1105. ป่นขุนเขา

ก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์รวมตัวกันด้วยความเร็วสูงยิ่งกว่าก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์รอบอื่นที่หวังหลินเคยเผชิญ พริบตานั้นก้อนเมฆเข้าปกคลุมพื้นที่ดวงดาว

เสียงดังคะนองสั่นสะเทือนไปทั้งพื้นที่ ประกายสายฟ้าสีแดงโผล่ออกมาจากใจกลางก้อนเมฆ เส้นหนาขนาดเท่าถังไม้ เศษก้อนหินถูกทำลายทั้งหมดในเส้นทางที่มันผ่านไป

รอยแยกอวกาศขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นราวกับอวกาศกำลังจะแตกสลาย

สายฟ้าสีแดงรวดเร็วมาก แค่มันปรากฏขึ้นมาก็ประทับอยู่ในสายตาของสองผู้อาวุโสชุดม่วงแล้ว มันพุ่งใส่หวังหลินโดยตรง

“คนผู้นี้…ใช้วิธีการบางอย่างเพื่อดึงดูดทัณฑ์สวรรค์มาหาเรา?” หนึ่งผู้อาวุโสชุดม่วงเอ่ยพึมพำกับตัวเองราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ตกลงมาพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนจนเกิดระลอกคลื่นร่อนลงบนศีรษะหวังหลิน หวังหลินสีหน้าท่าทางไม่เปลี่ยนไปเลย พลันยกแขนขึ้นมาบีบอย่างรุนแรง

สายฟ้าสั่นสะเทือนแตกสลายด้วยแรงบีบและเปลี่ยนกลายเป็นแสงโค้งนับไม่ถ้วนแตกสลายไปรอบตัว

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้สองผู้อาวุโสชุดม่วงต้องอ้าปากค้าง สายตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง วินาทีนั้นสามหนุ่มก็มาถึงและเห็นหวังหลินบดขยี้สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ด้วยมือเดียว แต่ละคนหนังศีรษะด้านชาและกลัวจนหัวหด

หนึ่งในนั้นเริ่มสั่นเทา แววตาหวาดกลัวถึงขีดสุด

หวังหลินสีหน้าเย็นเยียบ สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์แบบนี้เล็กน้อยสำหรับเขาจริงๆ หวังหลินสามารถบดขยี้สายฟ้าแรกได้ง่ายๆ เพียงสะบัดแขน สายฟ้าที่แตกกระจายก็รวมกันเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

เพียงชั่วพริบตา แสงสีแดงปรากฏขึ้นรอบฝ่ามือหวังหลิน สายฟ้าเคลื่อนไปภายในลำแสง หวังหลินจ้องมองออกไปด้วยแววตาเย็นเยียบ ผู้คนข้างในม่านแสงรู้สึกว่าเรื่องแย่ๆกำลังจะเกิดขึ้น หวังหลินโยนแสงในมือเข้าใส่ม่านแสงสีเขียวทันที

แสงสีแดงเปลี่ยนกลายเป็นสายฟ้าแดงกระแทกเข้าสู่ม่านแสงสีเขียว มันสั่นเทาจนสองผู้อาวุโสชุดม่วงหน้าซีด

“เขา…เขาไม่ใช่เซียนธรรมดา!!!”

ความแข็งแกร่งของม่านแสงเหนือล้ำเกินที่หวังหลินจะคาดคิด แม้กระทั่งสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ก็ไม่อาจทำลายมันได้เพียงพอ

“หากสายเดียวไม่พอ เช่นนั้นข้าจะใช้สิบสาย แม้สิบสายไม่พอ ข้าจะใช้ร้อยสาย!” หวังหลินเอ่ยด้วยเจตนาสังหารเต็มสองตา ก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์ด้านบนส่งเสียงดังสนั่น ประกายสายฟ้าอีกสายตกลงมา

มันไม่ใช่แค่สายฟ้าสีแดงสายเดียวแต่ดูเหมือนจะเชื่อมต่อเข้าด้วยกันเป็นเส้น สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ทั้งหมดเก้าสายยิงเข้ามาหาหวังหลิน

หวังหลินท่าทีเป็นธรรมชาติแต่แววตาบ้าบิ่นมาก เขายิ้มและกระโจนขึ้นไปในอากาศ ไม่เพียงแต่จะไม่หลบแต่พุ่งเข้าหาสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ด้วย

ในเวลาเดียวกันกลางหน้าผากหวังหลินปรากฏวังวน วิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณลอยออกมาส่งเสียงคำรามเข้าใส่ทัณฑ์สวรรค์

เสียงคำรามของมังกรสายฟ้าทำให้สายฟ้าและแสงทั้งหมดเชื่อฟัง! อย่างไรก็ตามหวังหลินก็เป็นเพียงคนเดียวที่กล้าร้องคำรามใส่สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์!

สายฟ้าที่ตกลงมาเก้าสายหยุดชะงักเบื้องหน้าวิญญาณมังกรสายฟ้าโบราณ หวังหลินพุ่งเข้าไปใจกลางสายฟ้าทั้งเก้า ดวงตาซ้ายกระพริบวูบวาบ สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์รวมกันในตาซ้ายราวกับมีพลังดึงดูดโผล่ออกมา

สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์พุ่งเข้าไปในตาซ้ายจนกระทั่งดูดซับไปทั้งหมด วินาทีน้นสายฟ้าเต็มไปทั่วร่างกายและเกิดเสียงดังปะทุสนั่น สายฟ้าวนอยู่รอบร่างเขาเป็นบางส่วนทำให้ดูเหมือนกับเทพสายฟ้า!

หวังหลินเงยศีรษะขึ้นมองก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์ด้านบนและร้องตะโกน “นี่คือพลังทั้งหมดแล้วหรือ!?”

นาทีนั้นหวังหลินไม่รู้ว่าการที่เขากลืนกินสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์เข้าไปจะทำให้คนเบื้องล่างตื่นตะลึงแค่นั้น ชายหนุ่มสามคนกลัวจนหัวหด ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะไปล่วงเกินอีกฝ่ายที่น่ากลัวขนาดนี้

“กลืนกิน…กลืนกินสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์…” ใบหน้าของสองผู้อาวุโสชุดม่วงเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ความหยิ่งบนใบหน้าหายไปนานแล้วและมองหวังหลินด้วยสายตาตกตะลึง คิดว่าชายหนุ่มผมขาวครงหน้าต้องซ่อนระดับบ่มเพาะเอาไว้

ตอนที่พวกเขาเห็นหวังหลินกลืนกินสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์เข้าไปเก้าสาย เหงื่อเม็ดโป้งผุดขึ้นบนหน้าผาก ผู้อาวุโสหนึ่งในนั้นหันตัวกลับและร้องคำราม “รีบสร้างค่ายกลให้เสร็จ เร็ว!”

เซียนเกือบร้อยคนไม่ได้อยู่ข้างหน้าแต่ก็ยังเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นและต่างก็ตกตะลึง หลังจากผู้อาวุโสร้องคำราม พวกที่อ้าปากค้างรีบเร่งสร้างค่ายกลขึ้นทันที

ผู้อาวุโสชุดม่วงถอยกลับเช่นกัน ไม่สนตำแหน่งของตัวเองและเริ่มช่วยกันสร้างค่ายกล

“เร็วเข้า เราต้องรีบออกไปจากดาราจักรบัดซบนี่ ดาราจักรนี้มีคนแบบนั้นได้อย่างไร…ถึงกับกลืนกินสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ได้แบบนั้น?!”

ก้อนเมฆสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์รวมตัวกันอีกครั้งและปรากฏแรงกดดันรุนแรงขึ้นมา นาทีนี้สายฟ้าสีม่วงหนาสิบฟุตตกลงมา มันทะลวงผ่านอวกาศและเข้าสู่อีกมิติหนึ่ง แต่พุ่งออกมาเบื้องหน้าหวังหลินสามนิ้วและกระแทกเข้าใส่จุดตรงกลางหน้าผาก

หวังหลินส่งเสียงคำราม ไม่ยอมถอยสักก้าวเดียว หวังหลินอ้าแขนและคว้าสายฟ้าสีม่วงหนาสิบนิ้วเอาไว้

ไม่ว่าจะเสียงดังกึกก้องหนักแค่ไหน ร่างหวังหลินไม่เคลื่อนไหวเลยสักนิ้วเดียว สายฟ้าส่วนที่เหลือจำนวนมากล้อมรอบหวังหลินและเกิดเสียงดังปะทุอย่างต่อเนื่อง

แค่นี้ยังไม่จบ สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ดูเหมือนจะโกรธเกรี้ยว สายฟ้าสีม่วงจำนวนมากกระหน่ำใส่หวังหลิน ไม่นานนักมันก่อตัวเป็นก้อนขนาดเกือบพันฟุตเบื้องหน้าหวังหลิน!

ร่างหวังหลินค่อยๆถูกสายฟ้านี้ผลักกลับไป แต่บนใบหน้าแฝงความบ้าคลั่ง

หวังหลินร้องคำราม “อีกนิด!”

สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์เหนือพื้นที่ดวงดาวส่งเสียงคำรามเหมือนมนุษย์ วินาทีนี้แสงสายฟ้าเจ็ดสีก็ตกลงมา!

สายฟ้าเจ็ดสีแบ่งออกเป็นเจ็ดสายแตกต่างกัน มันตกลงใส่หวังหลินด้วยอำนาจเหนือจินตนาการ

เสียงดังสนั่นกึกก้องพร้อมกับหวังหลินล่าถอยต่อเนื่อง ก้อนสายฟ้าเบื้องหน้ามีขนาดกว้างมากกว่าพันฟุต พลังข้างในเหนือล้ำเกินจินตนาการ แม้หวังหลินจะสามารถสั่งการสายฟ้าได้ทั้งหมด ก็ยังพบว่ามันยากจะทนไหว

พอเห็นสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ไร้ที่สิ้นสุดเริ่มหมุนปั่นอีกครั้ง แสงเจ็ดสีกระพริบขึ้นมา หวังหลินขยับเคลื่อนไหวโยนก้อนสายฟ้าลงเข้าใส่ม่านแสง คนข้างในทั้งหมดร่ำร้องด้วยความตกตะลึง!

ก้อนสายฟ้าแฝงสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์จำนวนเกินจะนับได้ทั้งยังมีพลังสั่นสะเทือนสวรรค์และอยู่ใต้การควบคุมของหวังหลิน มันกระแทกเข้าใส่ม่านแสงสีเขียวทันที ใบหน้าสองผู้อาวุโสชุดม่วงหน้าซีดเผือดขั้นสุด รูม่านตาหรี่แคบ

“เปิดค่ายกล!!” หนึ่งในผู้อาวุโสร้องคำราม เขาไม่สนว่าค่ายกลจะเสร็จสมบูรณ์หรือไม่อีกแล้ว

อย่างไรก็ตามไม่มีใครปฏิเสธ เซียนเกือบร้อยคนประจำตำแหน่งของตัวเองและสร้างผนึก ส่วนสองผู้อาวุโสชุดม่วงกำลังมองก้อนสายฟ้าที่ตกลงมาและนั่งลงไป วิญญาณดั้งเดิมผสานเข้ากับม่านแสงเพื่อพยายามทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น

ในเสี้ยววินาทีที่วิญญาณดั้งเดิมเข้าไปในม่านแสง ก้อนสายฟ้ากระแทกเข้าใส่ทันที เกิดการสั่นสะเทือนสวรรค์ดังกึกก้อง คลื่นกระแทกก่อตัวไปทั้งม่านแสง

แสงสายฟ้าระบายเข้าใส่ม่านแสงจนมันหมองหม่นทันที สองผู้อาวุโสชุดม่วงกระอักโลหิต ดวงตาหวาดกลัว หนึ่งในนั้นร่างกายระเบิด ดวงวิญญาณส่งเสียงกรีดร้องพุ่งเข้าหาค่ายกลที่กำลังกระตุ้นขึ้น

แสงสายฟ้านับไม่ถ้วนแทงทะลุม่านแสงและเคลื่อนไปข้างในดุจมังกร เซียนมากกว่าสิบคนที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่พลันถูกมังกรเคลื่อนเข้าแตะต้อง ร่างกายโดนเผาไหม้จนย่างเกรียม ไม่เหลือรอดแม้แต่วิญญาณดั้งเดิม

ภายใต้การโจมตีของก้อนแสงสายฟ้า ม่านแสงสีเขียวไม่อาจทนไหวและแตกกระจายเป็นเศษเล็กเศาน้อย แรงกระแทกเหนือจินตนาการทำให้คลื่นกระแทกแพร่กระจาย

พวกอสูรยุงตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติและรีบหนีอย่างรวดเร็ว พวกมันเร็วมากจึงไม่จำเป็นต้องกังวล ทว่าก้อนหินทั้งหมดในพื้นที่ดวงดาวเปลี่ยนสลายเป็นฝุ่นจากคลื่นกระแทก

เพียงกระพริบตา เศษดินเศษหินในพื้นที่ดวงดาวหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย นอกจากพื้นที่ใจกลางแล้วตอนนี้ไม่เหลือเศษหินอยู่เพียงก้อนเดียว!

หวังหลินพุ่งออกไปด้วยจิตสังหารทรงพลัง โกรธเกรี้ยวจากการบาดเจ็บของอสูรยุง วินาทีนั้นก้อนเมฆสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ก็เคลื่อนไหว สายฟ้าเจ็ดสีหลายร้อยสายพุ่งออกมาจากก้อนเมฆและยิงเข้าใส่หวังหลิน

ด้านหลังสายฟ้าเจ็ดสีคือทะเลเพลิง นี่เป็นครั้งแรกที่สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ตกลงมาเหมือนเปลวเพลิงเข้าเผาไหม้ทุกอย่างในเส้นทาง

ในที่สุดค่ายกลที่สร้างขึ้นจากก้อนหินก็เปิดขึ้น มันส่องแสงสว่างเจิดจ้าเหมือนดวงดาวและมีกลิ่นอายทรงพลังแพร่กระจายออกมา

ผู้อาวุโสชุดม่วงซึ่งบาดเจ็บสาหัสพลันดิ้นรนติดตามวิญญาณดั้งเดิมของพรรคพวก ตราบใดที่ทั้งสองคนสามารถเข้าไปในค่ายกลได้ พวกเขาก็มีชีวิตรอด! ส่วนหวังหลินนั้นพวกเขาหวาดกลัวจากส่วนลึกของจิตใจแล้ว

พอเห็นค่ายกลเปิดขึ้น เซียนบางส่วนที่อยู่ใกล้พลันเคลื่อนที่พริบตาออกห่างไป ทว่าหวังหลินไม่เคยยอมปล่อยคนพวกนี้ให้หนีรอดไปได้

ดวงตาส่องสว่างและก่อเกิดคลื่นมหึมาขึ้นในอวกาศ พลังที่สามารถสลายอวกาศได้ด้วยตัวเองปรากฏขึ้นรอบตัวหวังหลิน

ภูเขาไฟเลือนลางนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในอากาศ คลื่นความร้อนแพร่กระจายพร้อมกับเสียงคำรามอื้ออึงของภูเขาไฟ

หวังหลินเอ่ยขึ้นเสียงเบาด้วยจิตสังหารเต็มเปี่ยม “ป่นขุนเขา!”