บทที่ 970 ชิงเนตร

“ความเป็นความตายของมัน จงกลับคืนสู่การดูแลของผู้คุมวัฏสงสารแห่งความตาย!”

เหนือวิญญาณที่อ่อนแอของจักรพรรดิแห่งความตาย มีดวงตาราวกับนรกยามพลบค่ำคู่หนึ่งปรากฏขึ้น ในนั้นมีลวดลายวงกลมเป็นเส้นสีดำบาง ดูคล้ายวัฏจักรแห่งความเป็นความตาย หมุนวนเงียบๆ อย่างไม่มีวันสิ้นสุดชั่วนิรันดร์

ทั่วทั้งบริเวณเพิ่งหลุดพ้นจากความทรมานเพราะเนตรเทพของจ้าวเฟิงและเสวียนอ้าวมรณะ ก็กลับตกลงสู่หุบเหวแห่งวัฏจักรอีกครั้ง โลกทั้งใบมืดมิด ราวกับจะถูกกักขังไว้ในนั้นชั่วกัลปาวสาน

ตอนที่จ้าวเฟิงสัมผัสได้ถึงดวงตาสีเหลืองหม่นคู่นั้น คล้ายกับเห็นความเป็นไปทั้งหมดของตน เส้นวงกลมสีดำบางในดวงตาคู่นั้นก็เหมือนกับเส้นทางชีวิตของเขา แฝงไว้ด้วยปรัชญาแห่งความเป็นความตายที่ไม่อาจมองได้ทะลุปรุโปร่ง

“นี่คือเนตรสังสารวัฏ?” ใจของจ้าวเฟิงสั่นสะท้าน

มีพลังที่ทำให้วิญญาณไม่ตาย ไม่สูญสลาย มีพลังสร้าง ‘กายวัฏสงสาร’ มีแม้กระทั่งพลังอื่นๆ ที่จ้าวเฟิงไม่รู้

ในยามนี้ พลังข้ามที่ผ่านฟ้าของเนตรสังสารวัฏกลับเข้ามาถึงสุสานราชวงศ์!

เป้าหมายของเนตรสังสารวัฏไม่ใช่จ้าวเฟิง แต่คือจักรพรรดิแห่งความตาย

ทันใดนั้น เนตรสังสารวัฏปะทุเจตจำนงดวงตาที่แข็งแกร่งออก พลังวิญญาณของจ้าวเฟิงที่อยู่ข้างๆ ยังสั่นไหวไปช่วงหนึ่ง ในเนตรสังสารวัฏพลันเกิดแรงดึงดูดแห่งวัฏสังสารขึ้น

วิญญาณของจักรพรรดิแห่งความตายค่อยๆ หลุดพ้นจากการฉุดดึงจากเนตรเทพเจ้าของจ้าวเฟิง และถูกพลังดึงดูดที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าลากออกไป

แรงดึงดูดของวัฏสังสารนี้ แข็งแกร่งยิ่งกว่าเนตรเพ่งเทพเจ้าของจ้าวเฟิง

เนื่องจากก่อนหน้านี้จ้าวเฟิงใช้ ‘เนตรเทพแยกส่วน’ ทำให้เจตจำนงดวงตาของเขาเเทบจะหมดสิ้น ยามนี้จ้าวเฟิงใช้เจตจำนงดวงตามาจนเกินขีดจำกัดแล้ว

ฟู่ ฟู่~ ในขณะเดียวกัน ‘กายวัฏสงสาร’ ของจักรพรรดิแห่งความตายเริ่มรวมตัวกันในอากาศ ฟื้นฟูสู่สภาพเดิมทีละน้อย และโอบล้อมวิญญาณเอาไว้ เพราะจ้าวเฟิงหยุด ‘เนตรเทพแยกส่วน’ ไปนานแล้ว

จักรพรรดิแห่งความตายเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ก็แอบถอนหายใจโล่งอก แต่เดิมเขานึกว่า ‘กายวัฏสงสาร’ ที่หายไปจะไม่ปรากฏขึ้นอีกแล้ว

นี่ดูท่าแล้ว ต่อให้เป็นพลังเนตรเทพเจ้าของจ้าวเฟิงหลังแปรสภาพแล้ว ก็ไม่มีทางฆ่าเขาที่ตกเข้าสู่ ‘วัฏสงสารแห่งความตาย’ ได้

“จ้าวเฟิง การไล่ล่าสังหารของข้าจะไม่มีวันหยุดตลอดกาล รอให้เจ้าออกไปจากสุสานราชวงศ์ ข้าจะสิงสู่ ‘กายวัฏสงสาร’ ในร่างชั้นเซียนรอเจ้า!”

จักรพรรดิแห่งความตายค่อยๆ หลุดพ้นจากเนตรเพ่งเทพเจ้าของจ้าวเฟิงตามแรงดึงดูดของเนตรสังสารวัฏ ก้าวเข้าสู่วัฏสงสารแห่งความตาย

ใบหน้าของจ้าวเฟิงเคร่งเครียด ในดวงตามีไฟโทสะวาวโรจน์

ระดับวิญญาณของจักรพรรดิแห่งความตายถึงเทวาเร้นลับชั้นแรกเริ่ม หากว่าได้ ‘กายวัฏสงสาร’ ในขอบเขตเทวาเร้นลับชั้นแรกเริ่มมา กำลังรบจะต้องเพิ่มขึ้นมากอย่างแน่นอน

จักรพรรดิแห่งความตายในตอนนั้น ไม่เพียงแต่ชั้นวิญญาณจะแข็งแกร่งเกินต้านทาน พลังแห่งความตายของชั้นวัตถุก็นำภัยคุกคามมาให้จ้าวเฟิงได้เป็นอย่างมาก

เนื่องจากกายสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ไม่มีคุณสมบัติแบบกายอมตะ เมื่ือโดนทำลาย จ้าวเฟิงมิต้องเปลี่ยนร่างถือกำเนิดใหม่รึอย่างไร

เมื่อเห็นวิญญาณของจักรพรรดิแห่งความตาย รวมถึง ‘กายวัฏสงสาร’ เข้าสู่เนตรสังสารวัฏที่ด้านบนอย่างช้าๆ

สีหน้าท่าทางของจ้าวเฟิงพลันเปลี่ยนไป ดวงตาแน่วแน่เป็นที่สุด

ฟู่! ดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงไม่โคจรอีกต่อไป เนตรเพ่งเทพเจ้าหยุดนิ่ง ค่อยๆ ปิดตาลง

“ฮ่าๆ!”

จักรพรรดิแห่งความตายเห็นเนตรเพ่งเทพเจ้าของจ้าวเฟิงหยุดลง ก็อดหัวเราะเยาะขึ้นไม่ได้ แต่เดิมเขาอยู่ใน ‘วัฏสงสารแห่งความตาย’ อยู่แล้ว ต่อให้จ้าวเฟิงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ เนตรเพ่งเทพเจ้าก็ไม่อาจต้านทานแรงดึงดูดจากวัฏสงสารแห่งความตายไปได้

แต่ทันใดนั้นเอง

ดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงลืมขึ้น ลำแสงคลื่นสีทองอ่อนเล็กละเอียดพลันสาดส่องออก พุ่งไปยังบริเวณหัวของวิญญาณจักรพรรดิแห่งความตาย อีกทั้งส่องทะลุวิญญาณ!

“นี่มันอะไร?”

จักรพรรดิแห่งความตายชะงักไปเล็กน้อย คลื่นพลังนี้ไม่เหมือนกับวัตถุ แล้วก็ไม่เหมือนพลังวิญญาณ ทะลุผ่านทุกอย่าง แต่ไม่ส่งผลใดๆ ทั้งสิ้น ราวกับว่ามันไม่ได้อยู่ในห้วงมิตินี้

แต่ถึงให้ส่งผลกระทบแล้วยังไง?

สำหรับการลงแรงที่ไร้ความหมายของจ้าวเฟิง จักรพรรดิแห่งความตายเมินเฉยโดยสิ้นเชิง ใบหน้ายิ้มหยัน

วิญญาณของจักรพรรดิแห่งความตายตกเข้าสู่ ‘วัฏสงสารแห่งความตาย’ ได้รับ ‘กายวัฏสงสาร’ ที่ไม่มีวันดับสลายชั่วนิรันดร์ จ้าวเฟิงจะทำอะไรเขาได้?

“เเยกชั้น!”

จ้าวเฟิงเอ่ยออกมาเบาๆ สองคำ ลำแสงสีทองอ่อนสาดออกมาจากดวงตาซ้ายของเขา พลันขยับไปตามตำแหน่งตาขวาของวิญญาณจักรพรรดิแห่งความตาย แล้ววาดเป็นวงกลม!

ก่อนหน้านี้เคยใช้ ‘เนตรเพ่งเทพเจ้า’ กับจักรพรรดิแห่งความตายมาแล้ว ยามนี้ใช้พลังแยกส่วนก็ไม่เป็นอุปสรรคแม้แต่น้อย

“เอ๋?” จักรพรรดิแห่งความตายที่สีหน้าไม่สะทกสะท้าน พลันสังเกตได้ว่าในวิญญาณมีความรู้สึกที่ผิดปกติเกิดขึ้น

“นี่คือ?” จักรพรรดิแห่งความตายหน้าเปลี่ยนสี

ดวงตาซ้ายของเขามองเห็นภาพอันแปลกประหลาดน่ากลัว

เขาเห็นตาขวาของตนหลุดลอยออกมา

ดวงตามรณะของเขาได้รับสืบทอดมาผ่านวิญญาณ ดังนั้นเขาที่วิญญาณถูกทำให้ฟื้นคืนจึงยังมีเนตรมรณะอยู่เช่นเดิม ในยามนี้ บนวิญญาณของจักรพรรดิแห่งความตาย กลับเกิดรูขึ้นตรงบริเวณตาขวาพอดี ส่วนตรงหน้าวิญญาณของเขา ดวงตามรณะข้างหนึ่งลอยอยู่ในอากาศ!

“เคลื่อนย้ายมิติ!”

รอบด้าน ‘เนตรขวามรณะ’ ที่หลุดลอยออกมามีลายน้ำไหวกระเพื่อมอยู่ชั่วขณะ

จักรพรรดิแห่งความตายราวกับนึกอะไรได้ สีหน้าหวาดกลัวสุดขีด

ถึงแม้เนตรขวามรณะจะหลุดลอยออกจากวิญญาณของเขา แต่บนนั้นก็ยังคงมีพลังวิญญาณของเขาอยู่

“ระเบิด ระเบิดทำลายตัวเอง!”

จักรพรรดิแห่งความตายยังคงสัมผัสได้ถึงเนตรขวามรณะ

ขอเพียงแค่เนตรขวามรณะถูกทำลาย เขาจะสามารถปรากฏขึ้นอีกครั้งใน ‘วัฏสงสารแห่งความตาย’

แต่ในชั่ววินาทีต่อมา!

ดวงตาขวาหายวับไป!

สัมผัสระหว่างจักรพรรดิแห่งความตายและดวงตาขวาก็พลันหายไปในพริบตาด้วย!

“จ้าวเฟิง เนตรมรณะของข้า เจ้าเอาเนตรมรณะของข้าไปซ่อนไว้ที่ไหน?”

จักรพรรดิแห่งความตายระเบิดเนตรมรณะล้มเหลว พลันแผดเสียงคำรามก้อง ใบหน้าบิดเบี้ยว เหมือนกับคนบ้าคลั่งก็ไม่ปาน

ตลอดมาคือเขาที่คอยตามไล่ฆ่าจ้าวเฟิง คิดหาวิธีที่จะแย่งชิง ‘เนตรเทพเจ้าดวงที่เก้า’ แต่มาในตอนนี้ เนตรขวามรณะของเขากลับถูกจ้าวเฟิงแย่งชิงไป เขาไม่อาจรับมันได้

เขารู้จักพลัง ‘เนตรเทพเจ้า’ ของจ้าวเฟิง ตาขวาที่หายไปจะต้องถูกจ้าวเฟิงเอาไปซ่อนไว้ที่ไหนเป็นแน่

“นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน? เจ้าควักเอาเนตรมรณะของข้าออกไปงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้!”

จักรพรรดิแห่งความตายแทบจะเสียสติ ทั้งวิญญาณและร่างกายกระเสือกกระสนอย่างบ้าคลั่ง นึกอยากจะหลุดพ้นจากแรงดึงดูดของเนตรสังสารวัฏแล้วพุ่งไปกัดกลืนจ้าวเฟิงทั้งเป็น

เขาไม่อาจเข้าใจได้ ลำแสงลึกลับนี้มันคือพลังอะไรกันแน่ จึงสามารถทำให้เนตรมรณะแยกออกมาจากวิญญาณของเขาได้

จักรพรรดิแห่งความตายพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แทบจะโคจรเสวียนอ้าวมรณะมาต้านทานเนตรสังสารวัฏ

แต่จักรพรรดิแห่งความตายจะหลุดพ้นจากเนตรสังสารวัฏได้อย่างไร

“จ้าวเฟิง คืนเนตรมรณะของข้ามา….”

จักรพรรดิแห่งความตายถูกดูดเข้าไปในเนตรสังสารวัฏจนสิ้น

“ฮ่าๆ ครั้งหน้าอย่าลืมเอาเนตรมรณะอีกข้างมาให้ข้าด้วยล่ะ!”

เสียงสบายอารมณ์ของจ้าวเฟิงลอยมา แสดงความขอบคุณไปยังจักรพรรดิแห่งความตาย

จักรพรรดิแห่งความตายที่สูญเสียเนตรมรณะไปข้างหนึ่ง พลังของเนตรเพ่งมรณะจะลดลงลงไปอย่างมาก ต่อให้ครั้งหน้ามี ‘กายวัฏสงสาร’ ในขอบเขตเทวาเร้นลับชั้นแรกเริ่ม จ้าวเฟิงก็ไม่กลัว

ฟู่! เนตรสังสารวัฏที่ดูดจักรพรรดิแห่งความตายเข้าไปมองจ้าวเฟิงแวบหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ ปิดลงแล้วเลือนหายไปในอากาศ

“เนตรสังสารวัฏ!”

จ้าวเฟิงเอ่ยคำทั้งสี่ออกมาเบาๆ แล้วลอยลงมาจากกลางอากาศ นั่งขัดสมาธิลงบนพื้น

เจตจำนงดวงตาของเขา อีกทั้งพลังในลูกกลมสีทองลึกลับ ถูกใช้ไปจนหมดสิ้นนานแล้ว แต่สุดท้าย จ้าวเฟิงก็ยังใช้เนตรเพ่งเทพเจ้าและแยกส่วนอีกครั้ง

ยามนี้ ความง่วงงุนและความเจ็บปวดของตาซ้ายโจมตีเข้ามาอย่างหนักหน่วง

จ้าวเฟิงรีบดื่มกินยาวิเศษบางอย่างลงไปทันที

เขาในตอนนี้อ่อนแอเป็นอย่างยิ่ง โดนกัดกินจากเสวียนอ้าวมรณะ ไม่ว่าจะเป็นระดับของวิญญาณหรือระดับชีวิตก็ล้วนแต่ลดลงทั้งสิ้น

ยังดีที่พื้นฐานทั้งสองด้านนี้ของจ้าวเฟิงมั่งคงเป็นอย่างมาก ขอเพียงแต่ปรับสมดุลให้เหมาะสม ภายในระยะเวลาอันสั้นก็สามารถฟื้นฟูกลับมาได้

จ้าวเฟิงขับเคลื่อนพลังอัสนีวายุธาตุไม้อย่างรวดเร็ว ร่วมกับการดื่มกินยาวิเศษ ปรับสมดุลร่างกายและวิญญาณ ไม่นานนัก ร่างผอมแห้งของจ้าวเฟิงก็ค่อยๆ ฟื้นฟูเป็นเหมือนเดิม

พลังการฟื้นฟูร่างกายของจ้าวเฟิงแข็งแกร่งอย่างยิ่ง ขอเพียงแค่มีพลังชีวิตเพียงพอก็สามารถฟื้นฟูตัวเองได้

“ไม่รู้ว่าเนตรมรณะนี่จะมีประโยชน์อะไรกับข้าบ้าง!”

จิตรับรู้ของจ้าวเฟิงพลันเข้าสู่มิติดวงตาซ้าย

เหนือลูกทรงกลมสีทองลึกลับ มีเนตรมรณะในสภาพวิญญาณลอยนิ่ง

บนนั้นยังมีพลังวิญญาณของจักรพรรดิแห่งความตาย หากแต่โดนควบคุมไว้จนสิ้น

“รอให้ฟื้นฟูแล้ว จะใช้พลังอัสนีเทวะขจัดพลังมรณะบนนั้นออก แต่ว่าเนตรมรณะที่อยู่ในสภาพวิญญาณ….”

จ้าวเฟิงพึมพำเสียงเบา

จ้าวเฟิงเคยได้รับเศษเสี้ยว ‘เคล็ดวิชาดวงตาต้องห้าม’ จากแหวนเก็บของของโอรสสวรรค์สามตา ในนั้นมีเพียงแค่ความรู้ทฤษฎีบางส่วน แต่ไม่มีการศึกษาค้นคว้าแนวทางปฏิบัติจริง อีกทั้งความรู้ทฤษฎีพวกนี้ก็วิเคราะห์การชิงดวงตาเพียงแค่ชั้นวัตถุเท่านั้น ไม่น่าเชื่อถือสักเท่าใด ทว่าสิ่งที่จ้าวเฟิงได้รับในวันนี้คือเนตรมรณะในสภาพวิญญาณ

“หากล้มเหลวจะเป็นการทำลายเนตรมรณะทันที เช่นนั้นก็เท่ากับว่าคืนเนตรมรณะให้กับจักรพรรดิแห่งความตาย!”

ใจของจ้าวเฟิงหนักอึ้ง

ต่อให้จ้าวเฟิงมีวิธีชิงดวงตาที่สมบูรณ์แบบ ก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม

สุดท้ายแล้ว จ้าวเฟิงก็ทำเพียงนำเนตรมรณะวางไว้ในมิติเนตรเทพเจ้าไปก่อน

อย่างน้อยๆ จักรพรรดิแห่งความตายตัวปัญหาก็นับว่าจัดการไปได้แล้ว เขาที่มีเนตรมรณะเพียงข้างเดียว ไม่อาจสร้างภัยคุกคามอะไรต่อจ้าวเฟิงได้

……..

ท่ามกลางทะเลป่าไผ่มรกตอันเงียบสงบ

เบื้องหน้าของผู้อาวุโสท่านหนึ่งมีเนตรสังสารวัฏเลือนรางปรากฏขึ้น

ทันใดนั้น ในเนตรสังสารวัฏก็มีร่างชุดดำปรากฏ

“อิสระของเจ้า สิ้นสุดลงเพียงเท่านี้!”

ผู้อาวุโสเอ่ยเสียงราบเรียบ

“ไม่ ไม่ได้ จ้าวเฟิงแย่งเนตรมรณะของข้าไป ข้าจะไปชิงกลับมา อีกทั้งยังจะชิง ‘เนตรเจ้า’ ของมันมาด้วย!”

จักรพรรดิแห่งความตายคุกเข่าลงบนพื้น อ้อนวอนอย่างทุกข์ทรมาน

“เจ้าไม่มีทางทำสำเร็จ!”

ผู้อาวุโสใบหน้าเรียบนิ่ง ดวงตาลุ่มลึกสลัวรางมองไปยังที่ไกล

“ไม่ หากท่านมอบ ‘กายวัฏสงสาร’ เทวาเร้นลับชั้นแรกเริ่มให้แก่ข้าตั้งแต่ต้น ข้าก็คงไม่มีทางแพ้!”

จักรพรรดิแห่งความตายคำรามขึ้นทันใด ในใจกราดเกรี้ยวไม่ยินยอมยิ่งนัก

“เหอะ!”

ในดวงตาทั้งสองข้างของผู้อาวุโส ลวดลายวงกลมสีดำพลันหมุนวน

“อ๊าก…ไม่!”

ทันใดนั้น อักขระคำสาปบนวิญญาณและบนร่างของจักรพรรดิแห่งความตายส่องประกายสีเหลืองหม่นวูบวาบ พลังวัฏสงสารที่ไร้หนทางต้านทานปะทุขึ้นในทันใด

กายวิญญาณของจักรพรรดิแห่งความตายบิดเบี้ยวอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะค่อยๆ ปริแตกออก

ตูม! ทั้งวิญญาณและร่างกายของจักรพรรดิแห่งความตายแตกสลายไปจนหมดสิ้นภายใต้การทรมานจากอมนุษย์

ในชั่ววินาทีต่อมา ในเนตรสังสารวัฏของผู้อาวุโสปรากฏเงาสีดำเลือนรางขึ้น

จากนั้น ผู้อาวุโสเดินไปยังกระท่อมไม้ไผ่อย่างเชื่องช้า “ศิษย์ข้า เล่าความฝันเมื่อวานของเจ้าให้ข้าฟังเถอะ”

“เจ้าค่ะ!”

ในกระท่อมไม้ไผ่ สาวน้อยในชุดสีเขียวอ่อน ดวงตาสุกใสเป็นประกาย เส้นผมดำขลับดุจใบหลิวพลิ้วไหว ชั่วขณะที่แย้มยิ้มให้ความรู้สึกสงบ สบายใจ

“ในความฝัน ท่านพ่อเจ้าเมืองของข้าให้ข้าต่อสู้เลือกคู่ ตอนที่การเลือกคู่ใกล้จะสิ้นสุด มีเด็กหนุ่มผมสีเขียวตาเดียวมา ชื่อของเขา ข้าจำไม่ได้…”