ตอนที่ 84 จูหงถูงกระทืบ (1)
“แต่ว่า…” บรรดาศิษย์ของเขาเกิดอาการลังเลเล็กน้อย
จางเซวียนเห็นท่าทางของศิษย์ตนก็โบกมือไปมาแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ไม่ว่าอย่างไร เขาก็เป็นศิษย์ของอาจารย์ลู่ จะฆ่าเขาทิ้งซะแล้วค่อยไปอธิบายให้อาจารย์ลู่ฟังทีหลังก็จะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบาก เอาอย่างนี้ดีไหมเด็กๆ…
หยวนเทา วิชาของคุณตอนนี้ยังไม่ก้าวหน้าก็จริง แต่คุณก็นิสัยดีเป็นคนน่ารัก อาจารย์ให้สิทธิ์คุณไปกระทืบเขาเป็นคนแรกก็แล้วกันนะ แล้วอย่าลืมทวงค่าซ่อมประตูมาด้วยล่ะ อ้อ… อย่าลงมือจนเกินงามนะ กระทืบแค่พอมีรอย อีกอย่าง ต่อยตีทุกครั้งเราต้องทำอย่างมีมารยาท ต้องทำอย่างยุติธรรมและโปร่งใส พออาจารย์บอกให้หยุดก็หยุดนะ อย่าเล่นสนุกจนกระทบกระเทือนต่อความสัมพันธ์ของศิษย์ในโรงเรียนหงเทียนล่ะ”
“อะไรนะ” พวกเจิ้งหยางได้ยินคำพูดของจางเซวียนก็ถึงกับจะร้องไห้ออกมา
อาจารย์ นี่คุณยังมองไม่ออกอีกหรือ
พวกเราไม่ได้กลัวว่าถ้าฆ่าเจ้านั่นแล้วจะกลายเป็นเรื่องใหญ่… แต่พวกเราสู้หมอนั่นไม่ได้ต่างหาก
แล้วคุณยังจะให้หยวนเทาไปสู้กับเขาอีก… หยวนเทาเพิ่งเริ่มฝึกยุทธ์ เขาเป็นแค่นักรบขั้นหนึ่งระดับต้น แล้วเขาจะไปสู้กับนักรบขั้นสามระดับสูงสุดได้อย่างไร
“มากระทืบผม แล้วให้ชดใช้ค่าประตูอย่างนั้นหรือ ฮ่าๆๆ” จูหงรู้สึกตลกจนแทบจะหายใจไม่ออก ศิษย์พวกนี้มีความสามารถแบบนั้นที่ไหนกัน ประมือกันแค่ครั้งเดียวก็รู้แล้ว โดยเฉพาะหยวนเทา เจ้านั่นสอบเข้ามาได้ที่โหล่ แล้วคนแบบนี้จะมากระทืบเขาเนี่ยนะ มันจะเป็นไปได้หรือ?
เมื่อก่อนเคยได้ยินมาว่าจางเซวียนเป็นอาจารย์ที่ห่วยแตกที่สุด คิดไม่ถึงว่าทั้งสายตาและสมองเขาก็ห่วยแตกตามไปด้วย คงมีแต่จินตนาการเท่านั้นแหละที่ชนะเลิศ
จูหงยิ้มแล้วก็พูดขึ้นทันที “นี่พวกนาย ใครก็ตามที่สามารถเอาชนะฉันได้ ฉันไม่เพียงแต่จะชดใช้ค่าประตูให้ ฉันยังจะให้เงินหนึ่งพันเหรียญแก่คนคนนั้นอีกด้วย”
จูหงอายุยังน้อยแต่มีความสามารถสูงส่งได้ขนาดนี้ ย่อมแสดงให้เห็นว่าฐานะทางบ้านของเขาต้องไม่ธรรมดา เงินจำนวนหนึ่งพันเหรียญไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ เลย จูหงสามารถเอามันมาเดิมพันได้แบบไม่ต้องคิดอะไรมาก ชัดเจนว่าฐานะทางบ้านของเขาต้องร่ำรวยอย่างมากแน่
“ใครชนะก็ได้หรือ” จางเซวียนถาม
“ถูกต้อง” จูหงไขว้แขนไว้ด้านหลังแล้วยิ้มด้วยใบหน้าที่สุดแสนจะหยิ่งทะนง
เมื่อครู่เขาได้เล่นงานคนพวกนี้ไปแล้ว ถ้าคนพวกนี้ยังคิดจะเอาชนะเขาให้ได้อีก อย่างน้อยก็ต้องกลับไปฝึกวรยุทธต่ออีกสิบปีแล้วค่อยมาสู้กันใหม่
“โอกาสการทำเงินของพวกคุณมาถึงแล้ว” จางเซวียนโบกมือแล้วมองไปยังศิษย์ของตน “หยวนเทา คุณลงมือก่อนเลย จำคำพูดของผมไว้ให้ดี ลงมือเบาๆ ล่ะ”
“ผมเนี่ยนะ…” หยวนเทารู้สึกตกใจมาก เจ้าจูหงคนนี้ ขนาดจ้าวหย่ายังสู้มันไม่ได้ แล้วตัวเขาจะเอาอะไรไปสู้กับมันล่ะ
“ผมบอกว่าคุณจะชนะ คุณก็ต้องชนะแน่นอน” จางเซวียนรู้ว่าหยวนเทากำลังคิดอะไร เขาจึงเดินไปนั่งบนเก้าอี้อาจารย์ “เพราะว่า… คุณเป็นศิษย์ของผม เป็นศิษย์ของจางเซวียน มั่นใจหน่อย!”
เป็นศิษย์ของจางเซวียนหรือ… ฟังดูเท่จัง
จูหงได้ยินคำพูดของจางเซวียนก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง
ชื่อเสียงของแกดังมากนักนี่ ดังยิ่งกว่าอาจารย์ลู่ฉวินเสียอีก แต่… แกมันดังในด้านทุเรศทุรังนะ
ถ้าเป็นศิษย์ของอาจารย์คนอื่น บางทีฉันเองก็อาจจะพ่ายแพ้ แต่นี่เป็นศิษย์ของแก… จูหงมองจางเซวียนด้วยสายตาที่ดูถูกดูแคลน รู้สึกขำอย่างหยุดไม่ได้
แต่หยวนเทาที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาน่ะสิ ตอนนี้สีหน้าของหยวนเทาเริ่มเปลี่ยนไป ใบหน้าของหยวนเทาเต็มไปด้วยพลังปราณที่เอ่อล้นออกมา แตกต่างไปจากเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด
ถูกต้อง อาจารย์จางเซวียนเป็นคนที่มีฝีมือร้ายกาจ แต่กลับถูกคนอื่นมาเหยียดหยามแบบนี้ ในฐานะศิษย์ของเขา ฉันเองก็มีหน้าที่ที่จะปกป้องชื่อเสียงของอาจารย์ของฉันเหมือนกัน
ถึงต้องตาย ก็จะไม่ยอมให้ใครมาหยามเกียรติเด็ดขาด!
เมื่อหยวนเทาคิดได้แบบนี้ ในตัวจึงเกิดรังสีอำมหิตขึ้น เขาไม่รู้สึกเกรงกลัวอะไรอีกแล้ว เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปตรงหน้าจูหง พร้อมจะโจมตีใส่จูหงได้ทุกเมื่อ
“ช้าก่อน” จางเซวียนเห็นหยวนเทากำลังจะลงมือก็รีบโบกมือส่งสัญญาณ
“มีอะไรหรือครับ อาจารย์จางกำลังรู้สึกสำนึกผิดอะไรอยู่หรือเปล่าเอ่ย” จูหงหัวเราะเยาะ
“สำนึกผิดหรือ” จางเซวียนส่ายหัว “โอ๊ยเปล่า… คุณอย่าคิดมากไป คืออย่างนี้… หยวนเทาเขาเก่งเกินไป ผมกลัวว่าเขาจะเล่นงานคุณจนตายคามือ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปเสียเปล่าๆ เอาอย่างนี้นะหยวนเทา คุณมานี่ก่อน ผมจะสอนเพลงหมัดขั้นพื้นฐานให้กับคุณสามกระบวนท่า”
“สามกระบวนท่าหรือครับ?” บรรดาศิษย์ต่างไม่รู้ว่าอาจารย์จางเซวียนของพวกเขากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่
“จะมาสอนกันตอนนี้ แล้วมันจะทันหรือ” จูหงพูดออกมาอย่างเย้ยหยันปนรำคาญ
นี่แกล้อกันเล่นใช่ไหม
การฝึกเพลงหมัดในทุกๆ กระบวนท่าล้วนต้องใช้เวลาในการฝึกฝน แล้วนี่มันอะไรกัน จะมาสอนกันสดๆ แล้วยังคิดจะมาเอาชนะเขาอีก ชักจะฝันหวานเกินไปแล้ว
“อาจารย์…” หยวนเทาก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับจูหง เขาเดินมาตรงหน้าจางเซวียนด้วยใบหน้าที่งวยงง
หยวนเทาไม่เข้าใจว่าการที่จางเซวียนทำแบบนี้มีจุดประสงค์อะไรแน่
ถ้าจางเซวียนเพียงต้องการจะช่วยกู้หน้าให้กับศิษย์ของตนจึงทำแบบนี้ แต่ถ้าเกิดสู้ไม่ได้อีกล่ะ แบบนี้ไม่เท่ากับว่าหน้าแตกไปมากกว่าเก่าหรือ
“หยวนเทา เชื่ออาจารย์เถอะ ถ้าอาจารย์พูดแบบนี้ เขาต้องมีแผนการหรือวิธีอะไรบ้างอย่างแน่นอน” หลิวหยางได้เห็นการประลองการทดสอบความประสงค์ของศิษย์เองกับตา เขารู้ดีว่าอาจารย์จางเซวียนที่มีชื่อเสียงย่ำแย่ของเขาคนนี้ ที่จริงแล้วเป็นคนที่เก่งกาจอย่างมาก ไม่มีอะไรที่อาจารย์ทำไม่ได้
ขนาดคนที่ต้องใช้เวลาในการฝึกอีกตั้งครึ่งปีถึงจะสามารถบรรลุเคล็ดวิชา
จางเซวียนใช้เวลาเพียงไม่ถึงสิบนาทีก็สามารถทำให้เขาคนนั้นบรรลุเคล็ดวิชาได้แล้ว แล้วในโลกนี้จะมีอะไรที่จางเซวียนทำไม่ได้อีกล่ะ
“งั้นก็ได้” เมื่อหยวนเทาได้ยินคำพูดของหลิวหยางก็กัดฟันตอบรับ
ในเมื่อเคยถูกอีกฝ่ายเล่นงานมาแล้วรอบหนึ่ง จะถูกเล่นงานอีกทีก็ไม่เป็นอะไรมั้ง ยังไงซะเนื้อหนังเขาก็หนาขนาดนี้ ยังจะต้องไปกลัวอะไรอีก
“พวกคุณทุกคนก็มาฝึกด้วยกันสิ เดี๋ยวพอชนะการประลองแล้วจะได้ไปเรียงแถวรับเงินรางวัล” จางเซวียนมองไปทางจ้าวหย่ากับคนอื่นๆ
“รับทราบ” ศิษย์ทั้งห้าคนของจางเซวียนเดินมาตรงหน้าจางเซวียนทันที
“เอาล่ะ ดูให้ดีๆ นะ กระบวนท่าแรก” จางเซวียนกางนิ้วทั้งห้าออกแล้วใช้มือซ้ายคว้าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ท่าท่านี้ทำง่ายมาก อย่าว่าแต่คนที่ฝึกวรยุทธอยู่เป็นประจำเลย ต่อให้เป็นคนธรรมดาก็สามารถทำได้
“กระบวนท่าที่สอง” จางเซวียนออกกระบวนท่าติดต่อกันทันที เขาใช้เท้าถีบไปข้างหน้าแล้วพลิกตัวจากซ้ายไปขวาอย่างรวดเร็ว
“กระบวนท่าที่สาม” จางเซวียนกำหมัดแล้วก้มตัวลงพร้อมกับต่อยลงไปที่ตำแหน่งหน้าอกของคู่ต่อสู้ที่นอนอยู่บนพื้นอย่างรุนแรงและยืนขึ้น
“อาจารย์จาง… แค่นี้…เองหรือครับ” ศิษย์ทั้งห้าเห็นว่าจางเซวียนไม่มีกระบวนท่าอื่นๆ ที่จะสอนอีกก็รู้สึกสงสัยอย่างมาก
อาจารย์จาง นี่คุณกำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม กระบวนท่าทั้งสามที่คุณเพิ่งสอนไปเมื่อครู่ มันไม่ต่างอะไรกับกระบวนท่าในการต่อยตีของพวกอันธพาลหน้าปากซอยเลย
แล้วจะให้พวกเราเอาชนะเจ้าจูหงด้วยกระบวนท่าเหล่านี้เนี่ยนะ นี่กำลังล้อพวกเราเล่นอยู่ใช่ไหม
ศิษย์ทั้งห้าต่างพูดอะไรไม่ออก
จูหงที่มองอยู่ข้างๆ ได้แต่ยืนทำตาปริบๆ จางเซวียนพูดอยู่หยกๆ ว่าจะให้ศิษย์ของมันมากระทืบเขา เขาเลยนึกว่าจางเซวียนจะถ่ายทอดกระบวนท่าเพลงหมัดที่สุดแสนจะวิเศษอะไรให้กับเหล่าศิษย์… แต่ที่ไหนได้กลับกลายเป็นท่ากระจอกๆ แบบนี้
เพลงหมัดอะไรวะเนี่ย
แล้วที่สำคัญ… ตอนที่แกจะสอนเพลงหมัดให้กับศิษย์ แกก็ควรจะไปสอนกันแบบลับๆ สิ ไม่ใช่มาสอนเพลงหมัด ‘ที่สุดแสนจะห่วยแตก’ ต่อหน้าศัตรูแบบนี้ แล้วยังบอกให้ศิษย์ตัวเองใช้เพลงหมัดนี้มาเล่นงานอีกฝ่าย นี่แกคิดว่าฉันเป็นคนพิการตาบอดหรือไง
“เอาล่ะ กระบวนท่าทั้งสามนี้ง่ายมาก หยวนเทา คุณไปได้แล้ว ขอเพียงแค่ใช้ให้คล่องมือ จะเอาชนะเจ้าหมอนั่นก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร” จางเซวียนโบกมือ
“คือผม…” สีหน้าของหยวนเทาบูดบึ้งเป็นอย่างมาก
เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนที่เก่งกาจ แต่สิ่งที่อาจารย์จางสอนมันโคตรจะห่วยแตกแบบสุดๆ จริงๆ
กระบวนท่าทั้งสามนี้ ถึงจะเป็นการต่อยตีกับคนทั่วไป หยวนเทาก็จะไม่ใช้อย่างเด็ดขาด เพราะมันกระจอกเกินไป เป็นกระบวนท่าที่ไม่มีการผสมผสานของเคล็ดวิชาอะไรอยู่เลย สักแต่ว่ายกมือตบๆ ตีๆ อย่าว่าแต่ศัตรูจะเป็นคนเลย ต่อให้ศัตรูเป็นหมาแมวก็สามารถแก้กระบวนท่าเหล่านี้ได้
“ไปได้แล้ว” จางเซวียนพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“เอ่อ…ครับ” หยวนเทากัดฟันพูดพร้อมกับเดินมาตรงหน้าจูหง เขาพร้อมที่จะพลีชีพเพื่อรักษาชื่อเสียงของอาจารย์แล้ว
“เริ่มลงมือได้”
“นี่นายคิดจะสู้กับฉันจริงๆ หรือ” จูหงเห็นว่าหยวนเทาเอาจริงก็รู้สึกตกใจอย่างมาก เป็นอาจารย์กับศิษย์ที่หลุดโลกจริงๆ อีกฝ่ายเพิ่งจะเรียนรู้กระบวนท่าที่สุดแสนจะห่วยมาได้สามกระบวนท่า แล้วคิดจะมาเอาชนะเขาแบบนี้… ถ้าเขาต้องมาพ่ายแพ้หยวนเทาแล้วมีคนนอกรู้ แบบนี้เขายังจะไปมองหน้าใครได้
หยวนเทาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะพร้อมแล้วหรือไม่ เขากระโจนเข้าโจมตีจูหงทันที
หยวนเทาบุกเข้าโจมตีแบบมั่วๆ
นี่แน่ะ…นี่แน่ะ…นี่แน่ะ… กระบวนท่าของเขาไม่ต่างอะไรไปจากกลุ่มวัยรุ่นที่ต่อยตีกันในตลาดสดเลยสักนิด
กระบวนท่าที่จางเซวียนสอนให้เมื่อครู่ หยวนเทาไม่ได้นำ
ออกมาใช้เลย สำหรับหยวนเทา ในเมื่อต้องเป็นฝ่ายแพ้อยู่แล้ว ก็ขอแค่อย่าให้แพ้จนหมดรูปก็พอ…
“ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ” จูหงหัวเราะแล้วถอยหลังเพื่อหลบการโจมตีของหยวนเทา พร้อมกับใช้มือผลักตัวของหยวนเทาออกไป
ร่างของหยวนเทากระเด็นออกไปตามแรงผลักของจูหงแล้วลงไปกองกับพื้น
แต่หยวนเทามีผิวหนังที่หนาเตอะ การล้มลงกับพื้นแบบนี้ไม่ทำให้เขารู้สึกเจ็บอะไรเลยด้วยซ้ำ เขาลุกขึ้นแล้วพุ่งเข้าใส่อีกฝ่ายต่อ จางเซวียนเพิ่งสอนกระบวนท่าให้กับหยวนเทาเมื่อครู่นี้ บอกได้เลยว่าหยวนเทายังจำอะไรไม่ได้เลยสักนิด เขาทำได้เพียงแค่บุกเข้าไปโจมตีจูหงแบบมั่วๆ เหมือนที่เขาเคยทำมาก่อน
การโจมตีแบบนี้ ถ้าใช้กับคนที่ไม่รู้วรยุทธก็พอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง แต่ถ้าใช้กับคนที่ชำนาญด้านวรยุทธอย่างจูหง มันไม่สามารถทำอันตรายใดๆ ต่อจูหงได้เลย
แต่หยวนเทาได้ตัดสินใจว่าจะช่วยรักษาชื่อเสียงของจางเซวียนแล้ว แม้ว่าต้องถูกเล่นงานจนตาย เขาก็จะไม่ยอมถอยหลังเด็ดขาด
ขณะที่หยวนเทากำลังจะพุ่งเข้าใส่จูหงอีกครั้ง เขาก็ได้ยินเสียงของจางเซวียนดังขึ้น