซียนผู้หนึ่ง จะกล้าเข้าไปให้ลึกกว่านี้ได้อย่างไร

อีกฝั่งหนึ่ง เจ้าแมวขโมยตัวน้อยที่อยู่ในก้อนหินผลึก ก็ใช้มีดสั้นทมิฬในมือทำลายก้อนหินผลึกที่ไม่แข็งแรงอีกแล้วได้อย่างง่ายดาย

เปรี๊ยะ! เจ้าแมวขโมยตัวน้อยกลายร่างเป็นคมแสงสีเงินเทาเข้มเส้นหนึ่งหนีไป

ในวินาทีต่อมา ผลไม้สีแดงลูกนั้นที่ราชาเซียนตี้กุ่ยเพิ่งจะโจมตีไปเมื่อครู่ด้านข้าง ปรากฏคมแสงสีดำขึ้น ก่อนจะตัดใยผลึกไป

ต่อจากนั้นผลไม้สีแดงลูกนั้นสูญสลายหายไปทันที

โครม ตู้ม!

นอกจากกายผลึกขนาดยักษ์ดังกล่าวแล้ว ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดจึงพากันหลบหนีออกมา แต่ก็ไม่มีใครหนีไป

ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดต่างหนีออกไปที่ด้านนอกผลึกยักษ์ แต่ไม่มีใครจากไปทั้งสิ้น

ห้วงความคิดเซียนของครึ่งเทพทั้งสอง ดำดิ่งลงไปในกายผลึกขนาดยักษ์ร่างนั้น เพื่อสังเกตสถานการณ์เอาไว้ ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า ณ มุมหนึ่งของกำแพงผลึกทั้งสองฝั่ง ปรากฏคมแสสีเงินเส้นสายหนึ่งทะลวงผ่านกำแพงผลึก และหนีออกไป

วิ้ง!

ดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงปกคลุมไปด้วยระลอกสีทองอ่อน มองผ่านสถานการณ์ภายใน

แล้วจึงเห็นว่าเถาวัลย์ผลึกสีแดงและผลไม้สีวิจิตรตระการนับไม่ถ้วนค่อยๆ โปร่งแสง แล้วพลันสลายไป

กลิ่นอายเทพในกำแพงผลึกรอบบริเวณก็สูญสลายไปไม่หยุด รวมไปถึงอาวุธเทพและทรัพยากรล้ำค่าในหินผลึก พลังภายในนั้นก็หลุดลอยออกไปไม่หยุด ระดับขั้นก็ลดลงไปอย่างรวดเร็ว