บทที่ 996 ลอบสังหารในวังหลวง

กลางท้องฟ้า องค์ชายเก้าและองค์ชายสี่อีกทั้งสมาชิกของกลุ่มที่เหลือปรากฏอยู่บนแผ่นศิลา

ในเสี้ยววินาทีที่ตรารัชทายาทปรากฏขึ้นที่มิติแห่งนี้ ก็กระตุ้นพลังชะตามังกรฟากหนึ่ง

จากนั้น แสงรำไรบนแผ่นศิลาโบราณนี้ก็ค่อยๆ ริบหรี่ลง ม่านแสงสีขาวใกล้เคียงหายไปทันที

ฟึ่บ! ศิลาแผ่นนี้แปรเปลี่ยนเป็นลำแสงกลับไปในตำหนักหลักของวังหลวง

“การทดสอบคัดเลือกรัชทายาทเสร็จสิ้น องค์ชายเก้าคือองค์รัชทายาทในรัชสมัยนี้!”

ลึกเข้าไปในตำหนักใหญ่ เสียงแห่งสวรรค์ดังขึ้น

“ไม่คิดเลยว่าผู้ที่ชนะจะเป็นบุตรคนที่เก้าของข้า จื่อหัง!”

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์องค์ปัจจุบันยังรู้สึกตกใจเล็กน้อย

เขามีใจช่วยเหลือองค์ชายสิบสาม ผลสุดท้ายถูกองค์ชายเก้าโจมตีพ่ายแพ้ ส่วนองค์ชายสี่ที่พลังแข็งแกร่งที่สุดก็โดนองค์ชายเก้าโจมตีจนพ่ายเช่นกัน

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กับลูกคนที่เก้าของเขา กระทั่งไม่สนิทสนมคุ้นเคยกันด้วยซ้ำ

ส่วนฮองเฮา ดวงตาหงส์ฉายแววเคืองแค้น มองมายังองค์ชายเก้าและจ้าวเฟิง

การทดสอบรัชทายาทปิดฉากลง แต่วังหลวงต้าเฉียนกลับยิ่งครึกครื้น วังหลวงจัดงานเฉลิมฉลององค์รัชทายาทในวันนั้น

ขั้วอำนาจและสำนักที่อยู่ประจำการทั้งหมดล้วนมีรายชื่อเข้ามาในวังหลวงจำนวนหนึ่ง

พิธีเฉลิมฉลององค์รัชทายาททำเอาองค์ชายเก้ายุ่งจนหัวหมุน

ตัวแทนของขั้วอำนาจของรัชสมัยปัจจุบันนับไม่ถ้วนมาทักทายองค์ชายเก้าไม่ขาดสาย และมอบของกำนัลให้

เหล่าราชนิกุลที่ปกติไม่ไยดีองค์ชายเก้าก็ยิ้มขึ้นรับหน้า

“จื่อหัง ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องผงาดขึ้นในคราวเดียว!”

ราชนิกุลอาวุโสผู้หนึ่งรีบเดินขึ้นมาพูดขึ้น

“ยินดีกับน้องเก้าด้วย ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าองค์รัชทายาทแล้ว!”

องค์ชายเจ็ดเดินมายกจอกเคารพ ต่อให้เป็นองค์ชายคนอื่นก็ต้องมายินดีกับองค์ชายเก้าสักรอบ

ไม่แน่ว่า ผู้ที่จะดำรงตำแหน่งจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ในภายภาคหน้าก็คือองค์ชายเก้า องค์ชายคนอื่นหากอยากจะอยู่ในราชวงศ์ต่อไป ก็ต้องดูสีหน้าเขาด้วย

พิธีเฉลิมฉลองครั้งนี้ ผู้ที่ยุ่งที่สุดนอกจากองค์ชายเก้าแล้ว แน่นอนว่าก็คือกลุ่มอำนาจที่สนับสนุนเขา และสมาชิกที่ช่วยให้เขาชิงตำแหน่งรัชทายาทได้สำเร็จ

ในยามนี้ ตัวแทนตระกูลสือดีใจจนยิ้มหุบไม่ลง ยุ่งกับการพบปะกลุ่มอำนาจทั้งหลาย

การผงาดขึ้นของตระกูลสือกำหนดไว้แน่แท้แล้ว

“พี่สือ ผลงานของท่านในการทดสอบรัชทายาททำให้ข้านับถือเป็นอย่างยิ่ง!”

อัจฉริยะจากขั้วอำนาจใหญ่คนหนึ่งทักทายสืออวี่เหลยอย่างกระตือรือร้น

อีกด้านหนึ่ง จวนหลานกงที่ซูชิงหลิงอยู่ก็กำลังเดินอยู่กับตัวแทนของจวนกงทั้งหลาย และมีคนไม่น้อยถามถึงสถานะสมรสของซูชิงหลิง

ถึงแม้จ้าวเฟิงเพิ่งเข้ามายังแผ่นดินใหญ่ ชื่อเสียงไม่ดีนัก ขั้วอำนาจที่รู้จักมักคุ้นก็นับนิ้วได้ แต่ยามนี้ มียอดฝีมือและขั้วอำนาจใหญ่นับไม่ถ้วนกระตือรือร้นอยากจะสนิทสนมกับเขา

อย่างไรเสีย ไม่ว่าใครก็มองออกว่าองค์ชายเก้าสามารถชิงตำแหน่งรัชทายาทได้ ล้วนเป็นเพราะการช่วยเหลือจากจ้าวเฟิง

อีกทั้งพลังของจ้าวเฟิงก็น่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง เขามีกลุ่มอำนาจที่ตนเองคอยจัดการเอง

“จ้าวเฟิง เจ้าทำได้จริงๆ!” ซินอู๋เหินยิ้มเดินมา

“แค่โชคดีเท่านั้น”

จ้าวเฟิงยิ้ม เลี่ยงจากผู้ที่ตนไม่รู้จัก มุ่งหน้าเดินมายังซินอู๋เหิน

“สหายจ้าว เจ้าถ่อมตัวเกินไปแล้ว!” ซินอู๋เหินส่ายหน้า

ครั้งนี้องค์ชายสี่พูดได้ว่าแพ้ด้วยน้ำมือของจ้าวเฟิง แพ้ที่หยกคุ้มกันมังกรสิบหกชิ้นสุดท้ายนั่น

ซินอู๋เหินก็ศึกษาค่ายกลอยู่ในระดับหนึ่ง แต่เขาไม่มั่นใจว่าจะลบค่ายกลเคลื่อนย้ายที่อยู่ในนั้นโดยไม่ให้หยกคุ้มกันมังกรเสียหาย อีกทั้ง ความคิดที่จ้าวเฟิงจะรวบรวมพลังชะตามังกร ต้องเริ่มลงมือตั้งแต่ทีแรกสุด

เห็นได้ชัดว่าความคิดของเขาล้ำลึก

“สหายซินล้อเล่นแล้ว!”

จ้าวเฟิงไม่ได้ปฏิเสธ

อันที่จริงแล้ว จ้าวเฟิงไม่เชี่ยวชาญเรื่องค่ายกลเลยสักนิด แต่ความสามารถ ‘แยกเฉพาะส่วน’ ของดวงตาสีทอง กลับสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ขอเพียงแค่กำหนดค่ายกลเคลื่อนย้าย ใช้ความสามารถแยกส่วนทำลายโครงสร้างส่วนหนึ่งของค่ายกล แน่นอนว่าค่ายกลย่อมไร้หนทางจะขับเคลื่อนได้

เรื่องนี้สำหรับปรมาจารย์ค่ายกลบางคนอาจเป็นเรื่องยากลำบาก แต่สำหรับจ้าวเฟิงเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

“จ้าวเฟิง ยินดีด้วย!”

เถี่ยหลีเทียนในชุดแดงทั้งร่างเดินมาช้าๆ

ถึงแม้องค์ชายสี่ที่ตระกูลเถี่ยสนับสนุนจะแพ้เพราะจ้าวเฟิง แต่สิ่งที่จ้าวเฟิงแสดงให้เห็น ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาให้ความสำคัญ

แผนเดิมของตระกูลเถี่ยคือหลังจากที่การทดสอบรัชทายาทจบสิ้น ก็จะลากตัวจ้าวเฟิงกลับไปตระกูลเถี่ย แต่ในวันนี้กลับต้องออกหน้าเดินมาแสดงความยินดี

“จ้าวเฟิง ครั้งนี้เจ้าสุดยอดมาก!”

หนานเฟิงอ๋องก็ยิ้มกล่าวแสดงความยินดี

เดิมเขาเพียงแค่คิดจะคืนหนี้บุญคุณให้จ้าวเฟิงเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าองค์ชายเก้าจะชิงตำแหน่งรัชทายาทได้ นี่ทำให้หนานเฟิงอ๋องรู้สึกว่า หนี้บุญคุณของเขายังไม่ทันได้คืน กลับติดเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง

รับหน้าคนทั้งหลายเสร็จ จ้าวเฟิงก็เดินมาข้างๆ สมาชิกหอควันสมุทร

“ผู้อาวุโสสูงสุด!” ปี้ชิงเยวี่ยเอ่ยอย่างยินดี

แต่เดิมหอควันสมุทรก็เป็นขั้วอำนาจสามดาวแล้ว ยิ่งรวมกับชัยชนะขององค์ชายเก้าในวันนี้

หอควันสมุทรแทบจะกลายเป็นผู้ทรงอำนาจในแถบทะเลอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อรวมกับการคุ้มครองจากชะตามังกรของราชสำนักอีก ปี้ชิงเยวี่ยเชื่อว่านางทำให้หอควันสมุทรถึงเป้าหมายที่จ้าวเฟิงวางเอาไว้ได้เร็วยิ่งขึ้น

“หลังจากพิธีเฉลิมฉลองเสร็จสิ้น พวกเจ้ากลับไปก่อน!”

จ้าวเฟิงยังมีกิจธุระบางอย่างในดินแดนทวีป ยังจากไปไม่ได้

แม้ปี้ชิงเยวี่ยจะผิดหวัง แต่ก็สามารถเผยรอยยิ้มอบอุ่นได้ออกมาทันควัน

จ้าวเฟิงถามถึงหอควันสมุทรอย่างคร่าวๆ รวมถึงสถานการณ์การพัฒนาของกลุ่มอำนาจลอบสังหาร

ในขณะเดียวกัน เขาก็มอบทรัพยากรส่วนใหญ่ให้กับปี้ชิงเยวี่ย

กลุ่มลอบสังหารเพิ่งจะเริ่มขึ้น พลังอำนาจของหอควันสมุทรก็เทียบกับสำนักเก่าแก่พวกนั้นไม่ได้ หากคิดที่จะพัฒนาอย่างรวดเร็ว จะต้องมีทรัพยากรมหาศาล

นี่ก็คือเหตุผลที่จ้าวเฟิงไม่เพิ่มความแข็งแกร่งสายเลือดเมื่ออยู่ในเมืองความลับสวรรค์

“นอกจากนั้น กลับไปรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับเจ้าของเนตรสังสารวัฏแล้วส่งมาให้ข้าทั้งหมด!”

จ้าวเฟิงพลันพูดขึ้น

ที่มุมหนึ่ง

“เฉินเอ๋อร์ อย่าได้ท้อใจไป เจ้ายังเด็กเกินไปนัก ด้านประสบการณ์แน่นอนว่าเทียบกับพวกเสด็จพี่ของเจ้าไม่ได้!”

ชายผู้ทรงอำนาจเอ่ยปลอบองค์ชายสิบสาม

“ข้าก็แค่เจ็บใจ เหตุใดจึงเป็นองค์ชายเก้าที่ได้ตำแหน่งรัชทายาท!”

องค์ชายสิบสามเอ่ยเสียงเบา

“ฮ่าๆ จริงอยู่ที่เขาชิงตำแหน่งรัชทายาทไปได้ แต่จะนั่งได้อย่างมั่นคงรึไม่ก็ไม่รู้!”

ชายทรงอำนาจเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม ส่งกระแสจิตเอ่ยมา

องค์ชายสิบสามมีสีหน้าตะลึง มองไปยังลุงของตัวเอง

“ตำแหน่งรัชทายาท ไม่ได้ครองกันง่ายๆ แบบนั้นหรอก!”

ดวงตาทั้งสองของชายทรงอำนาจลุ่มลึก

ในความเป็นจริงก็เป็นเช่นนั้น

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์รัชสมัยนี้ ยังเหลืออีกห้าปีจากเวลาที่ต้องลงจากตำแหน่ง

ในช่วงเวลานี้คือช่วงทดสอบองค์รัชทายาท หากรัชทายาททำผิดอะไรร้ายแรง แน่นอนว่าย่อมมีผลกระทบ

“เสด็จพ่อ!”

อีกด้านหนึ่ง องค์ชายเก้ามาถึงยังเบื้องหน้าจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

“จื่อหัง เจ้าทำผลงานในครั้งนี้ได้ไม่เลวเลย!”

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์องค์ปัจจุบันยิ้มพูดขึ้น

ระยะนี้ เสด็จลุงทั้งหลายก็ยิ้มพูดกับเขากันทั้งนั้น

….

พิธีเฉลิมฉลองต่อเนื่องมาจนถึงคืนที่สอง

ในยามนี้ ในที่สุดองค์ชายเก้าก็ได้พักผ่อนเสียที

“องค์รัชทายาท ข้ายังต้องอยู่กับท่านอีกสักสองสามวัน!”

จ้าวเฟิงยิ้มพูดขึ้น

“สหายจ้าว เจ้าจะไปที่ไหนรึ?” องค์ชายเก้าถาม

เขาไม่รังเกียจแม้แต่น้อยที่จ้าวเฟิงจะขออยู่กับเขาที่นี่ แต่เขาก็มองออกได้อย่างชัดเจนว่าจ้าวเฟิงยังมีธุระ

“มีเรื่องบางอย่างที่ข้าต้องไปทำ!” จ้าวเฟิงไม่ได้ตอบไปอย่างชัดเจน

จะสังหารองค์ชายสิบสามทิ้งในช่วงนี้ไม่ได้แล้ว อีกด้านหนึ่ง จ้าวหยูเฟยเขาก็ไม่มีทางได้พบ อีกทั้ง ยังมีข่าวคราวของเจ้าของเนตรสังสารวัฏที่ยังต้องสืบ

แต่นั่นยังสามารถไปถามตาเฒ่าอิงได้ ถึงแม้ว่าตาเฒ่าอิงจะออกจากโครงข่ายราชวงศ์แล้ว แต่น่าจะยังสามารถติดต่อคนในนั้นได้บ้าง

“พรุ่งนี้ เสด็จพ่อน่าจะประทานรางวัลให้กับพวกเจ้า สหายจ้าว จะขาดเจ้าไปไม่ได้ล่ะ!”

องค์ชายเก้ารู้ว่าจ้าวเฟิงเคยปฏิเสธตำแหน่งบรรดาศักดิ์ที่หนานเฟิงอ๋องแนะนำให้

แต่ครั้งนี้จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เป็นผู้ปูนบำเหน็จเอง อย่างน้อยๆ ก็ต้องอยู่ในพิธี

ในขณะเดียวกัน องค์ชายเก้าก็หยิบป้ายตราคำสั่งสีทองขึ้นมาอันหนึ่ง

มีตราคำสั่งอันนี้ ในภายภาคหน้าจ้าวเฟิงก็สามารถเข้าออกวังหลวงได้ทุกเวลา

“ขอบพระทัย!” จ้าวเฟิงรับตราคำสั่งมา

ในเมื่อวังหลวง ไม่ใช่ใครก็สามารถเข้ามาได้

“องค์รัชทายาท!” หน้าตำหนักขององค์ชายเก้า พ่อบ้านฉีกุลีกุจอออกมาต้อนรับ

จ้าวเฟิงมองไปยังพ่อบ้านฉี ดวงตาซ้ายพลันกระตุก

ทันใดนั้น! คมมีดเย็นเยือกก็ปรากฏอยู่ในมือพ่อบ้านฉี

ฟิ้ว! กริชสีดำเมื่อมกึ่งโปร่งใสพุ่งไปที่หน้าอกขององค์ชายเก้าทันที

“พ่อบ้านฉี เจ้า?” ใบหน้าขององค์ชายเก้าตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

ในยามนี้เขาป้องกันไม่ทันแล้ว อีกทั้งการลอบโจมตีของพ่อบ้านฉีเร็วดุจสายฟ้า พร้อมด้วยคลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์เทวาเร้นลับชั่วร้ายเลือนราง ต่อให้ป้องกันได้ต่อหน้า องค์ชายเก้าก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

พ่อบ้านฉีเผยรอยยิ้มชั่วร้ายอำมหิต ราวกับว่าเขาลอบสังหารสำเร็จแล้ว

แต่ในเสี้ยววินาทีถัดมา!

เงาของจ้าวเฟิงและองค์ชายเก้าหายไปท่ามกลางแสงสีเงินที่กะพริบอยู่ในชั่่วขณะ

“นี่มัน?” พ่อบ้านฉีโจมตีล้มเหลว ใบหน้าตื่นตกใจ

“พลังทะลุมิติ!” พ่อบ้านฉีเสียงทุ้มต่ำ

ฟู่! พ่อบ้านฉีหมุนตัวออกทันใด แปลงเป็นแสงเงาหม่นแล้วหลอมรวมไปในรัตติกาล ก่อนจากไปอย่างรวดเร็ว

วิ้ง! จวนขององค์ชายเก้า จ้าวเฟิงและองค์ชายเก้าพลันมาปรากฏอยู่ในห้องที่จ้าวเฟิงเคยปิดด่านอยู่

“จ้าวเฟิง นี่คือพลังมนตราอากาศงั้นรึ?”

องค์ชายเก้าหัวใจบีบรัดระรัว มองมายังจ้าวเฟิงสูดหายใจเอาเป็นเอาตาย

ดีที่ในยามสำคัญอาวุธเทพชั้นรองของจ้าวเฟิงช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ นี่น่าจะเป็นพิกัดมิติที่จ้าวเฟิงทิ้งเอาไว้ในยามที่เคยปิดด่านอยู่ที่นี่

แต่ว่าพ่อบ้านฉีไยจึงมาลอบฆ่าเขา? ไม่สิ นั่นไม่ใช่พ่อบ้านฉี!

“องค์ชายเก้า ท่านอยู่ที่นี่ ข้าจะออกไปดู!”

จ้าวเฟิงทิ้งไว้ประโยคหนึ่ง ก็บินออกไปทันที

ก่อนที่พ่อบ้านฉีจะลงมือ จ้าวเฟิงก็จับสังเกตได้ พ่อบ้านฉีตัวจริงเกรงว่าคงพบกับเรื่องร้ายไปนานแล้ว

เขาแปลกใจเหลือเกิน เป็นใครกันที่ใจกล้ามากขนาดกล้าลอบปลงพระชนม์ในวังหลวง อีกทั้งที่ลอบปลงพระชนม์คือองค์ชายเก้า หรือรัชทายาทองค์ปัจจุบัน

ที่จ้าวเฟิงนึกได้ก่อนคือองค์ชายสิบสาม ไม่ตัดความบุ่มบ่ามชั่ววูบขององค์ชายสิบสามที่ทำเรื่องโง่งมประเภทนี้ได้

“อีกทั้งพลังของคนคนนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!”

จ้าวเฟิงบินตัดผ่านไปในวังหลวง เมื่อครู่ก่อนที่จะส่งข้าม เขาก็ทิ้งดวงตาเทพจับเป้าหมายเอาไว้ที่บนร่างของ‘พ่อบ้านฉี’

แต่ในตอนนี้ จ้าวเฟิงเพียงแค่สัมผัสได้ถึงตำแหน่งคร่าวๆ

แสดงว่านักฆ่าจับสังเกตได้แล้ว อีกทั้งสำแดงกลวิธี ควบคุมดวงตาเทพจับเป้าหมายของจ้าวเฟิง

….

“คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะมีพลังประเภทนี้ ประมาทไปแล้ว!”

‘พ่อบ้านฉี’ ใบหน้าเหี้ยมเกรียมขุ่นแค้น กายบินลอยอย่างรวดเร็วไปในวังหลวง ทหารเวรยามยากที่จะสังเกตได้

ฟู่ ครืน ครืน! จ้าวเฟิงตามสัมผัสของดวงตาเทพจับเป้าหมาย บินไล่ตามมา

“ใครกัน ในวังหลวงห้ามบินเด็ดขาด!” ทหารเวรยามร้องตะโกนขึ้นพลัน

“มีนักฆ่า!”

จ้าวเฟิงพลันโคจรดวงตาเทพ คลื่นพลังดวงตาอันน่าหวาดหวั่นกระเพื่อมอยู่ในวิญญาณของ ‘พ่อบ้านฉี’

ยามนี้ทหารเวรยามพลันสัมผัสถึงสิ่งผิดปกติ ในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้จักจ้าวเฟิง

“มีนักฆ่า!”

“อยู่ที่นั่น!”

ทันใดนั้น ภายในวังหลวง ทหารเวรยามพากันแตกตื่น

“บ้าเอ๊ย เจ้าเด็กนี่!” พ่อบ้านฉีใบหน้าบิดเบี้ยว สามารถมองเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยเกล็ดสีดำได้ลางๆ

“หนีไปไหนไม่ได้แล้ว!” พ่อบ้านฉีเผยสีหน้าสลดสิ้นหวัง พลันหยุดลง

“ตายไปด้วยกันเถิด เจ้าเด็กสาระแน!”

เสียงของพ่อบ้านฉีต่ำทุ้มเคียดแค้น หมุนตัวพุ่งกลับมายังจ้าวเฟิง

ฟู่ ฟู่! ร่างของพ่อบ้านฉีเคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว เพียงแค่ชั่วพริบตาก็มาปรากฏอยู่เบื้องหน้าของจ้าวเฟิง กริชโปร่งแสงดำเมื่อมไม่สนแรงต้านของอากาศ จ้วงแทงมายังจ้าวเฟิง