บทที่ 987 การประลองของสองคน
“เยี่ยมมากจ้าวเฟิง!”
องค์ชายเก้าอดพูดขึ้นไม่ได้จนถึงตอนนี้ ตาเฒ่าอิงและจิงข่ายชนะสองครั้ง ซูชิงหลิงภายใต้การบัญชาของเขาพยายามหลบหลีกการต่อสู้ ไม่แพ้ไม่ชนะ ส่วนจ้าวเฟิงชนะสามครั้ง
เช่นนี้แล้วกองกำลังของเขาก็ได้รับชัยชนะเจ็ดครั้ง
คะแนนเช่นนี้ ในบรรดาองค์ชายทั้งสี่น่าจะนับว่าดีที่สุด
องค์ชายเก้าย่อมรู้ถึงเหตุผล
ตาเฒ่าอิงสามารถชนะอย่างราบรื่นได้ถึงสองครั้ง ก็เพราะเขาสามารถบัญชาการได้อย่างรอบคอบ เพราะองค์ชายเก้าเพียงแค่ตั้งสมาธิอยู่กับตาเฒ่าอิงกับซูชิงหลิงก็พอแล้ว แน่นอนว่าต้องสบาย
ส่วนกลุ่มองค์ชายคนอื่น สมาชิกที่เข้าไปยังเขาวงกตอย่างน้อยก็ห้าคน มีกระทั่งหกคน สมาชิกกลุ่มองค์ชายสิบสามเยอะที่สุด มีเจ็ดคนที่เข้าไปในเขาวงกตเคลื่อนที่
ในขณะที่คอยสังเกตุการณ์คนหลายคน องค์ชายคนอื่นยังต้องสื่อสารกับพวกเขาเพื่อบัญชาการ ทั้งหมดล้วนเหลือบ่ากว่าแรง เกิดข้อผิดพลาดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก
“บัดซบ จ้าวเฟิง!” องค์ชายสิบสามสบถขึ้นทันใด
สมาชิกของเขาในเขาวงกตพบกับจ้าวเฟิงอีกครั้ง ผลคือพ่ายแพ้
“องค์ชายสิบสาม จ้าวเฟิงผู้นี้ราวกับตั้งใจหาเรื่องสมาชิกของพวกเรา!”
“จ้าวเฟิงช่างชั่วร้ายเกินไปแล้ว พวกเราไม่ได้ไปล่วงเกินเขาสักหน่อย!”
ข้างหลังองค์ชายสิบสาม สมาชิกหลายคนเอ่ยกันคนละคำสองคำ
องค์ชายสิบสามสีหน้าดำคล้ำ เขาก็เพิ่งค้นพบเช่นกัน จ้าวเฟิงเหมือนจะจัดการกับสมาชิกของเขาโดยเฉพาะ
“หึ คิดอยากให้ข้าแพ้รึ?” องค์ชายสิบสามกัดฟันอย่างโกรธแค้น
“เซียนมารทมิฬ จ้าวเฟิงอยู่ข้างหน้าด้านขวามือของเจ้า!”
ในเสี้ยววินาทีที่จ้าวเฟิงกลับมาถึงเขาวงกตหลังจาก ‘ฉากประลอง’ สิ้นสุดลง องค์ชายสิบสามก็ชี้ทางบัญชาการเซียนมารทมิฬ
ในกลุ่มของเขามีเซียนเข้าไปในเขาวงกตเคลื่อนที่สองคน และก็มีเพียงเซียนสองคนนี้เท่านั้นถึงจะสามารถเอาชนะจ้าวเฟิงได้
“ฮึๆ!”
จ้าวเฟิงเห็นเซียนมารทมิฬมุ่งหน้าใกล้เข้ามา จึงรีบหลีกหนี หาคนอื่นที่อยู่ใกล้เคียง
ขอเพียง ‘ฉากประลอง’ เสร็จสิ้นลง เขาก็จะถูกสุ่มให้มาปรากฏในเขาวงกต เซียนมารทมิฬอยากจะหาตัวเขาก็สุดแสนจะลำบาก นอกเสียจากว่าจ้าวเฟิงจะไปปรากฏครั้งต่อไปอยู่ใกล้ๆ กับเซียนมารทมิฬ
“หืม? เซียนอีกแล้ว!”
จ้าวเฟิงตกใจ รีบเปลี่ยนเส้นทางอย่างรวดเร็ว หลบซ่อนก่อนชั่วขณะ เห็นเพียงสายอัสนีอันน่าหวาดหวั่นสีขาวพาดผ่านไปในเขาวงกตอย่างอุกอาจ ผมขาวดอกเลาทั้งหัว สีหน้าท่าทางเย็นชาผิดปกติ
คนผู้นี้คือสมาชิกยอดฝีมืออันดับหนึ่งขององค์ชายสี่ เซียนวั่นเหลยแห่งวังลอยฟ้า
วิธีที่เขาใช้ในยามนี้เหมือนกับที่จ้าวเฟิงคิดเอาไว้ พุ่งตะเวนไปทั่วเขาวงกต เจอใครก็เจอคนนั้น
หลบจากเซียนวั่นเหลยแล้ว จ้าวเฟิงก็ค้นหาเป้าหมายต่อไป
“ยังไงก็จัดการสมาชิกของกลุ่มองค์ชายสิบสามและองค์ชายแปดก่อน!”
รอบที่สาม มีองค์ชายเพียงสองคนเท่านั้นที่จะสามารถเข้ารอบได้ โดยตัดสินจากจำนวนชนะของสมาชิกทั้งหมด
สององค์ชายที่จำนวนครั้งชนะค่อนข้างน้อยจะตกรอบ ดังนั้นเขาจึงต้องลดจำนวนชัยชนะขององค์ชายทั้งสองคนนี้
วิธีเดียวก็คือ จ้าวเฟิงต้องชิงท้าดวลกับพวกเขา อีกทั้งต้องชนะด้วย
ตัดสินแพ้ชนะโดยนับครั้งที่ชนะ ก็ยังนับว่ามีความยุติธรรมพอควร เพราะจำนวนคนมากน้อยไม่ส่งผลกระทบอะไรกับความยุติธรรมของการแข่งมากนัก
จำนวนคนมาก ชัยชนะอาจมีมากหน่อย แต่ก็อาจจะสูญเสียพลังชะตามังกรที่มากกว่า เช่นนี้แล้ว รอบที่สี่ก็จะแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย
ในรอบนี้ ใจความสำคัญคือการทดสอบองค์ชาย
ไม่ใช่เพียงแค่ต้องบัญชาการสมาชิกให้ได้รับผลชัยชนะให้มาก อีกทั้งยังต้องรักษาปริมาณของ ‘พลังชะตามังกร’ ไว้ด้วย
เรื่องนี้จะต้องใช้การคิดวิเคราะห์ที่เด็ดขาดรอบคอบมาก
“พลังชะตามังกรขององค์ชายเก้ามีน้อยไปนิด!”
จ้าวเฟิงด้านหนึ่งก็ต้องลดจำนวนครั้งชัยชนะขององค์ชายทั้งสอง อีกด้านหนึ่งก็ต้องชิงพลังชะตามังกรมาให้มากกว่าเดิม มิฉะนั้นแล้ว องค์ชายเก้าจะเอาอะไรไปสู้กับองค์ชายสี่
ถึงแม้ว่าสัตว์อสูรประเภทบินของจ้าวเฟิงจะนำหยกมังกรคุ้มกันไปรวบรวมพลังชะตามังกรจากด้านนอก แต่ก็มีสัตว์วิเศษสองตัวเจอกับเหตุไม่คาดฝัน
ในยามที่สัตว์วิเศษสองตัวนี้เจอกับอุปสรรค จ้าวเฟิงกำลังยุ่งอยู่พอดี ดังนั้นจึงไปช่วยไม่ทัน
เพราะฉะนั้นจ้าวเฟิงจึงไม่สามารถฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่สัตว์วิเศษได้
นอกจากนั้น หากรอบที่สามไม่สามารถชนะได้ จ้าวเฟิงรวบรวมพลังชะตามังกรมาได้มากเพียงใดก็ไร้ประโยชน์
“หยูเทียนฮ่าว!”
จ้าวเฟิงตะลึง หยูเทียนฮ่าวในเวลานี้กำลังใกล้มาทางเขาอย่างรวดเร็ว น่าจะเป็นองค์ชายแปดชี้ทาง
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็มาสู้กันสักครั้งเถอะ!”
จ้าวเฟิงยิ้มบางๆ
เขายังจำได้ว่าในครั้งศึกชิงตำแหน่งผู้ติดตาม หยูเทียนฮ่าวประกาศท้ารบกับเขา
แน่นอนว่าเขาจะต้องไว้หน้าให้
“จ้าวเฟิง!” หยูเทียนฮ่าวท่าทางตื่นตะลึง
วู้ม ฟู่! ทิวทัศน์รอบกายเปลี่ยนไปในชั่วขณะ
ทั้งสองมาปรากฏอยู่ในเขตจวนแห่งหนึ่ง รอบด้านเป็นตำหนักสีทองวิจิตรตระการตา
“จ้าวเฟิง พวกเราตัดสินแพ้ชนะกันสักครั้งหนึ่งก่อนเถอะ!”
ดวงตาของหยูเทียนฮ่าวมีจิตต่อสู้ล้นเอ่อ พลังเจตจำนงมากมายแทบจะทะลักฉีกร่างออกมา
“ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน!”
สายเลือดในกายของจ้าวเฟิงเดือดพล่านเล็กน้อย
แต่ในยามนี้ คุณหนูแห่งตระกูลใหญ่ผู้หนึ่ง ใบหน้างามโกรธเคืองเล็กน้อย ก้าวเท้าเดินมาอย่างรวดเร็ว
“ข้าจะดูการต่อสู้ของสัตว์วิเศษ!”
คุณหนูผู้นี้พุ่งมาตะโกนใส่หยูเทียนฮ่าวและจ้าวเฟิง
จ้าวเฟิงและหยูเทียนฮ่าวมองตากัน เห็นได้ชัดว่าเตรียมจะเมินเฉยคุณหนูตระกูลใหญ่ผู้นี้ สู้กันก่อนค่อยว่ากัน
“เจ้าสองคนเป็นนักฝึกสัตว์ของตระกูลข้าไม่ใช่รึ? ตอนนี้ข้าจะดูการต่อสู้ของสัตว์วิเศษ!”
คุณหนูเห็นทั้งสองคนไม่มีปฏิกิริยาก็ยิ่งโมโหมากขึ้น
“แล้วยังเจ้าอีก เห็นเจ้าข้าก็ไม่สบอารมณ์ ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดในตระกูลจึงมีนักฝึกสัตว์ที่หน้าตาอัปลักษณ์เช่นนี้!”
เมื่อคุณหนูผู้นี้เห็นจ้าวเฟิงแล้ว ราวกับว่ายิ่งโมโหขึ้นอีก ด่ากราดไปยังจ้าวเฟิง
หยูเทียนฮ่าวตกตะลึงทันใด ตัวละครใน ‘ฉากประลอง’ เหตุใดจึงดูถูกเหยียดหยามจ้าวเฟิงได้ขนาดนี้
จ้าวเฟิงไร้คำพูด ต่อให้ตัวละครในเหตุการณ์จะดูถูกเขา แต่ไม่ต้องเอาหน้าตาของเขามาพูดทุกครั้งก็ได้กระมัง
เขารีบส่งกระแสจิตให้กับหยูเทียนฮ่าว
หยูเทียนฮ่าวคล้ายจะเข้าใจแต่ก็ไม่เชิง เขามองไปยังคุณหนูแล้วยิ้มพูดขึ้นว่า “คุณหนู ตอนนี้พวกเรามีธุระ รอสักนิดได้หรือไม่ จะต้องแสดงการต่อสู้ของสัตว์วิเศษให้ท่านดูอย่างแน่นอน!”
หยูเทียนฮ่าวทวนคำพูดของจ้าวเฟิงอย่างครบถ้วน
เขาก็รู้ว่าไม่อาจซี้ซั้วลงมือกับตัวละครในเหตุการณ์ได้
“นี่….”
คุณหนูจ้องลึกลงไปในดวงตาของหยูเทียนฮ่าว ใบหน้างดงามแดงเรื่อ
จ้าวเฟิงนึกยินดี ตัวละครที่ไม่ใช่ผู้เข้าแข่งขันในเหตุการณ์จะรู้สึกดีกับคู่ต่อสู้ของจ้าวเฟิง
“ไม่ ข้าจะดูการต่อสู้ของสัตว์วิเศษ!”
คุณหนูสีหน้าเปลี่ยนทันที พูดขึ้นอีกครั้ง
“หยูเทียนฮ่าว เช่นนั้นก็ต้องขอโทษด้วย!”
จ้าวเฟิงส่ายหัว
การกำหนดเหตุการณ์ใน ‘ฉากประลอง’ ค่อนข้างตายตัว ดูแล้วจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลง
มือซ้ายของจ้าวเฟิงสะบัด หมาป่าสายลมตัวหนึ่งปรากฏออกมา
หยูเทียนฮ่าวสีหน้าคร่ำเครียด คิ้วขมวดแน่น เขารู้สึกว่าปราณที่แท้จริงและสายเลือดของตนคล้ายถูกพันธนาการจากกฎเกณฑ์อะไรบางอย่าง ไม่สามารถโคจรพลังได้
แต่เขาไม่มีสัตว์วิเศษ!
“ยอมแพ้!”
อีกนานหลังจากนั้น หยูเทียนฮ่าวก้มหน้า พูดออกมาอย่างคับแค้นใจเป็นอย่างมาก
เขาไม่คิดเลยว่าตนเองและจ้าวเฟิงจะเปิด ‘ฉากประลอง’ เช่นนี้ สุดท้ายแล้วเขาก็แพ้ให้กับสัตว์อสูรขั้นราชันตัวหนึ่ง
ฟู่! พลังชะตามังกรกลุ่มหนึ่งไหลเข้าไปในหยกมังกรคุ้มกันของจ้าวเฟิง หยูเทียนฮ่าวก็หายไปจากมิติแห่งนั้น
“นี่ เงินรางวัลของเจ้า!”
คุณหนูมองจ้าวเฟิงแล้วรู้สึกขัดตายิ่งนัก โยนแร่ล้ำค่ามาหลายก้อนก่อนจะจากไป
จากนั้นทิวทัศน์รอบด้านสลายไป จ้าวเฟิงกลับมายังเขาวงกต
“โชคสำคัญมากจริงๆ!”
จ้าวเฟิงเห็นใจหยูเทียนฮ่าวเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่เขาก็รู้สึกว่าหยูเทียนฮ่าวแพ้อย่างไม่เป็นธรรมไปนิด
“พลังชะตามังกรในหยกมังกรคุ้มกัน เกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว!”
จ้าวเฟิงหยุดฝีเท้าชั่วขณะ จากนั้นคืนพลังชะตามังกรกลับไปให้กับองค์ชายเก้า
สุดท้ายจ้าวเฟิงเก็บพลังชะตามังกรเอาไว้ส่วนเดียว
พรึ่บ! จ้าวเฟิงเริ่มดำเนินการหาสมาชิกคนอื่นอีกครั้ง
….
“จ้าวเฟิงชนะติดต่อกันเจ็ดครั้งแล้ว!”
สืออวี่เหลยอดร้องตกใจไม่ได้
นอกจากผลการต่อสู้ที่สุดยอดของจ้าวเฟิงแล้ว เซียนวั่นเหลยก็ชนะติดต่อกันห้าครั้ง
เซียนวั่นเหลยไม่ใช่แค่แข็งแกร่งเป็นเลิศ ในขณะเดียวกันยังมีความรู้คร่าวๆ ในด้านอื่นเช่นความรู้รอบด้าน สัตว์วิเศษ และวัตถุดิบยาชั้นเลิศในระดับหนึ่ง
“แม้กระทั่งจิงข่ายก็มีผลการต่อสู้ชนะสามแพ้หนึ่ง!”
ใบหน้าขององค์ชายเก้าตื่นเต้น
ส่วนซูชิงหลิง ภายใต้การบัญชาการอย่างละเอียดรอบคอบ ยังไม่มีผลคะแนนการต่อสู้ใดๆ
“องค์ชายสี่ กลุ่มองค์ชายเก้าค่อนข้างประหลาด ผลการชนะสูงมาก!”
เบื้องหลังองค์ชายสี่ ปฐมเซียนคนหนึ่งถามขึ้น สายตาของเขามองไปยังจ้าวเฟิงที่เดินอยู่ในเขาวงกต
“เช่นนั้นก็ดี หากองค์ชายเก้าเข้ารอบ รอบที่สี่เขาก็แพ้อย่างไม่ต้องสงสัย!”
ในขณะที่สื่อสารกับสมาชิกกลุ่มในเขาวงกต องค์ชายสี่เอ่ยปากขึ้น
“อืม พวกเขามีเพียงสมาชิกสี่คนที่อยู่ในเขาวงกต ประสิทธิภาพในการรวบรวมพลังชะตามังกรมีจำกัด”
ศิษย์พี่จูเก๋อเห็นด้วยกับคำพูดขององค์ชายสี่
พลังชะตามังกรขององค์ชายเก้าน้อยนิดมาก แทบจะแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทไม่ได้
อีกด้านหนึ่ง องค์ชายสิบสามกัดฟันกรอด จ้องเขม็งไปยังจ้าวเฟิง “เจ้าเด็กนี่ ตั้งใจเป็นปรปักษ์กับสมาชิกของข้าจริงๆ ด้วย!”
หากตัดการประลองกับจ้าวเฟิงออกไป สมาชิกของเขามีคะแนนการต่อสู้ดีมาก
แต่ทุกครั้งที่จ้าวเฟิงเจอสมาชิกฝ่ายเขา สมาชิกของเขาก็แพ้ให้กับจ้าวเฟิงอยู่ร่ำไป
ไม่เพียงแต่เสียเวลา อีกทั้งยังสูญเสีย ‘พลังชะตามังกร’ อีกด้วย
“หรือว่าจ้าวเฟิงคือผู้ทุจริต?” องค์ชายสิบสามสงสัยขึ้นทันใด
เขาสนใจในตัวจ้าวเฟิงมากพอสมควร
ความเคลื่อนไหวของจ้าวเฟิงรวดเร็วมาก อีกทั้งเป้าหมายก็ยังชัดเจนยิ่ง เหมือนกับว่าจ้าวเฟิงมีแผนที่ของ ‘เขาวงกตเคลื่อนที่’ อย่างไรอย่างนั้น
….
จ้าวเฟิงจัดการกับคู่ต่อสู้เสียราบคาบ และกลับมายังเขาวงกตอีกครั้ง
“เอ๋? ซินอู๋เหิน!”
ดวงตาซ้ายของจ้าวเฟิงมองทะลุกำแพงไปหลายชั้นก็เห็นเงาร่างของซินอู๋เหิน
เขาคิดอยู่ชั่วขณะก่อนจะมุ่งหน้าไป
“ซินอู๋เหิน ระหว่างเจ้าและข้า มาสู้กันสักครั้งเถอะ!”
สำหรับซินอู๋เหิน จ้าวเฟิงไม่มีทางประมาท และก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะได้แน่นอน แต่จ้าวเฟิงก็อยากเห็นฝีมือของซินอู๋เหิน คิดอยากจะประลองแลกเปลี่ยนวิชากันสักครั้ง
“เสียงจ้าวเฟิง!”
หูของซินอู๋เหินขยับเล็กน้อย
ในเขาวงกต การส่งเสียงก็ถูกจำกัดถึงขีดสุดเช่นกัน
“ดี!” ซินอู๋เหินได้รับข้อมูลเส้นทางจากองค์ชายสี่ ก็หมุนตัวบินไป
ครั้นเลี้ยวตรงหัวมุม ทั้งสองพบกัน ทิวทัศน์รอบด้านเปลี่ยนไปในทันใด
วู้ม ฟู่! ภูเขาลูกใหญ่ดำมืดทอดตัวเป็นแนวยาว
จ้าวเฟิงและซินอู๋เหินมาปรากฏอยู่ ณ ที่ราบหิน เบื้องหน้ามีเส้นทางกว้างขวางที่มืดทึมน่ากลัวอยู่สองสาย บนนั้นมีโครงกระดูกนับไม่ถ้วนเกลื่อนกลาด มีเสียงน่าสะพรึงกลัวจากในป่าลึกลอยออกมา ด้านหน้า บนภูเขายักษ์มืดทะมึนสูงเสียดฟ้ามีถ้ำอยู่ ในนั้นมีไฟวิญญาณร้ายกะพริบวิบวับ กลิ่นอายชั่วร้ายแผ่ไปทั่วทุกทิศ เบื้องหลังของทั้งสองมีขุนนางใหญ่ของอาณาจักรผู้หนึ่ง อีกทั้งนักดาบหาญกล้านับไม่ถ้วน
“ผู้กล้าทั้งสอง ได้โปรดช่วยองค์หญิงกลับมาจากเงื้อมมือของมังกรยักษ์โลหะทมิฬให้ได้ด้วยเถิด จักรพรรดิจะตบรางวัลให้อย่างงามแน่นอน”
ในยามนี้ ขุนนางใหญ่เอ่ยขึ้น
“ประลองเช่นนี้ก็ไม่เลว!”
จ้าวเฟิงนึกถึง ‘ฉากประลอง’ กับหยูเทียนฮ่าวแล้วอยากหัวเราะอย่างอดไม่ได้
“พอดีเลย ที่นี่มีเส้นทางอยู่สองเส้น ดูว่าใครจะช่วยองค์หญิงได้ก่อน!”
ซินอู๋เหินสนใจเหตุการณ์นี้เป็นอย่างมาก
“ดี ที่นี่มีทหารกล้าห้าร้อยนาย มอบให้แก่ผู้กล้าท่านนี้!”
สีหน้าท่าทางของขุนนางใหญ่กระตือรือร้น มองไปยังซินอู๋เหินราวกับจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เขา
“สำหรับผู้กล้าท่านนี้!”
ขุนนางใหญ่ผู้นี้มองจ้าวเฟิง คิ้วขมวดเล็กน้อยเหมือนสงสัยในความสามารถของเขามาก
“เหลือทหารกล้าเพียงแค่หนึ่งร้อยนายมอบให้แก่ท่าน!”
ขุนนางใหญ่ส่ายหัวเบาๆ พูดอย่างไม่เต็มใจยิ่งนัก