1226. เจ้าคือราชันย์ใช่ไหม?
หวังหลินนำกระบี่ออกมา ปกคลุมอยู่ในกองเลือดก่อนจะพุ่งออกไปเป็นลำแสงสีเขียวเข้าใส่นิ้วชี้ นิ้วชี้ทรงพลังยิ่งกว่านิ้วก้อย กระบี่ผลึกจึงพังทลายก่อนจะได้สัมผัสและเกิดคลื่นกระแทกทรงพลังในท้องฟ้า
อย่างไรก็ตามมันหยุดนิ้วให้ชะงักเพียงหนึ่งจังหวะและไม่เกิดรอยแตกร้าว
ทว่าจังหวะที่หยุดนั้น แสงสีเขียวเข้าไปใกล้และขวานพลันกวาดผ่านร่อนไปบนนิ้ว ด้วยการควบคุมของหวังหลิน ขวานรบจึงปลดปล่อยกลิ่นอายทำลายล้าง เสียงปะทุดังออกมาพร้อมกับผนึกทั้งหมดบนขวานถูกปลดปล่อย เผยกลิ่นอายแห่งการทำลายล้าง!
เสียงดังสนั่นคับฟ้าสะท้อนไปทั่วโลกอีกครั้ง ในการต่อสู้นี้หวังหลินใช้ไปเกือบทุกอย่าง วิชาของเขาทั้งหมดและสมบัติเทียมสวรรค์ดับสูญทั้งสองชิ้น! เสียงดังสนั่นยิ่งกว่าเดิมและทรงพลังยิ่งกว่าตอนที่นิ้วก้อยพังทลายกระจายออกไปอีก
ร่างจ้าววิญญาณเมฆาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและเกิดการระเบิด วิญญาณดั้งเดิมลอยออกมาดูโหยหวน งุนงงและซีดเซียว
นิ้วชี้ที่อยู่ใจกลางการปะทะยังไม่พังทลาย แต่มีรอยแตกร้าวนับไม่ถ้วน ดัชนีนั้นกดลงบนหวังหลินอย่างรุนแรง!
ตอนนี้ท้องฟ้าดูเหมือนจะถูกแทนที่ด้วยนิ้วชี้ พอหวังหลินเห็นนิ้วชี้เข้ามใกล้ พลันร้องคำราม แววตาบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม เกิดแสงกะพริบและปรากฏเตาหลอมเทพโบราณ
เตาหลอมเทพโบราณเป็นหนึ่งในสองสมบัติเทพโบราณที่เขาครอบครอง มันคือสมบัติที่ตู่ซือหลอมขึ้นมาด้วยตัวเอง สำหรับหวังหลินแล้วมันเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์และลึกล้ำยิ่งกว่าที่ตาเห็น
จังหวะแห่งชีวิตและความตายนี้เอง หวังหลินจึงทุ่มสุดตัว!
‘หากข้าตาย สมบัติจะใช้อะไรได้? ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่สามารถทำลายนิ้วชี้นั่นได้!!’ หวังหลินร้องคำราม เตาหลอมเทพโบราณดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสิ่งของจริงๆรอบตัวและเข้าปะทะกับนิ้วชี้
เกิดเสียงดังสนั่นตึงตัง หวังหลินรู้สึกเหมือนถูกดาวเคราะห์เซียนกระแทกใส่ พลันกระอักโลหิต ใบหน้าซีดขาวและบาดเจ็บสาหัส เตาหลอมเทพโบราณสั่นสะท้านพร้อมกับถูกผลักลงไปบนพื้นกับร่างหวังหลิน!
“พังทลายให้ข้าซะ!!!” ร่างหวังหลินหยุดชะงักและหยุดยั้งตัวเองไม่ให้จมลงอีก อีกสามนิ้วถูกทดแทนในท้องฟ้าและตกลงมาอย่างบ้าคลั่ง
หวังหลินใบหน้าดุดัน เผยความบ้าคลั่งพร้อมกับความต้องการฝืนลิขิตสวรรค์ เขาใช้ชีวิตอยู่บนเส้นทางอันตราย ยิ่งอันตรายเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่ยอมโอนอ่อนมากเท่านั้น!
ทั้งในชีวิตและยามตาย เขาคงกลายเป็นผู้กล้า!
จังหวะหวังหลินกล่าวคำว่า “ทำลาย” เตาหลอมเทพโบราณปลดปล่อยเสียงดังสนั่น มันหมุนติ้วๆ กลิ่นอายสั่นสะเทือนสวรรค์พุ่งออกมาก่อตัวเป็นพายุ เตาหลอมแตกสลายอยู่ในพายุและพุ่งใส่นิ้วชี้!
การสั่นสะเทือนนั้นทำให้วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินสั่นเทา ความคิดได้รับความเสียหายบางส่วน ทันใดนั้นนิ้วชี้มหึมาก็พลันพังทลาย!
มันไม่เหมือนนิ้วก้อยที่พังทลายเพียงครึ่งส่วน แต่มันกลับกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยอย่างสมบูรณ์ จิตใจหวังหลินตอนนี้อ่อนแอแต่เจตนาแห่งการต่อสู้เข้มข้น เขาถูกการพังทลายผลักดันกลับไปและปาดโลหิตออกไปจากมุมปาก เก็บรวบรวมวิญญาณที่กำลังจะตายของจ้าววิญญาณเมฆาซึ่งอยู่ใจกลางการพังทลายนี้
ตอนนี้เขาเป็นเพียงคนเดียวที่มีชีวิตอยู่ในดินแดนเจ็ดสี!
วิชานี้ส่งเข้ามาจากดินแดนเขตนอกซึ่งเปลี่ยนดินแดนเจ็ดสีให้กลายเป็นฝ่ามือห้านิ้ว สองนิ้วพังทลาย แต่ถึงแม้จะมีนิ้วที่แตกสลายไปอย่างสิ้นเชิง มันกำลังดูดซับพลังดั้งเดิมอย่างบ้าคลั่งและกำลังฟื้นตัวด้วยอัตราเร่งสูงสุด
หวังหลินไม่มีเวลาคิดอะไรมาก หากต้องการจะออกไปจากดินแดนเจ็ดสี เขาจะต้องเสี่ยง!
สามนิ้วที่เหลือเข้ามาใกล้อย่างต่อเนื่อง เสียงดังสนั่นสะเทือนถึงรูหู นิ้วมือที่โน้มเข้ามาราวกับสวรรค์อยากทำลายทุกชีวิตและพุ่งเข้าหาหวังหลิน
หวังหลินหายใจอย่างหนักหน่วง เขาใช้วิชาและสมบัติทั้งหมดไปแล้ว ดวงดาวที่เกิดขึ้นจากเต๋าของเขากำลังหมุนติ้ว ร่างกายถูกล้อมรอบด้วยเจตจำนงแห่งการต่อสู้ นิ้วโป้งที่แข็งแกร่งที่สุดช้าลงเล็กน้อย แต่นิ้วกลางและนิ้วนางมาถึงแทบในเวลาเดียวกัน
หวังหลินไม่สามารถเผชิญหน้ากับสองนิ้วในเวลาเดียวกันได้
เขาโยนตรีศูลที่ถือเอาไว้ออกไปพร้อมกับส่งเสียงคำราม ส่งมันลอยเข้าไปหานิ้วนาง เมื่อตรีศูลขัดขวางนิ้วนางไว้ได้ชั่วครู่ หวังหลินจึงพุ่งเข้าใส่นิ้วกลาง!
ร่างหวังหลินพุ่งไปราวอุกกาบาต ใจกลางหน้าผากคือดวงดาวแห่งกฎที่กำลังหมุนอย่างรวดเร็ว เปลวเพลิงสีฟ้าผุดขึ้นมารอบร่าง ผุดขึ้นตรงโคนเส้นผมสีขาว และในไม่นานมันก็ไล่ไปจนถึงปลายผม!
หากมองจากไกลๆจะเห็นได้ว่าฝ่ามือยักษ์นั้นกำลังกุมทะเลเพลิงเอาไว้ ใจกลางเพลิงคือร่างตั้งตรงมั่นคง มันคือร่างหวังหลินที่ไม่ยอมแพ้!
วินาทีที่เปลวเพลิงเริ่มเผาไหม้ เส้นสายฟ้าไร้ขอบเขตพุ่งออกมาดุจอสรพิษสีเงิน สายฟ้าเคลื่อนภายในเปลวเพลิงและอยู่ระหว่างนิ้วด้วย ทำให้เกิดเสียงแตกร้าวดังปะทุ
สายฟ้าปรากฏออกมามากขึ้นและล้อมรอบฝ่ามือเอาไว้อย่างสมบูรณ์ ก่อตัวเป็นภาพที่วิจิตรงดงามยิ่ง
ในฉากเหตุการณ์นี้ ฝ่ามือยักษ์กำลังกุมเพลิงสีฟ้าเอาไว้พร้อมกับตาข่ายสายฟ้าล้อมรอบ มันคงเป็นฉากที่ใครก็ตามที่พบเห็นจะไม่มีวันลืม!
ข้างในเพลิงสีฟ้า ดวงดาวแห่งกฏตรงกลางหน้าผากหวังหลินกะพริบอย่างรุนแรง ทะเลเพลิงรอบตัวเขาพุ่งเข้าหานิ้วกลาง มันเข้าปะทะกับนิ้วกลางรวดเร็วมาก
เปลวเพลิงสีฟ้ารอบตัวหวังหลินรวมกันในมือเขาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นพุ่งออกไปใส่นิ้วกลาง!
ราวกับหวังหลินได้ใช้เปลวเพลิงมหึมาโจมตีใส่นิ้วกลางและเริ่มการต่อสู้เอาเป็นเอาตาย!
นิ้วนี้จะพังทลาย หรือหวังหลินจะตาย!
ไม่มีการล่าถอย เขาต้องลงทุนทุ่มสุดตัวทั้งหมด!
เปลวเพลิงสีฟ้าพุ่งใส่นิ้วกลางอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าหวังหลินขาวซีด โลหิตไหลซึมจากมุมปาก เขาเผชิญหน้ากับนิ้วกลางด้วยตัวเองและรู้สึกถึงพลังข้างในได้ มันมากพอจะทำให้ร่างเขาสั่นะท้านและจมดิ่งลง
“ข้าจะไม่ยอมแพ้กับเจ้านี่!!” หวังหลินส่งเสียงร้องคำรามโกรธเกรี้ยวเข้าใส่ดินแดนเจ็ดสี เขาจะไม่ยอมพ่ายแพ้ตัวเองที่เจอชะตาแบบนี้ เขาพึ่งกลืนกินผลไม้เต๋าซึ่งทำให้ระดับบ่มเพาะเพิ่มพูนขึ้นมามหาศาล ทำให้เขาไม่ต้องใช้เวลาหลายหมื่นปีเพื่อก้าวเข้าสู่ขั้นทลายสวรรค์ ขณะที่กำลังจะออกจากดินแดนเจ็ดสี เขาได้เผชิญหน้ากับวิกฤตแห่งชีวิตและความตาย
เขาไม่ยอมแพ้แบบนี้!
ขณะที่ร้องคำราม สายฟ้ามหึมารวมตัวกันอย่างบ้าคลั่งและพุ่งใส่นิ้วกลางพร้อมกับเพลิงสีฟ้า! สายฟ้าตอนนี้เข้มแข็งและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ในท้องฟ้าปรากฏรอยแตกร้าวจำนวนมาก รอยแตกนี้ถูกฉีกเปิดออกทันทีและขยายออกไป
แม้จะดังคะนองกึกก้องขนาดนี้ พวกมันกลับไม่สามารถปิดบังคำพูดที่ไม่ยอมแพ้ของหวังหลินได้!
“ข้าจะไม่ยอมแพ้ตัวเองแบบนี้!!” ดวงดาวแห่งกฎตรงกลางหน้าผากหวังหลินหมุนเร็วยิ่งกว่าเดิม ขณะที่เปลวเพลิงและสายฟ้าเข้ากระหน่ำนิ้วมือ พลังที่หวังหลินปิดผนึกเอาไว้พลันระเบิดพรั่งพรูออกมา!
พลังสายนี้ไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด แต่หลังจากผสานเปลวเพลิง สายฟ้าและเขตแดนแห่งการต่อสู้ มันจึงก่อเกิดเป็นกฎใหม่! มันคือกฎที่เป็นของหวังหลินแต่เพียงผู้เดียว!
จังหวะที่กฎระเบิดออกมา พื้นที่รอบตัวหวังหลินบิดเบี้ยวราวกับเวลาทับซ้อนกันและไม่สามารถผสานกับโลกใบนี้ได้ พื้นที่บิดเบือนมีขนาดใหญ่ขึ้นจนครอบคลุมทั้งนิ้วกลาง หวังหลินร้องคำรามบ้าคลั่ง การบิดเบือนที่เกิดขึ้นมานี้ทำให้ร่างเขาหยุดจมลง
ไม่เพียงแต่ไม่จมลงต่อไป แต่เส้นเลือดหวังหลินปูดโปนขึ้นมา เขายกนิ้วกลางขึ้นไว้และพุ่งเข้าไปในท้องฟ้า!
ระลอกการบิดเบือนล้อมรอบนิ้วกลาง พลังอำนาจแห่งกฎผสานเข้ากับสายฟ้าและเปลวเพลิง พุ่งเข้าทำลายนิ้วมือข้างนั้นพร้อมกับหวังหลิน!
พอมันพังทลาย หวังหลินถูกโยนออกไปและตกลงบนพื้น เขาตกลงบนฝ่ามือ โลหิตย้อมร่างทั้งตัว ดวงดาวตรงกลางหน้าผากค่อยๆหมองลงและซ่อนตัวมันเอง
หวังหลินบาดเจ็บสาหัส แต่ในจังหวะที่เขาร่อนลงไป หวังหลินดีดตัวออกอีกครั้งเข้าหานิ้วนาง!
ตรีศูลถูกแทงเข้าไปในนิ้วนางทำให้หวังหลินได้โอกาส แต่หากเขายอมแพ้ตอนนี้ ทั้งหมดคงล้มเหลว!
ครั้งแรกที่หวังหลินเข้าตาจนคือตอนที่ต่อสู้กับเทียนหยุนในดินแดนวิญญาณปีศาจ ส่วนนี่เป็นครั้งที่สองในรอบการบ่มเพาะเกือบสองพันปี!
กลิ่นอายเศร้าโศกผุดออกมาจากร่างหวังหลิน ใบหน้าไร้รอยเลือด ขณะที่ตนเองบาดเจ็บสาหัส เจตจำนงการต่อสู้ไม่ได้อ่อนแอลงด้วย แต่ดูเหมือน…มันจะรุนแรงยิ่งขึ้นแทน!
บางคนเกิดมาเพื่อต่อสู้ เกิดมาเพื่อเข่นฆ่า เกิดมาเพื่อฝืนลิขิตสวรรค์! หวังหลินเป็นคนแบบนี้!
หลังจากเขาผสานกับเขตแดนแห่งการต่อสู้ของจางซิงเย่ หวังหลินจึงกลายเป็นคนแบบนี้มากยิ่งขึ้น!
‘ชีวิตเป็นสิ่งล้ำค่าและควรจะหวงแหน แต่ข้าไม่กลัวความตาย! อย่างไรเสียข้าก็ต้องตายอย่างมีเกียรติและคุ้มค่าแล้ว!’ หวังหลินส่งเสียงหัวเราะอย่างน่ากลัวขึ้นแทน!
แม้กระทั่งตัวตนลึกลับนี้ซึ่งนิ่งไม่สะทกสะท้านมาชั่วอายุคนยังต้องตา!
“หากเจ้าสามารถเอาชีวิตรอดจากพลังของฝ่ามือได้ ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า!” น้ำเสียงอ่อนเพลียดังกึกก้อง
“เจ้าคือราชันย์ของดินแดนชั้นนอกใช่ไหม!?” หวังหลินลอยขึ้นไปในอากาศและพุ่งใส่นิ้วนาง
“ข้ามาจากเผ่าแพรฟ้าโบราณชั้นสูง จ้าวแห่งเต๋าความฝัน!”