บทที่ 838 จำนวนมหาศาล

“ปีศาจวารี! มอบ ‘บัวฟ้าวารีคราม’ ครึ่งหนึ่งกับ ‘รากบัวหิมะหลอมกายา’ มา แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

คำพูดคุกคามที่เผด็จการและตรงประเด็นของจ้าวเฟิง ทำให้ทุกคนตรงนั้นตื่นตกใจ

ขณะนี้ กลุ่มของจิวอู๋จี้กับจีหลานผนึกกำลัง ทุ่มเทแรงแทบตาย เพิ่งจะได้บัวฟ้าวารีครามมาหนึ่งต้นกับอีกครึ่ง

จ้าวเฟิงกลับทำง่ายดาย อ้าปากก็ต้องการบัวฟ้ากับรากบัวหิมะครึ่งสระ จำนวนที่เพิ่มขึ้น มากกว่าหลายร้อยเท่าเป็นอย่างน้อย

เพิ่งกล่าวจบ

ผัวะ! กลางสระ ระลอกน้ำพร้อมแสงเขียวครามหมุนตลบขึ้น คลื่นสาดซัดจากทั่วทิศ ประหนึ่งแสดงถึงความโกรธเกรี้ยวและดูแคลนของปีศาจวารี

“หึ!” จ้าวเฟิงแค่นเสียงเยาะหยัน สายเลือดดวงตาซ้ายเปิดออก แสงในแววตาดุจสายฟ้าสีม่วง มันขับพลังดวงตาวิญญาณที่น่าสะพรึงออกมา ก่อนรวมตัวถึงขีดสุด จนกลายเป็นหนามแหลมจิตวิญญาณไร้ลักษณ์ พุ่งเข้าใส่สระน้ำ

วินาทีนั้น อัจฉริยะบริเวณใกล้เคียงรู้สึกในชั้นวิญญาณถูกกดข่มและทิ่มแทง

ทว่านี่เป็นเพียงควันหลงที่รั่วไหลออกจากพลังดวงตาวิญญาณโดยไม่ตั้งใจ

‘เนตรดาราม่วง’ ของจีหลานสั่นไหวไม่สงบ พลังดวงตาวิญญาณในนั้นโดนกดถึงขีดจำกัด

ยอดฝีมืออาวุโสที่แข็งแกร่งเยี่ยงจิวอู๋จี้ จิตใจยังหนาวเหน็บ กระวนกระวายอย่างประหลาด

“อ๊าก…” เสียงกรีดร้องแหลมดังมาจากในสระมรกต

โครม! หนามแหลมนั้นพุ่งทะลุชั้นวิญญาณของมัน ราวกับกำลังเผชิญด่านเคราะห์หมื่นอัสนี ฟ้าร้องกึกก้อง ระเบิดปะทุเข้ามา

ในตอนนี้ พลังจักพรรรดิของจ้าวเฟิงตื่นขึ้นในขั้นต้น อัสนีเทวะที่แฝงอยู่ในวิญญาณส่งผ่านมาได้ไม่น้อย

ช่วงชีวิตก่อน พลังดวงตาวิญญาณของเขาผ่านการหล่อหลอมจากอัสนีเทวะแล้ว ต่อให้สำแดง ‘หนามจิตวิญญาณ’ แบบธรรมดา ก็มีเสวียนอ้าวกับอานุภาพของอัสนีเทวะอยู่หลายส่วน

คลื่นยักษ์โหมซัดขึ้นลงในสระ ระลอกน้ำสาดกระเซ็น เสียงโหยหวนจากชั้นวิญญาณดำเนินอยู่นาน

เพียงแค่ ‘หนามจิตวิญญาณ’ ที่ก่อตัวจากพลังดวงตา จิตสำนึกและสติปัญญาของปีศาจวารีก็บาดเจ็บหนัก

“รอดูข้าทำลายจิตสำนึกและปัญญาของเจ้า…”

จ้าวเฟิงร้องเสียงกร้าว เขามองสภาวะที่แท้จริงของมันออกนานแล้ว

ปีศาจวารีมีพลังแก่กล้าหาใดเปรียบ ซึ่งเป็นผลจากสภาพแวดล้อมแต่กำเนิด

ครั้นผ่านวันเวลานับไม่ถ้วน มันจึงมีความคิดและความรู้สึก สระน้ำมรกตนี้คือร่างกายของมัน ทว่า การถือกำเนิดของสองสิ่งนี้ค่อนข้างเชื่องช้า ปีศาจวารีไม่รู้วิธีเสริมสร้างชั้นวิญญาณให้แข็งแกร่ง อาศัยเพียงสะสมตามกาลเวลาทั้งสิ้น หากกล่าวเรื่องพลัง ปีศาจวารีตัวนี้เทียบได้กระทั่งจักรพรรดิ เพียงแต่ไม่อาจแยกออกจากอาณาเขตสระ

ชั้นวิญญาณของมันใกล้เคียงจักรพรรดิในด้าน ‘ขนาด’ ที่กว้างใหญ่ แต่เรื่องคุณภาพ ระดับความแกร่ง และทักษะ ยังไม่ถึงชำนาญเท่าราชันศาสตร์วิญญาณ

ดังนั้น แหนมจิตวิญญาณธรรมดาจึงสร้างอาการบาดเจ็บให้ความคิดและความรู้สึกของมัน

ยามนี้ สายเลือดดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงปรากฏเพลิงวายุอัสนีโปร่งใส นี่คือการโจมตีที่มุ่งแต่ระดับขั้นวิญญาณ เป็นกระบวนท่าสังหารที่ทรงพลังอย่างยิ่ง

ธาตุของเพลิงวายุอัสนีข่มปีศาจวารีได้พอดี

“เพลิงเนตรวิญญาณแกร่งกล้านัก…”

จีหลานรู้สึกได้ถึงพลานุภาพน่าเกรงขามของเพลิงเนตร หากเป็นราชันทั่วไป เกรงว่าจะโดนโจมตีพลังวิญญาณ สังหารในเสี้ยววินาที แม้แต่โอกาสเปลี่ยนร่างเกิดใหม่ยังไม่มี

จ้าวเฟิงมั่นใจว่า เพลิงเนตรอัสนีครานี้ต้องทำให้จิตสำนึกกับสติปัญญาปีศาจวารีเจ็บหนักได้แน่ ดีไม่ดีกระบวนการคิดของมันอาจล้มเหลว

ผัวะ! ผัวะ!

ภายในสระ ระลอกน้ำสั่นไหว คลับคล้ายแสดงถึงความหวาดกลัวขั้นสุดของปีศาจวารี

ต่อให้ชั้นกายเนื้อมีกำลังมากมายกว่านี้ ก็ต้านทานเพลิงเนตรชั้นวิญญาณของจ้าวเฟิงได้ไม่มากนัก

“นายท่านโปรดไว้ชีวิต!”

กลางสระที่มีระลอกน้ำแวววาว รวมตัวขึ้นเป็นเทพวารีคลื่นครามดุจปทุมผลิบาน แผ่แรงคุกคามวิญญาณวารีออกมามหาศาล

ยอดฝีมืออัจฉริยะริมสระน้ำต่างกดดันจนหายใจลำบาก

“นายท่าน! ข้าจะมอบ ‘บัวฟ้าวารีคราม’ กับ ‘รากบัวหิมะหลอมกายา’ ให้แก่ท่าน”

เทพวารีคลื่นครามท่วงท่าสง่าเหนือสามัญ งดงามน่าหลงใหล ใบหน้านางเว้าวอน ท่าทางน่าสงสารยิ่ง

ภาพนี้ยังผลให้พวกจิวอู๋จี้และจีหลานมึนงง ปากอ้าตาเบิกโต

จ้าวเฟิงเพิ่งลงสนามรบ ก็สยบปีศาจวารีไว้ได้ทันที ทำให้ฝ่ายตรงข้ามยอมมอบ ‘บัวฟ้าวารีคราม’ กับ ‘รากบัวหิมะ’ ให้เองอย่างว่าง่าย

เมื่อนึกว่าพวกตนสองฝ่ายลงแรงเอาเป็นเอาตาย ทว่าเพิ่งได้บัวฟ้าวารีมาหนึ่งต้นครึ่ง

คนทั้งหลายถึงเข้าใจ เหตุใดจ้าวเฟิงไม่คิดจะช่วงชิงบัวฟ้าที่เพิ่งนำมาได้เหล่านั้น

“เก็บของมา!”

ตาซ้ายจ้าวเฟิงตรึงเป้าหมายอยู่ที่เทพวารีคลื่นครามผู้งดงามดั่งบัวผลิบาน

เทพวารีก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่างจากน้ำในสระ

“ง่ายดายเพียงนี้ก็…”

หนานกงเซิ่งเหม่อลอย ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น

คำสั่งของจ้าวเฟิงพลันเรียกสติเขาคืนมา จึงรีบทะยานเข้าไปเก็บบัวฟ้าวารีครามกับรากบัวหิมะหลอมกายา

เมี้ยว เมี้ยว! เส้นสีเทาเงินวูบวาบ แมวตัวตัวหนึ่งร่อนลงบนสระน้ำมรกตก่อน จากนั้นเก็บพืชมีค่าทั้งสองอย่างคล่องแคล่ว

จ้าวเฟิงไม่ได้ลงมือ ภายในตาซ้ายมีแสงเย็นเยือกสีฟ้าหม่นเอ่อล้น ส่งผลให้เทพวารีรู้สึกเหมือนถูกแช่แข็ง

พรึ่บ! พรึ่บ!

หนานกงเซิ่งกับแมวขโมยตัวน้อยเก็บของรางวัลในสระมารวดเร็วปานสายฟ้า

พวกจิวอู๋จี้ที่อยู่ริมน้ำมองจนงงงัน อิจฉาตาร้อน ในใจไม่ยินยอมอย่างถึงที่สุด และอยากจะบ้าคลั่ง

บัวฟ้าวารีครามในสระมรกตมีอยู่ทั่ว จำนวนจะต้องมากขนาดไหน

ผ่านไปไม่นานนัก

บัวฟ้าวารีครามกับรากบัวหิมะหลอมกายาในสระถูกหนานกงเซิ่งและแมวขโมยเก็บไปครึ่งหนึ่ง

“พอแล้ว”

จ้าวเฟิงโบกมือเบาๆ ให้ทั้งสองหยุด

เขามองออกว่า บัวฟ้าวารีครามกับรากบัวหิมะเกี่ยวข้องกับแหล่งกำเนิดรากฐานของปีศาจวารี

ในเมื่ออีกฝ่ายยอมศิโรราบร่วมมือ จ้าวเฟิงก็ยินดีจะไว้ชีวิต

เมื่อจัดระเบียบของที่ได้มา จำนวนบัวฟ้าวารีครามกับรากบัวหิมะรวมกันแล้วมากถึงเจ็ดร้อย

“จ้าวเฟิง ของรางวัลพวกนี้ควรคืนให้เจ้า”

หนานกงเซิ่งเก็บบัวฟ้าวารีครามไว้เพียงสิบต้น เอารากบัวหลอมกายาไปไม่กี่ท่อน

ความจริงแล้ว จากระดับของหนานกงเซิ่งและจ้าวเฟิง เก็บบัวฟ้าไว้ไม่กี่ต้นก็เห็นผล มีมากกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์มากนัก

ผู้แข็งแกร่งที่ไปถึงขั้นครึ่งเซียนหรือเซียนในขอบเขตเทวาเร้นลับอย่างแท้จริง ทรัพยากรที่ใช้ไม่เพียงแต่มหาศาล เมื่อเข้าสู่ช่วงปลาย ‘คุณสมบัติ’ ที่ต้องการจะสูงยิ่งกว่า

หากทรัพยากรมีระดับสูงไม่มากพอ ต่อให้จำนวนมากเท่าไหร่ ก็สร้างจักรพรรดิปราณเทวะไม่ได้

“บัวฟ้าวารีครามเหล่านี้ หากนำไปที่โลกภายนอกจะสร้างราชันปราณเทวะได้กลุ่มใหญ่”

จ้าวเฟิงคาดคะเน

บัวฟ้าวารีครามแบ่งเป็นกลีบดอก เม็ดบัว และใบบัว ประสิทธิภาพทุกด้านของมันให้ผลไม่เลว ทั้งกับพลังวิญญาณ ร่างกาย ไปจนถึงการรักษา สำหรับคนต่ำกว่าขั้นราชันลงไป มันเป็นสมบัติหายากอย่างไม่ต้องสงสัย

จ้าวเฟิงใช้เองหลายต้น ช่วยให้พลังฝึกตนกับพลังจักรพรรดิที่เพิ่งตื่นขึ้นมั่นคงได้

“แต่ ‘รากบัวหิมะหลอมกายา’ นี้มีข้อดีมากมายยิ่ง…”

มุมปากเขายกยิ้มบาง

รากบัวหิมะหลอมกายาสามารถสร้างร่างกายที่มีคุณสมบัติชั้นยอด ซึ่งไม่ใช่เรือนร่างเลือดเนื้อธรรมดา

โชคดีที่จ้าวเฟิงฝึก ‘วิชาหมื่นห้วงคิดเซียน’ จึงแบ่งความคิดไปทำหลายๆ อย่างได้

คาดการณ์ว่า ถ้ามีทรัพยากรมากพอ ต้องย่นเวลาสร้าง ‘ร่างแยกจากรากบัว’ จำนวนมากได้แน่ เมื่อสำแดงผ่าน ‘หมื่นห้วงคิดเซียน’ จะสามารถใช้มันโจมตี ล่อลวงศัตรู กระทั่งเป็นระเบิดมนุษย์

ภายใต้สภาพการณ์เหล่านี้ ยังใช้ร่างแยกจาก ‘รากบัวหิมะ’ เป็นร่างชั่วคราวได้

สภาวะที่เป็นอุดมคติที่สุดคือ จ้าวเฟิง ‘เปลี่ยนร่างนับพัน’ ได้จริง

ถึงเวลานั้น ไม่ว่ากายเนื้อร่างใดก็เป็นแค่ร่างชั่วคราวของเขา มีเพียงวิญญาณที่ไม่ดับสลาย!

แน่นอน นี่เป็นแค่จินตนาการชั่วแวบเดียวกับความคิดจากประสบการณ์ของเขาหลังเจอ ‘รากบัวหิมะหลอมกายา’ เท่านั้น

“มารคู่ผมม่วง! พวกเจ้าฮุบทรัพยากรมหาศาลไว้คนเดียว ช่างไม่กลัวเผือกร้อนลวกมือ…”

แววตาจิวอู๋จี้มืดทะมึน อัจฉริยะของตระกูลจีและวังเก้านิรย แต่ละคนตาแดงก่ำไม่ก็เขียวปัด จ้องจ้าวเฟิงไม่วางตา

จ้าวเฟิงคนเดียวครอบครองทรัพยากรมากเช่นนี้ พวกเขายินยอมไม่ได้

บัวฟ้าวารีครามทุกต้นหรือรากบัวหนึ่งท่อน ล้วนเป็นของล้ำค่าหายาก ณ โลกภายนอก ต่อให้เป็นหนึ่งต้น หนึ่งท่อน สำหรับครึ่งก้าวสู่ราชันและราชันทั่วไปคือสิ่งเย้ายวนใจถึงที่สุด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจ้าวเฟิงได้สิ่งล้ำค่าทั้งสองไปมากมายเลย

“ทำไม พวกเจ้าอยากลงมือรึ?”

มุมปากจ้าวเฟิงยกขึ้นน้อยๆ มีแววหยอกล้อส่วนหนึ่ง

คนทั้งหมดใจกายแข็งทื่อ

สิ่งที่จ้าวเฟิงเอ่ย สื่อถึงความในใจพวกเขาไม่ผิด

หากเปลี่ยนเป็นอัจฉริยะคนอื่นใด เห็นสิ่งของที่จ้าวเฟิงได้ไป เกรงว่ามีแต่จะคิดอยากช่วงชิง เพียงแต่มารคู่ผมม่วงเก่งกาจชั่วร้าย จ้าวเฟิงลึกล้ำจนคาดเดาไม่ได้ พวกจิวอู๋จี้หวาดหวั่นยิ่งกว่าอะไร

หากลงมือจริง กำลังคนของพวกเขาต้านมารคู่ผมม่วงไม่อยู่แน่

ถ้าจ้าวเฟิง ‘เอาจริง’ อาจทำให้คนทั้งสองฝั่งพ่ายแพ้ย่อยยับ ถึงขั้นมีผลพวงร้ายแรง

จุดสำคัญคือ กลวิธีและความสามารถของจ้าวเฟิงช่างยากจะคาดเดา

เด็กหนุ่มในสายตาผู้นั้นมีผมสีม่วง ตาซ้ายสีเดียวกัน แย้มยิ้มเหมือนไม่ใช่ยิ้ม เป็นเหมือนมหาสมุทรเงียบวังเวง ผู้ใดก็ไม่อาจหยั่งถึง

“ทุกท่าน ไว้พบกันคราวหน้า”

จ้าวเฟิงและหนานกงเซิ่งหายวับจากไปไกลภายใต้แสงสีเงินม่วง

มีอย่างนี้ที่ไหน! เสียงยั่วเย้าก่อนจากไป แทบทำให้จิวอู๋จี้ระเบิดโทสะ

“เอ๊ะ! เหตุใดตรงนี้มีเศษของบัวฟ้าวารีครามด้วย! ยังมีรากบัวหิมะอีก!”

อัจฉริยะผู้หนึ่งพลันร้องตกใจ

จุดเดิมของจ้าวเฟิงมีเศษชิ้นส่วนบัวฟ้า รวมทั้งรากบัวหิมะที่เหี่ยวเฉาโรยราบางส่วน

สรุปคือ นี่คือของเหลือมีตำหนิ

“รีบแย่งมา!”

ฉับพลันนั้น เหล่าอัจฉริยะยอดฝีมือตรงเข้าชกต่อยแย่งชิงกันอุตลุต

กำลังคนสองฝั่งชุลมุนวุ่นวาย ของเหลือที่ทิ้งไว้เหล่านี้จำนวนไม่น้อยทีเดียว มีมากมายหลายอย่าง

หลังช่วงชิงกันจนหมดเกลี้ยง สีหน้าจิวอู๋จี้ดำทะมึนอย่างยิ่ง กัดฟันเอ่ย “จ้าวเฟิงผู้นี้จงใจแน่”

จ้าวเฟิงเก็บของล้ำค่าสองอย่างไปมหาศาล จากนั้นทิ้งของเหลือมีตำหนิพวกนี้ไว้ให้พวกเขายื้อแย่งกัน เปรียบได้กับเศรษฐีทิ้งเศษอาหารให้เหล่าขอทานแย่งชิง

“จะรังแกกันเกินไปแล้ว…”

พลังมารบนร่างจิวอู๋จี้สั่นไหว ใกล้คลุ้มคลั่งสติแตกเต็มที

เขาตัดสินใจแล้วว่าจะหาโอกาสเฉือนแกะตัวอ้วนพวกนั้นเป็นชิ้นๆ ให้จงได้

“ฮ่าฮ่าฮ่า….” ท่ามกลางแสงสีเงินม่วง สองโจรทะยานไปด้านหน้าพร้อมเสียงหัวเราะลั่น

สองชั่วยามต่อมา

ทั้งสองมาที่ภูเขาจำลองลับตาคน ก่อนหยิบ ‘บัวฟ้าวารีคราม’ ออกมาใช้

“จ้าวเฟิง มีบัวฟ้าวารีครามนี้แล้ว ข้าจะทะลวงปราณเทวะช่วงปลายได้เร็วยิ่ง”

หนานกงเซิ่งมั่นใจมาก

“ดี”

จ้าวเฟิงนำบัวฟ้าต้นหนึ่งใส่ปาก จากนั้นโคจร ‘วิชาหมื่นห้วงคิดเซียน’ แล้วทำให้พลังจักรพรรดิที่เพิ่งตื่นไม่นานมั่นคงขึ้น!