1008. ฝังดอกไม้

เมื่อชิ้นส่วนแดนสวรรค์พังทลาย กลิ่นดอกไม้ก็ตกใส่หวังหลิน เขารู้สึกว่าเกิดแรงกระทบเหนือจินตนาการขึ้นบนร่างกาย ข้างในปะทุและกระอักโลหิต ในแววตาหวังหลินเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและรีบถอย!

‘นางเป็นใครกัน!? หรือนางจะเป็นดอกไม้สวรรค์จริงๆ!?’ หวังหลินรู้สึกหนังศีรษะด้านชา เขารู้ว่าตัวเองโชคดีที่มีร่างเทพโบราณ หากเป็นเซียนธรรมดาคงตายโดยไม่ต้องสงสัย!

แม้กระนั้นความเจ็บปวดบนร่างกายก็ทำให้ความคิดสั่นเทา การพังเสียหายของชิ้นส่วนแดนสวรรค์ก็ทำให้หวังหลินตกใจ

จะเกิดรอยร้าวขึ้นบนชิ้นส่วนแดนสวรรค์เนื่องจากวิชาของเทียนหยุน มันก็ยังเป็นสมบัติป้องกันอันแข็งแกร่ง

ทว่าเพียงแค่นางชี้นิ้วใส่มันก็พังทลายอย่างประหลาด หวังหลินอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างและรีบถอย

นางประหลาดใจและเดินออกมาสองสามก้าว มองหวังหลินด้วยสายตาเฉยชา ยกแขนขึ้นมาและค่อยๆชี้ใส่ความว่างเปล่า!

วินาทีนั้นสัมผัสวิกฤติตกลงใส่หวังหลินดุจน้ำหลาก รู้สึกความเจ็บปวดออกมาจากหน้าอกราวกับมีหนามทิ่มแทงออกมา หวังหลินกระตุ้นพลังเทพโบราณโดยไม่ลังเล เสียงปะทุดังออกมาจากหน้าอกจากนั้นปรากฏต้นไม้มายาขึ้นทว่ารากของมันก็ถูกพลังเทพโบราณสลายไป

สตรีชุดขาวขมวดคิ้วและเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่สงสัยเลยว่าเจ้ากล้ารุกรานถ้ำเทพ เจ้ามีคุณสมบัติบางอย่างจริงๆ” เพียงเช่นนั้นฝ่ามือดุจหยกละเอียดก็ชี้ไปด้านข้าง

จ้าวสายลมหวนผู้ซึ่งพร้อมจะหนีไปเมื่อเกิดเหตุการณ์ผิดปกติพลันถูกดอกไม้บานห่อหุ้มทันที กลิ่นหอมเข้าปกคลุม ใบหน้าซีดเซี้ยว เขานั่งลงฟื้นฟูในทะเลดอกไม้โดยไม่คำนึงถึงภาวะวิกฤติ เขาต้องบังคับพิษให้ออกจากร่างกายให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

วินาทีที่นั่งลง ดอกไม้เข้าใกล้และล้อมรอบจ้าวสายลมหวน มองไกลๆจะเห็นทะเลดอกไม้สุดลูกหูลูกตา

สามพี่น้องเฉินและหัวโตหวาดหวั่นยิ่ง พวกเขาต้องการถอย แต่ก่อนจะใช้วิชาอันใดได้ก็ถูกดอกไม้ปกคลุมไว้จนกลายเป็นทะเลดอกไม้ไปแล้ว

ส่วนร่างศพเงินนางก็ถูกทะเลดอกไม้ห่อหุ้มไว้เช่นเดียวกันจนมองไม่เห็นร่างนางอีก

ตอนนี้มองไปรอบๆเหลือแต่เพียงหวังหลินคนเดียวเท่านั้น!

สายตาเย็นชาของนางตกลงบนหวังหลิน หวังหลินรู้สึกความคิดสั่นเทาอีกครา ลำแสงสีฟ้าพุ่งออกตาขวา โล่ห์ฟ้าครามปรากฏเบื้องหน้า ตามมาด้วยเสียงปะทุดังขึ้นอีกที

ดอกไม้ที่ปรากฏในอากาศพลันแตกสลายเมื่อโดนโล่ห์ฟ้าครามกวาดผ่านไปแต่กลิ่นหอมประหลาดยิ่งรุนแรงมากขึ้น

สตรีชุดขาวชมวดคิ้วหนักกว่าเดิม นางหยิบปิ่นปักผมออกมาและโยนออกไป!

เสียงแหลมสามารถแทงวิญญาณดั้งเดิมได้พลันสะท้อนไปทั่วถ้ำ ปิ่นปักผมพุ่งตรงเข้าใส่หวังหลิน!

มันเร็วจนแม้แต่หวังหลินก็ไม่สามารถตามทันได้ เขาเพียงได้ยินเสียงปะทุดังก้องขึ้นรอบตัวพร้อมกับถอยร่นไปด้วย

ทุกเสียงปะทุหมายถึงโล่ห์ฟ้าครามกำลังโดนโจมตี สัมผัสวิกฤติแห่งชีวิตและความตายก่อตัวขึ้นในร่างหวังหลิน เขาไม่สามารถมองเห็นระดับบ่มเพาะของนางแต่รู้สึกว่าระดับของนางน่ากลัวยิ่งกว่าของปรมาจารย์จงเฉิน

นางยกแขนขวาขึ้นอีกครั้งก่อเป็นผนึกประหลาดและเอ่ยเสียงอ่อน “ฝังดอกไม้!”

สิ้นเสียงเอ่ย ตรงจุดที่โดนแสงพลันดอกไม้แบ่งบานนับไม่ถ้วน จนทำให้ทั้งถ้ำกลายเป็นโลกดอกไม้!

ขณะที่นางเอ่ยคำว่า “ฝังดอกไม้” ดอกไม้ดูคล้ายจะเบ่งบานจนขีดสุดและเริ่มร่วงโรย กิ่งก้านแห้งเหี่ยว กลีบดอกร่วงดุจสายฝน ฝ่ามือนางสร้างผนึก กลีบดอกทั้งหมดพรั่งพรูใส่หวังหลินราวกับต้องการกลบให้มิด

เมื่อไร้เส้นทางหนี ในสายตาหวังหลินกระพริบแสงเย็นเยียบ นานมากแล้วที่เขาไม่โดนผลักให้จนมุมจนถึงจุดที่ตายได้ทุกขณะหากประมาทเพียงเล็กน้อย ฝ่ามือสร้างผนึกโดยไม่ลังเลและชี้ใส่ท้องฟ้าและร้องเสียงตะโกน “เรียกขานสายลม!”

สายลมทมิฬปรากฏขึ้นภายในทะเลดอกไม้และรวมกันบนแขนขวาหวังหลิน เปลี่ยนกลายเป็นมังกรดำสี่ตัวพ่นลมหายใจเย็นออกมา

ไม่หยุดแค่นี้ แขนขวาเปลี่ยนผนึกและร้องตะโกน “อัญเชิญสายฝน!”

มังกรดำสี่ตัวร้องคำราม สายฝนจำนวนมากตกลงมาปกคลุมทั่วฟ้า พลังปราณสวรรค์รวมกันจากทุกทิศทางเข้าสู่ฝนทุกเม็ดในพริบตา

ขณะที่เรียกขานสายลมและอัญเชิญสายฝนถูกใช้มาอย่างต่อเนื่องพวกมันก็เริ่มผสานกัน ภายในสายลมนั้นพลังของสายฝนมีอำนาจยิ่ง และภายในสายฝน สายลมยิ่งทวีความหนาวเหน็บ! ซึ่งทำให้หยาดฝนนับไม่ถ้วนเปลี่ยนกลายเป็นผลึกน้ำแข็ง ขณะหวังหลินชี้ออกไป มังกรดำสี่ตัวร้องคำราม สายฝนน้ำแข็งตกเข้าใส่สตรีชุดขาวโดยตรง!

หวังหลินเปลี่ยนสายตาเย็นเยียบ ฝ่ามือสร้างผนึกอีกครั้ง ร้องตะโกนโดยไม่ลังเล “ไสยเวทย์!” สิ้นคำพูด ลำแสงสีดำลอยออกมาจากปาก มันคือประทับตราผนึกเทพนรกสิบแปดชั้น!

ตราประทับผนึกเทพกระพริบเจิดจ้า หวังหลินโบกแขนเสื้อ วิญญาณรบข้างในตราประทับลอยออกมาและเต็มไปทั่วถ้ำ พวกมันพุ่งเข้าใส่สตรีชุดขาวพร้อมกับวิชาเรียกขานสายลมและอัญเชิญสายฝน

ไสยเวทย์ทำให้เกิดระลอกคลื่นในทะเลดอกไม้ นี่คือครั้งแรกที่หวังหลินใช้สามวิชาเทพของป๋ายฟ่านในครั้งเดียว พลังอำนาจของสามวิชาไม่มีอันไหนล้ำหน้า สายลมทมิฬพัดกลีบดอกให้ปลิวกลับไป ผลึกน้ำแข็งทำให้เกิดเสียงปะทุดังสะท้อนไปทั่วถ้ำ

ท้ายที่สุดดวงวิญญาณรบนับไม่ถ้วนจากไสยเวทย์ โดยเฉพาะดวงวิญญาณของบรรพชนโลหิตได้หวาดผ่านพื้นที่ สามวิชาก่อตัวเป็นพายุกวาดใส่โลกใบนี้

ตึงตัง ตึงตัง!

การผสมผสานสามวิชาของป๋ายฟ่านบังคับให้เปิดทางทะเลดอกไม้และเข้าใกล้สตรีชุดขาว

หวังหลินก้าวเท้า เกิดเสียงปะทุออกมาจากร่างกาย เขาเปลี่ยนจากร่างเดิมให้สูงมากกว่าพันฟุต!

โล่ห์ฟ้าครามเปลี่ยนไปด้วยกันและมีขนาดหลายร้อยฟุต มันหมุนรอบหวังหลินเป็นวงกลม

กลิ่นอายของเทพโบราณสายเลือกราชวงศ์แพร่กระจายออกไปโดยไม่มียับยั้ง หวังหลินร้องคำราม แขนขวาส่งกำปั้นออกไปอย่างรุนแรง

สายลมกรรโชครุนแรงปรากฏขึ้นมา เพิ่มเติมกับความเร็วของสามวิชาก่อนหน้านี้มันจึงทำลายทุกสิ่งทุกอย่างและมาถึงเบื้องหน้าสตรีชุดขาว

สี่มังกรร้องคำราม ผลึกน้ำแข็งนับไม่ถ้วนเป็นสายฝนส่งลงมา ทั้งยังมีดวงวิญญาณรบมากมายเต็มไปทั่วท้องฟ้า!

สตรีชุดขาวสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยพลางจ้องมองร่างยักษ์ของหวังหลินและเอ่ยเสียงเบา “เทพโบราณ…” นางยกแขนขวาขึ้น เรืองแสงสีเขียวกระพริบ จากนั้นปรากฏก้อนแสงลึกลับขึ้น

ตอนที่หวังหลินเห็นก้อนแสงนี้ พลันรู้สึกสัมผัสวิกฤติรุนแรงขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันมากกว่าเดิมหลายเท่า ทั้งหมดเป็นเพราะก้อนแสงนั่น!

สตรีชุดขาวใบหน้าเยือกเย็นยิ่งกว่าเดิมและโยนก้อนแสงออกไป มันลอยเข้าหาพายุและปะทะใส่ในทันที

ฉากเหตุการณ์เบื้องหน้าทำให้หวังหลินตกตะลึงมหาศาล!

วินาทีที่ก้อนแสงและพายุเข้าสัมผัสกันมันก็แตกสลาย ก้อนแสงแตกสลายทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอันประหลาด สามวิชาที่เดิมทีผสมผสานเข้าด้วยกันจึงแยกกลับเป็นสามวิชาตามเดิม

อย่างไรก็ตามพวกมันเปลี่ยนแปลงอีกครั้งและถดถอยลงจนกระทั่งหายไปไม่เหลืออะไรเลยเบื้องหน้าสตรีชุดขาว! แม้แต่วิญญาณรบจากไสยเวทย์ก็ยังกลับเข้าสู่ตราประทับผนึกเทพ

ทั้งหมดเสร็จสิ้นในพริบตา หวังหลินสีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาล กำปั้นเขาสูญเสียพายุรอบตัวเองไปแต่ก็ยังเข้าใกล้นางผู้นั้น

นางใบหน้าสงบนิ่ง สายตาเย็นเยียบ ก้อนแสงอีกดวงปรากฏในฝ่ามือและโยนใส่หวังหลินตรงๆ

‘ต้นตอดั้งเดิม!’ หวังหลินรู้สึกได้ชัดเจนว่ามีเศษเสี้ยวต้นตอดั้งเดิมในก้อนแสงนั้น มีเพียงต้นตอดั้งเดิมเท่านั้นที่สามารถทำให้สามวิชาแตกสลายเช่นนั้นได้ หากมันสัมผัสกับเขา แม้จะมีร่างเทพโบราณเขาก็คงแตกสลาย!

ในวินาทีวิกฤติ ดวงตาที่สามของหวังหลินพลันเปิดออก แสงสีแดงแหลมพุ่งออกมาจากดวงตาที่สาม!

พลังอำนาจของตาที่สามถูกปลดปล่อยอย่างสมบูรณ์!

เมื่อตาที่สามเปิดออก แสงสีแดงเปิดขึ้นดุจใบพัดและปกคลุมก้อนแสง จากนั้นต้นตอดั้งเดิมในดวงตาที่สามก็ค่อยๆลอยออกมา

เป็นครั้งแรกที่หวังหลินต่อสู้พร้อมกับพลังงานต้นตอดั้งเดิมในตาที่สาม แม้แสงสีแดงจะดูเงียบสงบแต่มันอันตรายอย่างยิ่ง!

เมื่อแสงสีแดงออกมาจากตาที่สามหวังหลิน สีหน้าสตรีชุดขาวเปลี่ยนไปเป็นครั้งแรก!

ก้อนแสงแตกสลายด้วยอัตราที่มองเห็นได้ใต้แสงสีแดง ทว่าขณะที่มันแตกสลาย ต้นตอดั้งเดิมที่เหลืออยู่น้อยนิดภายในตาที่สามของหวังหลินก็ค่อยๆสลายไปเช่นเดียวกันราวกับมันลบล้างกัน

กระบวนการนี้กินเวลาเพียงชั่วพริบตาแต่รู้สึกนานนับพันปีสำหรับหวังหลิน หลังจากก้อนแสงสลายไปหวังหลินก็รีบล่าถอย จากนั้นแสงสีแดงหม่นสลายไป ตาที่สามปิดลง

เสื้อผ้าด้านหลังชุ่มโชกในเหงื่อเย็นเฉียบ สีหน้าสตรีชุดขาวไม่เปลี่ยนไปแต่สายตาเคร่งเครียดพลางเอ่ยขึ้น

“เทพโบราณ วิชาเทพของป๋ายฟ่าน พลังต้นตอดั้งเดิม เจ้าเป็นใคร!?”

หวังหลินหวาดกลัวนางอย่างมากแต่เขาต้องทะลวงผ่านและเข้าไปในถ้ำ! ในตอนนี้ความคิดหวังหลินสั่นเทาและนึกถึงสีหน้าประหลาดของชายชราหลังจากเห็นวิชายับยั้ง!

หายากที่หวังหลินจะเดิมพันในชีวิต แต่ตอนนี้เขาคงต้องยอมเดิมพันกับมันดู!

‘หากข้าล้มเหลว เช่นนั้นข้าต้องหนีรอดไปเพื่อหาปิศาจโบราณเป้ยหลัวมาช่วยข้าทะลวงผ่านถ้ำเทพแห่นี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าต้องเข้าไป!’ หวังหลินกัดฟันแน่นพลางเลื่อนแขนขึ้นและชี้นิ้ว ปรากฏวิชายับยั้งทันที

เมื่อสตรีชุดขาวเห็นวิชายับยั้ง สีหน้าท่าทางเปลี่ยนทันที

ดวงตาหวังหลินส่องสว่างและตัดสินใจตบกระเป๋า เจดีย์เทพปรากฏขึ้นมา ร่างศพฉิงซวงลอยอยู่ระหว่างหวังหลินและสตรีชุดขาว

สตรีชุดขาวราวกับถูกสายฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง!