1271. รอคอยการมาถึง
เสียงกระบี่ดังเขย่าไปทั้งโลก เหล่ากระบี่ดูเหมือนจะก่อตัวเป็นรูปมังกรต้องการทะยานสู่ท้องฟ้า จิตสังหารเข้มข้นปรากฏขึ้นบนโลก
จิตสังหารเย็นเยียบดังเช่นเหล่ากระบี่!
ภายในเงากระบี่ไร้ที่สิ้นสุดมีร่างหวังหลินพร่ามัวอยู่ภายในจนมองเห็นเขาได้ไม่ชัดเจน ราวกับถูกเงากระบี่มหาศาลห่อหุ้ม
‘ไม่คิดว่าพวกมันจะสามารถเปลี่ยนกลายเป็นเงากระบี่หนึ่งล้านสายได้หลังจากบังคับเปิดผนึกสี่ในเก้าจุด!’ หวังหลินลืมตาขึ้นมา ดวงตาเปล่งประกาย
สายตาดุจดั่งผสานกับเงากระบี่รอบๆด้านและกลายเป็นส่วนหนึ่งของมัน วินาทีที่เขาลืมตา เงากระบี่ทั้งหมดสั่นสะท้านราวกับพวกมันไม่สามารถทนต่อแรงกดดันนี้ได้ ราวกับมีสัตว์ยุคแรกเริ่มกำลังกระโจนออกไป!
‘แค่สี่ผนึกก็มีพลังขนาดนี้แล้ว ดูเหมือนข้าจะประเมินกระบี่ทั้งสองนี้ต่ำไป ตอนนี้ข้าจะบังคับเปิดด้วยระดับบ่มเพาะของข้า ข้าอยากจะให้คนที่ต้องการฆ่าข้าให้รู้ว่า หวังหลินไม่ได้ฆ่าได้ง่ายๆ!’ แววตาหวังหลินเย็นเฉียบ สองฝ่ามือสร้างผนึกชี้ใส่กระบี่สั้นสองเล่ม
สองกระบี่ หนึ่งขาวหนึ่งดำปลดปล่อยเสียงร่ำร้องสั่นสะเทือนผืนปฐพีราวกับเสียงคำรามของมังกร ราวกับสองมังกรกำลังร้องคำรามใส่ท้องฟ้า กระบี่ทั้งสองเล่มเคลื่อนไหวทันทีและชี้หาหวังหลินราวกับพวกมันกำลังต่อต้าน!
หวังหลินพ่นลมหายใจเย็น ดวงดาวแห่งกฎปรากฏขึ้นมาหมุนเคว้งคว้าง ด้วยกฎใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นมานั้น สายฟ้าดังกึกก้อง ก้อนสายฟ้าปรากฏขึ้นมากมายและรวมตัวกันในทันที วินาทีนี้เองมีเพลิงสีฟ้าปรากฏขึ้นรอบๆสองกระบี่ด้วย
เจตนาแห่งการต่อสู้ระเบิดขึ้นในจังหวะเดียวกัน
หวังหลินสะบัดแขนขวาพลางร้องคำราม “ผนึกที่ห้า จงทำลายไปซะ!” สองกระบี่เกิดเสียงปะทุดังออกมา
ในเสี้ยวพริบตานั้นกระบี่ทั้งสองมีรอยร้าวปรากฏขึ้นจำนวนมากและระเบิดอย่างไม่คาดคิด สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าหวังหลินยังเป็นสองกระบี่แต่ตอนนี้พวกมันคงเรียกว่าเป็นมีดไปเสียแล้วเนื่องจากรูปลักษณ์ของมันหดลงอย่างมาก
พอมีดสองเล่มปรากฏ เงารอบๆหวังหลินระเบิดเพิ่มขึ้น…สองล้าน…จนกระทั่งมีห้าล้านสาย!
เงากระบี่ห้าล้านสายปกคลุมน่านฟ้าและแพร่กระจายไปทั่วแผ่นดินโม่หลัว แม้แต่อวกาศด้านนอกยังรู้สึกถึงกลิ่นอายทำลายล้างและเขย่าขวัญ
สิ่งที่น่าตกตะลึงยิ่งก็คือเงากระบี่แต่ละสายแฝงพลังอำนาจของสายฟ้า เพลิงและเจตนาต่อสู้เข้าไปด้วย ราวกับพวกมันอยากจะต่อสู้โดยไม่จำเป็นต้องควบคุม!
“ห้าผนึกทำให้เกิดเงากระบี่ห้าล้านสาย เยี่ยมมาก! เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้าอีกครั้ง หลอมมีดทั้งสองด้วยเลือดเทพโบราณเพื่อทำลายผนึกที่เหลือทั้งหมดในครั้งเดียว!” หวังหลินดวงตาส่องสว่าง สองฝ่ามือสร้างผนึก ใบหน้าขึ้นสีแดงทันที
โลหิตเทพโบราณเต็มไปด้วยพลังชีวิตและสามารถขจัดเหล่าปีศาจทั้งหมดในโลกได้ เขาบังคับให้โลหิตออกมาจากปากและพ่นออกไป มันเปลี่ยนกลายเป็นหมอกโลหิตล้อมรอบมีดทั้งสอง
ภายในโลหิตปรากฏเงาเทพโบราณอยู่หนึ่งตน เงานั้นแยกออกเป็นสองและเข้าไปในมีดทั้งสองเล่ม
เพียงแค่นั้นจึงเกิดเสียงปะทุดังออกมาจากมีด พวกมันพังทลายอีกสองครั้งในคราเดียว! เสียงดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหว จำนวนเงากระบี่รอบๆแผ่นดินโม่หลัวเพิ่มพูนขึ้นอย่างมหาศาล!
ห้าล้าน หกล้าน เจ็ดล้าน แปดล้าน เก้าล้าน!
สุดท้ายจึงเกิดเงากระบี่จำนวน 9,999,999 สายรอบตัวหวังหลิน อีกสายเดียวก็ทำให้โลกแตกสลายได้แล้ว
หวังหลินนั่งขบคิด ‘เปิดไปแล้วเจ็ดผนึก น่าเสียดายนัก ด้วยระดับบ่มเพาะของข้าจึงไม่สามารถทะลวงมันได้ในช่วงเวลาอันสั้น ไม่เช่นนั้นจากที่มองดูมีดทั้งสองเล่มนี้ เมื่อผนึกที่แปดถูกทำลาย มันจะบรรลุได้ถึงสิบล้าน แม้จะอีกแค่หนึ่ง ช่องว่างนั้นยิ่งใหญ่นัก!’
“ไม่อันตรายอะไร ถึงแม้ข้าจะเปิดผนึกที่แปดไม่ได้ ข้ายังได้รับผลของผนึกที่แปดอยู่ ข้าเป็นเทพโบราณและร่างเทพโบราณทรงพลังมาก มันจะกลายเป็นกระบี่สายสุดท้าย!” ดวงตาหวังหลินส่องประกายและสูดหายใจลึก กระบี่เกือบสิบล้านเล่มส่งเสียงหวีดหวิวและรวมกันเข้าหาเขา
ดูราวกับเขากำลังสูดเอากระบี่ทั้งโลกเข้าไป เหล่าเงากระบี่นับไม่ถ้วนเข้าไปในร่างหวังหลิน เสียงดังสนั่นปะทุขึ้นมาภายใน หวังหลินปลดปล่อยจิตสังหารทรงพลังจนสั่นสะเทือนทุกคนที่มองมาได้ทีเดียว
เซียนธรรมดาไม่สามารถทนรับเงากระบี่ได้มากมายขนาดนี้ แต่สำหรับหวังหลินผู้เป็นเทพโบราณนับว่าไม่เป็นปัญหา ยามที่เขาสูดพวกมันเข้าไป แม้กระทั่งร่างกายยังเปลี่ยนไปเป็นสีเงิน
“รวบรวม!” หวังหลินคำราม เงากระบี่เกือบสิบล้านสายข้างในร่างกายพลันควบแน่นและรวมกันในนิ้วชี้ขวา
‘กระบี่สั้นทั้งสองเล่มนี้ช่างประหลาด…’ ตอนที่เงากระบี่เกือบสิบล้านสายควบแน่นไว้ในนิ้วชี้ขวา ท้องฟ้าเปลี่ยนมากระจ่างสดใส สองกระบี่กลายเป็นพลังงานสีขาวและดำเข้าไปในนิ้วหวังหลิน
ภาพมายาของกวางสองตัวส่งเสียงขู่ยาวๆและวนอยู่รอบนิ้วชี้หวังหลิน ท้ายที่สุดพวกมันก็เปลี่ยนไปเป็นรอยสักประทับอยู่บนนิ้ว
วินาทีนั้นนิ้วชี้หวังหลินสามารถทำลายร่างเซียนขั้นทลายสวรรค์ได้เลยทีเดียว แม้กระทั่งสมบัติขั้นสวรรค์ดับสูญธรรมดาก็ไม่อาจเทียบได้ หากใครมาจับนิ้วหวังหลินคงได้แตกกระจุย!
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือนิ้วชี้ข้างนี้แฝงกฎแห่งสายฟ้า เพลิงและเจตจำนงต่อสู้เอาไว้ด้วย มันแข็งแกร่งด้วยพลังเทพโบราณของหวังหลินจนสามารถทำให้ทวยเทพต้องสั่นสะท้าน!
‘แม้กระทั่งเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ยังต้องหลบดัชนีนี้!’ หวังหลินดวงตาเป็นประกายพลางพ่นลมหายใจตกใส่นิ้วชี้ขวา สองรอยสักถูกซ่อนเอาไว้และนิ้วมือกลับเป็นปกติ ไม่มีใครเห็นว่ามันพิเศษอันใด
‘หากข้าสามารถเข้าถึงตัวเขาได้ เมื่อนั้นเงากระบี่สิบล้านสายนี้สามารถทำให้เขาตกอยู่ในสภาวะย่ำแย่ได้แน่นอน!’ หวังหลินมองไปบนท้องฟ้าด้วยรอยยิ้ม แต่ดวงตามืดมน
‘มีคนธรรมดาบนแผ่นดินโม่หลัวมากเกินกว่าจะต่อสู้ที่นี่ได้ มันเป็นความรับผิดชอบของเซียนเช่นเรา!’ หวังหลินลุกขึ้นอย่างเงียบๆ เปลี่ยนกลายเป็นลำแสงเหาะเหินออกไปจากแผ่นดินโม่หลัว
ทะยานร่างท่ามกลางหมู่ดาว ใช้เวลาไม่นานเขาก็เจอแผ่นดินป่าแห่งหนึ่ง หวังหลินพุ่งเข้าไปในที่แห่งนั้นในพริบตา
ฝ่าเท้าร่อนลงบนพื้นดินเสียงดังปัง สัมผัสวิญญาณทรงพลังแพร่กระจายออกไปทั่วแผ่นดิน
‘เมื่อข้าหนีไม่ได้ ข้าจะใช้ที่นี่เป็นสนามรบ!’ หวังหลินเลือกยอดเขาที่สูงที่สุดและนั่งลง
“ตอนที่ข้าผสานกับวิญญาณของเทียนหยุน ข้าค้นพบว่ายังมีเวลาอีกหลายวันจนกว่าจะถึงหายนะครั้งนี้ เจ็ดวันก็มากพอให้ข้าได้เตรียมการแล้ว” หวังหลินพึมพำกับตัวเองพร้อมกับยกแขนขวาขึ้นมาตีใส่หน้าผาก ควันสีขาวนวลร้อยสายลอยออกมาจากศีรษะและเปลี่ยนกลายเป็นก้อนแสง
“โลกเปลี่ยนแปลง รวบรวมร้อยอวตาร ความสามารถเผ่าพันธุ์โบราณ!” หวังหลินเอ่ยขึ้น ก้อนแสงทั้งร้อยก้อนเคลื่อนไหวและเปลี่ยนกลายเป็นร่างหวังหลินร้อยคน!
ทั้งหมดคือร่างอวตารและมีดวงวิญญาณ! มันคือวิชาเทพโบราณที่หวังหลินใช้ได้หลังจากดาวดวงที่หกฟื้นฟูขึ้นมาเล็กน้อย
พอเขาผลักมือออกไป ร่างอวตารทั้งร้อยร่างกระจายกันออกไปทุกทิศทาง พุ่งผ่านไปในสายหมอกดวงดาว
หวังหลินหลับตาราวกับกำลังบ่มเพาะ
เวลาค่อยๆผ่านไป พริบตาเดียวก็ผ่านไปสองวัน ร่างอวตารทั้งร้อยร่างมีพลังของเทพโบราณและทรงพลังมาก ในสองวันนี้ด้วยความเข้าใจของเขตระดับห้า เหล่าร่างอวตารจึงนำแผ่นดินมาทั้งร้อยแห่ง!
เหล่าแผ่นดินป่าถูกนำมาที่นี่และล้อมรอบแผ่นดินป่าที่หวังหลินอยู่
ฉากเหตุการณ์ครั้งนี้เพียงพอจะให้เซียนทั้งหมดในเขตระดับห้าตกตะลึง ตอนนี้พื้นที่ที่หวังหลินอยู่ได้วางแผ่นดินป่าร้อยแห่งเอาไว้จนกลายเป็นจุดขนาดใหญ่ มองไกลๆมันดูเหมือนบ้านของเผ่าพันธุ์จากดาราจักรโบราณยิ่ง!
แผ่นดินป่าที่ล้อมรอบหวังหลินได้กลายเป็นค่ายกลยักษ์! ค่ายกลใช้แผ่นดินพวกนี้เป็นโครงสร้างจึงบรรลุพลังในระดับที่น่าหวาดกลัว
เหล่าร่างอวตารทั้งหมดกลับมา หวังหลินลืมตาขึ้น สะบัดแขนส่งเขตอาคมทำลายล้างออกไปรอบๆตัวให้หมุนอย่างช้าๆ
หวังหลินจ้องเขตอาคมและเผยท่าทีเยาะเย้ย
สองฝ่ามือขยับดุจสายลมไม่มีหยุด เขตอาคมแพร่กระจายออกไปอย่างต่อเนื่อง ซึมเข้าไปในแผ่นดินป่าจนทั้งหมดเชื่อมต่อกันเป็นหนึ่งเดียว!
การสร้างเขตอาคมจำนวนมากมายขนาดนี้ใช้พลังดั้งเดิมไปจำนวนมาก แต่หวังหลินอีกแค่ครึ่งก้าวก็จะบรรลุขั้นทลายสวรรค์แล้ว ดังนั้นจึงสามารถดูดซับพลังดั้งเดิมได้ไม่มีจำกัด เขายังมีผลึกดั้งเดิมอีกจำนวนมากจึงใช้พวกมันออกมาดูดซับโดยไม่ลังเล
หวังหลินอัญเชิญร่างศพเงินและสั่งการให้นางใช้เขตอาคมแห่งชีวิตและความตาย นางใช้ออกมาโดยไม่ลังเลและด้วยผลึกดั้งเดิมที่มีมากพอ เขตอาคมแห่งชีวิตและความตายของนางจึงปกคลุมแผ่นดินและผสานกับเขตอาคมหวังหลินด้วย
หากมีแค่นี้คงไม่ใช่วิธีของหวังหลิน หลังจากเขาออกมาจากดินแดนเจ็ดสี หวังหลินได้เริ่มศึกษาเขตอาคมแห่งเวลาเอาไว้ด้วย แม้จะไม่ได้เชี่ยวชาญเต็มที่ แต่การเป็นผู้สืบทอดของเขตอาคมทำลายล้างและด้วยความเข้าใจด้านเขตอาคม เขาจึงพอจะคว้าอะไรบางอย่างได้
ตอนนี้พอคุ้นเคยกับมัน เขตอาคมแห่งเวลาจึงเริ่มปรากฏ ในวันที่ห้าเขตอาคมแห่งเวลาจึงเต็มไปทั่วแผ่นดิน!
‘พลังอำนาจของเขตอาคมแห่งเวลาขึ้นอยู่กับเวลา ข้ามีวิชาห้วงเวลาและสามารถย้อนคืนเวลาเพื่อช่วยให้เขตอาคมมีพลังสูงสุดได้ในช่วงเวลาสั้นๆ! การผสานของยอดเขตอาคมทั้งสามนี้มีพลังอำนาจสั่นสะเทือนสวรรค์ คนที่ต้องการฆ่าข้า แม้จะเป็นเซียนขั้นที่สาม แต่คงไม่รู้ว่าข้าได้เตรียมทั้งหมดนี้ไว้ให้แล้ว!’ แววตาหวังหลินกะพริบเย็นเฉียบ!
………………………………..