บทที่ 1389 คืนชีพเผ่าบรรพกาล

เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนสั่นไหวเล็กน้อย แต่ไม่ยอมศิโรราบ พูดพึมพำว่า “แผนการคืนชีพเผ่าบรรพกาลงั้นรึ?”

“แผนการคืนชีพเผ่าบรรพกาล!”

คนเผ่าเทพยักษ์และตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งหลายต่างตื่นตกใจ

ในรายชื่อหมื่นเผ่าพันธุ์โบราณ เผ่าบรรพกาลที่อยู่ในอันดับหนึ่ง เคยได้รับการขนานนามว่าปกครองแผ่นดินดั้งเดิม กำราบหมื่นเผ่าพันธุ์ และเผ่าความลับสวรรค์ที่ปราดเปรื่องเฉลียวฉลาดพยายามลอกเลียนสายเลือดนี้ เพื่อครอบครองสายเลือดเทพปีศาจที่แข็งแกร่งและสมบูรณ์แบบที่สุดของ ‘เผ่าบรรพกาล’

แผนการนี้ก็คือ ‘แผนการคืนชีพเผ่าบรรพกาล’

“เขาเป็นคนเผ่าความลับสวรรค์!”

หลังครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสามจากตำหนักวิญญาณบรรพกาลตะลึงไปชั่วครู่ ก็เดาตัวตนของอวี่เหิงได้ทันที

‘แผนการคืนชีพเผ่าบรรพกาล’ คือแผนการของเผ่าความลับสวรรค์

ตลอดทางมานี้ อวี่เหิงทำลายกลไกค่ายกลของเผ่าความลับสวรรค์ได้ทันทีราวพลิกฝ่ามือ รวมกับความคุ้นเคยกับที่นี่ และยังมีความมั่นใจในแผนที่ของเขา

“เป็นเผ่าความลับสวรรค์จริงๆ ด้วย!”

เทพโบราณอวี้ห่ายเผยสีหน้าตกตะลึง ในใจหวาดหวั่น

เผ่าความลับสวรรค์ เผ่าพันธุ์ในตำนานที่อยู่ในห้าอันดับแรกของหมื่นเผ่าพันธุ์โบราณ

ถึงแม้พรสวรรค์และความสามารถด้านการสู้รบของเผ่าความลับสวรรค์จะไม่นับว่าแข็งแกร่ง เทียบไม่ได้แม้กระทั่งเผ่าวิญญาณบรรพกาล แต่เผ่าความลับสวรรค์สามารถอยู่ในอันดับสามของรายชื่อหมื่นเผ่าพันธุ์โบราณได้ ก็ย่อมมีเหตุผลของมัน

สายตาคนตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งหมดที่มองมายังอวี่เหิงเปลี่ยนไปทันใด

ในที่สุด พวกเขาก็รู้ว่าทำไมผู้แข็งแกร่งขั้นจอมเทพของตำหนักวิญญาณบรรพกาลถึงเชื่อฟังและทำตามจอมเทพซิงเซี่ยง

เพราะอวี่เหิงอีกทั้งจอมเทพซิงเซี่ยงเป็นคนเผ่าความลับสวรรค์นั่นเอง

เมื่อเผชิญหน้ากับเผ่าความลับสวรรค์ที่อยู่ในอันดับสามของรายชื่อหมื่นเผ่าพันธุ์โบราณ เผ่าวิญญาณบรรพกาลช่างเล็กจ้อยด้อยค่า

“แผนการคืนชีพเผ่าบรรพกาลของเผ่าความลับสวรรค์สำเร็จแล้ว?”

สายตาของซินอู๋เหินนิ่งลึกดุจน้ำนิ่ง พึมพำอย่างสงสัย

เผ่าความลับสวรรค์หลบเร้นซ่อนกายไปนานแล้ว แผนการคืนชีพเผ่าบรรพกาลผ่านมาไม่รู้นานกี่ปี

แผนการนี้สำเร็จหรือไม่ ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งขั้นจอมเทพที่มีตัวตนอยู่ตั้งแต่ยุคบรรพกาลจนถึงตอนนี้ก็อาจจะไม่รู้

“ใช่แล้ว นี่ก็คือผลสำเร็จของ ‘แผนการคืนชีพเผ่าบรรพกาล’ ของเผ่าข้า!”

สายตาของอวี่เหิงจ้องไปยังเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน พลางพูดอย่างหยิ่งทะนง

เสี้ยวขณะนี้ อวี่เหิงยอมรับตัวตนของเผ่าความลับสวรรค์ ยอมรับสาเหตุของพลังสายเลือดที่ทรงพลังหนึ่งเดียวในกายกลุ่มนี้

สายตาของทุกคนจ้องไปยังร่างของอวี่เหิง ตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

“เจ้ายังไม่ใช่เผ่าบรรพกาลที่แท้จริง!”

เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนมองไปยังอวี่เหิงอย่างละเอียด จากนั้นจึงพูดขึ้น

“อะไรนะ?” สีหน้าเทพโบราณพั่วเยวี่ยและเทพโบราณอวี้ห่ายฉายแววตกใจ

พลังที่อวี่เหิงสำแดงออกมาเมื่อครู่สะท้านไปทั่วฟ้าดิน สยบหมื่นเผ่าพันธุ์

แต่เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนกลับพูดว่าอวี่เหิงไม่ใช่เผ่าบรรพกาลที่แท้จริง!

“หึ ลงมือพร้อมกัน ชิงเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนมา!” อวี่เหิงแค่นเสียงเย็นทันที

สายเลือดเผ่าบรรพกาลในกายของเขาเป็น ‘ของกึ่งสมบูรณ์’ จริงๆ

“รับทราบ!” ครึ่งก้าวสู่จอมเทพฝั่งตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสามตอบรับแล้วพุ่งออกไปทันที

ถึงแม้พวกเขาจะศรัทธาในพลังของอวี่เหิง แต่เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนก็ไม่ใช่จะจัดการได้ง่าย

พวกเขาทั้งสามใช้การโจมตีแบบโอบล้อม ทำการโจมตีจากทั้งสามด้าน

ส่วนอวี่เหิงเข้าประชิดเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนจากด้านหน้า

“ทำอย่างไรดี?” สีหน้าของเทพโบราณหวาไฉ่ค่อนข้างลนลาน

ขณะนี้ ที่ตรงนั้นเหลือเพียงขั้วอำนาจสามฝั่ง คือตำหนักวิญญาณบรรพกาล เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน และกลุ่มของเผ่าเทพยักษ์

ในนั้น พลังของกลุ่มพวกเขาอ่อนแอที่สุด

ส่วนฝั่งศัตรูของพวกเขา กลุ่มตำหนักวิญญาณบรรพกาลแข็งแกร่งที่สุด

“คอยสังเกตุการณ์อย่างเงียบๆ!” ซินอู๋เหินพูดเสียงต่ำ

ถึงแม้ตอนนี้สถานการณ์จะวิกฤต แต่พวกเขาจะจากไปเช่นนี้ไม่ได้

เผ่าเทพยักษ์เข้ามาที่นี่ก็เพื่อกวาดค้นทรัพยากรไปให้ได้มากที่สุด เพื่อให้เผ่าเทพยักษ์ผงาดขึ้นอีกครั้ง

แต่คาดไม่ถึงว่าตำหนักวิญญาณบรรพกาลก็มีคนมาถึงที่นี่เช่นกัน เชื่อว่าผลเก็บเกี่ยวของพวกเขาก็ไม่น้อยเลย

หรือก็คือตำหนักวิญญาณบรรพกาลจะยิ่งแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อน

อีกทั้งตอนนี้อวี่เหิงและครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสามเตรียมกำราบเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนแล้ว

แค่เพียงพวกเขาทำสำเร็จ พลังของตำหนักวิญญาณบรรพกาลน่ากลัวว่าจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ส่วนเผ่าเทพยักษ์ก็จะไม่อาจผงาดขึ้น และไม่อาจแก้แค้นได้ตลอดกาล

ถึงจะพูดเช่นนี้ แต่คนเผ่าเทพยักษ์ก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามลงมือ

อวี่เหิงในตอนนี้กระตุ้นพลังเผ่าบรรพกาลขึ้นแล้ว พลังที่น่าครั่นคร้าม เพียงโจมตีไปตามอารมณ์ก็สามารถสังหารเทพโบราณขั้นเก้าได้ในพริบตา ต่อให้เป็นซินอู๋เหินก็ไม่กล้าฝืนปะทะกับเขา

“เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน ยอมเสียดีๆ เถอะ ศิโรราบแก่ข้าเป็นเกียรติของเจ้า!”

อวี่เหิงยิ้มบาง ล้อมเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนไปพร้อมกับครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสาม

“คิดจะให้ข้าศิโรราบต่อพวกเจ้า ช่างเพ้อฝันนัก!”

เสียงแค้นเคืองดังมาจากในเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน

วิ้ง~ พลังเวลาแข็งแกร่งแผ่ออกมาจากเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนทันที แสงแวววาวสีขาวเลือนรางสาดส่องไปทั่วผืนฟ้า

ครึ่งก้าวสู่จอมเทพตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสามร่างแข็งทื่อไปเล็กน้อย พลังเวลาที่ไร้รูปร่างตลบอวลรอบกายของพวกเขา ทั้งยังบิดเบือนสกัดกั้นร่างกายไม่หยุด

“โง่เขลา!” สีหน้าของอวี่เหิงเย็นชาเล็กน้อย จากนั้นลอยลงมา

เห็นเพียง ในตอนที่พลังเวลาที่เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนแผ่ออกมาปะทะเข้ากับร่างของอวี่เหิงก็สลายหายวับไป

“แข็งแกร่งยิ่งนัก!”

“น่ากลัวเสียจริง!”

ตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสามอีกทั้งฝั่งเผ่าเทพยักษ์มองฉากนี้ ในใจสั่นสะท้านไม่หยุด พลังเวลาที่น่ากลัวกลุ่มนั้น ในยามที่ปะทะกับกายเทพปีศาจเผ่าบรรพกาลของอวี่เหิงก็สลายไปทันที

ต้องรู้ไว้ว่า พลังเวลาที่เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนสำแดงออกมาแฝงด้วยกฎเกณฑ์เวลา จอมเทพมาเองก็ทำอะไรไม่ได้เลย

“เผ่าบรรพกาล กายเทพปีศาจ!”

เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนเปล่งเสียงเคร่งเครียดออกมา

พลังของเผ่าบรรพกาลช่างน่ากลัวนัก ต่อให้สายเลือดในกายของอวี่เหิงไม่สมบูรณ์แบบ ก็ยังคงเป็นพลังที่ไร้เทียมทาน ทรงพลังเป็นหนึ่งของทุกสิ่ง

“ยอมเสียดีๆ!”

หลังจากอวี่เหิงเข้าประชิดก็ยืนมือออกไปช้าๆ แสงเทพสีเงินทองที่น่ากลัวทะลุผ่านท้องฟ้า ตรงไปยังเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนทันที

เสี้ยวขณะนั้น

การโจมตีของเขาฉีกทึ้งเสวียนอ้าวเวลารอบด้าน กระทั่งการสะกดควบคุมต่างๆ ก็ถูกซัดออกไปไกลหลายพันลี้

“แย่แล้ว!” เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

วู้ม วู้ม!

แสงแวววาวสีขาวที่น่าอัศจรรย์สาดส่องเหนือเศษเสี้ยวในทันใด

ในขณะเดียวกัน พลังเวลาที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานลอยเข้ามา ก่อนก่อเป็นวงล้อมป้องกันชั้นหนึ่ง พยายามลดการโจมตีของอวี่เหิงไป

แต่ในยามที่แสงเทพเงินทองที่ทำลายทุกสรรพสิ่งประชิดใกล้เข้ามา พลังที่เศษเสี้ยวแผ่ออกมาก็ยังคงพังทลายลง เพียงแต่ทลายช้าลงเท่านั้น

อาศัยช่องว่างนี้ เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนแปลงเป็นแสงแห่งมิติหนีไปอย่างรวดเร็ว

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

คนตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสามไล่ตามไปทันที

“ขัดขืนเกินจำเป็น!” สีหน้าของอวี่เหิงเย็นชา มือทั้งสองยกขึ้นเล็กน้อย เส้นแสงสีเงินทองแต่ละเส้นๆ ตลบอบอวลออกมา แผ่กระจายกลิ่นอายอันตรายสะท้านฟ้าดิน

“แย่แล้ว อวี่เหิงจะสำแดงวิชาลับอะไร!”

จ้าวเฟิงสีหน้าเคร่งเครียด

เสี้ยวขณะนี้ ลูกทรงกลมสีเงินมายาในมิติเนตรเทพเจ้าหมุนวนเร็วขึ้น แสงวนมายาลอยแผ่ออกมาจากในนั้น

เผ่าเทพยักษ์ทั้งสามคนเคร่งเครียดเช่นกัน

พลังที่อวี่เหิงสำแดงออกมาแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ ยิ่งเมื่อรวมกับครึ่งก้าวสู่จอมเทพทั้งสาม อยู่ที่นี่แทบจะไม่มีใครสู้ได้

เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนที่กำลังหลบหนี เห็นฉากนี้แล้วก็สั่นสะท้านไปเล็กน้อย หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง

ในตอนนี้เอง อวี่เหิงที่กำลังสำแดงวิชาลับ จู่ๆ แววตาพลันส่องประกายขึ้น

เสี้ยวขณะต่อมา กลิ่นอายน่าหวาดกลัวบนร่างของเขาก็ลดลงไปหลายส่วน กายเทพปีศาจของเขามีบางส่วนเกิดโปร่งแสงไปเล็กน้อย

ความคิดของอวี่เหิงขยับเล็กน้อย หยิบหลอดทดลองสีขาวขนาดเท่าหัวแม่มือออกมาจากมิติเก็บของ ในหลอดทดลองมีเลือดสีเงินทองไหลวนอยู่นิ่งๆ

ฟิ้ว! เลือดในหลอดทดลองไหลออกมา เข้าไปในปากของอวี่เหิงที่แปลงเป็นกายเทพปีศาจ

ครืน!

ทันใดนั้น กลิ่นอายบนร่างของอวี่เหิงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว กลิ่นอายบรรพกาลที่กวาดไปทั่วทุกทิศอย่างหยิ่งผยอง ทำเอาสายเลือดและจิตใจของสรรพสิ่งทั้งหมดสั่นไหวขึ้นอีกครั้ง

“พลังฟื้นคืนกลับมาแล้ว ทั้งยังแข็งแกร่งกว่าเมื่อครู่ด้วย!”

ซินอู๋เหินตื่นตกใจ

“ไม่ได้…” ความหวาดกลัวในใจของเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนเพิ่มขึ้นไม่หยุด

เป็นเช่นนี้ต่อไป เขาจะถูกอวี่เฟิงจับไปจริงๆ

ในตอนนี้เอง เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนพลันเกิดความรู้สึกบางอย่าง มันหมุนเปลี่ยนทิศทาง บินไปยังเศษซากป้อมปราการ

“หยุดคิดหนี!”

ตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสามตามมาข้างหลังติดๆ

เมื่อรู้ตัวตนของอวี่เหิงและจอมเทพซิงเซี่ยงแล้ว พวกเขาเสียใจกับคำพูดและการกระทำก่อนหน้านี้เป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้พยายามทุ่มพลังทั้งหมด สร้างคุณูปการให้มาก

ทันใดนั้น

ฟิ้ว! แสงเลือนรางสีขาวทางหนึ่งพุ่งออกมาจากในเศษซากป้อมปราการแห่งนั้น

“เทพโบราณเฉิงอวิ๋น!” เผ่าเทพยักษ์คนอื่นๆ ร้องออกมาอย่างตกใจทันที

เพราะการควบคุมมิติที่แข็งแกร่งของที่นี่ พวกเขารับรู้ไม่ได้ว่าเทพโบราณเฉิงอวิ๋นเฉิงซ่อนอยู่ที่นี่

“เอ๋?” สีหน้าของจ้าวเฟิงก็ตกใจเช่นกัน โคจรพลังตาซ้ายมองทะลุไปในป้อมปราการโบราณ

แต่ขั้นตอนการมองทะลุลำบากเป็นอย่างยิ่ง ของที่สามารถมองเห็นได้ก็บิดเบี้ยวผิดปกติ

“ที่แท้ ในป้อมปราการโบราณเป็นมิติเอกเทศแห่งหนึ่ง!”

จ้าวเฟิงกระจ่างแจ้งในทันที

ก่อนหน้านี้เขาก็เคยลองมองทะลุป้อมปราการโบราณแต่ไม่สำเร็จ ตอนนี้เทพโบราณเฉิงอวิ๋นพลันโผล่ออกมาจากป้อมปราการเก่า เขาจึงเข้าใจในเรื่องนี้

ฟิ้ว! เทพโบราณเฉิงอวิ๋นเข้าใกล้เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนอย่างรวดเร็ว

“สกัดเขาเอาไว้!” เทพโบราณหานอวี้ร้องอย่างตกใจ

แต่ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว

เทพโบราณเฉิงอวิ๋นรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง พลังจากสัมผัสกับเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนแล้วก็ถ่ายพลังให้กับเศษเสี้ยวมันทันที ทั้งยังโคจรเคล็ดวิชาลับ ร่วมมือกับเศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนอีก

ฟิ้ว! เห็นเพียงแสงเลือนรางกะพริบ ทั้งสองหลบเข้าไปในเศษซากป้อมปราการโบราณทันที

“หนีได้เร็วจริงๆ?”

อวี่เหิงหยุดเคล็ดวิชาลับ เข้าไปใกล้ป้อมปราการโบราณช้าๆ

“พวกเราตอนนี้จะทำอย่างไรดี?”

ครึ่งก้าวสู่จอมเทพของตำหนักวิญญาณบรรพกาลทั้งสามมองไปยังอวี่เหิงทันที เชื่อฟังคำสั่งเพียงเขาเท่านั้น

“เข้าไป!” อวี่เหิงพูดอย่างเรียบนิ่ง ท่าทางองอาจไม่หวาดกลัวสิ่งใด

ในขณะเดียวกัน ร่างของเขาที่แปลงเป็นกายเทพปีศาจค่อยๆ ย่อส่วนลง กลิ่นอายบรรพกาลที่สยบฟ้าดินก็ค่อยหายไป เหมือนว่ากำลังประหยัดพลังไว้

“แล้วพวกเขา?”

เทพโบราณอวี้ห่ายปรายตามองเผ่าเทพยักษ์ฝั่งนั้น

“หลังจากได้เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนมาแล้ว อะไรก็ไม่ใช่ปัญหา!”

อวี่เหิงยิ้มบาง เข้าไปในป้อมปราการโบราณก่อน

แต่เดิมพลังของกลุ่มเขาก็ล้ำหน้าพวกเผ่าเทพยักษ์อยู่แล้ว แค่เพียงได้เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชนมา จะสังหารเผ่าเทพยักษ์พวกนั้นก็ง่ายราวพลิกฝ่ามือ

ฟุ่บ… คนตำหนักวิญญาณบรรพกาลเข้าไปในเศษซากป้อมปราการโบราณทั้งหมด กลิ่นอายก็หายไปสิ้น

เผ่าเทพยักษ์และจ้าวเฟิงยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะทำเช่นไรดี

“สหายจ้าว เจ้าคิดว่าอย่างไร?” ซินอู๋เหินถามขึ้น

หากเข้าไปในเศษซากป้อมปราการเก่า อันตรายจะมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ตอนนี้พวกเขาก็ไปจากมิติแห่งนี้ไม่ได้เช่นกัน อีกทั้งแค่เพียงพวกอวี่เหิงได้เศษเสี้ยวอาวุธบรรพชน กวาดค้นของล้ำค่าอย่างกำเริบเสิบสาน เช่นนั้นเผ่าเทพยักษ์ก็ไม่มีวันที่จะลืมตาอ้าปากได้ไปตลอดกาล

“ลองเข้าไปดู!”

จ้าวเฟิงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนพูดออกมาอย่างมั่นใจ

เมื่อครู่นี้เอง หลังจากที่คนฝั่งอวี่เหิงเข้าไปในเศษซากป้อมปราการเก่าแล้ว ความผิดปกติของดวงตาเทพเจ้าของเขาก็ค่อยๆ สงบลง

เห็นได้ว่าตาซ้ายของเขามีส่วนเกี่ยวพันกับพลังเผ่าบรรพกาล

อยากเปิดความลับของตาซ้าย บางทีอาจมีเพียงอาศัยโอกาสนี้เท่านั้น